Vandaag begint het hier en daar weer te klimmen en te dalen. Stilaan komen de bergen weer in t vizier. Vanmorgen zijn we met drie vertrokken : Greet, Maarten en ik. In de namiddag wandelen we met zijn vieren. De vader van Maarten is er ook bij. Ik vind hem een zeer toffe persoon, hij praat regelmatig met mij en doet me dikwijls lachen. Het is voor zijn leeftijd een sterke man. Toen we aankwamen in ons stadje vond ik direct een goede slaapplaats, een mooi ingericht herenhuis, vol antieke meubelen. Je kan je ogen niet geloven hoe los die mensen zijn. Er staat een frigo met allerlei soorten drank. Alles kost 1 en je mag het zelf nemen en achteraf betalen op het moment dat je vertrekt. Iedere slaapplaats had zijn douche en WC. We hebben onze kleren gewassen en gedroogd, zodat we er weer voor een tijd tegen kunnen, want morgen vertrekt Greet en de rest van de familie terug naar huis.
Zo kunnen wij terug ons eigen ritme volgen. Dat zal nodig zijn, want al dat verwennen maakt het niet altijd gemakkelijker. De volgende dagen zullen we terug een beetje afvallen
14 15 16 17 november : Een beetje samengevat, gezien we met zes personen onderweg zijn en daardoor heel de dag druk bezig en zo lijft er weinig tijd over om te schrijven.
Toen we in Condom aankwamen werden we door de drie musketiers en Greet ontvangen. Ze zochten een hotelletje en wij onze gite. De eerste avond werden we getrakteerd op een avondmaal en een slaapplaats. Het was wel leuk om weer andere mensen te ontmoeten. We zijn nog enkele dagen verwijderd van de Pyreneeën dan zal t terug klimmen worden. De laatste dagen is het heel aangenaam wandelen, minder bergen en gemakkelijker paden.
De volgende dag stapte de vader en de schoonnonkel van Maarten mee. Na de eerste dag moesten ze beiden al afhaken. t Waren voor hen iets te veel kilometers in één keer, de voeten en spieren raakten oververhit. Maar ze hebben toch heel goed kunnen volgen, zeker voor mensen van die leeftijd. Chapeau ! Greet heeft voor ons nieuwe zolen meegebracht omdat onze schoenen afgesleten zijn. Nu moeten we nog enkel een schoenmaker vinden die dit wil doen. Want de eerste stielman die we tegenkwamen, wou het zelfs niet doen. We zullen moeten wachten tot net voor de bergen. Hopelijk vinden we in St-Jean-Pied-de-Port een schoenmaker, anders bestaat de kans dat ze niet meer te repareren zijn. En dan moeten we andere schoenen dragen, en dat geeft weer kans op nieuwe kwetsuren en pijnlijke voeten en blijnen. Op donderdag hebben we een rustdag genomen.
Ik heb al een verblijfplaats geregeld tegen dat Maarten en Greet aankomen. Dan kunnen ze zich direct gaan douchen. En daarnaworden we getrakteerd op een etentje van de kassa die Greet bij elkaar heeft gekregen. Vanmorgen konden we in de ochtendzon de Pyreneeën al zien ! t Is nog 4 a 5 dagen wandelen tot aan de voet van de bergen . Ge moet u niet afvragen hoe hoog die bergen zijn ! Deze streek is gekend om een soort stierenvechten, maar zonder dat de stier gedood wordt, veel sportiever. En ook wordt hier de armagnac gemaakt, een sterke drank.
Ik ben stilaan van alles aan t achterlaten om minder gewicht mee te sleuren tegen dat we de bergen over moeten, want dat zal zwaar klimmen worden. Maar veel geraak ik niet kwijt, want warme kledij kan goed van pas komen, je weet maar nooit welk weer we in het gebergte krijgen.
Ze komen hier juist een foto van mij trekken. Grappig. Goe bezig !
J Vanavond gaan we met de hele bende eten. Ik belde naar het thuisfront en kreeg te horen dat mijn zoon Giovanni niet op bezoek komt. Nochtans had hij het met vorig bezoek beloofd. Maar ja, hij wordt ook maar één keer 18 hé. Ik begrijpdit wel. Ik hoop dat zich goed amuseert, zodat het de moeite is dat hij niet mee naar Spanje komt. In elk geval : op 28 november nen gelukkige verjaardag Giovanni, XXX
11 november : Vandaag is het feestdag én rustdag. Ik ben vroeg opgestaan en de kathedraal gaan bekijken, daarna ontbeten. Lucas was inkopen gaan doen. Om 11.11u zijn we dan nog even de kathedraal binnengegaan om te bezinnen. 11 november 2011 om 11.11u
Een speciaal moment hé, dat maak je maar één keer in je leven mee.
12 november. Vandaag stappen we tot Lectoure.
s Morgens schotelde Lucas ons nog eens krachtvoer voor, en ik had fruitsla gemaakt. Een lekkere en energie-rijke combinatie. Onderweg in Miradoux stopten we nog bij de apotheker om nog enkele nodige dingen te kopen en daarna bereikten we ons einddoel. Daar was een groot evenement te doen : kermis, braderij en een soort beurs. Na ons avondmaal besloten we gaan aan te kloppen bij de paters. Normaal gezien was het voor pelgrims gesloten. Maar de twee oude vrouwtjes konden precies geen neen zeggen. Dank zij het aandringen van Lucas was het toch gelukt om binnen te geraken. We kregen een kamer van drie én avondeten. Maar we hadden juist gedaan met eten ! Dus propten we ons nog wat voller. Jawadde, k ben wel drie keer naar de WC gegaan die nacht.
13 november : Om 6u was ik al op en schreef mijn dagboek wat bij. Daarna heb ik me stilaan klaargemaakt. Onze tocht gaat vandaag naar Condom, waar Greet en andere familie van Maarten op ons wachten. Ze hebben al een verblijf geboekt voor ons. Daar hoeven we ons al geen zorgen over te maken. Lucas zal ons waarschijnlijk morgen-avond of maandag-morgen verlaten. Het was tof van hem dat hij ons al die dagen verwende. En nu komen nog eens vier mensen ons met vanalles verlichten. De vrouw van Maarten ken ik al, de rest niet, maar het zal wel tof worden.
Ik hoop alleen dat het weer meevalt, want stilaan naderen we de grens en dan kan het serieus koud worden. Tot nutoe hebben we 7 dagen regen gehad en voor de rest bijna altijd goed weer. Gisteren was het 23°C en vandaag zou het 20°C worden en maandag ook. Waarschijnlijk wordt het dinsdag slechter, mar zover zijn we nog niet, dus niet aan denken.
Vorige week moest ik de post gaan ophalen, maar er was niets bij voor mij. Hopelijk volgende keer wel, want ik ben wel verschoten eigenlijk. Vooral van sommige jongens in Hasselt, daar had ik meer van verwacht. Maar er zijn nog drie kansen om me te schrijven naar me, dus doe het aub
