wijsgerige en spirituele aspiraties en inspiraties Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te treden,
dan hebben ze veel kans
om die mensen naar wijsheid te brengen!
18-05-2015
de natuur als wegwijzer
We zijn niet alleen voor ons lichamelijk overleven afhankelijk van de natuur. We hebben de natuur ook nodig om ons de weg naar huis te wijzen, de weg uit de gevangenis van ons eigen verstand.
We zijn verdwaald in doen, denken, herinneren, verwachten verdwaald in een doolhof van complexiteit en een wereld vol problemen.
We zijn vergeten wat stenen, planten, bomen allemaal nog weten.
We zijn vergeten te ZIJN! Stil te zijn, onszelf te zijn, te zijn waar het leven is: Hier en Nu.
Er zijn situaties waarin alle antwoorden en verklaringen tekort schieten. Het leven is opeens onbegrijpelijk geworden.
Of er komt iemand met grote nood bij je om hulp en je weet niet wat je moet doen of zeggen.
Als je helemaal aanvaardt dat je het niet weet, geef je de worsteling om antwoorden te vinden met je beperkte denkende verstand op en dan kan een grotere intelligentie door je gaan werken. Zelfs het denken kan daar van profiteren, omdat de grotere intelligentie erin kan stromen en het kan inspireren.
Soms betekent overgave dat je je pogingen om te begrijpen opgeeft en er vrede mee hebt dat je het niet weet.
Wijsheid is geen kennis. Het is geen informatie.
Wijsheid is een staat van zijn. Een heel ontspannen staat van zijn. Het is innerlijk alert zijn, wakker, opmerkzaam, een getuige, vol Licht.
Reactie:
Maar er hangen ook MOOIE herinneringen aan vast. Het woord 'nostalgie' is niet altijd triestig of terug-verlangend bedoeld.
Wij beleven hier samen veel plezier bij ons oude foto's, gezegden, bedenkingen, tekeningen, gefilosofeer, gevraag van vroeger.
E. Tolle bedoelt niet een terugblikken naar het verleden maar er in blijven hangen, vasthouden aan en blijven leven in wat eens was. Leven betekent veranderen, groeien, evolueren in alle domeinen en op alle niveau's van het leven. Je blijven vastklampen aan wat je vroeger beleefde, goed én slecht, maakt dit onmogelijk.
Het is tijd onder ogen te zien dat het verleden voorbij is en dat iedere poging het te herhalen of mee te dragen er steevast voor zorgt dat je vastroest in oude patronen, waaraan je al zou zijn ontgroeid als je je niet zo krampachtig had vastgeklampt aan wat je al hebt meegemaakt. Haal eens diep adem, zet die oude volle doos neer, bind er een mooi lint omheen, en zeg haar hartelijk en vol respect vaarwel. Anders gaat het leven aan je voorbij en loop je gevaar voortijdig een museumstuk te worden.
Er is niemand in het bestaan die meer is en niemand die minder is. De grashalm en de enorme ster zijn volkomen gelijkwaardig. Maar de mens wil boven anderen uitsteken. Door deze strijd wordt alles zo ingewikkeld.
Een onschuldig mens is iemand die die strijd heeft opgegeven. Hij is er niet meer in geïnteresseerd boven anderen uit te steken of te bewijzen dat hij bijzonder is. Onschuld is het verdwijnen van het ik. Het ego.
Wat me het meest verbaast bij de westerse mens, is dat hij
zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen en
vervolgens dat geld weer uitgeeft om zijn gezondheid terug te krijgen.
Door altijd maar met de toekomst bezig te zijn, beleeft hij het heden niet.
Hij leeft dus noch in het heden, noch in de toekomst.
Hij leeft alsof hij nooit zal sterven en sterft alsof hij nooit geleefd
heeft.
Begraven en verborgen onder de vijf zintuigen en de ratio van de mens, zullen altijd de innerlijke waarheden de menselijke geest blijven boeien. Pas als hij de angsten van de brandstapel-episodes heeft overwonnen, zal de twijfelende de deuren van het spirituele 'ongekende' durven binnengaan.
