|
De operatie is goed verlopen. Ze hebben de uitzaaiing met goede marge errond kunnen wegnemen en verder niets verdacht tegen gekomen. Ik ben die dag wakker geworden op recovery en er een nachtje gebleven.
De volgende ochtend kwamen ze een longfoto nemen, nadien kreeg ik te horen dat die er toch niet zo goed uit zag en dat ze toch eens even terug wilden gaan kijken via een bronchoscopie. Dan zouden ze ook meteen de slijmen en vocht errond wat kunnen wegnemen. Dit is een beetje zoals een gastroscopie, maar dan via de keel naar de longen. Nu moet ik echt wel zeggen dat ik daar zwaar tegenop zag. Heb ooit zo een gastroscopie laten doen en dat vond ik toen ook al vreselijk. De anesthesist vroeg of ik dit in een roesje wou laten doen. Daar heb ik meteen met ingestemd. ☺️ Door het roesje heb ik er echt geen last van gehad, ik weet er zelfs niets meer van en daar ben ik gelukkig om!
De longfoto nadien zag er al meteen veel beter uit.
Die dag ben ik dan naar medium care mogen gaan en ben er tot vrijdagnamiddag gebleven. De kamer naast me lag een oude demente dame die heel de nacht lag te brullen, veel slaap heb ik daar niet gehad, meestal werd ze tegen een 4u30 a 5u wat stiller. Ik snap nog steeds niet dat die niet doodmoe is, want dat zo constant volhouden.. ik zou pompaf zijn! Chapeau voor de verpleging, want die lag dat daar al 3 weken te doen! En natuurlijk heel erg voor de dame zelf. Eigenlijk toch verschrikkelijk..
Mijn hartritmestoornissen sloof soms wat door het dolle heen, vandaar dat ik wat langer op de medium care ban gebleven. Blijkbaar heeft dit te maken met dat ze in de middenkwab van mijn long hebben moeten werken, vlak naast het hartzakje en dit daar wat door geprikkeld is geweest.
Vrijdag was de longfoto weer een beetje beter en mocht ik naar mijn gewone kamer.
Na de operatie was ik zo vermoeid. Alles wat ik deed Putte mij uit. Als ik 2 eetlepels soep at, moest ik even stoppen. Als ik 10min in de zetel had gezeten sliep ik nadien gemakkelijk 2u. Ik stootte voortdurend tegen mijn grenzen aan. Wat blijkbaar wel heel normaal is na zon longoperatie, maar toch confronterend.
Zaterdagnamiddag is eigenlijk wat de omschakeling gekomen, ik voelde me niet meer zo uitgeput. Het rechtzitten ging beter. Ik heb toen ook een kwartiertje gefietst met zon zetelfiets. Ze hebben die zaterdag ook mijn longdrain eruit genomen.
Zondag is mijn epidurale eruit gemogen, die hadden ze de zaterdag al op proefstop gezet en dat ging goed. De blaassonde hebben ze er toen ook uit gehaald. Dan voel je je toch telkens meteen wat vrijer! 😉
Zondag is de prof. nog even langs geweest om te zien hoe het met me ging. Hij zij dat ze toch weer verbaasd zijn hoe snel ik recupereer. En dat ik al eens mee mocht denken wanneer ik graag naar huis zou willen gaan. Ik zei om te lachen morgen? Hij zei half de week ergens. ☺️
Maandag kreeg ik dan toch te horen dat het eigenlijk zo goed gaat dat ik dinsdag al naar huis mag gaan! 🎉
Vandaag dus!! Wat ben ik blij naar huis te kunnen! Vorige week waren de kindjes goed verkouden en Mich heeft dit overgenomen waardoor hij niet op bezoek is mogen komen. Mijn mama is dan in zijn plaats iedere dag langs gekomen, het is een schat! De kinderen heb ik telkens meerdere malen per dag via whatsapp gebeld. Maar thuis zijn is toch nog veel beter. Ik zal natuurlijk voldoende moeten rusten en slapen. Maar dat voel ik zelf nog goed genoeg dat dat niet anders kan. De eerste weken mag ik ook nog niet met mijn krukken lopen omdat de spieren aan mijn ribben terug aan elkaar gehecht zijn. Het zal dus allemaal op t gemakje zijn!
De kindjes weten nog niet dat ik vandaag naar huis kom, ze denken morgen. Dat gaat dus een verrassing zijn! 🎉🎉
|
