woensdag 7 september : (Nico schrijft) : Om 7.15u opgestaan, klaargestoomd en ingepakt. Jef en Lucas, twee ongelooflijke mensen, ik heb er geen woorden voor, vergezellen ons op onze eerste stappen richting Compostela. Ze wandelen een kilometer met ons mee en wuifden ons uit. Ze gaven ons nog een roos mee als steunsymbool en klapten in hun handen om ons het tempo aan te geven bij elke stap die wij zetten. Ze bleven maar wuiven tot ze in het niets verdwenen. Maarten, mijn begeleider en ik beseften nu werkelijk dat de tocht echt begonnen was. Toshka, de mechelese herder van Maarten, gaat ook mee met ons. We zijn dus met zijn drieen. Na ongeveer 8 km had de hond zich bezeerd. Hij was met zijn nagel blijven vastzitten in een metalen trap. We twijfelden geen moment en belden Jef op. Lucas, die veearts is, heeft hem onderzocht en we hebben dan maar beslist om de hond terug te laten keren met hen, om daar te genezen van zijn verwonding. Een spijtig voorval maar beter nu dan halverwege, want dan hadden we niet verder gekund. Later zal Toshka terugkeren om met ons verder te stappen. Waarschijnlijk kan hij meekomen als Reiner en Hilde binnen twee weken met ons komen meestappen. We namen weer afscheid en trokken verder en lieten ons niet afleiden door de emoties. Enkele kilometers verder voelde ik pijn in mijn voetzool. Ik heb mijn voeten even afgekoeld, andere sokken aangetrokken. Dat ging terug beter. Niet veel later kwamen we in een wegje de eerste wegaanduiding naar Compostela tegen, raar hé, zo ver weg en toch hangt daar een teken van ons doel. Ietsje later stopte er een auto bij ons, een mooie blonde vrouw sprak ons aan en vroeg ons waar we naartoe wandelden. We vertelden haar dat we naar Compostela gingen. Ze zei dat ze dat ook al gedaan had. Ze wenste ons veel moed en sterkte en feliciteerde ons met onze inzet en wilskracht. Toen wuifde ze nog lief na en reed verder. Maarten zag donkere regenwolken op ons afkomen. We versnelden even zodat we konden schuilen onder een garagepoort. Als de vlaag over was zijn we onmiddellijk terug vertrokken. Weer een eindje verder zag Maarten een handtas liggen. Er stak een gsm en een lege portefeuille in. We heben alles laten liggen. We liepen langs mooie vijvers met veel riet en bos. Toen we daarna langs een drukke baan stapten vond Maarten weer iets : 0,50. Niet veel, maar je kan er toch iets mee doen ! Toen kwamen we bij een doodsimpel huisje een plakaat tegen. In het Frans stond daar op geschreven "heeft iemand de salamander gezien ?". We keken elkaar niet begrijpend aan en dachten "wat is dat ?". Iets later was er een salamander OP de baan geschilderd, raar maar waar. Toen we uiteindelijk op onze bestemming van de dag aankwamen, gingen we een pintje drinken in de brasserie-café. Ik heb daar onmiddellijk mijn wandelschoenen uitgedaan en mijn Oasics aangedaan, die ik in de gevangenis had gekocht. Dat deed deugd, ik had er geen woorden voor ! Ik ben eens goed naar het toilet geweest en heb daar, heel stilletjes en onschuldig, wat wc-papier opgerold en meegenomen voor 's avonds. Ondertussen was Maarten brood gaan kopen bij de bakker. Daarna vroegen we aan de cafébaas of hij een goed plaatsje wist in de buurt om onze tentjes op te stellen. Hij stuurde ons naar een grote visput, met bbq en kampeergelegenheid. Op weg daar naartoe kwamen we een frituur tegen. Ja, die kans hebben we vooral niet laten liggen ! Het smaakte lekker en we hadden weer een beetje kracht om onze tent op te stellen. Maarten zag een voetbalveld en ging ernaar toe. Hij kwam terug met goed nieuws : wij mochten kamperen op het oefenveld. Geen knobbels of harde plekken , integendeel een lekker zacht graskussentje om ons tentje op te zetten. Iets later zijn we nog wat water gaan halen om morgenvroeg koffie te kunnen zetten en onze tanden te poetsen. Maarten dronk nog een glaasje wijn, we staken nog één chokotoff in onze mond en 10 minuten later ben ik beginnen te schrijven wat ik vandaag allemaal had meegemaakt en beleefd. Morgen zal het vroeg dag zijn.
