wijsgerige en spirituele aspiraties en inspiraties Als woorden mensen kunnen bewegen
om buiten hun oude geconditioneerde denkpatronen te treden,
dan hebben ze veel kans
om die mensen naar wijsheid te brengen!
12-10-2016
Het verhaal van Ella (5)
Na wat onderzoek kon hij vaststellen dat maar weinig mensen omgang hadden met boomgeesten. Dit kwam omdat ze in dit mentale tijdperk voor hun waarnemingen en inzichten uitsluitend gebruik maakten van hun fysische zintuigen en rationele verstand, dat naar rationele bewijzen vroeg. Ilyan zocht de wereld af naar die bewijzen maar moest constateren dat tot nog toe de menselijke we-tenschap noch verklaring noch bewijzen had voor natuurwezens. Om die reden kon bij velen de magie van de donkere nacht en de klare morgen niet baten om hun aandacht mee te nemen tot voorbij hun verstand en hun zintuigen, iets wat noodzakelijk was om de subtiele vleugelslagen van de onzichtbare werelden te herkennen. En van hem uiteraard, de boomgeest. Dat trof hem als Hogere Entiteit die vele eeuwen en verre werelden had doorleefd, hier op de planeet wel heel erg: voor velen zou hij niet eens bestaan!
Vastberaden besloot hij dat toch allemaal eens te gaan uitdokteren. Hij zou er zelf wel achter komen bij wie hij wel en niet terecht kon, geen probleem.
Hij zou bijleren, hij zat hier immers niet immobiel noch geïsoleerd in zijn boom, doch breed communicerend met alle cellen op aarde. En ver daarbuiten.
Ik val hier als boomgeest gewoon uit de boot van het bestaan! liet hij de Hogere wereld weten. Niets voelen ze, niets horen of zien ze hier van mijn - al zeg ik het zelf - intense aanwezigheid. Ze kijken dwars dóór mij!
Een tussenschakel worden leek op die manier wel heel erg moeilijk. Hoe moest hij hieraan beginnen? Daar zat hij nu met al zijn grote wijsheid.
In stilte hoopte hij dat Ella zijn tolk op aarde zou worden. Hij hoopte het niet alleen, hij zou er alles aan doen om met haar te communiceren. Eerst moest hij een middel vinden om simpelweg met haar contact te krijgen.
Plots werd al zijn aandacht afgeleid naar het meisje in de tuin waar hij was beland en nadat hij een hele tijd heel nauwkeurig over de aarde had rondgekeken, wou hij het liefst in deze tuin blijven, in de grote eik die statig aan het einde van het tuinpad stond.
Hij zag hoe Ella met heel haar lichaam tegen de boom aanleunde. Ze sloot rustig haar ogen en ademde de harsgeur in. Zodra ze stil werd in haar gedachten was een boom voor haar niet meer zomaar een boom. Ilyan maakte hier uit op dat ze de boomgeest die erin huisde, hem dus, herkende.
Zijn taak zou kinderspel worden. Een fluitje van een cent.
Hij wachtte op een stille morgen, zo stil dat je de bomen kon verstaan. Dat was dan ook wat hij, duidelijk nog nieuw op planeet aarde, van Ella verwachtte toen hij haar, tegen zijn stam gelegen, zag kijken naar de deining in de boomkruinen. Ze was totaal ontvankelijk en iets beving haar weer. Nu of nooit, dacht hij. Ze glimlachte toen hij haar gevoel beroerde en ze dacht: daar heb je weer de bomen. Heel even was er een verbinding. Ze herkende duidelijk een aanwezigheid maar toen werd de subtiele verbindingslijn die in die seconde van mentale stilte was ontstaan, verbroken door de gedachte: wat is dat toch met die bomen?
Ze voelde de dryade maar echt contact maken deed ze niet. Het ging niet verder dan een glimlach!!!
Ilyan stond versteld. Was daarom al die moeite gedaan om hem op aarde te krijgen?
