Zo, er is al weer een weekje voorbij. En we hebben terug vanalles beleefd J. 

Dinsdag werden we uitgenodigd om mee te gaan naar een conferentie in Kaapstad. De titel van de conferentie was ‘Can land and agrarian reform in South Africa create opportunities for smallholder farmers and help reduce rural poverty?’.  We namen samen met Thandi de trein richting Kaapstad. Overdag is het veilig om de trein te nemen, maar vanaf dat het wat later op de avond wordt raden ze het nemen van de trein ten zeerste af. We kochten een biljet voor 1^ste klas, hier bestaan enkel eerste en derde klasse. Derde klasse is blijkbaar heel druk, de mensen staan echt op elkaar gedrukt. En aangezien we toch wel een hele poos op de trein moesten zitten stelde Thandi voor om in eerste klasse te reizen . Ik vond het wat te vergelijken met de tweede klasse van bij ons, want het werd toch ook wel druk hoor. En toen het warm begon te worden reden we gewoon met de deuren open, gelukkig hadden wij een zitplaats kunnen veroveren. In Kaapstad namen we terug een taxi, deze keer reden we mee met een chauffeur die geïnvesteerd had in fancy boxen en de muziek stond echt keihard, wat tot ergernis leidde bij een paar passagiers. Ik vond het best wel gezellig, het was precies een partybusje. De conferentie vond plaats in het Protea President Hotel, een veel te chique hotel als je het mij vraagt. De overvloedige luxe stond in schril contrast met de problematiek die besproken werd die dag. Tussendoor hadden we het met Carmen over de problemen in Zuid-Afrika en dat zijn er een heleboel. Maar ze blijven heel hoopvol.

Doordat er elke nacht wel ergens een feestje is in ons appartement slaap ik niet zo goed, ik begon dus wat oververmoeid te geraken. Charlotte had nog een extra paar oordopjes mee die ik mocht gebruiken en dat heeft ervoor gezorgd dat ik woensdagnacht eindelijk eens deftig kon slapen. Ik werd tussendoor wel nog een paar keer wakker, maar ik voelde me al een stuk frisser donderdag. Ik denk dat ik vanaf nu elke nacht met die oordopjes ga slapen!

Donderdagavond moesten Carmen en Thandi naar een vergadering en ze vroegen ons mee, niet zozeer voor de vergadering maar eerder om ons het mooie uitzicht te tonen. Onderweg bleek dat er een wijziging van de plannen was, er was namelijk een telefoontje binnengekomen van een gezin dat uit hun huis gezet was. Ze stonden langs de weg met hun hele hebben en houden. Er was ook een baby bij van 6 maanden. Het was na 17h, dus we konden niet meer zoveel mensen bereiken om nog een slaapplaats te vinden . Uiteindelijk kon er een plaats geregeld worden voor de vrouwen en de kindjes, de mannen moesten de hele nacht bij hun gerief waken. Blijkbaar had de boer een uitzettingsbevel, maar dat gezin was daar niet vanop de hoogte. Charlotte en ik hadden enorm te doen met die mensen en we boden aan om hen even bij ons in huis te nemen, Carmen legde ons uit dat we dit niet konden doen. Want wanneer je dat voor 1 iemand doet, moet je het voor iedereen doen. Daarna reden we dan verder naar de vergadering. Het gebouwtje waar de bijeenkomst doorging lag bijna op de top van een berg, het was een wilde rit naar boven. Terwijl de rest aan het vergaderen was, genoten wij  van het uitzicht en speelden we ook met de kindjes. Op weg naar huis konden we genieten van een prachtige sterrenhemel. Door de weinige verlichting is die hier heel goed zichtbaar. Echt mooi! Het was terug een lange dag, maar ik vind het wel fijn als mijn dagen goed gevuld zijn.

