wijsgerige en spirituele aspiraties en inspiraties Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te treden,
dan hebben ze veel kans
om die mensen naar wijsheid te brengen!
10-07-2018
De spirituele waarneming en het niveau van de adelaar
Als de adelaar hoog boven de dalen zweeft, kan hij de bomen en de rotsen, de rivier en zelfs de kromming van de aarde zien... maar hij kan ook een muis duizend meter onder zich ontdekken. Zijn vermogen om tegelijkertijd zowel het totaalbeeld als een detail daarvan te overzien, symboliseert de kwaliteiten van het niveau van de Geest (met grote G).
Op het niveau van de adelaar is 99 procent bewustzijn en een procent materie. Er is weinig vorm of stof en de taal is energie.
Een manier om de hoogste waarnemingsniveaus, waar onze traditionele ideeën over de werkelijkheid oplossen, te begrijpen, is om naar de kwantumfysica te kijken die ontdekte dat op subatomair niveau de materie veel minder vast en tastbaar is dan we dachten. Ieder voorwerp is een gonzende verzameling deeltjes en beweging. Als natuurkundigen een elektron bestuderen om zijn snelheid te meten, verandert het van richting. Als ze een proef doen waarbij ze verwachten dat het zich als een golf gaat gedragen, doet het dat ook. Maar de Hoeders van de Aarde hebben altijd geweten dat het onze perceptie van de wereld is, hoe we er naar kijken en wat we verwachten, het waarnemingsniveau, dat het karakter van die wereld bepaalt.
In ons eigen leven hebben we vele hulpmiddelen om in de kolibriwaarneming te komen, zoals meditatie, woordeloos gebed, kunst... Maar als we in adelaar zijn hebben we geen oranje kleren nodig, ook geen gebed omdat we makkelijk kunnen overstappen in het kolibrigevoel van het goddelijke en één kunnen worden met de Geest in het adelaarsniveau.
De ziel en de waarneming op het niveau van de kolibrie
Het volgende domein van de waarneming, waar de vorige twee in besloten liggen, is dat van de ziel. De taal van dit niveau is beelden, muziek, poëzie en dromen, niet het onbewust dromen in de slaap, maar het wakkere dromen van nieuwe werkelijkheid.
De sfeer van dit niveau is de mythe, waar de ziel zichzelf op een heilige reis kan ervaren in plaats van vast te lopen in negatieve wereldbeelden.
De staat van waarneming van de kolibrie hangt samen met de neocortex. de meest recente aanwinst van de menselijke hersenen. De neocortex heeft zich zo'n honderdduizend jaar geleden ontwikkeld en is verantwoordelijk voor ons vermogen tot redeneren, visualiseren en creëren. Op ziel-niveau worden problemen die we in de geest ( ratio) niet kunnen oplossen, plotseling oplosbaar, iets wat door mensen vanuit een reptielbrein-perceptie onmogelijk blijkt.
Op het niveau van de kolibrie luisteren we onder de oppervlakte naar de woorden en horen hun verborgen boodschap. In de Chinese geneeskunde bijvoorbeeld wordt gezegd dat onderdrukte woede in de lever zit. Bij leverklachten vragen we ons dan niet alleen af: wat voor medicijn moet ik nemen, wat heb ik verkeerd gegeten? maar: hoe kan ik leren vergeven, mezelf en de anderen? We weten op dit perceptieniveau dat ziekte een waarschuwing kan zijn, die ons vertelt dat er iets aan de hand is dat om onze aandacht vraagt op een dieper niveau.
Als we met onze jaguar-perceptie al verder zagen dan met ons slangenbrein, dan zien we vanuit de kolibrie-perceptie nog veel verder en dieper in wat zich afspeelt in ons leven. De oplossingen en het belevingsniveau zijn navenant. Evolutie!
De geest en de emotionele waarneming: het niveau van de jaguar
De instincten van de jaguar verschillen van die van de slang, die alleen maar bezig is met overleven en zelfbehoud. De jaguar waarneming passeert het niveau van het reptielenbrein en hangt samen met emotie en de diepe gevoelens van liefde, intimiteit, familie en mededogen. Maar het is ook het brein van de agressie, achterdocht, bezweringen. De taal van het niveau van de jaguar is het gesproken en geschreven woord, dat we gebruiken om ideeën, overtuigingen en gevoelens te formuleren door middel van overeengekomen geluiden en tekens die iets betekenen.