Tot zover de fragmenten uit Ella's verhaal in 'Ogen van Licht'... tenzij jullie graag nog wat verder lezen. Laat het mij weten in een reactie of mailtje en wie graag een mailtje krijgt als een nieuw bericht verschijnt... geef je e mail adres incognito en vrijblijvend rechts boven. groetjes v mick
Hun enthousiasme was groot en ze staken meteen de koppen bij elkaar. Na lang wikken en wegen hadden ze toen Ilyan uitverkoren. Nu lieten ze er geen gras meer over groeien en Ilyan kon zich nauwelijks realiseren wat er was beslist of daar ging hij al
Als door duizend magiërs werd hij beroerd
en het stroomde door het heelal
straalde door de luchten
daagde in de wouden:
Licht
Niets anders bracht hij mee uit zijn Hogere
wereld
dan onbezoedeld onbelemmerd
Licht
Met zijn ogen van Licht keek hij uit over de bewoners van deze wereld. Het viel hem direct op hoe dicht hij met zijn natuurenergie bij sommigen van hen kon komen, terwijl hij bij anderen dan weer totaal geen toegang tot hun wereld kreeg. Wel was hij erg opgezet met zijn aardse naam: dryade, boomgeest.
De Meesters hadden gedacht te kunnen helpen door met hun helende Energieën en hun wijsheid op de mensen in te werken. Wat ze echter over het hoofd hadden gezien was hoe ze dat moesten aan boord leggen want het werd al vlug duidelijk dat communicatie tussen Hogere wereld en aardemens absoluut niet evident was. Veel te weinig respons kregen ze om tot een vruchtbare samenwerking te komen. In veel gevallen was er zelfs geen sprake van enig contact. Dus toen ze Ella daar tegen die boom zagen leunen kwamen ze op een lumineus idee. Misschien moest iemand van hen met de aardse natuurenergieën samenwerken. Met de bomen? In aardse mythen en legenden kregen bomen van oudsher toch een belangrijke rol toebedeeld als tussenschakel tussen De Levenskracht en de mensen? Mensen hadden ontzag voor de bomen met hun enorme waaiende kruinen en hun genezende krachten. Toch?
Als ze een hogere Entiteit tot boomgeest zouden transformeren zou die veel dichter bij de mensen kunnen komen. Hij zou dan op zoek kunnen gaan naar iemand die hem kon waarnemen. Iemand die in het geruis van de bomen zijn Hogere wijsheden kon opvangen en vertalen in mensenwoorden.
Geïnspireerd door bovenstaand vers uit de Vedas ga ik een paar fragmentjes vertellen uit een mooi verhaal. Het verhaal van Ella
Het was stil in Ellas tuin. Zo stil dat je de bomen kon verstaan.
Dat was dan ook wat van Ella werd verwacht toen ze die zondagochtend geruisloos op blote voeten door het gras flaneerde. Ze had haar dromen van die nacht achter zich gelaten, meende ze, doch ze hingen nog in pastelkleuren rond haar lichaam, samen met duizend gevoeligheden van de pas geboren dag.
De wind beroerde de bomen en de bomen beroerden haar. Ze voelde iets magisch door haar gevoel glijden. t Zijn de bomen, wist ze. t Zijn weer de bomen. Zodra ze er verder over ging denken was het voorbij. Ze liep naar de dikke eik aan het einde van het tuinpad en leunde tegen zijn stam. Dat deed ze wel meer als ze behoefte had aan contact met wist ze maar wie of wat.
Vanuit de Hogere werelden, ver voorbij de zichtbare wereld van de mensen, hadden heel wat Meesters dit tafereel gezien en het bracht hen op ideeën. In de nieuwe tijden die op aarde aanbraken, tijden met enorme bewustzijnsveranderingen, werd innerlijke leiding van cruciaal belang. Maar in diezelfde tijden raasden door de mensheid duizelingwekkende economische en technologische ontwikkelingen. Teveel aandacht voor deze materiële vooruitgang liet de mensen de subtiele innerlijke stem en de stem van hun planeet aarde verwaarlozen. Zonder die noodzakelijke innerlijke leiding gingen zij in hun hart en in hun hoofd zéér chaotische toestanden creëren, wat zich weerspiegelde in een beroerd wereldgebeuren. Het zag er daar op aarde niet zo fraai uit, werd daarboven vastgesteld.
De wet van het Heden is geen abstract concept, maar tijd is dat wel. Wat voorbij is bestaat niet meer, wat nog moet komen bestaat nog niet. Dit is geen wet alleen voor filosofen, ze is door ons allemaal toe te passen, wanneer we bijvoorbeeld blijven steken in spijt over het verleden of zorgen over de toekomst.
Wanneer we spijt hebben over het verleden, dan bestaat dat verleden alleen in onze huidige geest, waar we die spijt levend houden door de beelden die we tevoorschijn toveren. Wanneer we bang zijn voor de toekomst, bestaat die toekomst slechts in onze huidige geest, waar we de angst levend houden met voorstellingen die we ons maken.
