1 jaar geleden; één van de verschrikkelijkste dagen van mijn leven dat toch een topdag werd. 

1 jaar geleden; de dag van de operatie. 

1 jaar geleden; wakker worden met angst; ‘Is dit het dan?’, ‘Ben ik er straks nog?’ 

1 jaar geleden; geen knuffel aan de kindjes kunnen geven. Enkel een videocall. Hen zeggen dat ze alles voor me zijn. Dat ik ze zó graag zie. ❤️

1 jaar geleden; een kus aan de liefde van mijn leven. Het moment dat je elkaar moet loslaten. 😔

1 jaar geleden; de anesthesist die me binnenrolt. Het moment dat ik een knop omdraai.  Dat ik me overgeef aan de artsen. Een rust die over mij heen komt. 

MAAR..

1 jaar geleden; een nieuw begin! De tumor is er volledig uit! Geen kanker in mijn lichaam. 

1 jaar geleden; het begin van een lange revalidatie. Maar, ik krijg een kans en grijp deze ten volle. 

1 jaar geleden; een nieuw lichaam, this is me. 

Het is een jaar met vele ups, maar ook met downs geworden. Grote stappen vooruit, stappen achteruit. Maar ik mag strijden en hier ben ik zo dankbaar voor. 🙏

Ik heb steeds tegen de artsen gezegd dat ik wil leven, ik wil mijn kindjes zien opgroeien. Ik ben hier nog niet klaar. 

Het is een dag waar ik met een traan en een lach op terugkijk. 

Dank aan allen die mee gestreden hebben. 💪🏻 

Iedereen heel erg bedankt voor al de steun! ❤️