Vrijdagavond hadden we afgesproken met Griet en haar Amerikaanse kamergenote om naar een reggae-festivalletje te gaan. Volgens ons plannetje was er in het centrum van Stellenbosch een informatiepunt over alles wat er die avond te doen was, het leek ons wel interessant om daar eerst even langs te gaan. Nadat we de weg gevraagd hadden kwamen we terecht in een museum waar er een opening van een tentoonstelling bleek te zijn. De mevrouw aan de ingang zei dat we toegangsticketjes nodig hadden, we waren dus blijkbaar op de verkeerde plek beland. Maar ze zei dat we toch verder mochten lopen, dat het goed was voor één keer :-p. We waren wat ‘underdressed’, maar we lieten dit allemaal niet aan ons hart komen en we lieten ons een gratis glaasje schuimwijn inschenken. We gingen ook even een kijkje nemen op de tentoonstelling. Er hingen onder andere tekeningen van Paul Emsley, het was zo mooi gedaan dat je zou denken dat het foto’s waren, echt prachtig! Jammer dat ik helemaal geen talent heb voor zo’n dingen. Daarna wilden we dan naar dat festivalletje gaan, maar toen we de weg vroegen bleek al snel dat het een heel eind stappen was. En iedereen zei dat het echt gevaarlijk was om in het donker rond te wandelen. We overwogen even om met een taxi (eentje zoals we die kennen bij ons) te gaan, maar dat bleek heel duur te zijn. We besloten toen maar om gewoon op het gemak iets te gaan eten en om daarna een leuk cafeetje te zoeken. Ik heb mijn eerste Zuid-Afrikaanse pint gedronken en ik moet zeggen dat het eigenlijk wel lekker was, al kon het uiteraard niet tippen aan ons heerlijke Belgische bier ;-).

Zaterdag gingen we mee met Elna, zij is verantwoordelijk voor het jeugd- en gezondheidsprogramma van WFP. We reden terug naar Ceres, waar we vorige week ook met Ida waren. We stopten op een boerderij waar er blijkbaar heel veel problemen zijn met mishandeling en alcoholgebruik. Het was de bedoeling dat we de vrouwen op de hoogte brachten van de werking van WFP en dat we een datum vastlegden voor een eerste informatiesessie. Nu polsten we eerst even wat de problemen waren van de vrouwen, ze waren met niet zoveel, maar tegen volgende week gingen de nu wel aanwezige vrouwen de anderen op de hoogte brengen. Op die boerderij was er een vrouw die heel erg mishandeld werd door haar man, al jaren aan een stuk en ook voor de ogen van hun kinderen. Maar ze durft haar man niet verlaten, omdat het huis op zijn naam staat, als ze bij hem weggaat heeft ze dus echt niets meer, want ze heeft ook geen familie waarbij ze terecht kan. Ik voelde me nog maar eens heel machteloos! Daarna stopten we nog op een paar boerderijen, Griet was ook terug mee en ze wou graag nog wat foto’s nemen. Elna had ons gewaarschuwd dat er heel veel mensen dronken zouden zijn, in het weekend moeten ze niet werken en beginnen ze al van s ’morgens vroeg te drinken. Op één van de boerderijen zagen we een vrouw die inderdaad behoorlijk dronken was, ze klampte ons meteen aan. Heel schrijnend om te zien, want haar dochtertje liep daar ook rond. Die vrouw woont nu bij haar ouders en haar moeder zorgt voor haar dochtertje. De moeder  van de vrouw had al een paar keer haar gerief buiten gezet, omdat het voor haar ook soms teveel wordt. Toen we vroegen hoe het kwam dat ze zo was beginnen drinken zei Elna dat de vrouw in een relatie zit waar er veel mishandeling is. Veel mensen zitten hier echt in een straatje zonder einde. Ze vroeg ons om hulp, maar Elna zei dat ze bij zichzelf moest beginnen, dat ze daarna pas kon helpen.

S’ avonds hadden we terug afgesproken met Griet en Catherine om iets te gaan drinken. Onderweg liepen we een Nederlandse jongen tegen het lijf die in hetzelfde hotel verbleef als Griet en Catherine, hij stond te praten met twee jongens uit Zimbabwe. We geraakten allemaal aan de praat en we gingen samen verder. Het was een leuke avond.

Vandaag werden we uitgenodigd door Karien en Marc om hen te vergezellen naar een optreden van de Blues Broers. Dit optreden vond plaats in Kirstenbosch, echt een prachtige locatie! Alle mensen brachten lakens mee om op te zitten en een pick-nick, heel gezellig allemaal! We ontmoetten er ook de familie van Karien, allemaal heel lieve mensen. Het was een leuke afsluiter van het weekend!

Ik ben benieuwd wat de komende week weer allemaal in petto zal hebben voor mij J.

Tot blogs!

04-03-2012 om 21:32 geschreven door Yana