Vorige week donderdag  at ik voor de eerste keer  ‘pap’, een typisch gerecht uit Zimbabwe. Je kan het vergelijken met rijst die heel goed gekookt is en dan in een papje aan elkaar plakt. Je moet het met je handen eten. Bij die pap worden groenten en vlees gemaakt. Ik vond het heel moeilijk om alles deftig op te eten en ik heb me ook wat verbrand aan het warme eten. Toen ik mijn linkerhand wou gebruiken werd me verteld dat dit niet de bedoeling was, je mag slechts één hand gebruiken.

Intussen hoorde ik dat de obers hier ongeveer 9 rand per uur verdienen, dat is zo’n  90 eurocent. Er wordt dus echt wel gerekend op een fooi. Dat verklaart wel waarom er in alle cafés en restaurants zoveel personeel rondloopt. Wanneer er weinig volk is kan het dus zijn dat de obers met weinig geld naar huis gaan, maar op drukke avonden kunnen ze wel een mooi bedrag verdienen.

Een opmerkelijke vaststelling is dat het afval hier helemaal niet gesorteerd wordt, alles wordt gewoon in één zak gegooid, zelfs het glas. Ik voel me er heel ongemakkelijk bij om alles zo ongesorteerd in de vuilbak te gooien! Mensen gooien hier ook veel dingen gewoon op straat of nadat ze ergens iets gegeten hebben laten ze alles gewoon achter.

Vrijdag had ik een vrije dag, omdat we de week ervoor een paar keer laat gewerkt hadden mocht ik die overuren opnemen. Ik heb die dag uitgeslapen en daarna op het gemak boodschappen gedaan. Plots kreeg ik telefoon van Bongeka dat ze zich verveelde op het werk. Er was bijna niemand aanwezig op kantoor en ze had niet echt iets te doen zei ze. Ik sprong dus even binnen op kantoor tijdens de lunchpauze en ik ging iets drinken met Bongeka.

Zaterdag ging ik naar Camps Bay met Knowledge, Shephard, Anita (vriendin van Shephard), de zus van Anita en haar 2 kindjes en nog een vriendin. Ze zijn hier op vakantie vanuit Zimbabwe. Ze hadden nog nooit de zee gezien, ze hadden dus de tijd van hun leven. Het was heel leuk om hen bezig te zien J!De rit van en naar Camps Bay was niet echt comfortabel, ik zat op de achterbank samen met 3 vrouwen en 2 kinderen. Je zou denken dat het onmogelijk is om met zijn allen in de auto te passen, maar dat lukte wel degelijk. We mochten de auto gebruiken van Shephard zijn broer. Toen we hem terugbrachten drongen ze erop aan dat we zouden blijven eten. Toen at ik dus terug pap en het ging al wat beter dan de eerste keer. De vrouw was vergeten dat ik geen vlees at en ze had het vlees en de groenten door elkaar gemengd, ze zei dat ik de groenten eruit kon vissen, maar ik ben er vrij zeker van dat ik vlees heb ingeslikt. Ik vond het echter heel vervelend om alles te weigeren, dus heb ik het gewoon opgegeten. Voor ik naar hier vertrok had ik gezegd dat ik op zo’n momenten mijn principes wel opzij kon schuiven ;-).

Zondagmiddag ging ik iets drinken in Kayamandi (township naast Stellenbosch) met Knowledge en een vriend van hem. De drank in de bar werd verkocht vanachter een tralies, wat ik toch wel wat vreemd vond. De meeste mensen drinken hier ook bier uit grote flessen, maar het alcoholgehalte is hier wel lager dan bij ons. En tijdens de weekends wordt er behoorlijk veel gedronken overal. Ik was terug de enige blanke, wat opnieuw vreemde blikken opleverde hier en daar. Toen we binnenkwamen kwam er een oude man naar mij die het heel plezant vond dat ik als blanke in een zwarte bar kwam. Toen we naar huis wandelden waren Knowledge en zijn vriend (waarvan ik de naam vergeten ben) enorm op hun hoede, Kayamandi staat namelijk bekend als een onveilige plaats. Ik voelde me op geen enkel moment bedreigd, maar ik ben misschien soms te gerust in alles ;-). We zijn zonder problemen thuis geraakt. Ik heb me hier nog geen enkele keer bedreigd gevoeld en ik ben hier nu toch al een hele periode, alle verhalen over het onveilige Zuid-Afrika zijn dus volgens mij wat overdreven.

Dinsdag en woensdag bracht ik door in bed, ik had te kampen met een zware verkoudheid (of misschien was het wel een griepje, want ik zweette me te pletter af en toe). De collega’s probeerden me allerlei medicijnen aan te smeren, maar de mensen die me kennen weten dat ik daar geen fan van ben ;-). Slapen en veel water en thee drinken is de beste remedie in dergelijke situaties. Vandaag ben ik terug op het werk. Ik kan niet ademen door mijn neus en er is een druk in mijn hoofd, maar ik heb de indruk dat het al wat beter gaat dan de voorbije dagen. Ik neem nu echinacea druppels in de hoop er snel terug bovenop te zijn.

Morgen vertrekken Charlotte en ik voor een weekendje naar Kaapstad. Ik kijk er al naar uit om in een echt bed te slapen ;-)! We komen terug op maandagochtend, s ’middags ga ik heel de middag taarten bakken. Ik heb namelijk een workshop op mijn verjaardag met 50 ‘farmwomen ‘ en ik wil hen trakteren op taart, misschien een beetje een zot idee, maar ik heb er zin in J.

26-04-2012 om 14:05 geschreven door Yana