wijsgerige en spirituele aspiraties en inspiraties Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te treden,
dan hebben ze veel kans
om die mensen naar wijsheid te brengen!
08-05-2017
ervaringen met het wilde
Door welke cultuur een vrouw ook is beïnvloed, ze begrijpt de woorden ontembaar en vrouw intuïtief. Wanneer vrouwen die woorden horen, wordt een heel oude herinnering wakker gemaakt en weer tot leven gewekt. Het is de herinnering aan onze absolute, onloochenbare en onveranderbare verwantschap met de wilde vrouw, een relatie die misschien schimmig is geworden door verwaarlozing, verdrongen is door een te sterke domesticatie, verbannen is door de mannencultuur, of niet begrepen wordt. We zijn haar namen misschien vergeten, maar in ons diepste wezen kennen we haar en verlangen we naar haar; we weten dat ze bij ons hoort en wij bij haar. Het is een fundamentele, elementaire en essentiële relatie waarmee wij vrouwen geboren zijn.
Soms ervaren we haar, al is het maar vluchtig, en dat maakt ons dol omdat we willen dat het blijvend is. Deze bezielende ervaringen kunnen opduiken door de aanblik van grote schoonheid, of bij het zogen van een kind, of door muziek of via het woord: soms is een woord, een gedicht, een verhaal zo welluidend, zo juist, dat we ons even herinneren waarvan en waarvoor we eigenlijk gemaakt zijn.
Deze tijdelijke 'ervaringen met het wilde' bezorgen ons het mystieke moment van de inspiratie.
Het verlangen naar haar ontstaat wanneer we iemand tegenkomen die in zichzelf deze wilde betrekking duurzaam heeft gemaakt.
Het verlangen naar haar bekruipt ons ook wanneer we beseffen dat we maar weinig tijd aan het mystieke kookvuur of aan de droomtijd hebben besteed, te weinig tijd aan ons eigen creatieve leven, ons levenswerk of de dingen waar we echt om geven.
de natuur van de Ontembare vrouw volgens Clarissa P.E.
Eindelijk heb ik terug een PC (de oude op de bodem van de vijver gekieperd) dus hier is terug ons aller Clarissa Pincola Estés!
Mijn eigen generatie van na de Tweede Wereldoorlog groeide op in een tijd waarin vrouwen als kinderen en als bezit werden behandeld.
Ik ben het lied van die donkere jaren niet vergeten, hambre del alma: het lied van de hongerende ziel. Wat vrouwen schreven was niet geautoriseerd, wat ze schilderden werd niet erkend hoewel het de ziel evenzeer voedde. Vrouwen moesten smeken om het gereedschap en de ruimte die ze voor hun kunst nodig hadden en als die uitbleven, maakten ze ruimte in bomen, grotten, bossen en kasten. Dansen was nauwelijks toegestaan, dus dansten ze in het bos waar niemand hen kon zien, of in de kelder...
Het was een tijd waarin ouders die hun kinderen mishandelden 'streng' werden genoemd, waarin de geestelijke wonden van hevig uitgebuite vrouwen als 'zenuwinzinkingen' werden betiteld, waarin meisjes en vrouwen die stevig ingesnoerd, stevig ingetoomd en gemuilkorfd waren, 'aardig' werden genoemd en die andere vrouwen, die erin slaagden een of twee keer in hun leven aan het gareel te ontsnappen, als 'slecht' werden gebrandmerkt.
Nee, ik ben het lied van die donkere jaren niet vergeten maar ook ben ik het vrolijke canto hondo niet vergeten, het innige lied, waarvan de woorden ons weer te binnen schieten wanneer we het werk aan onze innerlijke hernieuwing verrichten, de innerlijke spirituele zoektocht. Dit is de zuivere psychologie: psyche logos:
kennis van de ziel. Zonder haar hebben vrouwen geen oren om het gefluister van hun ziel te horen of de klanken van hun eigen innerlijke ritmen waar te nemen. Zonder haar verliezen de vrouwen de vaste grond onder hun zielevoeten.