Vanuit de jaguar status weten we dat we een hongerige man een vis kunnen geven, maar dat een meer praktische oplossing op lange termijn zou zijn om hem te leren vissen. We weten dat we een uitgehongerd kind een stuk brood kunnen geven, maar we weten ook dat je niet alleen eten nodig hebt in het leven. We rijzen boven het letterlijke uit en zien verdere mogelijkheden in elke situatie.
Net zoals het mentale niveau het fysieke omhult, belichamen we in jaguar wat we in de slangenstaat ervaren. Als we hoofdpijn hebben zijn we ons bewust van onze pijn, maar we nemen niet direct een pijnstiller maar denken er ook over na wat de pijn kan hebben veroorzaakt: misschien door teveel of verkeerd eten of drinken, of we nemen teveel hooi op onze vork of we maken zorgen en problemen thuis of op het werk. Een hyperactief kind zetten we niet alleen in de hoek maar we zoeken naar oorzaken: teveel suiker? Wat de juf zegt is saai?We zien veel meer in en achter een situatie dan het slangenbrein kan zien. We hebben zo veel meer mogelijkheden om effectieve veranderingen aan te brengen en ingewikkelder zaken op te lossen. Evolutie!
Het lichaam en de fysieke waarneming: het niveau van de slang
Het lichaam en de fysieke waarneming is het niveau van de slang.
De slang is een wezen met een sterk instinct en buitengewoon scherp ontwikkelde zintuigen. Ook wij kunnen op onze zintuigen vertrouwen om ons een beeld van onszelf en de wereld te vormen. 'Slang' is een essentiële staat om onder de knie te krijgen omdat we in de fysieke wereld moeten werken en op praktische wijze het karwei moeten kunnen klaren. Maar... als we koste wat kost op dit overlevingsniveau blijven leven, in overlevingsdrang modus, blijven we ons richten op de duidelijkste tekenen van veiligheid, zoals een hoge bankrekening en materiële verlangens; we vallen ten prooi aan hebzucht, gierigheid en achterdocht. We klampen ons vast aan wapens en bouwen schuttingen. We verraden de ander om ons eigen vel te redden. We liegen en bedriegen zonder ergens bij stil te staan, doden en mishandelen mensen en dieren enz.
Helaas leeft een groot deel van de mensheid na duizenden jaren nog steeds op het niveau van de slang. De slang is het hardvochtige domein van oog om oog, tand om tand, van oorlogvoering, bedrog en schaamteloosheid. Op dit waarnemingsniveau bestaat de realiteit uit één procent Geest en 99 procent materie.
Een stukje uit mijn 'Ogen van Licht' waarin Ilyan de boomgeest contact wil maken met Ella. Zou ze hem kunnen 'waarnemen'? Zijn 'hogere' boodschap verstaan?
'De natuur moest hem daar zeker kunnen bij helpen want hoewel haar lichaam nog jong was, lonkte haar oudere ziel over menselijke barrières heen naar de magie van stille wouden en woelige zeeën.
Misschien zou hij haar tijdens een boswandeling, wanneer honderden bomen tegelijk haar in de mentale-stilte-vibratie zouden trekken, zijn kennis met de ruisende stem van de bomen kunnen meegeven? Hij kon proberen doorheen lucht en dageraad helende geheimen aan haar lichaam toe te vertrouwen. Of zou het gekwaak van een kikker aan een rimpelloze vijver kunnen helpen? Het lied van een leeuwerik in de vroege ochtend? Iedereen wist toch dat dit plots oer herinneringen kon openrukken, herinneringen als mysterieuze linken naar verschillende bewustzijnsregionen.
Als je nu eens gewoon zou beginnen met je te focussen op mensen in hun stille momenten, lieten de Meesters uit de Hogere wereld hem weten. Wij zitten hier met al onze kennis te wachten om binnen te kunnen treden in de serene levensdimensie van de mensen. Iedereen heeft wel heel even een stil moment, als een intiem hoekje van rust in de dagelijkse bezigheden. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
Zo moeilijk kon dat wél zijn, werd Ilyan duidelijk, wanneer hij de volgende dagen op discrete afstand duizenden actieve en verstandige mannen en vrouwen gadesloeg in hun doen en laten, in hun denken en voelen. In de Hogere wereld hadden ze blijkbaar geen flauw benul van de zelf ontworpen complexiteit en veeleisendheid van het maatschappelijk leven. Hij zag mensen rennen van hun werk naar vrienden, supermarkt, kindertuin, school, dineetjes, vergaderingen, cinema, feestjes, sport, demonstraties Stille momenten?