Sander, de jongeman in Ellas hoofd, had de dag in de nacht voelen verdwijnen. Hij merkte dingen op die in de stilte woonden, voorbehouden aan wie zelf stil kon worden, tedere dingen. Dat kwam omdat hij zelf een tedere jongeman was en dat was niet altijd gemakkelijk. De menselijke wereld had niet altijd het beste voor met de zachte en tedere. Nogal dikwijls diende er geknokt voor een behoorlijke wereldse plaats en juist die vechtlust ontbrak. Want ook als hij op de bovenste wereldse plaats had gestaan zou Sander daarin geen bevrediging of geluk hebben gevonden. Zijn idealen lagen niet in de materiële laag van het leven. Hij streefde naar een hoger doel, een dieper leven vanuit een veel ruimer en bewuster zijn, harmonie in zijn gedachten en liefde in zijn hart en dat was voor hem niet haalbaar al knokkend.
Uit Ogen van Licht
van mick de rijck
http://www.dryade.be/boeken.aspx
15-03-2015 om 15:14
geschreven door mick
Tags:idealen, spiritualiteit, evolutie van de mens
Is het echt nodig elke zintuiglijke waarneming en elke ervaring mentaal van een oordeel, een etiket te voorzien? Heb je echt een reactieve haat-liefdeverhouding met je leven nodig waar je in een bijna voortdurend conflict verkeert met situaties en mensen? Of is dat gewoon een diepgewortelde mentale gewoonte waar je mee kunt breken? Niet door iets te doen maar door dit moment, die persoon, die situatie gewoon te laten zijn zoals het is.
Helaas bestaat er niet zoiets als democratie voor de verlichten, laat ons zeggen zij die ernaar streven. Met een systeem dat op het principe één-man-één-stem is gebaseerd, kan het niet anders of je hebt een sociale chaos, ontworpen om de overlevingsangst en psychose van de massa te voeden. Als je enigszins naar verlichting streeft zal je altijd wat vreemd zijn, een beetje idioot, omdat je afstand hebt genomen van de kleine neurosen van de dominerende mentaliteit. Je zult moeten aanvaarden dat je er nooit meer goed bij zal passen. Je wordt, zoals ik dat noem, een marginaaltje. Vecht er niet tegen; we zijn echt met miljoenen.
Stuart Wilde
25-02-2015 om 15:38
geschreven door mick
Tags:wijze woorden, spiritualiteit, evolutie van de mens
De meeste mensen uiten hun liefde emotioneel en dat krijgt dan vorm als een vochtig likje in het oor. Maar liefde is een tevreden hart, een groot hart - liefde is de compassie, het mededogen kunnen opbrengen om de dingen met rust te laten.
Er zijn zo veel wegen naar hetzelfde (levens) einddoel. Vind je eigen weg en volg hem stap voor stap, en geef geen kritiek op de weg van iemand anders.
Ieder mens is een individu, ieder mens zou voor zichzelf moeten denken, diep in zichzelf gaan en zijn eigen antwoorden vinden. Die voor zichzelf, niet voor een ander.
Als je dit werkelijk zou doen, zou je ondervinden dat je geen tijd te verspillen hebt aan kritiek op de weg van de ander, de weg die leidt naar hetzelfde doel.
Dag Hammarskjöld, de grote VN-leider, zei ooit dat we nooit aanhoudende vooruitgang zouden boeken in onze wereld totdat we allemaal "de langste reis aflegden". De innerlijke reis.
Ons vermogen om een wereld waar we van dromen te creëren hangt af van onze eigen reis, die van angst naar liefde en naar het geloof in onszelf, en het achterlaten van onze grootste lasten.
20-01-2015 om 00:00
geschreven door mick
Tags:wijsheid, evolutie van de mens, spiritueel ontwaken
Helena keek rond in de wereld. Heel aandachtig observeerde ze de mensen en ze zuchtte: het leven kan toch niet met zoveel veronachtzaming van de eeuwigheid geleefd worden!
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