Nogal in de ban van Clarissa Pincola Estés wil ik het de volgende weken over haar Ontembare vrouw hebben.
De wilde vrouw, niet in de betekenis van onbeheerst, maar als de machtige psychologische natuur, de instinctieve natuur, de fundamentele of intrinsieke natuur van de vrouw. In oude verhalen wordt deze natuur de wijze of wetende natuur genoemd. Soms wordt het de vrouw die aan het eind van de tijd leeft genoemd, of de vrouw die aan de rand van de wereld leeft, of godin van de dood.
De wilde natuur is tweemaal door mijn geest getrokken, eenmaal door mijn Mexicaans-Spaanse afstamming en eenmaal door mijn vurige adoptiefamilie. Ik ben grootgebracht bij de grens van Michigan-Indiana, omgeven door bossen, boomgaarden en akkers, en bij de Grote Meren. Daar vormden donder en bliksem mijn voornaamste voeding. Maïsvelden knerpten en spraken s avonds hardop. Ver in het noorden kwamen wolven, huppelend en huilend, in het maanlicht naar de open plekken. We konden allemaal zonder vrees uit dezelfde stroompjes drinken.
Mijn enige wens was een extatisch zwerfster te worden. Liever dan stoelen en tafels had ik de grond, bomen en grotten, want ik voelde dat ik op die plaatsen tegen de wang van God kon leunen.
Ik heb veel geluk gehad dat ik in de vrije natuur ben grootgebracht. Daar leerde de inslaande bliksem mij over de dood die onverwacht was, en over de vluchtigheid van het leven. Nesten met muizen lieten me zien dat de dood verzacht werd door nieuw leven. Een wolvenmoeder doodde een van haar fataal gewonde jongen; dit leerde me een mededogen dat niet zachtzinnig is, en de noodzaak de dood te laten komen naar wie stervende is. De pluizige rupsen die van hun takken vielen en weer naar boven kropen, leerden mij vastberadenheid
Mijn eigen generatie van na de Tweede Wereldoorlog groeide op in een tijd waarin vrouwen als kinderen en als bezit werden behandeld. Ze werden onderhouden als braakliggende tuintjes maar gelukkig was er altijd wild zaad dat op de wind kwam aandrijven... (wordt vervolgd)
Kunst is belangrijk, want ze gedenkt de seizoenen van de ziel of een bijzondere of tragische gebeurtenis tijdens de reis van de ziel. De vaardigheden van het verhalen vertellen of handvaardigheden... ze zijn allemaal het product van iets, en dat iets is de ziel. Telkens wanneer we met kunst voedsel geven aan de ziel, zijn we verzekerd van haar groei.
Kunst is niet alleen voor jezelf, niet alleen een teken van je eigen begrip. Ze is ook een plattegrond voor degenen die na ons komen.
De psychische geboorte... en haar manifestaties volgens Sri Aurobindo
Een vreugde die ontzaglijk intens en machtig kan zijn, zonder geëxalteerdheid - rustig en diep als de zee- en zonder object.
Je bent als een rivier die voortstroomt en die vrolijk is, waar ie maar voorbij komt, over modder en rotsen, in vlakten en bergen.
Een liefde die niets nodig heeft om te ZIJN. Zij IS. Ze brandt rustig in alles wat ze ontmoet, alles wat ze ziet, alles wat ze aanraakt.
Je wordt lichtvoetig. Er is niets dat je drukt, alsof de wereld jouw spel is.
Je bent onkwetsbaar, niets kan je deren, alsof je voor goed alle tragedie achter jou hebt gelaten, reeds was gered van alle ongelukken.
Je wordt magiër. Je ZIET!
Je bent rustig, rustig als een windzuchtje in de diepten van je wezen, en wijd alsof je al miljoenen jaren de zee was.