Als de Meesters dachten dat ze konden rekenen op de stilte-vibratie om contacten met hen te leggen dan hadden ze nog niet begrepen dat de meerderheid van de mensen helemaal niet zo gek is op stilte. In tegendeel, stilte is eerder leegte of verveling.
De Stilte zal het graag horen, dacht Ilyan glimlachend. Ze was zijn grootste vriend en hijzelf wist alvast waar ze toe in staat was. Maar de mensen! Nooit kwam hun brein tot stilstand! En hun voelen Duizend emoties, passie, onrust! Onmogelijk om daar een speld tussen te krijgen. '
De Laika onderkennen vier waarnemingsniveaus. Deze waarnemingsniveaus zijn verbonden met de vier energielichamen waar het menselijk energieveld uit bestaat. Ze zijn in elkaar geschoven, zoals die in elkaar passende Russische poppetjes, met het fysieke lichaam als binnenste, het verstandelijke lichaam dat het fysieke lichaam omhult en informeert, de geest die het fysieke en mentale lichaam omvat, en het spirituele lichaam aan de buitenkant, dat de andere informeert en organiseert als een blauwdruk.
Als we van het ene naar het andere waarnemingsniveau gaan, kunnen we nog in een lagere sfeer blijven functioneren maar wel met een veel bredere kijk op wat we ervaren.
Albert Einstein heeft eens gezegd dat de problemen die we in het leven tegenkomen, niet opgelost kunnen worden op het niveau waarop ze ontstonden. Daarom is het goed om naar een hoger niveau van waarneming te kunnen gaan om ons te helpen problemen en conflicten op te lossen, ziekte te genezen en de eenheid met de hele schepping te voelen, waar we eerst slechts verdriet en verwijdering voelden.
Als je je leven als schaars ervaart, zal je dat niet veranderen door alleen maar te veranderen van baan of huis of relatie, als je verder zelf schaars blijft waarnemen. Je gevoelens van verlatenheid of boosheid zullen niet helen door je verwondingen uit je jeugd te leren 'begrijpen'.
Je kunt deze problemen alleen oplossen op het niveau boven het niveau waarop ze zijn ontstaan.
Als je door de natuur loopt kan je die op verschillende niveaus waarnemen en ervaren. Hij die het eerste niveau hanteert ziet wel de bomen en de planten, maar verder niets. Hij die hoger waarneemt voelt de trilling van de blaren, het strelen van de zon, het gefluister van de bomen, het vrolijk makend geluid van een kikker of een vogel... en gaat naar huis met een hart vol liefde. Opwekkende natuurenergie doorzindert zijn lichaam en geest en zijn problemen veranderen van uitzicht! Beide wandelaars hebben dezelfde wandeling totaal anders gezien en beleefd. De kracht van de waarneming!
De Laika verbinden elk waarnemingsniveau met een dier, dat de krachten en vermogens vertegenwoordigt die je nodig hebt om de werkelijkheid in die sfeer te kunnen beïnvloeden.
De neocortex of de 'nieuwe hersenen' verschenen voor het eerst 100.00 jaar geleden in een revolutionaire quantumsprong, waarin het menselijk brein in ongeveer tien generaties tweemaal zo groot werd. Dit deel van de hersenen is ons 'wetenschappelijk' brein. Het heeft geleid tot de Industriële revolutie, de ruimtewedloop, de grondwet enz. enz.
De prefrontale cortex of het godbrein, zo is gebleken uit wetenschappelijk onderzoek, is actief bij mystieke en spirituele ervaringen. Boeddhistische monniken die in samadhi gaan, de ervaring van de eenheid van alle leven, tonen bijna alleen neurologische activiteit
in dit deel van de hersenen. Men heeft ook gezien dat meditatie enorme verandering in de elektrische activiteit in dit hersendeel teweegbrengt. Het godbrein weet van het bestaan van het Onzichtbare, daar waar de gelovige gelooft en het apenbrein het ontkent. Evolutie...
