wijsgerige en spirituele aspiraties en inspiraties Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te treden,
dan hebben ze veel kans
om die mensen naar wijsheid te brengen!
18-10-2015
Relaties
Maak je in je hechte relaties veel en steeds dezelfde dramas mee? Leiden relatief onbelangrijke meningsverschillen vaak tot heftige ruzies en emotionele pijn?
Aan de wortel daarvan liggen de fundamentele ik-zuchtige patronen: de behoefte om gelijk te hebben en natuurlijk dat een ander ongelijk heeft, dat wil zeggen de identificatie met mentale standpunten. Daarbij komt de behoefte van het ego om periodiek een conflict te hebben met iets of iemand om het gevoel van scheiding tussen ik en de ander, waar het ego niet buiten kan, te versterken.
Ook is er de opgehoopte emotionele pijn uit het verleden, zowel je persoonlijke verleden als de collectieve pijn van de mensheid die ver, héél ver teruggaat. Dit pijnlichaam is een energieveld dat houdt van je negatieve gedachten omdat het dezelfde frequentie heeft en het lokt ook negatieve reacties uit bij mensen die je na staan, vooral je partner.
Hoe kan je jezelf ervan bevrijden? (wordt vervolgd)
De ratio dient om gemakkelijk en gerieflijk, scherp omlijnd en logisch te denken. Maar zo ontgaat ons de diepe werkelijkheid van het leven want het leven is een mysterie en het rationeel denken demystificeert alles. Dan krijg je dode fragmenten kijk maar rond in de wereld!
De metafoor van het bergpad maakt het ons mogelijk de oeroude paradox van de vrije wil en mogelijke voorbeschikking van ons leven met elkaar te verzoenen. Op het moment van de geboorte wordt ieder van ons een specifieke innerlijke berg gegeven om te beklimmen; dit is een afspiegeling van de macht van de voorbestemming. Hoe we klimmen en hoelang het duurt ligt aan onszelf; dit is een afspiegeling van de macht van de vrije wil. Met andere woorden, het speelbord wordt ons gegeven, maar wij moeten zelf het spel spelen.
Dan Millman
Op het pad van het leven komen we onszelf keer op keer in duizend vermommingen tegen.
Op de paden van het leven liggen avontuur en gevaar, plezier en moeilijkheden.
Hoewel het leven geen onnodige strijd hoeft te betekenen, bestaan er in deze wereld wel degelijk uitdagingen en beproevingen. In het bijzonder op het bergpad van persoonlijke evolutie gaan we de creatieve strijd aan met negatieve of onontwikkelde neigingen, op weg naar de vervulling van ons levensdoel. De mate waarin we ons potentieel verwezenlijken, hangt af van de manier waarop wij reageren op de uitdagingen die we tegenkomen op ons pad. We kunnen niet van het pad afvallen. Waar we onze voeten ook zetten, het pad ligt onder onze voeten. Het kan draaien en kronkelen, stijgen en dalen, maar uiteindelijk leidt het ons naar boven, want daar liggen doel en richting van onze evolutionaire reis.
Echt luisteren is ook een manier om de stilte in een relatie te brengen. Weinigen kunnen dat. Meestal beoordelen mensen je woorden of bedenken ze wat ze straks moeten zeggen. Of ze luisteren helemaal niet en gaan gewoon op in hun eigen gedachten.
Als je echt naar iemand luistert komt de dimensie van de stilte boven en dan gaat luisteren veel verder dan auditieve waarneming. Het is het opkomen van alerte aandacht, een ruimte van aanwezigheid waarin de woorden worden ontvangen. Deze ruimte is een verenigend veld van bewustzijn waarin je de ander echt ontmoet.
De meeste interacties tussen mensen blijven beperkt tot een uitwisseling van woorden, het gebied van het denken. Het is van essentieel belang dat je er wat van de stilte in brengt, zeker in je hechte relaties.
Als de ruimtelijke stilte ontbreekt, wordt de relatie beheerst door wat je allemaal denkt en kan zij gemakkelijk in het teken komen te staan van problemen en conflicten.
Als haar verleden jouw verleden was als haar pijn jouw pijn was als haar bewustzijnsniveau jouw bewustzijnsniveau was zou je net zo doen en denken als zij.
Wat een inzicht!
Mét dat inzicht komen vergeving, mededogen en vrede!
Het ego gaat dat niet graag horen omdat het aan kracht verliest als het niet meer reactief kan zijn en rechtvaardig kan oordelen.
Als je de natuur alleen waarneemt door het denken het benoemen van namen en soorten- kun je het leven, het zijn ervan niet voelen. Je ziet alleen de vorm en bent je niet bewust van het leven binnen de vorm: het mysterie. Het denken reduceert de natuur tot een gebruiksartikel: het oude bos wordt timmerhout, de vogel wordt een onderzoeksobject, de berg iets om delfstoffen te winnen of om te bedwingen.
Als je de natuur waarneemt moet je ruimte laten voor niet-denken. Als je de natuur zo benadert, geeft ze magie en doet ze mee met de evolutie van je bewustzijn, met het expanderen van de mens tot voorbij zijn denken.