Je bent vrij: niets kan je vangen, noch het leven, noch de mensen, noch ideeën noch doctrines, noch naties! Je bent daar voorbij altijd voorbij en toch in het hart van alles alsof je maar één bent!
Goede voornemens iedereen neemt die woorden in de mond als een routine die ieder jaar rond ieders oren vliegt. Wat de meeste mensen niet weten is welke kracht die woorden zouden kunnen meedragen als er een sterke en bewuste intentie zou aan verbonden zijn.
Immers In deze tijd van groei van het menselijk bewustzijn, waar 2017 toe behoort, hebben wij bijzondere Energieën ter beschikking om mee te werken, frequenties die ons kunnen afstemmen op onze multidimensionale ziel en alles wat zij ooit heeft geleerd!
Als wij dit potentieel willen gebruiken is meer nodig dan een krachteloze formule op een voornemenslijstje. Er is meer nodig dan de intentie die begeleid wordt door de gedachte: nog maar eens hetzelfde voornemen als vorig jaar, dat waarschijnlijk weer eens na een tijdje vergeten is. Nee!
Er moet kracht mee gepaard gaan, de kracht van de wil en de kracht van de overtuiging dat je dat doel echt kunt bereiken. Kracht om een patroon te veranderen. Kracht om een jarenlange indoctrinatie en gewoonte te ontmantelen.
Zie je gebruik je innerlijke levendige overtuigingskracht naar jezelf toe en je voornemens worden werkelijkheid!
De drijfveer van dit nieuwe hersendeel is scheppen en ontdekken. De vermogens ervan waren zo indrukwekkend, dat we de primaire eigenschap zijn gaan toedichten aan een god, Jahweh.
Vanuit de prefrontale cortex neem je waar dat het leven vol is van metaforen, die je helpen je ervaringen te begrijpen en ze ook in een ruimere context te plaatsen. Als je bijvoorbeeld na een wandeling je vrienden ontmoet, kun je het verhaal van je verzwikte enkel brengen als een moedige uitdaging, als een graag gebracht offer voor het schitterend uitzicht vanaf de top van de heuvel. Je ervaart met andere woorden de hogere aspecten van een wandeling terwijl het reptielenbewustzijn alleen denkt aan het zetten van de volgende stap. Als je op deze manier naar dingen kijkt, veranderen je gevoelens. In plaats van de persoon te vervloeken die je heeft aangeraden dit pad te nemen of inwendig te schelden op die stomme boomwortel die je heeft doen struikelen, besef je misschien dat alle paden op onverwachte momenten van richting kunnen veranderen en obstakels met zich kunnen meebrengen. Je weet dan dat een ervaring die jou wijsheid en inzicht oplevert altijd waardevol is, ook al kost het moeite.
Het is eigenlijk geen wandeling meer , maar het is een reis geworden, die als zodanig parallellen heeft met een nog grotere reis die je aan het maken bent.
Met deze geestestoestand benader je het leven als een dichter, zie je overal schoonheid en mysterie, en voel je verwondering. Deze hersendelen helpen je afstand te nemen van het gevoel van afgescheidenheid: je ervaart dat je één wordt met de heuvels en de wolken.
Met deze hersendelen stijg je naar je spirituele dimensie en put je uit een bron van kennis die anders is dan de mentale of rationele bron. Onze hersenen en spiritualiteit!!!
Bijna vijftigduizend jaar geleden werden onze voorouders zich bewust van de mogelijkheden van de neocortex en ontstonden schoonheid en esthetisch besef. Zowel de limbische hersenen als de neocortex ware anatomisch gezien al veel eerder aanwezig, maar werden in de genoemde periode pas functioneel.