30-12-2017 om 18:49
geschreven door mick
Tags:bewustzijn, spiritualiteit, 'weten' via de prefrontale cortex
Als homo luminans streef je naar de staat van bewustzijn waarnaar mystici en yogi's streven; het is de 'quiet mind, stil-zijn vanbinnen, die toegang geeft tot het godbrein, een plaats in de hersenen, de prefrontale cortex. Hoewel onze hersenen geen bewustzijn creëren - het is waarschijnlijker dat het bewustzijn de hersenen creëerde als middel om zichzelf te kunnen waarnemen zijn er gebieden in de hersenen die actief worden als we in bepaalde staten van bewustzijn komen. Als we boos zijn is er een gebied in de hersenen dat oplicht, terwijl een ander gebied alleen actief wordt als we blij of verliefd zijn of in een meditatieve gelukstoestand verkeren. Dat komt doordat het menselijk brein is onderverdeeld in vier sub-breinen die in verschillende ontwikkelingsstadia zijn ontstaan. Elk regeert een ander aspect van de menselijke aard.
Het primitieve brein, reptielenbrein, zorgt voor biologische functies van het lichaam. Dit gebied kwam duizenden jaren geleden tot ontwikkeling en de kleine hersenen maken er deel van uit.
Het meer complexe en emotionele lymbisch systeem bedient de familie en de cultuur. Vijf van de Tien Geboden om niet te doden, te stelen, overspel te plegen, te liegen en jaloers te zijn- zijn opgesteld om de aandrift in dit gebied onder controle te houden. Ik noem dit deel ons 'apenbrein' vanwege de instinctprogramma's die het bevat: angst, eten, vechten en paren. De programma's van het apenbrein zullen ons materiële dingen laten najagen, vreemden als vijanden doen zien, wapens voor massavernietiging laten gebruiken, seks met willekeurige personen laten hebben en ons in angst voor het onbekende laten leven. Dit is ook het hersendeel van de meest primitieve godsdiensten en het bijgeloof.
Als homo luminans kunnen we de vibraties en het licht waar de fysieke wereld uit bestaat, op een veel hoger niveau waarnemen en gebruiken.
Bij de religieuze tradities die de mannelijke godheid aanhangen, wordt het goddelijke gezien als een kracht die in de hemel woont, ver van ons vandaan. In het Westen geloven we dat we hard moeten werken aan onze relatie met Hem, onze Schepper die ons uit het paradijs heeft gezet omdat we van de boom der kennis van goed en kwaad hebben durven eten. Door dat te doen toonden we ons onafhankelijk, wekten zijn woede op en veroordeelden onszelf tot een leven van hard werken en ellende, dat alleen door Gods genade verzacht kan worden.
Volgens de oudere vrouwelijke geloofsovertuigingen echter, zijn we nooit uit het paradijs gezet, nooit van God gescheiden dus. Nee, we kregen de tuin om er voor te zorgen. Volgens dat oude geloof stopt het goddelijke Haar levenskracht in het zaad dat wij in rijke vruchtbare aarde zaaien. Wij maken daar gebruik van om de vruchten voort te brengen die de hele mensheid voeden.
Deze twee volkomen verschillende geloofsovertuigingen hebben in de geschiedenis een verschillend effect gehad op hoe de mensen met elkaar en met de wereld omgingen.
Door Homo Luminans te worden, laten we de weg van de conquistadores los en werpen de mannelijke overtuiging overboord die de exploitatie van de aarde rechtvaardigt, de verwoesting van de lucht, rivieren en bossen, door ze slechts als hulpbronnen voor de menselijke consumptie te beschouwen. In Genesis 1:28 zegt God: 'Wees vruchtbaar en vermenigvuldig u en vul de aarde en onderwerp haar; en overheers de vissen in de zee en de vogels in de lucht en elk levend wezen dat zich over de aarde voortbeweegt'.
De Laika daarentegen, die de oude vrouwelijke geloofsovertuiging aanhangen, zouden zeggen: we werken samen met het goddelijke en met de aarde, om het universum, en onszelf, te blijven herscheppen. We erkennen dat alles in onze wereld heilig is, wijzelf inbegrepen, en dat het onze taak is om het goddelijke zo goed mogelijk tot uitdrukking te brengen.
'We zijn niet alleen hier om maïs te verbouwen, maar ook om goden te telen'.
