Nu onze procedure echt wel op gang gekomen is, richt ik graag enkele woordjes van dank: - aan mijn ouders, die echt wel ongeduldig beginnen te worden - aan mijn schoonouders voor hun steun - aan mijn zus Cathia, die een belangrijk plaatsje in mijn hart heeft - aan mijn andere zussen, broer en schoonzussen - aan mijn werkgever, die volgens mij nog het hardst afziet met mijn "grillen" - aan onze hechte vrienden, die bewezen hebben echte vrienden te zijn - natuurlijk aan de trouwe blog lezers en de vriendschappen die kunnen voortvloeien uit ons avontuur - aan iedereen die ik ongetwijfeld vergeten ben
Zoeken in blog
De weg naar...adoptie.
12-01-2011
Nieuwe lijst online!
Allereerst, onze allerbeste wensen voor 2011!
Allertweeds, de nieuwe wachtlijst van januari staat online en het gaat goed vooruit!
Allerderds, we staan op nr. 38 op de algemene lijst en maar liefst op nr. 7 in onze voorkeur! Jaja, het begint stilaan toch te kriebelen.
Allerlaatst, de rest van de belevenissen: - we zijn naar een info avond geweest bij het adoptie-bureau. Hier kregen we meer info over de 2 afreizen, verdere verloop van de procedure, enz.... Op zich niet veel nieuws gehoord of geleerd, maar toch eens leuk om er eens naartoe te kunnen gaan. Zo lijken we weer een stapje verder te staan in de procedure. Er waren 5 andere koppels aanwezig, 1 koppel kende we al maar de andere waren eerder stroef in contact. Stom eigl. we zitten er allemaal voor hetzelfde en toch lijkt de drempel zo groot om elkaar aan te spreken. Gelukkig heb ik via facebook al een ruime adoptie-facebook-vrienden en sta je toch niet alleen.
- Het eindejaar is rustig verlopen, alleen was Christophe ferm ziek en heb ik hem op nieuwjaarsdag nog naar een dokter van wacht kunnen voeren. Verdict --> begin van een longontsteking, mooi vooruitzicht om op vakantie te vertrekken. Ondertussen zijn we terug thuis en is het allemaal goed verlopen, hij heeft alleszinds veel kunnen genieten van zijn "vakantiebed"
- E&D hebben een derde adoptiekindje (Belgisch), kan al niet meer wachten om het te bezoeken. Nogmaals gefeliciteerd!
- Onze babykamer is ondertussen ook gearriveerd, alleen moeten we nog in gang schieten om de kamer zelf in te richten. Nu we in de, voor mij toch wel, laatste rechte lijn zitten, gaan we dit toch stilaan beginnen aanpakken.
Voila, dat was het zo weeral, ik ga stilaan mijn valiesje nemen want dankzij Wouter en Els (supergoede vrienden!) mogen we nog van 3 dagen Londen gaan genieten. Genieten zullen we!
Voor de nieuwsgierigen onder ons, de nummerkes naar ons toekomstig lotje uit de lotterij:
We staan nr. 42 op de algemene wachtlijst waarvan er al 14 toewijzingen zijn, dus eigenlijk op nr. 28 momenteel. Als ik hierbij rekening houd met onze voorkeur dan staan we op nr. 13! Vandaag was er nog een toewijzing van een babytje, dus staan we op nr. 12. Proficiat aan de toekomstige ouders! Nog efkes en we kunnen beginnen aftellen in de top 10. Spannend allemaal. We hebben ondertussen al een babykamertje naar onze "goesting" gevonden en gaan dan ook dringend werk beginnen maken van deze kamer. Zo stilaan begint onze droom toch nabije toekomstmuziek te worden. Het werd tijd, want het wachten tussen toewijzingen kan soms ellendig lang duren.
Een eeuwigheid geleden.......lijkt het wel dat ik hier nog eens iets geschreven heb. Probleem is dat er in mijn hectische leventje wel een hoop gebeurt, maar op adoptievlak blijft het steeds hetzelfde, nml. wachten, wachten en wachten.
Er is echter een afgelopen gebeurtenis die een enorme inpact op mijn leven, allé eigenlijk op de hele familie, heeft gehad. Op 24 september hebben we afscheid moeten nemen van ons papa, door ons (kinderen en kleinkinderen) "Vake" genoemt. Na een korte maar hevige ziekte heeft hij de zin in leven moeten opgeven.
