Daar geraak je nu niet zomaar meer binnen, ze hebben zelfs geprobeerd Mich buiten te houden.. maar die heb ik met de rolstoel toch nog nodig. Het is nogal een lange gang naar de mri.. Dan moesten we verder naar een tafel en kregen we de vragen of we keelpijn hebben gehad, moesten hoesten enz., nadien moesten we onze handen ontsmetten en mochten we verder. Voor onze eigen veiligheid droegen we wel mondmaskers.  Op de mri aangekomen was er geen kat! Normaal zit er altijd wel volk. Een verpleger kwam me dan roepen, ik vroeg wat ik allemaal moest uitdoen. Enkel mijn bh, had ik al meteen spijt dat ik die had aangedaan. Dan maar den al ouden truc van de bandjes door de mouwen en zonder kleding uit te doen je bh uitkrijgen. Ik had om het me gemakkelijk te maken een kleedje aangedaan, omdat ik niet wist of ik me volledig moest uitkleden. Wel sexy met nog steeds die witte operatiekousen eronder.  

De verpleger kwam binnen toen ik mijn bh uit mijn kleed trok. Die doe ik straks niet terug aan, niemand ziet dat verschil; zei ik. Waarop de verpleger antwoordde; we zouden er 2 goede mondmaskers van kunnen maken. 😂

Daarstraks dan toch wat frustraties die te boven kwamen. Ik geraak momenteel nog niet naar ons waskot, waardoor ik daar nog niets kan helpen. Tijdens de dag was er blijkbaar een glas gevallen en was ik zo koppig dat ik zelf wilde stofzuigen. Ook al duurde dit dan veel langer. En dan komen de tranen.. ik wil zo veel doen in huis, dat ik nog niet kan.. en waarvan ik zot word om dat te moeten aanzien dat ik er niets aan kan veranderen! Echt zo frustrerend.. 

Veronique,

Wat zie je dan als je in de spiegel kijkt naar je gezicht?

Ik zie dezelfde Veronique maar met korte haren.

Ik zie dezelfde Veronique maar getekend, ik zie sporen van pijn, sporen van vermoeidheid en sporen van angst en onzekerheid.

Is het dit wat jij ook ziet?

Maar ik zie ook sporen van liefde, sporen van doorzettingsvermogen en moed!

Veronique, ik snap denk ik helemaal wat je bedoelt. Het moet heel cofronterend zijn. Je hebt zo'n topsport prestatie moeten leveren, fysiek, mentaal was dat toch gewoon niet te volgen, alles volgde elkaar zo snel op. Ik ben er wel zeker van dat je dat gezicht van vroeger zal terugkrijgen, echt waar!

Liefs Ilse

29-03-2020 om 17:00 geschreven door Ilse Dejaeger