Millennia lang hebben geheime genootschappen van indiaanse medicijnmannen en -vrouwen hun kennis zorgvuldig bewaakt en zijn ze als rentmeesters van de natuur opgetreden. Je had deze 'Hoeders van de aarde' in vele landen en ze waren onder vele namen bekend; in de Andes en het Amazonegebied heetten ze bijvoorbeeld 'Laika'.
In 1950 reisde een groep Laika uit de hoge Andes naar een jaarlijkse bijeenkomst van sjamanen, die aan de voet van een van de heilige bergen plaats vond. De plaatselijke bevolking keek naar de poncho's die de laika droegen en begreep meteen dat het om hogepriesters van de sjamanen ging. Ze beseften dat ze medicijnmannen en -vrouwen waren, van wie altijd gedacht was dat ze na de Grote Verovering door de conquistadores, verdwenen waren. Deze hoge sjamanen die wisten dat de mensheid een enorme omwenteling te wachten stond, waren eindelijk tevoorschijn gekomen. Ze waren gekomen om de mensheid de wijsheid te brengen die ons zou ondersteunen bij de grote veranderingen die ons te wachten stonden.
Volgens de Maya- Hopi- en Incaprofetieën staan we op een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid. De Maya hadden het jaar 2012 gekenmerkt als het beginpunt van een periode van beroering en opschudding - kijk maar rond in de huidige wereld waar alles lijkt te escaleren en de aarde zelf door verandering en rampen gaat-, maar ook een periode waarin een nieuw soort (bewuste) mensen zichzelf geboren laat worden, een soort bewuste mensen die inderdaad de wereld zouden herscheppen en aanpassen, moeilijk te voorzien voor de Maya die hierom hun voorspellende kalender stopten, niet omdat de wereld zou vergaan. Dat was een sensatie-interpretatie van onbegrepen wijsheid.
De Hoeders van de aarde leren ons dat alles in de schepping de aarde, de mensen, de walvissen, de rotsen en zelfs de sterren bestaat uit vibratie en licht. Dankzij de ontdekkingen van de kwantumfysica zijn we nu gaan inzien dat alle stof dicht opeengepakt licht is. Maar de Laika weten dit al eeuwenlang, ze weten dat vibratie en licht zich kunnen organiseren tot duizenden vormen. Daarom zijn ze van hun berg naar de mensen gekomen om ons hiervan bewust te maken, zodat we onze realiteit zouden kunnen her-scheppen en aanpassen en een betere wereld zouden kunnen creëren. Hoe? Door van de Homo Sapiens naar de Homo Luminans te evolueren.
Iedere vrouw heeft de mogelijkheid de Rio Abajo Rio, deze rivier onder de rivier, te bereiken. Ze komt er door diepe meditatie, dansen, schrijven, schilderen, gebeden maken, zingen, trommelen, haar actieve verbeelding of door iedere andere activiteit waarvoor een intens, gewijzigd bewustzijn nodig is.
Een vrouw komt in deze wereld-tussen-de-werelden door middel van haar verlangen en het zoeken naar wat zij maar net vanuit haar ooghoek kan waarnemen. Ze komt er door bijzonder creatieve daden, door bewust alleen-zijn en door beoefening van een van de kunsten.
Maar zelfs met deze goed ontwikkelde praktijken blijft veel van wat zich in deze onnoemelijke wereld afspeelt voorgoed een mysterie voor ons, omdat het de wetten van de natuur en de rede zoals wij die kennen, breekt. We weten wel dat we door het contact met de wereld 'waarin de geesten huizen' iets te weten kunnen komen dat we met het gewone oor van mensen niet kunnen waarnemen, noch met de ratio, en ook dat het ons vult met een gevoel van groei en grootsheid. Wanneer wij het authentieke fundament van Zij die Weet aanraken heeft dat tot gevolg dat wij vanuit onze diepste integrale natuur reageren en handelen.
De beste houding om het diepe onder-of bovenbewuste te ervaren is er een van niet te veel maar ook niet te weinig fascinatie, van niet té veel ontzag maar ook niet te veel cynisme, wel dapperheid, ja, maar geen roekeloosheid.
