Emotionele dagen..
Het tafereel dat bij mijn buurvrouw afspeelt en nu het bezoekverbod.
Ik snap de regel volledig, maar dat maakt het niet minder zwaar. 😢
Je mist je kinderen zo hard dat je er zo naar uit ziet je echtgenoot s avonds even te zien.
Daar trek je je telkens weer aan op. Of mama die even langskomt en dan de verhalen van de kinderen bij heeft.
Die fysieke aanwezigheid doet zoveel met een mens. Je put zoveel kracht uit elkaar en plots is dat weg. Voelt het dat je er alleen door moet en dat voelt zwaar.
Plots voel je je heel eenzaam. Dan denk ik.. ik vind dit al zo moeilijk. Hoe verschrikkelijk moet dit niet zijn voor de mensen in ouderlingentehuizen? Ik heb het echt met hen te doen.
Hier heb ik dan nog geweldige verpleging die altijd klaar staan voor een babbeltje. Daarnet nog kwam er een verpleegster met haar zak voorbij, haar shift was gedaan. Maar toch sprong ze nog even binnen om een babbeltje te doen en te vragen hoe ik me voelde. En na haar shift toch nog rustig de tijd voor mij nam. Het zijn hier schatjes.
Maar zij zijn niet mijn echtgenoot. Hij is voor mij onvervangbaar! Hij is mijn alles. ❤️ Hij geeft me telkens weer geloof en kracht om door te gaan.
Nu zal ik een paar eenzame dagen tegemoet gaan. Maar ik kan dit maar beter zo aanvaarden dan me er druk in te maken. Ik maak me er zelf niet gelukkiger door als ik erover blijf piekeren.
|
