Jean-Pierre Taymans, afkomstig uit Overijse, maar reeds jaren woonachtig in Geel, en ikzelf, Tom Van den Plas uit Lichtaart, kwamen elkaar voor het eerst tegen tijdens de LCMT in 2006. Jean-Pierre rijdt al jaren bij de Bierkarboys uit Overijse, gezien hij afkomstig is van deze streek. We hadden dezelfde gedachten over bepaalde zaken, en waren beiden verslaafd aan marathons. Na de LCMT kwamen we mekaar geregeld tegen op allerlei events, en soms trokken we er ook samen op uit. Van het het één komt het ander, en zo vertelde Jean-Pierre me in de zomer van 2007 over zijn Transalp droom. Als echte mountainbiker moet je die toch wel eens gereden hebben. Gezien ik dat jaar zeer weinig op de fiets had gezeten vanwege te druk op het werk, was ik echt wel toe aan een sportieve uitdaging, en zo beslisten we onze kans te wagen, en onze kandidatuur te stellen voor de Transalp Challenge 2008! Het was meteen raak, onze online inschrijving op 1 december 2007 ging er vlotjes door. Reeds na 8 minuten waren alle plaatsen weg gegeven. In totaal worden er slechts 500 teams toegelaten, dus hebben we veel geluk gehad. De voorbereiding kon starten ... we hadden een teamnaam nodig, welke shirts gingen we dragen? wie gaat onze begleiding doen? mobilhome of camp ? ..... een hele waslijst "to do's" stond ons te wachten. Een naam hadden we snel gevonden - Yellow Bikers waren ontstaan.
04-10-2009
04/10 Reppel
Voilà ! Eerste LMTB koerske zit er op. Dat de conditie niet super was wist ik, maar al bij al bleek het toch goed mee te vallen. Het weer was gewoon geweldig, en we kregen een super snel droog stoffig parkoers voorgeschoteld, waar de topsnelheden wel eens hoog konden oplopen. De startfase is iets minder. Na een aanloop van 50 meter gaat het al direkt over naar single track, met als gevolg dat alles bij elkaar drumt, en het wachten is op de eerste verbreding om meters goed te maken. Samen met Patrick Wellens rijden we naar de kopmannen en scheuren we het pakt in 2. Maar dan komt er het eerste (stomme) klimmetje aan, waar iedereen al direkt van de fiets spring, en de gast voor mij mijn voorste shifter raakt, en er bijgevolg voor zorgt dat mijn ketting geblokkeerd raakt rond mijn bracket en tussen mijn crank. Terwijl ik het probeer te ontwarren, raakt iemand mijn achterwiel en vliegt mijn fiets ook nog eens uit mijn handen, en dan sta je daar ..... zo zonder fiets. Fietsje opgeraapt, maar iedereen verdwenen, en ik wist meteen wat me te doen stond! Inhalen dus. En das hard in je uppie op zo'n snel parkoers. Zoals de meesten wel weten is snelheid wel mn ding, maar op den duur ga je jezelf wel choco rijden als je op de rechte stukken het gas stevast blijft open draaien. Halfweg rij ik op "ralentie" de wedstrijd verder, en raap ik hier en daar nog wat volk op. Uiteindelijk kom ik als 5e master 1 over de meet! Dat smaakt naar meer zou ik zeggen. Deze mooie omstandigheden zullen wel niet blijven duren de volgende weken, maar als ik nog wat kan groeien in conditie de volgende weken, zou ik hier wel eens een mooie eindklassering aan kunnen overhouden. Eerst nog een BK'tje marathon afwerken volgende week, en dan weer LMTB. Wa meer supporters zou eens nie slecht zijn .....
 "Laughing"){kind=icon}