De primaire drijfveer van de neocortex is begrijpen hoe dingen werken en waarom dingen gebeuren. Hierin lag de aanleiding voor het ontstaan van wetenschap, ethiek en filosofie: ik denk, dus ik ben. Rond 6000 jaar geleden kwam op verschillende, schijnbaar niet met elkaar verbonden plaatsen plotseling de beschaving op zoals wij die kennen. Er ontstond een alfabetisch schrift, de wiskunde ontwikkelde zich en er ontstonden stadstaten, die het landschap ingrijpend veranderden. Architecten ontwierpen grote piramiden, astronomen berekenden de bewegingen van de sterren en filosofen langs de oever van de Ganges, de Sarasvati, de Eufraat en de Tigris ontwikkelden revolutionaire ideeën. Taal werd niet langer alleen gebruikt om te communiceren over de jacht of over gevoelens, maar in geschreven teksten ook voor het formuleren van ideeën. De eerste boeken, de Bijbel, de Upanshads en het Gilgamesj-epos zijn alle in deze periode ontstaan. Er ontstond een nieuw bewustzijnsniveau.
Dit bewustzijnsniveau houdt verband met het vierde hersendeel: de prefrontale cortex.
Het ontwikkelen (temmen) van het prehistorisch brein
De hersenen van de mens bestaan uit vier van elkaar verschillende delen, die zich gedurende de miljoenen jaren van onze evolutie ontwikkeld hebben. Het oudste hiervan zijn de reptielenhersenen, die ervoor zorgen dat wij ademen, eten en ons voortplanten.
Daaromheen liggen de limbische hersenen die ons helpen op een geraffineerder manier te overleven, want hiermee verzamelen wij eten voor de winterperiode, herkennen we roofdieren en scheppen we banden met anderen om families en stammen te vormen. Ze helpen ons dingen te leren door inprenting, zorgen er voor dat we aan voedsel ruiken om te weten of het bedorven is en ook dat we gevaar ruiken. Ze zorgen ervoor dat we onderdak willen en onze geliefden beschermen.
De nog primitieve limbische hersenen worden gemakkelijk geactiveerd om oorlog te voeren, om de vrouw van je buurman te versieren, om geen genade te tonen voor een zwakkere tegenstander en om bij een rijker of machtiger iemand in het gevlei te komen. Niet meer voor de 'ontwikkelde' mens en zijn beschaving. Toch???
De limbische hersenen zijn de hersenen waarin overtuigingen en emoties zetelen. Die hebben zon grote invloed op ons gedrag dat vijf van de tien geboden gaan over het inperken van onze primitieve instincten: doden, echtbreuken, stelen, liegen en iets begeren dat van een ander is.
Ze zijn ook oorsprong van beperkende overtuigingen over onszelf, zoals een laag zelfbeeld, gebrek aan zelfvertrouwen, schuldgevoelens over seksualiteit en angst voor schaarste. Enzovoort
En toen ontwikkelde zich de neocortex, de nieuwe hersenen...
Alberto Villoldo, psycholoog en medisch antropoloog, bracht vele jaren door in het Andesgebergte en in het regenwoud van de Amazone. Hij heeft er de inheemse hoeders van wijsheid bestudeerd, de Laikas, en hun geneeswijzen beschreven. In eerste instantie wilde hij onderzoeken of hun spirituele geneeswijzen verlichting konden brengen voor de talloze kwalen waaraan mensen tegenwoordig lijden. Het heeft jaren geduurd voor hij begreep dat sjamanen er een andere opvatting van ziekte op nahouden dan wij in het Westen. Voor hen heeft iedere ziekte een geestelijke oorsprong en komen ziekten tot uiting in onze subtiele lichamen (ons energielichaam, onze emoties en onze gedachten) voor ze zich in het fysieke lichaam manifesteren. In tegenstelling tot de Westerse geneeskunde die slechts ingrijpt in de laatste fase, het fysieke lichaam, maken Sjamanistische healers in hun kosmologie geen onderscheid tussen kanker, suikerziekte of hartkwalen. Alle kwalen beschouwen zij als symptomen van een spirituele ziekte: het verlies van het heilige besef van de eenheid van het universum en verwaarlozing van onze rol als deelnemers in de schepping en rentmeesters van de aarde.
Zo bieden alle fysieke of emotionele tegenslagen een gelegenheid tot geestelijke wedergeboorte, en inwijding in een nieuwe manier van leven, als een proces dat leidt tot de dood van het oude zelf of het oude leven. Als de gelegenheid voor inwijding niet wordt aangegrepen, kan zich een tweede gelegenheid aandienen in de vorm van een ernstiger tegenslag of kwaal. En zo verder!
Maar er zijn ook de zeven grote inwijdingen van de verschillende levensovergangen die ieder mens moet doormaken. Hier wordt in de Westerse werld te onbewust aan voorbijgegaan en dat heeft zware gevolgen voor emotionele, mentale en relationele stabiliteit. Veel miserie dus. De meest effectieve manier om met succes fysieke en emotionele problemen het hoofd te bieden ligt in het doormaken van wat zij noemen een heilige inwijding. Hun geneespraktijken zijn gebaseerd op inwijdingen die als het ware het ganse leven omvatten, als inhaalmanoeuver voor ongebruikte levens-inwijdingen. Daarin spelen onze hersenen een belangrijke rol.
De Laikas hebben intuïtief aangevoeld wat neurologen tegenwoordig ontdekken: verlichting is een aangeboren eigenschap van de hersenen.
Daar willen wij het verder over hebben!
Na wat onderzoek kon hij vaststellen dat maar weinig mensen omgang hadden met boomgeesten. Dit kwam omdat ze in dit mentale tijdperk voor hun waarnemingen en inzichten uitsluitend gebruik maakten van hun fysische zintuigen en rationele verstand, dat naar rationele bewijzen vroeg. Ilyan zocht de wereld af naar die bewijzen maar moest constateren dat tot nog toe de menselijke we-tenschap noch verklaring noch bewijzen had voor natuurwezens. Om die reden kon bij velen de magie van de donkere nacht en de klare morgen niet baten om hun aandacht mee te nemen tot voorbij hun verstand en hun zintuigen, iets wat noodzakelijk was om de subtiele vleugelslagen van de onzichtbare werelden te herkennen. En van hem uiteraard, de boomgeest. Dat trof hem als Hogere Entiteit die vele eeuwen en verre werelden had doorleefd, hier op de planeet wel heel erg: voor velen zou hij niet eens bestaan!
Vastberaden besloot hij dat toch allemaal eens te gaan uitdokteren. Hij zou er zelf wel achter komen bij wie hij wel en niet terecht kon, geen probleem.
Hij zou bijleren, hij zat hier immers niet immobiel noch geïsoleerd in zijn boom, doch breed communicerend met alle cellen op aarde. En ver daarbuiten.
Ik val hier als boomgeest gewoon uit de boot van het bestaan! liet hij de Hogere wereld weten. Niets voelen ze, niets horen of zien ze hier van mijn - al zeg ik het zelf - intense aanwezigheid. Ze kijken dwars dóór mij!
Een tussenschakel worden leek op die manier wel heel erg moeilijk. Hoe moest hij hieraan beginnen? Daar zat hij nu met al zijn grote wijsheid.
In stilte hoopte hij dat Ella zijn tolk op aarde zou worden. Hij hoopte het niet alleen, hij zou er alles aan doen om met haar te communiceren. Eerst moest hij een middel vinden om simpelweg met haar contact te krijgen.
Plots werd al zijn aandacht afgeleid naar het meisje in de tuin waar hij was beland en nadat hij een hele tijd heel nauwkeurig over de aarde had rondgekeken, wou hij het liefst in deze tuin blijven, in de grote eik die statig aan het einde van het tuinpad stond.
Hij zag hoe Ella met heel haar lichaam tegen de boom aanleunde. Ze sloot rustig haar ogen en ademde de harsgeur in. Zodra ze stil werd in haar gedachten was een boom voor haar niet meer zomaar een boom. Ilyan maakte hier uit op dat ze de boomgeest die erin huisde, hem dus, herkende.
Zijn taak zou kinderspel worden. Een fluitje van een cent.
Hij wachtte op een stille morgen, zo stil dat je de bomen kon verstaan. Dat was dan ook wat hij, duidelijk nog nieuw op planeet aarde, van Ella verwachtte toen hij haar, tegen zijn stam gelegen, zag kijken naar de deining in de boomkruinen. Ze was totaal ontvankelijk en iets beving haar weer. Nu of nooit, dacht hij. Ze glimlachte toen hij haar gevoel beroerde en ze dacht: daar heb je weer de bomen. Heel even was er een verbinding. Ze herkende duidelijk een aanwezigheid maar toen werd de subtiele verbindingslijn die in die seconde van mentale stilte was ontstaan, verbroken door de gedachte: wat is dat toch met die bomen?
Ze voelde de dryade maar echt contact maken deed ze niet. Het ging niet verder dan een glimlach!!!
Ilyan stond versteld. Was daarom al die moeite gedaan om hem op aarde te krijgen?
Tot zover de fragmenten uit Ella's verhaal in 'Ogen van Licht'... tenzij jullie graag nog wat verder lezen. Laat het mij weten in een reactie of mailtje en wie graag een mailtje krijgt als een nieuw bericht verschijnt... geef je e mail adres incognito en vrijblijvend rechts boven. groetjes v mick
Hun enthousiasme was groot en ze staken meteen de koppen bij elkaar. Na lang wikken en wegen hadden ze toen Ilyan uitverkoren. Nu lieten ze er geen gras meer over groeien en Ilyan kon zich nauwelijks realiseren wat er was beslist of daar ging hij al
Als door duizend magiërs werd hij beroerd
en het stroomde door het heelal
straalde door de luchten
daagde in de wouden:
Licht
Niets anders bracht hij mee uit zijn Hogere
wereld
dan onbezoedeld onbelemmerd
Licht
Met zijn ogen van Licht keek hij uit over de bewoners van deze wereld. Het viel hem direct op hoe dicht hij met zijn natuurenergie bij sommigen van hen kon komen, terwijl hij bij anderen dan weer totaal geen toegang tot hun wereld kreeg. Wel was hij erg opgezet met zijn aardse naam: dryade, boomgeest.
De Meesters hadden gedacht te kunnen helpen door met hun helende Energieën en hun wijsheid op de mensen in te werken. Wat ze echter over het hoofd hadden gezien was hoe ze dat moesten aan boord leggen want het werd al vlug duidelijk dat communicatie tussen Hogere wereld en aardemens absoluut niet evident was. Veel te weinig respons kregen ze om tot een vruchtbare samenwerking te komen. In veel gevallen was er zelfs geen sprake van enig contact. Dus toen ze Ella daar tegen die boom zagen leunen kwamen ze op een lumineus idee. Misschien moest iemand van hen met de aardse natuurenergieën samenwerken. Met de bomen? In aardse mythen en legenden kregen bomen van oudsher toch een belangrijke rol toebedeeld als tussenschakel tussen De Levenskracht en de mensen? Mensen hadden ontzag voor de bomen met hun enorme waaiende kruinen en hun genezende krachten. Toch?
Als ze een hogere Entiteit tot boomgeest zouden transformeren zou die veel dichter bij de mensen kunnen komen. Hij zou dan op zoek kunnen gaan naar iemand die hem kon waarnemen. Iemand die in het geruis van de bomen zijn Hogere wijsheden kon opvangen en vertalen in mensenwoorden.
Geïnspireerd door bovenstaand vers uit de Vedas ga ik een paar fragmentjes vertellen uit een mooi verhaal. Het verhaal van Ella
Het was stil in Ellas tuin. Zo stil dat je de bomen kon verstaan.
Dat was dan ook wat van Ella werd verwacht toen ze die zondagochtend geruisloos op blote voeten door het gras flaneerde. Ze had haar dromen van die nacht achter zich gelaten, meende ze, doch ze hingen nog in pastelkleuren rond haar lichaam, samen met duizend gevoeligheden van de pas geboren dag.
De wind beroerde de bomen en de bomen beroerden haar. Ze voelde iets magisch door haar gevoel glijden. t Zijn de bomen, wist ze. t Zijn weer de bomen. Zodra ze er verder over ging denken was het voorbij. Ze liep naar de dikke eik aan het einde van het tuinpad en leunde tegen zijn stam. Dat deed ze wel meer als ze behoefte had aan contact met wist ze maar wie of wat.
Vanuit de Hogere werelden, ver voorbij de zichtbare wereld van de mensen, hadden heel wat Meesters dit tafereel gezien en het bracht hen op ideeën. In de nieuwe tijden die op aarde aanbraken, tijden met enorme bewustzijnsveranderingen, werd innerlijke leiding van cruciaal belang. Maar in diezelfde tijden raasden door de mensheid duizelingwekkende economische en technologische ontwikkelingen. Teveel aandacht voor deze materiële vooruitgang liet de mensen de subtiele innerlijke stem en de stem van hun planeet aarde verwaarlozen. Zonder die noodzakelijke innerlijke leiding gingen zij in hun hart en in hun hoofd zéér chaotische toestanden creëren, wat zich weerspiegelde in een beroerd wereldgebeuren. Het zag er daar op aarde niet zo fraai uit, werd daarboven vastgesteld.
De wet van het Heden is geen abstract concept, maar tijd is dat wel. Wat voorbij is bestaat niet meer, wat nog moet komen bestaat nog niet. Dit is geen wet alleen voor filosofen, ze is door ons allemaal toe te passen, wanneer we bijvoorbeeld blijven steken in spijt over het verleden of zorgen over de toekomst.
Wanneer we spijt hebben over het verleden, dan bestaat dat verleden alleen in onze huidige geest, waar we die spijt levend houden door de beelden die we tevoorschijn toveren. Wanneer we bang zijn voor de toekomst, bestaat die toekomst slechts in onze huidige geest, waar we de angst levend houden met voorstellingen die we ons maken.
De wet van het Heden herinnert ons aan de realiteit zoals die IS, niet zoals we denken dat die is, wensen dat het was, of hopen of vrezen dat het zou kunnen zijn. Slechts dit tijdloze moment bestaat. De rest wordt geprojecteerd door de toverlantaarn van de geest.
Alles wat we moeten doen is DIT moment, het nu-moment bekijken, het ontspannen benaderen en omhelzen, aanpakken wat er nu, op dit ogenblik gebeurt en de ene voet voor de andere zetten, één stap tegelijk.
Goethe zei: het heden is een machtige godin!
In onze psyche leven de archetypen en de waarden van de puritein en de hedonist, de gelovige en de scepticus, het sociale type en einzelgänger, het superieure en het inferieure, en andere dualiteiten die verantwoordelijk zijn voor de tegenspraak en verwarring in ons hoofd.
Het vinden van een balans fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel is het doel geweest van de vele overtuigingen die er op de wereld bestaan.
Wijzen uit allerlei culturen, van Chinese taoïsten tot Essener rabbijnen, van christenen tot moslims, hebben gepleit voor de gulden middenweg. Zelfs in de vrije natuur doen de meeste mensen er goed aan extremen van pool kou en woestijnhitte te vermijden, omdat ons leven in gematigde klimaatzones prettiger is. Dit neemt niet weg dat velen hun evenwichtspunt vinden door hun grenzen te verkennen, beide extreme kanten te onderzoeken, en dan van de gevolgen te leren
De wet van evenwicht herinnert ons eraan dat we met zorg moeten kijken naar de aspecten in ons leven die UIT evenwicht zijn. Zijn onze mannelijke en vrouwelijke kant in balans? Zijn werk en gezin in evenwicht, en zorg voor een ander en voor onszelf?
Antwoorden hierop geven een beter beeld van onszelf en een dieper begrip van gezondheid, harmonie en innerlijke rust en waar aanpassingen aanbevolen zijn.
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