De wet van het Heden herinnert ons aan de realiteit zoals die IS, niet zoals we denken dat die is, wensen dat het was, of hopen of vrezen dat het zou kunnen zijn. Slechts dit tijdloze moment bestaat. De rest wordt geprojecteerd door de toverlantaarn van de geest.
Alles wat we moeten doen is DIT moment, het nu-moment bekijken, het ontspannen benaderen en omhelzen, aanpakken wat er nu, op dit ogenblik gebeurt en de ene voet voor de andere zetten, één stap tegelijk.
Goethe zei: het heden is een machtige godin!
In onze psyche leven de archetypen en de waarden van de puritein en de hedonist, de gelovige en de scepticus, het sociale type en einzelgänger, het superieure en het inferieure, en andere dualiteiten die verantwoordelijk zijn voor de tegenspraak en verwarring in ons hoofd.
Het vinden van een balans fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel is het doel geweest van de vele overtuigingen die er op de wereld bestaan.
Wijzen uit allerlei culturen, van Chinese taoïsten tot Essener rabbijnen, van christenen tot moslims, hebben gepleit voor de gulden middenweg. Zelfs in de vrije natuur doen de meeste mensen er goed aan extremen van pool kou en woestijnhitte te vermijden, omdat ons leven in gematigde klimaatzones prettiger is. Dit neemt niet weg dat velen hun evenwichtspunt vinden door hun grenzen te verkennen, beide extreme kanten te onderzoeken, en dan van de gevolgen te leren
De wet van evenwicht herinnert ons eraan dat we met zorg moeten kijken naar de aspecten in ons leven die UIT evenwicht zijn. Zijn onze mannelijke en vrouwelijke kant in balans? Zijn werk en gezin in evenwicht, en zorg voor een ander en voor onszelf?
Antwoorden hierop geven een beter beeld van onszelf en een dieper begrip van gezondheid, harmonie en innerlijke rust en waar aanpassingen aanbevolen zijn.
In onze relatie met onszelf, met anderen en met onze eigen omstandigheden moeten we ons evenwichtspunt vinden, de grenzen en beperkingen van onze verantwoordelijkheid definiëren en afbakenen. Hierbij moeten we begrijpen dat onze waarden, behoeften en prioriteiten erg kunnen afwijken van die van onze levenspartner, onze ouders, broers en zussen of andere mensen. En daar hebben we het volste recht op!
Wanneer we eenmaal zelf onze grenzen van verantwoordelijkheid hebben vastgesteld, kunnen we onze plichten volledig op ons nemen en loslaten wat onze plicht niet is. Zo creëren we harmonieuzer en coöperatiever relaties.
Degenen onder ons met een sterke drang tot het steunen, dienen en helpen van anderen kunnen, uit een behoefte tot geven, soms teveel samenwerken, zelfs in een mate die helper en geholpene afstompt, waarbij we onszelf verliezen in de gerichtheid op het leven van de ander. Op zichzelf lijkt verantwoordelijkheidsgevoel een wenselijke eigenschap, maar teveel is teveel. Soms is het beter de ander aan te moedigen en de steun en kracht te geven zelf iets voor zichzelf te doen. De beste hulp is vaak het stellen van de juiste eisen.
De wet van verantwoordelijkheid wijst ons op de waarde en de ultieme noodzakelijkheid tot het vinden, niet overschrijden en respecteren van het afgebakende gebied waarin we ons lekker voelen. Ze herinnert er ons aan dat we onze innerlijke waarden moeten respecteren en ons eigen evenwicht moeten beschermen.
We uiten onszelf op constructieve manieren of op destructieve manieren. Hoe dan ook expressieve energie manifesteert zich.
Misbruikte expressie liet dictators de macht grijpen en ganse naties manipuleren en levens verwoesten. Tegelijkertijd zijn de ontroerendste kunstwerken en de meest welsprekende toespraken uit de geschiedenis een schitterend voorbeeld van de kracht van expressieve energie om schoonheid in de wereld te brengen en ons tot daden en verandering te inspireren.
In het dagelijks leven kan de manier waarop we ons uiten een enorm verschil maken in de kwaliteit van ons leven en dat van de mensen om ons heen.
Je kan je woorden gebruiken voor kritiek of beledigen, of je kan ze gebruiken om een compliment te geven en iemand blij te maken Je kan je expressieve energie kwijt in vechten en afbreken of in scheppen en opbouwen in het maken van iets moois of lekkers, of in verspillen van je tijd en levensenergie aan allerlei nefaste gewoontes.
