|
Door welke cultuur een vrouw ook is beïnvloed, ze begrijpt de woorden ontembaar en vrouw intuïtief. Wanneer vrouwen die woorden horen, wordt een heel oude herinnering wakker gemaakt en weer tot leven gewekt. Het is de herinnering aan onze absolute, onloochenbare en onveranderbare verwantschap met de wilde vrouw, een relatie die misschien schimmig is geworden door verwaarlozing, verdrongen is door een te sterke domesticatie, verbannen is door de mannencultuur, of niet begrepen wordt. We zijn haar namen misschien vergeten, maar in ons diepste wezen kennen we haar en verlangen we naar haar; we weten dat ze bij ons hoort en wij bij haar. Het is een fundamentele, elementaire en essentiële relatie waarmee wij vrouwen geboren zijn.
Soms ervaren we haar, al is het maar vluchtig, en dat maakt ons dol omdat we willen dat het blijvend is. Deze bezielende ervaringen kunnen opduiken door de aanblik van grote schoonheid, of bij het zogen van een kind, of door muziek of via het woord: soms is een woord, een gedicht, een verhaal zo welluidend, zo juist, dat we ons even herinneren waarvan en waarvoor we eigenlijk gemaakt zijn.
Deze tijdelijke 'ervaringen met het wilde' bezorgen ons het mystieke moment van de inspiratie.
Het verlangen naar haar ontstaat wanneer we iemand tegenkomen die in zichzelf deze wilde betrekking duurzaam heeft gemaakt.
Het verlangen naar haar bekruipt ons ook wanneer we beseffen dat we maar weinig tijd aan het mystieke kookvuur of aan de droomtijd hebben besteed, te weinig tijd aan ons eigen creatieve leven, ons levenswerk of de dingen waar we echt om geven.
C. Pincola Estès
|
