Vorige week vrijdag was er het afscheidsfeestje van  Ivana en Tandi. Aangezien wij dicht bij het werk wonen boden we ons appartement aan, zodat de collega’s niet te ver moesten lopen. We leenden wat stoelen vanop het werk, want we zelf hebben we maar 2 stoelen. Het regende al de hele middag, dus als alternatief besloten we het vlees te grillen in de oven. Tandi wou echter graag ook wat dingen op de braai klaarmaken en dat lukte, tussen de buien door. De collega’s zongen en dansten en dat zorgde voor nieuwsgierige buren, want ze hadden dit waarschijnlijk nog nooit meegemaakt. Aangezien ons gebouw allesbehalve goed geïsoleerd is hoor je alles tot ver. Het was plots opvallend druk in onze gang, veel mensen kwamen even voorbij om te zien wat er aan de hand was. Het was een leuke en gezellige avond.

Vorig weekend hoorde ik van Knowledge dat hij de avond ervoor niet binnen geraakt was in een club. Hij gaat daar regelmatig, dus ze kennen hem intussen en hij had nog nooit problemen gehad. De vrijdagavond was hij in het gezelschap van een zwarte en een blanke vriend naar ginder getrokken. De buitenwipper vroeg hun studentenkaart, terwijl Knowledge en die blanke jongen dat nog nooit eerder hadden moeten tonen. Hun zwarte vriend had echter geen studentenkaart, maar toen ze naar de mensen keken die binnengingen zagen ze dat niemand van hen hun studentenkaart moest tonen. Ze begonnen dus een discussie, want het was hen niet duidelijk waarom zij hun kaart moesten tonen.  Wat ik vreemd vind is dat de buitensmijters zelf zwart zijn, ze krijgen waarschijnlijk richtlijnen van hun baas. Uiteindelijk besloten ze om naar een andere bar te gaan. Zaterdag zei Knowledge tegen mij dat hij graag even met de buitenwipper wou gaan praten, nu het rustig was, want de vrijdagavond was het enorm druk, waardoor het niet echt mogelijk was om een deftig gesprek aan te gaan. Hij wou gewoon op een rustige manier met de buitenwipper praten over wat er de dag ervoor gebeurd was, hij zei ook dat hij zich wou verontschuldigen voor als hij eventueel te ver gegaan was in zijn discussie. We gingen de trap op naar de bar en toen we boven kwamen kwam er een andere buitensmijter naar ons en hij zei tegen Knowledge dat hij niet meer binnen mocht in de bar, de buitensmijters hadden dus blijkbaar al met elkaar gecommuniceerd over het voorval. Hij begon Knowledge ook te duwen om hem buiten te krijgen. Ik was enorm verontwaardigd en ik zei ‘hij is gewoon gekomen om op een rustige manier te praten over vrijdag, dus ik vind het echt ongepast dat je hem nu zo behandelt’, hij wist niet zo goed wat hij met mij moest aanvangen.  We zijn dan maar vertrokken, Knowledge wou niet dat ik in een gevecht terecht kwam. Ik word nog steeds kwaad als ik eraan denk. Ik vertelde het verhaal ook aan een paar collega’s en ze zeiden dat zo’n dingen toch niet meer zouden mogen voorkomen, maar dat het helaas tot op vandaag de realiteit is. Er is dus nog veel werk aan de winkel om echt een regenboognatie te worden!

Maandag nam Karien ons mee om te gaan lunchen. Ze vertrekt naar België om daar de zomer door te brengen en ze wou graag nog iets doen met ons voor ze vertrok. We zaten buiten om te lunchen, met uitzicht op de bergen. We spraken af dat we een soort reünie zullen houden in België wanneer we terug zijn. Ik ben Marc en Karien echt eeuwig dankbaar voor alles wat ze voor ons gedaan hebben!