In zaken van leven en dood, in sommige lichamelijke of sociale omstandigheden hebben we weinig te kiezen maar de wet van Keuze gaat over onze macht en onze verantwoordelijkheid om te kiezen voor een bepaalde reactie op onze omstandigheden- een reactie die een enorm verschil uitmaakt.
De wet van Keuzes zegt dat we een grote keuzevrijheid hebben.
Toch hebben we soms het gevoel dat er voor ons gekozen wordt, door onze familie, onze werkgever, onze vrienden, onze levensomstandigheden, of door God.
Als onze werkgever ons zegt: Je moet overwerken, anders word je ontslagen, dan lijkt het alsof we geen keuze hebben. Maar die hebben we wel. We gaan overwerken omdat we beseffen dat er aan beide keuzes consequenties kleven en dat we kiezen tussen die twee consequenties.
Wie zich beklaagt over zijn huwelijk, job, huis moet beseffen dat hij kan kiezen er uit te stappen. Maar dat doet hij meestal niet omdat hij bij nader inzien beseft dat hij verkiest er in te blijven, om welke redenen dan ook. Met dat begrip is hij bij machte om zijn keuzevrijheid te herkennen en de verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen van die keuzes.
Nu kan hij er voluit voor gaan zonder klagen of zichzelf wijs te maken dat hij gevangen zit in zijn situatie en geen keuze heeft, ook al wordt die keuze soms ingefluisterd door de Hogere intuïtie, die er voor kan kiezen ervaringen of mensen in ons leven aan te trekken, waarvan wij de gevolgen niet bewust hebben gewild, maar die nodig zijn voor ons leer- en groeiproces.
Zelfs de hoogste wetten, principes en wijsheden kunnen ons alleen maar helpen als we eraan denken deze toe te passen, als gids te gebruiken om ons gezichtspunt en ons handelen te veranderen.
Neem nu de wet van flexibiliteit die zegt dat we veel meer hebben aan flexibiliteit dan aan passiviteit of verzet, door actief te gebruiken wat er gebeurt.
Het is meer dan met de stroom meedrijven. Het is het omhelzen en nuttig gebruiken van die stroom. Dit kan op het eerste gezicht onrealistisch en idealistisch lijken en vragen opwerpen als: Wat als we op straat worden aangevallen of als er iets ergs met een geliefde gebeurt? Hoe omhelzen we dat?
Op de wereld bestaat er groot plezier en grote pijn en groot onrecht. Meestal gaan mensen die iets pijnlijks overkomt, zich mentaal tegen deze ervaring verzetten. Ze verkeren dan in een soort shocktoestand, in ontkenning en verdriet. Zij lijden in deze toestand van zwakke geestkracht veel meer dan zij die het vermogen hebben ontwikkeld met het leven mee te buigen, de situatie te accepteren omdat ze het grotere plaatje blijven zien. Dit is geen pleidooi voor passieve
tolerantie voor dingen die we niet leuk vinden, noch betekent het
negeren van onrecht of onszelf toestaan ergens het slachtoffer van te
worden. Het
vereist immers een alerte en ontplooide geest en bewustzijn om het
leven verder te kunnen beleven dan onszelf, vanuit het persoonlijke
uitgangspunt van ons conventionele verstand en emotionaliteit. Deze wet herinnert ons eraan dat we verder moeten kijken dan onszelf en het grotere geheel moeten zien, zodat we kunnen begrijpen dat elke 'aanvaarde'omstandigheid, of die op dat moment nu positief of negatief lijkt, onze geestkracht versterkt en ons lijden vermindert.
Wanneer we deze wet onder de knie krijgen, veranderen we struikelblokken in opstapjes; problemen in kansen.
De wetten van Geestkracht, de
spirituele wetten, zijn niet alleen in staat de symptomen van ontevredenheid of
problemen te helen; ze helen de neigingen, drijfveren en angsten die aan de basis liggen van onze
moeilijkheden en brengen ze in evenwicht, of die moeilijkheden zich nu
manifesteren als onze relatieproblemen, gezondheidsproblemen ,
werkproblemen of wat dan ook.
