Vorige week woensdag stopten we wat vroeger
met werken omdat we de dinsdag laat gewerkt hadden. Knox en Shephard belden me om te vragen of ik
hen wou vergezellen naar Strand, ze wilden hun neef uit Zimbabwe meenemen naar
daar. We gebruikten de auto van een nonkel. Het is een groene auto met bloemen,
een beetje een hippie-auto, we hadden veel bekijks (door de auto en door het
feit dat ik met 3 zwarte jongens in die auto zat).
Donderdag gingen we naar Ceres, het is een
lange rit naar ginder, maar we hadden veel plezier onderweg. In Ceres bezochten
we een paar boerderijen om de toestand van de huizen te bekijken. We zaten
samen met de vrouwen van een boerderij om de problemen te bespreken. Het is de
bedoeling dat we een meeting houden met de boer. We gingen ook naar een
boerderij waar Ida en Bongeka vroeger werkten, het was een blij weerzien met de
vrouwen ginder.
Tijdens het weekend ging ik naar Kaapstad.
Zaterdag bezochten we een paar marktjes en Companys garden. Daarna wandelden
we rond in Bokaap (moslimbuurt), we wandelden tot helemaal boven en daar hadden
we een heel mooi uitzicht over Kaapstad. Toen we terug beneden waren kwam er
een stoet voorbij met dansende en zingende mensen, waarschijnlijk naar
aanleiding van Youth Day. Zondag wilden we het WK-stadium bezoeken, maar
het was niet open op zondag. We geraakten aan de praat met een oude man, hij
raadde ons een park in de buurt aan, het was er heel mooi en rustig. S Middags
aten we in een klein gezellig Ethiopisch restaurantje (een soort pannenkoek
gemaakt uit rijst met groentjes), het was echt lekker!
Maandag hoorde ik dat de vriend van Bongeka
tijdens het weekend in elkaar geslagen werd door de politie. Hij was op stap
geweest met een vriend en die vriend had blijkbaar iets mispeuterd, er had
iemand gezegd dat hij die man laatst gezien had bij Bongeka thuis. Davi was
gewoon in zijn shack toen er plots op de deur geklopt werd. Toen hij opendeed
spoot de politie traangas in zijn ogen en sloegen ze hem in elkaar.
Uiteindelijk bleek dat ze de verkeerde man vasthadden. Ze vroegen pas later
zijn naam en toen hadden ze door dat ze zijn vriend zochten. Davi zit nu thuis,
zijn hele lichaam doet pijn en hij kan zichzelf ook niet aankleden blijkbaar.
Bongeka ging hem meenemen naar het politiekantoor om klacht in te dienen. In de namiddag hadden we een informatiesessie
op een boerderij in Stellenbosch en daarna moesten we een case behandelen in
Wellington. Toen we naar huis wilden gaan kregen we telefoon van een
uitzettingszaak in Wellington. Toen we daar aankwamen zagen we dat de boer het
gezin (man en vrouw, ouders van de vrouw, dochter en kleinkindje) met hun hele
hebben en houden op straat gezet hadden. We gingen toen naar de municipality en
daar beloofden ze om iemand te sturen om de mensen op te pikken en naar een
slaapplaats te brengen voor die nacht. We bleven twee uren bij die mensen wachten,
toen was er nog steeds niemand te zien. We gingen toen terug naar de
municipality maar stelden vast dat het kantoor intussen gesloten was. Ik was
echt kwaad, want de vrouw had beloofd om ons te helpen en nu was ze gewoon naar
huis gegaan. We hebben toen wat rondgebeld en toen is uiteindelijk de onderburgemeester
gekomen om de mensen te helpen. Toen we stonden te wachten speelde ik wat met
de kindjes. Ze waren heel nieuwsgierig om een blanke persoon zo dicht bij hen
te hebben. Ze wilden dan ook allemaal aan mijn haar en huid voelen. Het was echt schrijnend om te zien hoe die mensen daar stonden met hun hele hebben en houden en het was behoorlijk koud die dag. Ze waren helemaal afhankelijk van mensen die hen zouden helpen en ik vond het dan ook heel erg om te zien dat die vrouw die beloofde om te helpen gewoon naar huis ging zonder iets te doen.
Dinsdag moesten we een case gaan doen in
Rawsonville, terwijl Thandi en Charlotte een informatiesessie hielden op een
boerderij. Een farmworker had ons opgebeld om te zeggen dat de boer hem had
afgedankt omdat hij teveel ziekteverlof had genomen. We wilden nu beide kanten
van het verhaal horen. Daarna belden we de mensen van de uitzetting
op om te horen hoe het nu met hen ging. Ze vertelden dat ze in een heel vuile
en koude plaats gedumpt waren zonder eten. We gingen hen opzoeken en de huizen
(als je ze al zo kon noemen) waren echt vreselijk! Er lag gewoon een zeil op de
grond en de huizen leken eigenlijk meer op dierenhokken. De burgemeester had hen een deftige alternatieve woning beloofd en hij zei dat we er niet moesten mee inzitten, hoe kan je zo'n dingen beloven en de mensen dan in zo'n hokken steken?! Ik was echt ontgoocheld! We gingen samen met de
vrouwen op zoek naar eten, zodat ze toch iets hadden. Uiteindelijk belandden we bij een organisatie die
voedselpakketten uitdeelt, we plaatsten hun namen ook op een lijst om de volgende maanden terug een voedselpakket te ontvangen.
Donderdag vergezelde ik Ida naar een meeting
van WIETA (Agricultural Ethical Trade Initiative). WIETA is een
multi-stakeholder, non-profit vrijwilligersorganisatie die de ethische handel
in de wijnindustrie en waardeketen bevordert door middel van opleiding, technische
beoordeling en audits. Op de meeting werden een paar praktische zaken besproken
en moest er ook over een paar dingen gestemd worden. Het was heel interessant
om mee te maken.