De deuren naar het wilde zelf zijn niet talrijk, maar wel waardevol. Als je een diep litteken hebt, dan is dat een deur. Als je een oud, oud verhaal hebt, dan is dat een deur. Als je zoveel van de lucht en het water houdt dat het bijna onverdraaglijk is, dan is dat een deur. Als je naar een intenser leven, vol leven, gezond leven verlangt, dan is dat een deur. Dit boek ( De Ontembare Vrouw) is bedoeld als een hart onder de riem voor wie op weg is, met inbegrip van diegenen die in ingewikkelde innerlijke landschappen zwoegen, maar ook voor hen die in en voor de wereld zwoegen.
We moeten op weg gaan om onze ziel op haar eigen natuurlijke wijze en tot haar eigen natuurlijke niveau te laten groeien. De wilde natuur verlangt niet dat een vrouw een bepaalde kleur, een bepaalde opleiding, levensstijl of economische positie heeft, ze kan in feite niet gedijen wanneer ze in oude, versleten paradigma's wordt geperst.
Dus of je introvert of extravert bent, een vrouw die van vrouwen houdt, een vrouw die van mannen houdt of een vrouw die van God houdt, of al het bovengenoemde; of je een eenvoudig hart hebt of de ambities van een Amazone, of je de top probeert te bereiken of alleen maar de volgende dag probeert door te komen, of je levenslustig of larmoyant, adellijk of arm bent... de Ontembare Vrouw is van jou. Ze is van alle vrouwen.
Om haar te kunnen vinden moeten vrouwen terugkeren tot hun instinctieve levens, hun diepste inzicht. Laten we dus voortmaken en in ons geheugen graven naar de wilde ziel, alle valse mantels afwerpen die men ons gegeven heeft, de psychische en spirituele landen binnendringen die ooit van ons waren!
Er waren ( of zijn?) stadia in de ontwikkeling van de vrouwelijke kracht waarin zij geteisterd wordt door de bekrompen behoeften van haar psyche, die haar aansporen zich neer te leggen bij wat iedereen ook van haar verlangt.
Meegaandheid veroorzaakt een schokkend besef waartoe alle vrouwen moeten komen en dit is:
Door onszelf te zijn worden we misschien door anderen verbannen.
Maar leggen we ons steeds neer bij wat anderen van ons willen
dan worden we uit onszelf verbannen.
Het is een kwellende spanning, en we moeten die verdragen, maar de keuze is duidelijk.
De wilde natuur van de vrouw leert vrouwen niet 'aardig' te doen als hun zielenleven beschermd moet worden. Ze weet dat 'lief' zijn in die gevallen de 'roofvijand' alleen doet glimlachen. Wanneer het zielenleven bedreigd wordt, is het niet alleen aanvaardbaar om een grens te trekken en voet bij stuk te houden, het is noodzakelijk!
Wanneer een vrouw dit doet kan haar leven niet langer verstoord worden, want ze weet onmiddellijk wat er aan de hand is en kan de indringer terugdringen naar waar hij thuishoort. Ze is niet naïef meer. Ze is geen doelwit of slachtoffer of slaaf meer.
Dus wat is deze Ontembare Vrouw? Vanuit het oogpunt van de archetypische psychologie en ook dat van oude traditie is ze de vrouwelijke ziel. Toch is ze meer; ze is de oorsprong van het vrouwelijke. Ze is alles wat het instinct behelst, wat de zichtbare én de onzichtbare wereld behelst, zij is de basis. Wij ontvangen van haar allemaal een gloeiende cel die alle instincten én inzichten bevat die we voor ons leven nodig hebben. Ze is ideeën, impulsen en het geheugen. Ze moedigt mensen aan meertalig te zijn, de taal van de dromen, de hartstocht en de poëzie vloeiend te spreken. Ze fluistert in nachtelijke dromen en is de bron, het licht, de nacht, de duisternis en de dageraad.
Emotioneel gekleurde symptomen van een verstoorde relatie met of een geheel of gedeeltelijk afgesneden zijn van de diepe wilde kracht in de psyche zijn: je buitengewoon lichtgeraakt voelen, eeuwig woedend, zonder inspiratie, onverschillig, niet in staat iets af te maken, zonder betekenis, onzeker en aarzelend, altijd teveel van jezelf vergend en niet in staat grenzen te stellen, zonder animo, je creatieve leven aan anderen prijsgevend, afgesneden zijn van de kans op een nieuw leven, alleen maar opgaan in je gezinsleven, je intellectualisme, werk of inertie, omdat dat de veiligste plek is voor de vrouw die haar instincten kwijt is.