Als we in overeenstemming komen
met de voor ons meest relevante spirituele wetten kunnen we op de duur met
grotere verfijning, genade en gemak, aan de slag met onze kernproblemen. Deze
wetten kunnen helpen elke kwestie in
ons leven te veranderen, omdat ze onder het oppervlak naar de wortels graven,
en ons helpen de basis te veranderen in plaats van slechts te worstelen met de
symptomen zoals gezondheidsproblemen of relatieproblemen...
Hoe de wetten in het dagelijks
leven toe te passen? (wordt vervolgd)
Spirituele wetten hebben weinig te maken met culturele ideeën over recht en onrecht, goed en slecht: als ik bijvoorbeeld een berg beklim en de zwaartekracht negeer, dan ben ik geen slecht iemand, alleen maar onwetend - en heel waarschijnlijk dood. Vroeger of later, goedschiks of kwaadschiks, onderrichten de uitdagingen en consequenties van het dagelijks leven ons over oorzaak en gevolg, actie en reactie. We gaan de krachten der natuur respecteren en de inherente rechtvaardigheid zien van de spirituele wetten.
Spirituele wetten zijn van toepassing op het leven van ieder van ons. Door onze individuele eigenschappen en kwesties op ons levenspad zijn er echter bepaalde wetten die voor de ene meer belang hebben dan voor de andere. De veranderende kracht ligt in het werken met de wetten die het meest relevant zijn voor het vervullen van onze persoonlijke levensbestemming. De mate waarin wij die wetten toepassen maakt een verschil van dag en nacht op de kwaliteit van onze ervaring en onze levensloop.
Specifieke kwesties op verschillende gebieden zoals gezondheid, relaties, carrière wisselen elkaar in belangrijkheid af. Hoewel deze kwesties komen en gaan, blijven de wetten in verband met ons levenspad de rest van ons leven relevant. Deze wetten zijn niet alleen van toepassing op zaken waar we ons nu mee bezig houden, maar op alle mogelijke kwesties die nog kunnen komen.
( wordt vervolgd )
Menselijke wetten vormen de basis
van sociale afspraken en sociale ordening, maar menselijke wetten zijn slechts
een flauw aftreksel van een hogere orde van wetten, een orde die door het
bestaan geweven is. Deze wetten regeren de beweging van de aarde, de
cyclus van de seizoenen, de krachten der natuur en de structuur van het atoom.
De natuur heeft deze wetten niet gemaakt; de natuur onthult en demonstreert ze
slechts. De grote wetten bestonden eerder dan de mensheid, eerder dan de
natuur. Zelfs de cycloon, de vloedgolf, de orkaan en het verterende vuur zijn
er aan ondergeschikt.
Of we ze nu natuurwetten, spirituele wetten of hogere
wetten noemen, we lijken ze maar niet te kunnen veranderen. Ze onderwijzen
nederigheid en begeestering aan degenen die op zoek zijn naar orde, omdat ze op
een grotere macht en een mysterie duiden dat aan de basis van het bestaan ligt.
Zelfs de sterrenstelsels dansen naar hun pijpen.
Meester Morya zegt dat enerzijds de mensheid één is, dat de mensen één zijn, dat we één zijn met God, dat alles één is, terwijl we anderzijds véél te verweven zijn met elkaar, iets waardoor veel van onze problemen ontstaan. Dit lijkt nogal tegenstrijdig.
Het verschil ligt hem in niveau. Wij mensen moeten op persoonlijk vlak leren om bij onszelf te blijven. Met je gedachten, met je wil, met je emoties moet je leren om iemand anders niet te willen bepalen en om je ook niet te laten bepalen door een ander. Op persoonlijk vlak moet je je vrij kunnen voelen en ook anderen helemaal vrij laten. Als je dit doet, laat je het ego varen. Je ontdekt dat je een ander niet hoeft te veranderen, niet hoeft te leiden en niet per se hoeft te redden van zichzelf.
Voorbij het ego echter worden we één. We zijn één in onze zoektocht naar de goddelijke harmonie, het Goddelijke Licht, het goede in ons hart, en dat is wat we in elkaar moeten zoeken en steunen. Daar zijn we één.
De
schrijver Peter Matthiessen maakte een reis naar Japanse kloosters, tempels en
Zen-heiligdommen op zoek naar het wezen van Zen.
Zen, zo
ontdekte hij, is een soort heimwee, een verlangen. In de praktijk is het als
een thuisreis, niet naar het kind dat men ooit was, maar naar de onbedorvenheid
waarmee een kind op het Nu reageert.
Krijg je graag een mailtje als er een nieuw bericht verschijnt? Geef dan je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
