We hebben weer wat dagen gehad om positieve energie op te bouwen.

Vrijdag ben ik gaan ontbijten met vriendinnen en in de namiddag is er nog een vriendin op bezoek geweest.

Zo fijn om weer even de gewone dingen te kunnen doen.

Zaterdagochtend zijn we in de voormiddag naar de Heide getrokken. Jaarlijks doen we een familiefotoshoot. Ook dit jaar wou ik hem gewoon laten doorgaan, ik vind het belangrijk zo de evolutie van de kinderen vast te leggen.

Het zal dit keer eens andere foto’s zijn, omdat we het voor de eerste keer buiten hebben gedaan. Maar ik ben zeker dat Mich zijn neef Nico weer geweldige foto’s heeft gemaakt. Nu heel benieuwd afwachten!

De middag heb ik dan wat gerust omdat we nadien naar de lichtstoet in Wuustwezel gingen met de kindjes.

Vooral de 2 jongsten keken daar heel erg naar uit!

Ik was zelf met de rolstoel mee, omdat ik nog niet die lange afstanden kan wandelen en dan nog eens een paar uur blijven rechtstaan.

In het begin stonden we heel goed. Tot de stoet dichter kwam, begonnen de mensen gewoon voor je te komen staan. Mijn mama is dan met de kindjes op een andere plaats gaan staan waar ze nog wel konden zien.

Ik heb altijd al chapeau gedaan en megaveel respect gehad voor rolstoelpatienten. Maar als je er dan met momenten zelf in zit ervaar je pas echt hoe het is. Zelf heb ik dus niets van de stoet kunnen zien. Matteo en Elena zaten daar heel erg mee in. Heb hen dan ook gezegd dat we dit voor hen doen en niet voor mij. Dat het belangrijk is dat zij kunnen zien, niet ik.

Het grappige is dat er dan mensen komen zeggen dat de stoet echt de moeite is.😂

Andere mensen maken zich er dan druk in dat volwassenen gewoon voor je komen staan. Het liefst willen ze je dan door de massa naar voor duwen. Heb hen ook gezegd dat dit niet nodig was. Dat het belangrijkste was dat de kindjes het goed konden zien.

Die avond was er een feestje in de Withoef. We hebben zitten twijfelen om te gaan, maar omdat het nog vroeg was zijn we nog even voor de grote drukte iets gaan drinken. De vrienden waren er ook al op tijd en zodra het wat drukker werd zijn we door gegaan.

Na de drukke zaterdag hebben het zondag heel rustig gehouden.

Vandaag komen ze bloed prikken om te bepalen of ik morgen met chemo mag beginnen.

Ik kijk er echt niet naar uit, omdat het een zware chemo gaat worden. Dan is het weer afwachten hoe ziek ik ervan ga zijn. Iedere chemo voelt zo een stap in het onbekende.. je weet nooit waar je aan begint.

Het is al telkens een andere chemo geweest, dus moet ik iedere keer opnieuw afwachten. Deze gaat er ene van 6 dagen zijn, de langste dat ik al heb gekregen. Dan maar hopen dat ik nadien niet te ziek ben. 🙏