|
Het is weer even geleden dat ik iets geschreven heb.
Op dit moment lig ik in een klein kamertje in het Uza. Ik heb vandaag een pet-scan en vrijdag moet ik bij de oncoloog komen. Het gaat weer spannend afwachten zijn. De zenuwen vallen nu nog mee, maar ik denk dat die vooral komen na de scan.
Ik kan me nog zo hard de vorige pet-scan voorstellen. Ik denk dat die begin december was. Dat was de scan die ging uitmaken of dr. Streitburger zou opereren. Als er uitzaaiingen waren, ging de operatie niet door. Het beeld van Mich en mij wachtend op het resultaat, zal ik nooit vergeten.
We zaten aan de keukentafel, kindjes waren al klaar en weg van de tafel. De spanning die er hing, hoe we elkaar aankeken. De angst die we hadden. Dat is een moment dat ik nooit meer vergeet. En dan kwam het nieuws dat er geen uitzaaiingen waren en de operatie kon doorgaan. Dan komen de tranen van opluchting.
Ze zijn eerst met een baxter begonnen en een half uur geleden zijn ze een plasmiddel en de nucleaire stof komen toedienen. Nadien mag je 30min niets doen, niet lezen, niet op je gsm etc. Enkel rusten. Door het plasmiddel moet je regelmatig naar het toilet. Maar ze hebben daar geen toiletten voor gehandicapten. Het toiletje is te klein om met de rolstoel in te gaan. Ze hebben dan een stoel met een bedpan in het kamertje bij gezet zodat ik daar op de pan kon gaan. Na het half uur niets doen heb ik nog een kwartiertje moeten wachten en mocht ik onder de scan.
Ik ben nog steeds op mijn rolstoel aan het wachten. Ook op de goedkeuring of ik een deel van mijn rolstoel terugbetaald krijg.
Onze Matteo is het begin van de vakantie met mijn nicht mee naar Dordogne vertrokken. Terwijl hij daar zat hebben we heel zijn kamer veranderd. Een transformatie naar een tienerkamer. Het was er het perfecte weer voor. Dit gaf zo veel voldoening om te doen. Ook al zijn er dan dingen die ik niet meer kan, met Mich vorm ik een goed team. 😄
Het was zo leuk zijn snoet te zien toen hij zijn kamer binnen kwam. Voor zon momenten doe je toch alles.
1 juli was onze huwelijksverjaardag. 14 jaar getrouwd en ik ben nog steeds stapelgek van hem. Zonder hem had ik dit alles niet aan gekund.
Vrijdag terug een update na het gesprek met de oncoloog.
Nu genieten van het zonneke en proberen wat te ontspannen! 😘
|
