|
Weer even geleden dat ik iets geschreven heb. Doordat ik nu minder onderzoeken heb, heb ik niet altijd de inspiratie iets te schrijven.
Van de brandwonde is er amper nog iets te zien. Een lichte kleurverschil, maar dat is het. Eigenlijk is dat toch super hoe je lichaam kan herstellen.
Het litteken is voor zo groot te zijn ook heel mooi. Aan de zijkant van mijn lichaam is het wat meer naar binnen getrokken maar vooraan en achteraan op mijn rug is het heel mooi. Mijn linkerbovenbil is wat dikker dan de andere kant door het verleggen van de spieren en mijn buik is slapper geworden. Hopelijk krijgen we dat terug wat beter met de oefeningen. Natuurlijk is dat niet het belangrijkste na alles.
Onze Matteo is de 26e 12 jaar geworden! We hebben hem een nieuwe fiets gegeven. Normaal gezien zouden we dat met het alternatief communiefeest gegeven, want hij wou zijn plechtige communie niet doen. Olivia wou haar eerste communie ook niet doen. Vandaar dat we hen hadden beloofd dat ze dan een soort van lentefeest kregen. Dit is spijtig genoeg nog niet kunnen doorgaan met al de coronaregels. Hij had wel een nieuwe fiets nodig voor op 1 september naar school te kunnen fietsen.
De eerste lockdown deed ons zo goed, even met ons 6 terug op onze positieven komen. Enkel met ons tijd doorbrengen, bijbabbelen.
Nu heb ik het er toch moeilijk mee. Ik vind het zo jammer dat geen van onze reizen door is kunnen gaan. We geen pretparken hebben kunnen doen. Mich heeft voor het eerst zo lang vakantie. We hadden nu eens de tijd om alles te doen en gaat het niet. Ik denk dat ik het er vooral moeilijk mee heb omdat we de kinderen zoveel hadden beloofd. Dat we deze vakantie zoveel samen gingen doen. We wilden hen eens zo goed verwennen na alles wat ze mee hebben moeten maken en nu hebben we die belofte niet waar kunnen maken.
Ik besef ook wel dat we het goed hebben. Een zalige tuin, zwembad etc.
Maar in de vakantie heb je dan zin om wat vrienden uit te nodigen. Ik mis wel het sociaal contact nu we terug in een bubbel van 5 moeten blijven. Soms is het dan ook heel moeilijk om tegen mensen te zeggen dat we nu niet kunnen afspreken. Ik zal zo blij zijn als we uit de Coronaperiode zijn! Ik ben het zo beu! Net zoals zoveel mensen.. Misschien zijn we wel heel streng voor onszelf. We zouden natuurlijk wel naar een pretpark kunnen gaan, maar toch vinden we dat beangstigend om te doen.
Ik hoop gewoon dat de kinderen toch een leuke vakantie hebben, want dat verdienen ze!
Ik ga nog steeds dagelijks naar de kine. De ene dag 1u, de andere 1,5u. Ben, de kine is sinds deze week terug uit vakantie. Hij heeft 2 weken vakantie gehad. Tijdens zijn verlof ben ik bij een van zijn collegas geweest. Ook goed, maar zijn handen heb ik toch gemist. 😂 Hij kent mijn lichaam ondertussen zo goed dat hij steeds weet waar te drukken om mijn spieren terug te ontspannen. Dat is tijdens mijn oefeningen toch een verschil als de spieren gespannen staan of niet.
We kunnen tijdens de kine sessies ook nog steeds goed lachen en babbelen, waardoor het ook steeds fijn is om te gaan. De tijd daar is ook steeds snel voorbij.
De oefeningen die we nu doen zijn vooral om mijn houding terug recht te krijgen en de durf te hebben om 100% op mijn linkerbeen te gaan staan. Ze hebben daar zo voetplaten waar ik dan op moet gaan staan, die zijn dan gelinkt aan een iPad. Ik sta dan er beide benen op de 2 platen en die registreert hoeveel procent je op je benen staat. Er is dan een spelletje met een bijtje en afhankelijk hoe hard ik met welk been druk gaat het bijtje naar links of rechts. Zo moet ik met het bijtje dan al de bloemetjes proberen te pakken.
Vandaag ben ik voor het eerst zonder krukken van de auto naar de praktijk gestapt. Natuurlijk liep Ben naast mij, om me tegen te houden als ik bijna val. En dat is nog wel nodig! 😂 Maar het is toch weer een stap! Natuurlijk stap ik nog niet zo vlot, zoals jullie.. het zijn nog kleine pasjes en kramikkelig, maar we komen er wel! Soms zie ik oudere mensen achter hun rollator over het straat lopen en dan denk ik steeds, damn, die lopen er zo vlot mee! 😄
Dan weet ik mezelf meteen weer een doel te stellen. 😂
Ben komt soms ook mee in het zwembad om me daar oefeningen aan te leren. In het zwembad zijn die oefeningen best moeilijk! Mijn been heeft heel erg de neiging te gaan zweven in het water, dus moet ik echt mijn best doen het te strekken.
Vanaf volgende week gaan we naar 2 trainingen per dag gaan. Telkens een training van 1u, dus 2u per dag. Dit zal best intensief zijn. Hopelijk boek ik dan nog meer vooruitgang!
Vorige week heb ik een lymfoscintigrafie moeten laten doen. Dit is om te meten hoe goed de lymfe in mijn been nog werken. Eigenlijk is dit onderzoek in de hoop levenslange kine te krijgen. Nu heb ik maar 60 beurten gekregen met terugbetaling. In mijn geval is dat natuurlijk heel snel op.
Bij een lymfoscintigrafie spuiten ze eerst een radioactieve stof tussen je eerst 2 tenen. Dan moet je een uur onder een toestel stilliggen. Ik denk dat dat dan een aantal fotos neemt. Na dat uur moet je normaal een uurtje gaan wandelen.. wel moeilijk in mijn geval. Ik moest dan regelmatig rechtstaan uit mijn rolstoel en gaan zitten. Na dat uur moet je weer voor een 10min onder het toestel en is het onderzoek afgelopen.
Nu afwachten of ik terugbetaling krijg of niet..
We gaan maar eens terug van het zonnetje genieten!! 😘
|
