Het plan om naar Kaapstad te gaan vorig weekend viel in het water. Ik dacht dat ik beter was, maar toen we naar het station wandelden voelde ik dat ik dit al heel vermoeiend was. En mezelf kennende zou ik zoveel mogelijk willen zien in Kaapstad waardoor ik mezelf zou forceren. In het station besloot ik dus om terug te keren naar huis. Ik heb me het hele weekend rustig gehouden en dat heeft geholpen.

Op maandag begon ik na het middageten met het bakken van mijn verjaardagstaarten voor de 50 vrouwen die naar de workshop zouden komen. Het was toch wat meer werk dan verwacht. Ik begon eraan vol goeie moed, maar na een tijdje dacht ik ‘waar ben ik toch weer aan begonnen’.

Op mijn verjaardag moest ik om 5h30 opstaan, dat was toch wel pijnlijk vroeg! Charlotte stond ook op, ook al ging ze niet mee naar de workshop, ze kwam uit haar kamer met een taartje met kaarsjes erop. Er lag ook een pakje op mijn plaats. Echt leuk ! De workshop met de 50 farmwomen was een groot succes. Alle vrouwen waren heel enthousiast en ze leerden veel bij. Er kwam een man praten van het ‘labour department’ en de vrouwen konden vragen stellen. Daarna gingen de vrouwen in groepen zitten, per regio, om de problemen te bespreken die ze ondervinden op de boerderijen. Tussendoor deelde ik mijn taart uit en zongen de vrouwen ‘happy birthday’ voor mij. Ik moest vooraan gaan staan toen ze zongen, toch wel even een ongemakkelijk moment. De vrouwen vonden mijn taart lekker en sommigen vroegen zelfs naar het recept. Ik ben blij dat ik toch heb volgehouden met het bakken ;-). Voor sommige vrouwen was het waarschijnlijk al heel lang geleden dat ze nog eens taart aten, want hier en daar kwam er iemand vragen naar een tweede stukje. We sloten de dag af met een korte manifestatie over de rechten van de vrouw. Er werd terug veel gedanst en gezongen. In de loop van de dag kreeg ik veel gelukwensen en drukkies voor mijn verjaardag en ik kon zien dat de vrouwen echt oprecht waren, heel tof! Toen ik thuis kwam sprong Karien vlug binnen met een fles wijn, een plantje en lekkere dingen om te eten. Daarna ging ik taart brengen naar wat vrienden. Ik wou gewoon thuis eten die avond, maar Knowledge en Shephard verrasten me met een etentje. Het was een atypische verjaardag, maar ik heb enorm genoten van de dag en het was een verjaardag om nooit meer te vergeten!

Aangezien ik gewerkt had op een feestdag bleef ik  thuis op 2 mei. Ik beantwoordde de vele verjaardagsberichten en mails (waarvoor dank), ging naar de wasserij en ik bakte nog een taart voor de collega’s op het werk. Ik kon eigenlijk even geen taart meer zien  na de bakmarathon op maandag, maar ik hield toch vol om nog een laatste taart te bakken. In de namiddag sprong ik dan binnen op het werk met mijn versgebakken taart en de collega’s waren enthousiast.

Zaterdag had Claus alle collega’s uitgenodigd voor een afscheidsbraai, hij is gisteren terug naar Duitsland vertrokken.  De braai vond plaats bij Sharon thuis, omdat zij een gezellige tuin heeft. Er was veel volk en het was een gezellige middag/avond. Liyema, het dochtertje van Bongeka was ook meegekomen, ze was bang dat ik ook naar huis zou vertrekken. Ze spreekt enkel Xhosa en Afrikaans, dus we kunnen eigenlijk niet met elkaar praten, maar je kan gelukkig veel doen met gebaren J. Na een paar regenachtige dagen was het terug zonnig, ideaal voor de braai! Toen de zon onder ging was het wel frisjes, maar ik begin het weer hier wat te kennen, dus ik was voorbereid met 2 truien (ik heb een fleeze-trui gekocht vorige week, ik had dit niet meegenomen van thuis, omdat ik niet verwacht had dat ik dit hier nodig te hebben).

Zondag was het ook terug een zonnige dag, dus ik nam mijn boek en ging in een parkje zitten om van de zon te genieten. De collega’s zijn me wat bang aan het maken voor ‘de winter’ hier, dus ik wil zoveel mogelijk genieten van de zon als die er is. Al denk ik dat de winter hier echt wel goed zal meevallen.

Een job hier is om alle winkelkarren te verzamelen die mensen achtergelaten hebben in de hele stad. Mensen nemen de winkelkarren mee tot bij hun huis en laten de kar dan gewoon ergens achter. De supermarkten hebben een groep mensen ter beschikking die dan de karren overal moeten gaan ophalen. Je kan ook aan één van hen vragen om je kar met boodschappen naar je huis te duwen in ruil voor een kleine fooi. Zwervers gebruiken de karren ook om hun hele hebben en houden in te vervoeren en ik heb ook al gezien dat sommigen de karren ombouwen om zo van alles en nog wat mee te vervoeren. Zo zag ik bijvoorbeeld iemand die op het onderstel van een winkelkar een oude badkuip gezet had om zo lege flessen te vervoeren. 

08-05-2012 om 10:09 geschreven door Yana