Je weet wel, als kind is het bij je vrienden altijd leuker, mag je niets van je ouders, blablabla.... Dan word je zelf volwassen en bedenk je dat het echt niet zo slecht thuis was als dat je je aanvankelijk voorhield. Ook nu nog viel ik af en toe wel eens in een woordenwisseling met mijn vader, nam ik mijn boeltje en riep ik dat hij me nooit meer zou zien, om uiteindelijk de week erop toch terug samen te komen en was de afgelopen week totaal vergeten. Ook moet ik bekennen dat ik qua karakter mijn vader ben, dezelfde koppigaard dus Plots krijg ik bericht dat mijn vader in het ziekenhuis ligt, bel ik zelf nog met hem omdat het me niet lukte om diezelfde week langs te gaan, verzekerde hij me dat ik me niet ongerust moest maken, hij begreep dat wel en zou me tijdens het weekend wel zien. Zo gezegd zo gedaan, weekendje op bezoek, alles relatief goed en spreek af dat ik woensdag terug zou komen (mijn ouders wonen 160 km van me vandaan). Woensdag was het echter in een rotvaart bergaf met hem gegaan en vrijdags heeft hij de strijd opgegeven. Enerzijds blij dat ik bij zijn laatste rust kon zijn, anderzijds totaal onmachtig, zo onfair. Waarom ons vader? Amper 64 jaar, nooit een vlieg kwaad gedaan, soms wat humeurig maar hey, dat heb ik ook. Nooit geklaagd, nooit ziek en nu gegrepen door verschrikkelijke kanker. Zelfs op zijn "sterfbed" bleef hij positief tegen ons, plannen om spoedig naar huis te komen terwijl hij wss goed wist dat hij niet meer naar huis zou komen. Mensenlief er zijn al wat traantjes gevloeid, wat heb ik hem al gemist. Het is nu aan ons om elkaar samen recht te houden en een beetje voor ons "Moeke" te zorgen.
Vake, het ga je goed! Jij bent en blijft onze held. Dikke kus Xxx
1. De adoptieprocedure van Ethiopië is veranderd.Vanaf 1 mei dienen alle kandidaat adoptieouders zelf voor de rechtbank van Ethiopië te verschijnen. Wat dus wil zeggen dat we nu 2x zullen moeten afreizen, 1x voor verschijning en 1x om ons kindje op te halen. Het adoptiebureau bekijkt ook nog andere pistes om eventueel het verblijf tussen courtdate en afhaling in Ethiopië zelf te blijven. Dat laatste is voor ons geen mogelijkheid, daar ik onmogelijk zo lang vakantie kan nemen en Christophe al zeker niet zijn bedrijfje voor 6 weken stil kan leggen. We zullen dus 2x vliegen en laat dat dan net het woord zijn waar ik een fobie voor heb. Ik krijg al kippevlees bij het idee alleen al. Om nog maar te zwijgen van de extra kosten die er aan verbonden zijn.
2. Ik heb een mailtje gekregen van het adoptiebureau RoH met de vraag waar ons dossier blijft. Ligt zo goed als klaar in de kast maar heb het steeds uitgesteld omdat ik dacht dat we toch nog lang genoeg op lijst moeten staan en er gaan haast bij zat (voor mij dan toch). Heb nu plechtig beloofd dat ik al het mogelijke zal doen om dit dossier eind april in te dienen. Was effe een akkefietje aan verbonden door miscommunicatie tussen RoH en mij en vond dan ook dat ik dit mocht melden, alleen was RoH er niet zo met opgezet. nu ja, ze doen ook enkel maar hun job en ik zal wss een slechte dag gehad hebben.
3. De laatste dag van maart zijn er na 2 maand eindelijk nog eens toewijzigingen gebeurd. Hierdoor schuiven we 2? (moet nog eens juist uittellen) op. Aan dit tempo zijn we nog zeker 2 jaar zoet denk ik.
Zo, kzou nog eventjes kunnen doorgaan maar aan dagdagelijkse beslommeringen hebben jullie geen boodschap zeker?
Toch nog supernieuws --> Saskia en Jan (waarvan ik hun avontuur al volg nog vóór ze met adoptie starten) kunnen binnekort eindelijk vertrekken naar India om hun dochter op te halen, ik ben supercontent voor jullie!! Die mensen hebben dus echt een engelengeduld gehad.
Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog eens iets geschreven heb, niet dat er niets nieuws meer te vertellen valt, ik heb gewoon al een ongelooflijk drukke periode achter de rug.
Morgen zullen we exact 1 jaar op de wachtlijst staan, een periode met veel hoogtes en laagtes. Positieve nieuws is dat ons dossier nu eigenlijk vertrekkensklaar ligt, zal ik het mss dan toch maar eens moeten opsturen en hopen dat de toewijzingen snel vooruit gaan. We hopen dat we volgende kerstperiode al betere vooruitzichten hebben en dan echt defintief kunnen aftellen. We zijn op de algemene wachtlijst al een stuk onder de 100 geraakt en in onze voorkeur staan we nu op plaatsje 31 (geloof ik), dus het mindert stilaan wel.
Nog een werkje dat gedaan is geraakt, is het schilderen van onze leefruimte, al moet ik eerlijk bekennen dat ik daar een vakman voor heb laten komen, het starten wou niet echt lukken bij mezelf en nu staat ineens alles netjes en proper. Volgende week komt men hopelijk het nieuwe parket plaatsen en dan kunnen we de leefruimte gezellig beginnen inrichten.
Onze ski-vakantie is ook geboekt, voor het eerst gaan we eens skiën tijdens de paasvakantie ipv tijdens de kerstvakantie. Normaal gingen we eens een jaartje overslaan maar het kriebelde te erg. Ik hoop dat de sneeuw wat meevalt dan. We kijken er alle 3 al naar uit een beetje welgekomen vakantie.
En dan het trieste nieuwsbericht waar iedereen het over heeft: de aardbeving in Haïti. Schokkende, schrijnende televisie beelden. Duizenden doden, honderden weesjes....één en al ellende. Een vriendin van ons is als eerste ter plaatse geweest met het B-Fast team, we hebben het nieuws meer dan ooit gevolgd en toen ik haar terug ben gaan opwachten bij haar thuiskomst op Melsbroek zijn er wel wat traantjes gevloeid. Bessefende dat we zo een luxe-leventje hebben. Haar foto's en uitleg zeggen zoveel meer dan de beelden op tv. Een levensles die je voor altijd bij blijft. Positieve nieuws, ze zijn thuis gekomen met de 13 adoptiekindjes en via via heb ik toch een stel adoptiefouders met haar in contact kunnen brengen om ze zo meer info over hun dochtertje door te geven. Hoeveel keer we zelf al hebben moeten aanhoren, kunnen jullie daar geen gaan halen? Neen lieve mensen, dat gaat echt niet, de adoptieprocedure voor Haïti was al niet makkelijk en is nu gesloten.
Allé, ik zal dan nu maar eens wat verder doorwerken (daar word ik voor betaald natuurlijk ). Tot de volgende.....
Het is altijd leuk om eens iets nieuws te kunnen melden. het wordt nog des te leuker als het supernieuws is.
Ik ben sinds 08 oktober '09 meter geworden van Tristan. Het eerste kindje van mijn zus Cathia en haar man Kurt. Tristan melde zich 3 weken vroeger dan verwacht aan en weegt 1,910 kg en is 41 cm groot. Echt een mini-mensje dus. ben supertrots en content voor mijn zus en haar man. Hij zal nog enkele weken moeten aansterken in de kliniek maar ik kan al niet meer wachten om dit hummeltje te knuffelen.
2de goede nieuws: er zijn terug toewijzingen geweest, we schuiven dus weer enkele plaatsjes op! Laat dit zo maar verder gaan!
Veel is er niet echt te melden maar zal tussendoor toch eens een berichtje posten. Ondertussen beginnen de dagen weer wat te korten en zal de verwarming stilaan aangezet kunnen worden. Het zal ook weer wat lastiger worden om uit mijn bed te geraken (ben der anders al zo'n ramp in).
Positieve nieuws is dat ons dossier zo goed als klaar is, op enkele details na, maar als ik me er nog een middagje mee bezig houd zal het wel helemaal klaar zijn en kunnen we het verzenden. Het adoptiebureau is zelf ook verhuisd dus die zaten er nog niet echt op te wachten .