Dinsdag hadden we een booklounge, het verhaal van 9 vrouwen uit Spookytown werd neergeschreven. De vrouwen werden om verschillende redenen uitgezet. Het evenement ging door in een grote tent vlakbij Spookytown. Spookytown is een plaats waar mensen samenleven die van de boerderijen gezet werden. Er is geen elektriciteit (één van de redenen om de plaats spookytown te noemen is dat het er erg donker kan zijn) of water en  de plaats is heel moeilijk te bereiken. De 9 vrouwen zaten vooraan op het podium en een paar van hen kregen het woord. De verhalen waren heel emotioneel, echt erg wat sommige mensen hier meemaken! Er was die dag veel wind en de tent bewoog daardoor hevig, één van de collega’s zei : ‘We zijn nu ongerust dat de tent zal instorten en we vinden het hier koud, mensen in Spookytown leven elke dag met die schrik over hun huizen.’ Om de tent op te warmen werden er vuurtjes geplaatst, volgens mij niet echt gezond om die rook in te ademen, maar sommige mensen verwarmen hun huizen elke dag op die manier. Er was ook een koor aanwezig om tussendoor wat liedjes te zingen, ik vind het altijd leuk om de vrouwen te horen zingen.  Het publiek werd ook aan het woord gelaten en we hadden geen tijd om iedereen hun zeg te laten doen. Er was echt veel volk aanwezig, het was dus een succes.

Intussen verscheen er een artikel van Griet in Mo-magazine over de wijnboerderijn hier: http://www.mo.be/artikel/de-afdronk-smaakt-naar-armoede Ze plaatste ook foto’s op haar website: http://www.griethendrickx.com/filter/work/Beyond-the-beauty Ik was erbij toen ze sommige van de foto’s nam J.

Vorige week trok ik op pad met Ida om het bezoek van het Labour Department aan een paar boerderijen voor te bereiden. Er werd ons gevraagd om een lijstje op te stellen van boerderijen waarop problemen zijn. Deze week gaat het labour department dan op pad om een aantal van die boerderijen te bezoeken. Op de eerste plaats die we bezochten verliet de boer  de boerderij een paar jaar geleden, zonder voor alternatieve behuizing te zorgen voor de mensen die jaren lang voor hem werkten. Intussen kwamen er ook mensen van elders op de boerderij leven. Er leven mensen in de loodsen, in zelfgebouwde hutjes overal op het terrein, … . De gemeente bracht toiletten, er is ook iemand die af en toe water brengt, de rest van het water halen ze uit een vijver nabij de boerderij. Op andere plaatsen die we bezochten verdienen mensen minder dan het minimumloon, soms zijn er ook geen toiletten in de huizen en moeten mensen dus emmers gebruiken. Op een andere boerderij waren er evictions, mensen worden van de boerderij gejaagd, nadat ze jarenlang voor de boer gewerkt hebben. We zagen dat hij de huizen helemaal aan het opdoen was om waarschijnlijk guesthouses van te maken. Dat is iets wat wel vaker gebeurt volgens Ida. De ene man heeft 4 kinderen, waaronder één van 18 jaar die het blijkbaar heel goed doet op school. Maar ze kunnen nergens naartoe en hij vreest voor de toekomst van zijn kinderen.

Donderdag hadden we een meeting in Kaapstad met de Trade Unions, werknemersorganisaties, afgevaardigden van het Labour Department … . Iedereen kon zijn zegje doen, maar ik had de indruk dat daar nu niet echt iets mee gedaan zal worden. Carmen zei dat deze meeting gewoon georganiseerd werd omdat de minister dit gevraagd had.

Intussen staat de winter hier voor de deur. Het is donker om 18h en ’s morgens en ’s avonds koelt het toch wel serieus af. Overdag is het ook frisser, maar ik vind het nog altijd aangenaam weer. De collega’s duffelen zich intussen goed in en ze verklaren me zot dat ik nog steeds in rokjes rondloop. Ik zou hen wel eens willen zien in de Belgische winter ;-). Gisteren was het echt stralend weer, ik heb dus de hele dag rond gewandeld en ik parkjes gezeten.

‎"Life is full of surprises and serendipity. Being open to unexpected turns in the road is an important part of success. If you try to plan every step, you may miss those wonderful twists and turns. Just find your next adventure-do it well, enjoy it-and then, not now, think about what comes next." (Condoleeza Rice)

04-06-2012 om 10:43 geschreven door Yana