Wanneer het leven van een vrouw gekenmerkt wordt door stagnatie, of een vat van verveling is, is het altijd de hoogste tijd dat de wilde vrouw tevoorschijn komt; is het de hoogste tijd dat de scheppende functie van de psyche de delta bevloeit.
Het zijn die vluchtige ervaringen, die zowel door schoonheid als door verlies worden opgeroepen, die ertoe leiden dat we zo bedroefd, zo geëmotioneerd, zo verlangend worden dat we de wilde natuur uiteindelijk wel moéten najagen. Dan stuiven we de woestijn in en lopen we hard, onze ogen de grond afspeurend, onze oren gespitst, hoog en laag zoekend naar een aanwijzing, een blijk, een overblijfsel, een teken dat ze bestaat, dat we nog een kans hebben.
We worden zoekers.
En wanneer we haar spoor vinden is het niet ongewoon dat vrouwen alles op alles zetten om de achterstand in te lopen, een nieuwe weg in te slaan, het oude achter te laten, een ommekeer te eisen, de oude regels te verbreken, in het beste geval de maatschappelijke denkgevangenis te verlaten.
Wanneer vrouwen hun betrekking met de wilde natuur bevestigen, worden ze gezegend met een blijvende en innerlijke waker, een weter, een ziener, een orakel, een bezielende intuïtieve kracht, een schepper en een luisteraar die leidt, suggereert en aanzet tot een krachtig leven in de interne en externe wereld. Wanneer vrouwen dicht bij deze natuur verkeren, stralen ze die relatie uit.
Deze wilde leermeester, wild in zijn oorspronkelijke betekenis, waarin het schepsel, la criatura, een natuurlijk leven leidt met o.a.een ingeschapen integriteit en gezonde grenzen deze wilde moeder, wilde mentor, steunt hun innerlijke en uiterlijke leven onder alle omstandigheden.
Door welke cultuur een vrouw ook is beïnvloed, ze begrijpt de woorden ontembaar en vrouw intuïtief. Wanneer vrouwen die woorden horen, wordt een heel oude herinnering wakker gemaakt en weer tot leven gewekt. Het is de herinnering aan onze absolute, onloochenbare en onveranderbare verwantschap met de wilde vrouw, een relatie die misschien schimmig is geworden door verwaarlozing, verdrongen is door een te sterke domesticatie, verbannen is door de mannencultuur, of niet begrepen wordt. We zijn haar namen misschien vergeten, maar in ons diepste wezen kennen we haar en verlangen we naar haar; we weten dat ze bij ons hoort en wij bij haar. Het is een fundamentele, elementaire en essentiële relatie waarmee wij vrouwen geboren zijn.
Soms ervaren we haar, al is het maar vluchtig, en dat maakt ons dol omdat we willen dat het blijvend is. Deze bezielende ervaringen kunnen opduiken door de aanblik van grote schoonheid, of bij het zogen van een kind, of door muziek of via het woord: soms is een woord, een gedicht, een verhaal zo welluidend, zo juist, dat we ons even herinneren waarvan en waarvoor we eigenlijk gemaakt zijn.
Deze tijdelijke 'ervaringen met het wilde' bezorgen ons het mystieke moment van de inspiratie.
Het verlangen naar haar ontstaat wanneer we iemand tegenkomen die in zichzelf deze wilde betrekking duurzaam heeft gemaakt.
Het verlangen naar haar bekruipt ons ook wanneer we beseffen dat we maar weinig tijd aan het mystieke kookvuur of aan de droomtijd hebben besteed, te weinig tijd aan ons eigen creatieve leven, ons levenswerk of de dingen waar we echt om geven.
de natuur van de Ontembare vrouw volgens Clarissa P.E.
Eindelijk heb ik terug een PC (de oude op de bodem van de vijver gekieperd) dus hier is terug ons aller Clarissa Pincola Estés!
Mijn eigen generatie van na de Tweede Wereldoorlog groeide op in een tijd waarin vrouwen als kinderen en als bezit werden behandeld.
