7^e scratch in de Houffamarathon 100km

En 5^e senior, master ben je hier pas vanaf 41 jaar.   ’t Was vroeg dag, ook voor mijn vrouw en zoon Thomas die meegingen om mijn bevoorradingen te verzorgen.   Inschrijven ging vlot ondanks het vele volk dat was komen opdagen op deze mooie dag.  Maar wat was het koud daar in Houffa om 8hr ’s morgens, brrr ...  Om 9hr mogen we aan onze 100km beginnen, maar eerst komt “the one and only” Frank VDB nog een plaatsje uitkiezen op de eerste startrij uiteraard.  De startklim is dezelfde als die van de wereldbeker, alleen gaat het nog ietsje verder door.  De kop moet ik al meteen laten voor wat het is, gezien mijn motortje niet hoger dan 140 wil klimmen.  Ik zie VDB netjes met de eersten opschuiven.  Na de gemiste start kom ik in een groepje van een man of 6 terecht, waar een goed tempo gereden werd.  Na een dik uur draait alles vlot, en zie ik mn vrouw en zoon vlak voor de bevoorrading.  Ik pak een drinkbus, en rij door over een goed lopen stuk, waar ik de groep makkelijk kan achterlaten.  Nog eentje weet wat later terug aan te sluiten, en dat moet volgens mij Bourguin Gautier geweest zijn.  Maar na wat gejojo, moet ook hij afhaken.  Na de steile klimmen in de aanvangsfase, is het middenstuk iets glooiender wat maakt dat de kilometers voorbij vliegen.  En daar liep het mis met de bevoorradingen.  Mijn vrouw had blijkbaar iets te veel tussenstops gepland, maar kwam daar telkens aan, als ik al voorbij was.  Ik zou ze niet meer tegenkomen, en zo moest ik noodgedwongen 2 keer zelf mn buske gaan vullen.  Gelukkig bleven de benen super aanvoelen, geen krampen, niks.  In het middenstuk steek ik ook VDB makkelijk voorbij.   Hij heeft het blijkbaar een beetje onderschat.  In een baankoers kun je jezelf makkelijk voor 3/4 wedstrijd verstoppen, maar bij mountainbiken moet je constant je krachten gebruiken.  Aan de laatste bevoorrading, zo’n 15km voor het einde maakte ik me toch zorgen want vrouwlief was nergens te bespeuren.  Het slotstuk ging weer heel even over het parkoers van de wereldbeker, welliswaar zonder afdaling aan Fosse D’outh, en zonder afdaling aan de Brandweer, maar ’t was wel leuk.  Na 4hr25 bol ik over de meet, met een goed gevoel.  De conditie is goed, maar ’t had weer net iets beter gekund.  Niks aan te doen.  Hopelijk kan ik deze conditie doortrekken tot het BK in oktober.    

Algemeen moet ik zeggen dat we met een aantal rijders op km 72 stonden te twijfelen welk van de 3 paden we zouden nemen.  Er hing geen enkele pijl, en de dunne kalklijnen waren erg onduidelijk.  Gelukkig kozen we het juiste pad, maar dit zou echt niet mogen kunnen in een marathon.  Ondanks de vele afstanden, was het ook telkens remmen en kijken dat je zeker het juiste trajekt koos.  Op km 88 kom ik Rudy Geentjes tegen.  Ik was aan ’t afdalen, maar hij terug aan ’t klimmen, en ik twijfelde of ikzelf wel goed zat, dus stopte ik.  Hij bleek ergens een verkeerde afslag genomen te hebben, maar zoek maar eens uit waar dat was.  Ergens een mat gemist, en diskwalificatie als resultaat. 

De douches waren goed, de pasta te verwaarlozen, afspuitstand zéér zwak, maar toch bedroeg het inschrijvingsgeld € 31, waar je geen Euro van terugkreeg (wel een T-shirt, maar die mogen ze er wat mij betreft aflaten).  Duur en nog steeds voor verbetering vatbaar!