Christophe's zus is ondertussen, op 12 augustus om juist te zijn, voor de 4de keer mama geworden van een meisje "Gusta". Morgen komen de 4 kindjes een nachtje slapen, ik zal ineens weten wat een groot gezin meebrengt. Vooral het opstaan 's nachts zal ik voelen, zal zondag wss wat zombie-achtig rondlopen
Nog exact 4 weken en mijn zus bevalt van haar eerste kindje (mijn toekomstig petekindje), aan baby's geen gebrek in de familie! Iedereen zorgt voor voldoende oefenmateriaal tegen dat het onze er ooit gaat zijn.
Zondag gaan we naar de musical "the sound of music" kijken, ik waarschuw mijn zus mss al......Cathia, er zijn veel mensen, je moet dus niet luidkeels mee zingen! Kwestie dat we de volgende keer de stadschouwburg nog binnen mogen.
Voor de rest is er niet echt iets te melden, ons leventje kabbelt verder rustig voort. Eind oktober gaan we nog een weekendje naar Londen en tegen dat dat gepasseerd is kunnen we kalmpkes aftellen naar de feestdagen en kan de cadeautjes jacht stilaan op gang komen.
Ach ja, vergeet ik het allerbelangrijkste nog! Op 8 september hebben we onze 2de huwelijksverjaardag mogen vieren. Heb ik toch wel weer een steentje extra in mijn ring gekregen (allé, kheb hem eigenlijk zelf binnengebracht, maar tis het idee dat telt hé). Zal één dezer eens een fotoke plaatsen.
Onze vakantie zit erop. Veel te snel voorbij gegaan maar dat zegt waarschijnlijk iedereen. De batterijen zijn opgeladen en we kunnen weer tegen een flinke portie wachten aan. Tijd om toch eens dringend werk te beginnen maken aan de voortgang van ons dossier, ik zie het weer helemaal zitten. Er zijn ondertussen toch weer enkele toewijzingen geweest wat weer een lichtpuntje aan het einde van de tunnel geeft. We staan nu op plaats 114 van de algemene wachtlijst waarvan er reeds 25 personen een toewijzing hebben. Eigenlijk staan we dus op plaats 89 en er zijn nog 45 wachtenden voor ons binnen onze voorkeur.
Terwijl ik dit zit te typen kan Christophe's zus elk ogenblik aan het bevallen zijn van haar 4de kindje. Ben eens benieuwd wat het gaat worden, ze hebben al 3 dochters. Ook dit zal weer voor wat afleiding zorgen om de komende maanden te wachten. Morgen heb ik vrijaf dus dat ze maar zeker zorgt dat baby tegen dan geboren is. Zo'n mini-mensje om véél te pakken.
Vandaag mijn eerste dag van de vakantie. Ik had me voorgenomen om eens goed het huis te kuisen, was weg te werken enz..... Terwijl ik bezig was met de benedenverdieping kreeg ik ineens het geniale idee om de foto's voor ons dossier te nemen. Aangezien de grootste werken achter de rug zijn maar de afwerking op zich laat wachten (de centjes zijn samen met de goesting op stap ), dacht ik, ik zal ze nu maar nemen. Hierbij zal ik jullie eens wat "sfeer"-foto's laten zien. Diegene die zich geroepen voelt om een handje te komen halpen met afwerking en schilderen...steeds welkom. Ook tips ivm met de kleuren zijn steeds welkom.
Nog enkele dagen werken (nog 2 om juist te zijn) en de grote vakantie breekt aan. Hij is meer dan welgekomen!
Afgelopen maand was een emotioneel zware maand, ikke, vicky de sterke die zeer stevig door het leven gaat heb echt wel een zéér zwaar en zwak moment gehad. Er zijn héél wat traantjes gevloeid. Het zit hem zelfs even zo hoog dat ik geen zin meer heb in de hele adoptieprocedure, we hebben zondag onze kaft nog eens vastgenomen om te kijken wat voor documenten ik nog juist dien te verzamelen maar ze lag rapper terug in de kast dan dat ze eruit gekomen is. Miscchien dat de vakantie voor wat "verlichting" zorgt, we hebben het nodig. Ik zal dus de volgende maand niets nieuws posten, ik hoop dat ik de goesting rap terug vind.
Ondertussen zijn de nieuwe wachtlijsten online verschenen en als ik zo even uittel qua voorkeur staan er nog 49 wachtenden voor ons. Veel meer valt hier niet aan toe te voegen zeker? We wachten...
.