Ik ben het lied van die donkere jaren niet vergeten, hambre del alma: het lied van de hongerende ziel. Wat vrouwen schreven was niet geautoriseerd, wat ze schilderden werd niet erkend hoewel het de ziel evenzeer voedde. Vrouwen moesten smeken om het gereedschap en de ruimte die ze voor hun kunst nodig hadden en als die uitbleven, maakten ze ruimte in bomen, grotten, bossen en kasten. Dansen was nauwelijks toegestaan, dus dansten ze in het bos waar niemand hen kon zien, of in de kelder...
Het was een tijd waarin ouders die hun kinderen mishandelden 'streng' werden genoemd, waarin de geestelijke wonden van hevig uitgebuite vrouwen als 'zenuwinzinkingen' werden betiteld, waarin meisjes en vrouwen die stevig ingesnoerd, stevig ingetoomd en gemuilkorfd waren, 'aardig' werden genoemd en die andere vrouwen, die erin slaagden een of twee keer in hun leven aan het gareel te ontsnappen, als 'slecht' werden gebrandmerkt.
Nee, ik ben het lied van die donkere jaren niet vergeten maar ook ben ik het vrolijke canto hondo niet vergeten, het innige lied, waarvan de woorden ons weer te binnen schieten wanneer we het werk aan onze innerlijke hernieuwing verrichten, de innerlijke spirituele zoektocht. Dit is de zuivere psychologie: psyche logos:
kennis van de ziel. Zonder haar hebben vrouwen geen oren om het gefluister van hun ziel te horen of de klanken van hun eigen innerlijke ritmen waar te nemen. Zonder haar verliezen de vrouwen de vaste grond onder hun zielevoeten.
Nogal in de ban van Clarissa Pincola Estés wil ik het de volgende weken over haar Ontembare vrouw hebben.
De wilde vrouw, niet in de betekenis van onbeheerst, maar als de machtige psychologische natuur, de instinctieve natuur, de fundamentele of intrinsieke natuur van de vrouw. In oude verhalen wordt deze natuur de wijze of wetende natuur genoemd. Soms wordt het de vrouw die aan het eind van de tijd leeft genoemd, of de vrouw die aan de rand van de wereld leeft, of godin van de dood.
De wilde natuur is tweemaal door mijn geest getrokken, eenmaal door mijn Mexicaans-Spaanse afstamming en eenmaal door mijn vurige adoptiefamilie. Ik ben grootgebracht bij de grens van Michigan-Indiana, omgeven door bossen, boomgaarden en akkers, en bij de Grote Meren. Daar vormden donder en bliksem mijn voornaamste voeding. Maïsvelden knerpten en spraken s avonds hardop. Ver in het noorden kwamen wolven, huppelend en huilend, in het maanlicht naar de open plekken. We konden allemaal zonder vrees uit dezelfde stroompjes drinken.
Mijn enige wens was een extatisch zwerfster te worden. Liever dan stoelen en tafels had ik de grond, bomen en grotten, want ik voelde dat ik op die plaatsen tegen de wang van God kon leunen.
Ik heb veel geluk gehad dat ik in de vrije natuur ben grootgebracht. Daar leerde de inslaande bliksem mij over de dood die onverwacht was, en over de vluchtigheid van het leven. Nesten met muizen lieten me zien dat de dood verzacht werd door nieuw leven. Een wolvenmoeder doodde een van haar fataal gewonde jongen; dit leerde me een mededogen dat niet zachtzinnig is, en de noodzaak de dood te laten komen naar wie stervende is. De pluizige rupsen die van hun takken vielen en weer naar boven kropen, leerden mij vastberadenheid
Mijn eigen generatie van na de Tweede Wereldoorlog groeide op in een tijd waarin vrouwen als kinderen en als bezit werden behandeld. Ze werden onderhouden als braakliggende tuintjes maar gelukkig was er altijd wild zaad dat op de wind kwam aandrijven... (wordt vervolgd)
Kunst is belangrijk, want ze gedenkt de seizoenen van de ziel of een bijzondere of tragische gebeurtenis tijdens de reis van de ziel. De vaardigheden van het verhalen vertellen of handvaardigheden... ze zijn allemaal het product van iets, en dat iets is de ziel. Telkens wanneer we met kunst voedsel geven aan de ziel, zijn we verzekerd van haar groei.
Kunst is niet alleen voor jezelf, niet alleen een teken van je eigen begrip. Ze is ook een plattegrond voor degenen die na ons komen.
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
