|
We zijn een weekje terug thuis, zalig!
Mich is momenteel ook nog aan het afzien.
Toen Elena in het ziekenhuis lag is hij tijdens de nacht onderweg naar het toilet plots door zijn benen gezakt en niet meer recht kunnen komen. Daar lag hij dan.. hij heeft het dan kruipend geprobeerd, maar zelfs dat ging niet van de pijn in zijn rug. Al een geluk kwam er na een hele tijd een nachtverpleegster Elena controleren. Die vond Mich op de grond. Haar woorden; gaat het meneer? Euh.. neen..
Ze heeft meteen een arts gebeld en met goed wat pijnstilling hebben ze hem terug in het uitklapbare bedje gekregen.
Heel handig, beide kreupel thuis.. we zijn een schoon koppel!
Als hij me nu uit bed helpt, moet hij eerst zelf voorzichtig op zijn knieën gaan zitten om zo mijn been mee te verplaatsen. Hij gaat nu ook wel naar de kine, hopen dat het er snel uit is!
Ik heb ook wel veel hulp van Matteo. Hij kan me ondertussen ook al goed mee in en uit het bed helpen.
Vorige dinsdag waren mama en Hilde al naar huis, Mich was van Düsseldorf nog onderweg naar huis. Ik moest naar het toilet.. ik weet wel dat ik mama dan kan bellen en ze meteen komt.. maar vroeg aan Matteo of hij het zag zitten om mij op toilet zou zetten. Hij zat er totaal niet mee in. Hij me dus mee uit bed geholpen, met de rolstoel naar de badkamer. Me daar op de toiletstoel geholpen en Mich gaat dan normaal gezien even uit de badkamer.. Matteo niet, die begon gewoon een babbeltje te doen terwijl hij stond te wachten tot ik klaar was. 😂 De schat! Toch zalig hoe een lieve kerel dat is!! Als ik dan klaar was hielp hij me terug in de rolstoel alsof het zijn job was. Ik heb zoveel geluk met hem. Ik kan me voorstellen dat niet alle 11-jarigen er om staan te springen hun mama op toilet te zetten.
Deze week heb ik veel bezoek gekregen en dat blijft deugd doen. Ik ben wel thuis, maar lig nog steeds in bed. Heel veel kun je dan niet doen en dan zijn bezoekjes altijd leuk!
Mijn haar en wenkbrauwen zijn terug aan het groeien! (Zal zien dat ik een foto kan toevoegen)
18 februari moeten we bij de radiotherapeut zijn voor de bestraling te bespreken en nog ergens in februari bij mijn oncoloog. Ik hoop dat er geen chemo meer nodig is. Als ze zeggen dat het beter is van wel, doe ik dat natuurlijk. Maar dan zal het wel een klap voor Valentina zijn dat ik mijn haar terug verlies. Hopen van niet!
|
