Maar de regen heeft daar anders over beslist. Het werden dus wat foto's binnen genomen.

Morgen hopelijk beter weer en dan zeker foto's buiten.

Het voornaamste is echter dat ze het prima doen, net als Mowgli trouwens, ons katertje dat ongeveer even oud is als de pups.

Hij voelt zich helemaal thuis tussen de bende L3pups.

Hij zoekt zijn plaatsje om te slapen liefst ergens midden tussen de pups, om maximaal te kunnen genieten van de nestwarmte.

Je hart gaat er sneller van slaan als je dat ziet.

Eind vorige week, net voor Dolce en Lowie naar hun nieuwe baasjes vertrokken, kregen ze nog een medische controle en hun eerste vaccinatie. Bob, onze dierenarts hoorde een geruis als hij naar het hart van Lowie luisterde. Een echo bevestigde zijn vermoeden, een aangeboren afwijking aan zijn hart, hoogstwaarschijnlijk, volgens hetgeen Bob kon zien, een ventrikel septum defect, om het in het Nederlands te zeggen, een gaatje tussen de twee hartkamers.

Hier is niks aan te doen en Lowie zal een kort leven hebben. In samenspraak met zijn toekomstige baasjes, die al twee leo's van ons hebben, hebben we besloten dat Lowie bij ons blijft, dat ik hem in de watten zal leggen zolang zijn hart en lichaam het toelaten en als de tijd daar is, dat ik hem zal laten inslapen. Hij mag niet lijden, dat is onze hoofdbekommernis.

Dit zijn helemaal geen leuke dingen om mee te maken maar het hoort er ook allemaal bij, bij het fokken.

Het is dus niet alleen rozengeur en maneschijn, het kan soms verdomd pijnlijk zijn.

Gelukkig zijn er Mowgli en de pups die dan zo weer een glimlach kunnen toveren op mijn gezicht.

Dit kwam uit een oude beerput die leeg stond. Toen ik door een kier naar beneden keek, zag ik een klein poesje zitten dat daar niet meer uitgeraakte. Na een paar minuten gepieker hoe die daar uit te krijgen, heb ik twee koorden aan elkaar gemaakt met een strop op het uiteinde en kreeg ik hem na een paar  pogingen eruit gevist. