Het gedicht
Er slaapt een gedicht in mijn geest Dat heel mijn ziel openbaart. Ik voel het vaag als gerucht en wind Al voor goed gevormd en gebaard.
Het heeft geen ritme, rijm of woord. Al bestaat het niet, toch blijf ik dromen en trachten. 't Is een soort gevoel, een waas, Niets anders dan een blije mist rond gedachten.
Dag en nacht met mijn mysterie Droom ik en ontrafel het elke stond, Want woorden spelen hoog spel in mij Hun vage volkomenheid waart rond.
Ik weet dat het nooit wordt geschreven. Ik weet ik weet niet wat het is. Toch is er over dromen... mijn leven, Omdat geluk, zelfs ingebeeld, geluk is.
Fernando Pessoa
|