Eckhart Tolle
24-06-2015 om 16:26
geschreven door mick
Tags:verruiming van bewustzijn, spiritualiteit, de natuur
Breng bewustzijn naar de vele subtiele geluiden van de natuur : het ritselen van de bladeren in de wind, vallende regendruppels, het gezoem van een insect, het eerste lied van de vogels bij het aanbreken van de dag. Geef je helemaal over aan de kunst van het luisteren. Achter die geluiden gaat iets groters schuil: een heiligheid die je met het denken niet kunt begrijpen.
Eckhart Tolle
14-06-2015 om 00:00
geschreven door mick
Tags:bewustzijnsverruiming, spiritualiteit, de natuur
Als je in de natuur loopt of rust, eer haar dan door er helemaal te zijn. Wees innerlijk stil. Kijk. Luister. Zie hoe elk dier, elke plant helemaal zichzelf is. Anders dan de mensen hebben ze zich niet in tweeën gesplitst. Ze leven niet via een mentaal beeld van zichzelf en hoeven dan ook niet te proberen dat beeld te beschermen en te versterken. Het hert is zichzelf. De narcis is zichzelf.
Alles in de natuur is niet alleen één met zichzelf maar ook met het geheel. Niets neemt afstand van het weefsel van het geheel door een afzonderlijk bestaan op te eisen: ik en de rest van het heelal.
Het beschouwen van de natuur kan je bevrijden van het ik, de grote lastpost.
Je aandacht verplaatsen naar een steen of een boom betekent niet dat je erover denkt maar gewoon dat je hem waarneemt, je er bewust van bent.
Iets van het wezen ervan gaat dan naar je uit. Je kunt voelen hoe stil het is en daardoor komt diezelfde stilte in jou op. Je voelt hoe diep het rust in ZIJN. Volkomen één met wat het is en waar het is. Door dat te beseffen kom jij ook bij een plaats van diepe rust in jezelf. Sommigen voelen zelfs een extatische verbondenheid ermee.
We zijn niet alleen voor ons lichamelijk overleven afhankelijk van de natuur. We hebben de natuur ook nodig om ons de weg naar huis te wijzen, de weg uit de gevangenis van ons eigen verstand.
We zijn verdwaald in doen, denken, herinneren, verwachten verdwaald in een doolhof van complexiteit en een wereld vol problemen.
We zijn vergeten wat stenen, planten, bomen allemaal nog weten.
We zijn vergeten te ZIJN! Stil te zijn, onszelf te zijn, te zijn waar het leven is: Hier en Nu.
Er zijn situaties waarin alle antwoorden en verklaringen tekort schieten. Het leven is opeens onbegrijpelijk geworden.
Of er komt iemand met grote nood bij je om hulp en je weet niet wat je moet doen of zeggen.
Als je helemaal aanvaardt dat je het niet weet, geef je de worsteling om antwoorden te vinden met je beperkte denkende verstand op en dan kan een grotere intelligentie door je gaan werken. Zelfs het denken kan daar van profiteren, omdat de grotere intelligentie erin kan stromen en het kan inspireren.
Soms betekent overgave dat je je pogingen om te begrijpen opgeeft en er vrede mee hebt dat je het niet weet.
Wijsheid is geen kennis. Het is geen informatie.
Wijsheid is een staat van zijn. Een heel ontspannen staat van zijn. Het is innerlijk alert zijn, wakker, opmerkzaam, een getuige, vol Licht.
Reactie:
Maar er hangen ook MOOIE herinneringen aan vast. Het woord 'nostalgie' is niet altijd triestig of terug-verlangend bedoeld.
Wij beleven hier samen veel plezier bij ons oude foto's, gezegden, bedenkingen, tekeningen, gefilosofeer, gevraag van vroeger.
E. Tolle bedoelt niet een terugblikken naar het verleden maar er in blijven hangen, vasthouden aan en blijven leven in wat eens was. Leven betekent veranderen, groeien, evolueren in alle domeinen en op alle niveau's van het leven. Je blijven vastklampen aan wat je vroeger beleefde, goed én slecht, maakt dit onmogelijk.
Het is tijd onder ogen te zien dat het verleden voorbij is en dat iedere poging het te herhalen of mee te dragen er steevast voor zorgt dat je vastroest in oude patronen, waaraan je al zou zijn ontgroeid als je je niet zo krampachtig had vastgeklampt aan wat je al hebt meegemaakt. Haal eens diep adem, zet die oude volle doos neer, bind er een mooi lint omheen, en zeg haar hartelijk en vol respect vaarwel. Anders gaat het leven aan je voorbij en loop je gevaar voortijdig een museumstuk te worden.
Er is niemand in het bestaan die meer is en niemand die minder is. De grashalm en de enorme ster zijn volkomen gelijkwaardig. Maar de mens wil boven anderen uitsteken. Door deze strijd wordt alles zo ingewikkeld.
Een onschuldig mens is iemand die die strijd heeft opgegeven. Hij is er niet meer in geïnteresseerd boven anderen uit te steken of te bewijzen dat hij bijzonder is. Onschuld is het verdwijnen van het ik. Het ego.
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