Maarten en Nico zijn 14 dagen geleden, op 7 september, vertrokken. Ze sturen per post hun tochtverslag door. Met wat vertraging kan je het hier voortaan meelezen. Nico schrijft : Dinsdag 6 september : Vandaag laatste dag van de voorbereiding en afscheid van de familie en alle betrokken mensen van Oikoten, de directie van de gevangenis, justitie assistente, mensen van VZW Alba, oud stappers en nog zoveel anderen. Het is al jaren geleden dat ik nog zo'n gevoel heb gehad. Zoveel mensen die ik zelfs nog nooit gezien had kwamen mij feliciteren en steun betuigen. Ze vertelden me hoe hard ze er zich bij betrokken voelden. Vele van deze mensen komen onderweg meewandelen om wat verse kledij enzo mee te brengen, om eten te maken, om de post van familie en vrienden mee te brengen. Tweemaal mag iemand van mijn familie op bezoek komen met de mensen van Oikoten. Dat wil zeggen dat ik tweemaal het bezoek kan krijgen van mijn grootste kinderen of zus. Voor de kleintjes is het wat moeilijk , maar daar heb ik begrip voor. Als een mens opgesloten zit, ziet hij dikwijls alleen maar de slechte dingen van de medemens. Maar om heel eerlij kte zijn, heb ik nu wel door dat bepaalde mensen van de directie van de gevangenis veel inzet en moeite hebben gedaan om dit pilootproject te kunnen realiseren samen met Alba en extra steun van Oikoten. Ik zag zelf van in 't begin deze kans zitten. Ik heb mijn interesse geen minuut losgelaten. Spijtig voor de andere twee jongens die deze gouden ervaring en kans hebben laten liggen. Want je leert veel andere mensen kennen, die je geen stress of agressie bezorgen, integendeel. Het is al zo lang geleden dat ik nog eens dagen heb gekend dat ik zo rustig was en geen ruzie heb gezien of gehoord. Of mensen die het bloed van onder je nagels halen voor het minste. Het leven kan toch zo mooi zijn als iedereen rondom jou relax is en behulpzaam en je steunt zonder enige bijbedoeling. Het is nu bijna 18.30u, mijn familie is juist aangekomen : mijn grootmoeder, moeder en haar vriend, mijn oudste zoon en mijn twee kleinsten. De rest van de familie moest werken of ze hadden andere verplichtingen. Mijn petekind was ziekjes maar ze had een mooi berichtje verzonden en ze gelooft in mij, en dat ik mijn doel zal bereiken. Dat geloof betekent veel voor mij. Als elke mens eens wat minder zou bezig zijn met geld en wat meer met de medemens dan zou het leven toch zoveel anders zijn. Nu hebben velen geldproblemen en dat haalt zoveel mensen uit mekaar.en bezorgt zoveel stress onder ons allen. Kinderen moeten naar de opvang omdat beide ouders moeten werken. De banden van tegenwoordig kunnen nog heel mooi zijn, maar duren ze ook zolang als vroeger ? Al die druktes, al die extra regels en wetten worden gewoon teveel voor zwakkere burgers of oude mensen. Mijn kindjes zijn eindelijk aangekomen. Ik was er al de hele dag op aan 't wachten. Amaai, zoveel mensen, wel rond de vijftig seg, en dat allemaal omdat ik naar Santiago de Compostela wandel. Wat een gevoel seg :iedereen feliciteert mij en vertelt dat ik in de geschiedenisboeken ga komen, omdat ik als eerste volwassen gedetineerde deelneem aan een voetocht. Het is en heel grote eer om zoveel last op mijn schouders te voelen, want nu kan ik eindelijk eens laten zien dat ook mensen die in de gevangenis hebben gezeten, mensen zijn. Je hebt natuurlijk uitzonderinge zoals Horion, Dutroux of Ronald Janssens enz. Maar velen zijn gewoon sukkelaars of mensen die gewoon geen andere mogelijkheid hadden op een bepaald moment, omdat ze wilden proberen te overleven. Als je iets gedaan hebt waarvoor je opgesloten wordt, dan vind ik dat je je straf moet leren aanvaarden, zolang het een terechte straf is, en dat je gestraft wordt voor enkel voor hetgeen je echt misdaan hebt. Een man die één auto gestolen heeft, hoef je geen vier jaar van zijn leven af te nemen. Daarom is het voor mij een grote eer om dit piloot-project te doen slagen. Vooral ook voor de jongens die nog in de vele gevangenissen zitten, dat die misschien ooit deze kans krijgen. Michel heeft mij ook dag in dag uit gesteund om aan dit project mee te doen en vooral om het te doen slagen. Hij heeft me gemotiveerd met lopen, fitnessen enzo. Dat wou ik wel even vermelden.. Want fysiek ben ik sterker geworden dankzij zijn medeleven en vriendschap. Hij droomt ervan om ook aan dit project te kunnen meedoen. Maar voor hem kan dit pas ten vroegste binnen enkele jaren. En ik zal ervoor zorgen dat dit mogelijk kan worden, indien justitie hem de kans ertoe biedt. Wie had ooit gedacht dat ik, Nico, als eerste volwassen gevangene uit de Belgische geschiedenis aan dit project mag meedoen. Het is een eer en een grote verantwoordelijkheid dat, indien dit lukt, dit een vast project kan worden voor gedetineerden. Zo kunnen ze andere mensen leren kennen en het goede terugvinden in de medemens. Weg van al dat geld en de slechte dingen die ons leven zo laks maakt. Iedereen wil het beste van het beste maar hier leer je de waardering terug kennen van een beetje water, hoe goed dit wel kan smaken. Hier leer je dat alle overbodige luxe ons alleen maar uit mekaar drijft. Om het zelf te ervaren moet je je verstand op nul zetten, je wandelschoenen aandoen en vertrekken. De rest ontdek je wel zelf. Het is nu laat en mijn kindjes vertrekken terug naar huis. Het afscheid valt me zo moeilijk, mijn oma laat haar traantjes vloeien en mijn mama en de kindjes voelen dat het pijn doet om iemand te moeten leren missen. Maar hij zal wel nieuw terugkeren. Ik wuif mijn kindjes uit en ga dan terug naar boven. De aanwezigen stromen één voor één naar me toe en kwamen me op andere gedachten brengen en wat gewoon met me praten. Ze hadden aan mijn aangezicht gezien dat het moeilijk was om afscheid te nemen. Dat vond ik zo mooi en lief. Dat is wat velen van ons missen op momernten dat ze het moeilijk hebben. En dan zijn ze week voor andere dingen in het leven. Ik heb er geen woorden voor , maar ik vind het ongelooflijk tof dat ik aanvaard word. Dat geeft me zo'n boost dat ik het leven terug beter begin in te schatten. En het geeft me kracht, hoop en zelfvertrouwen. Stilaan nam iedereen afscheid, de avond begon laat te worden en 't werd tijd om te gaan slapen voor de grote uitdaging.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
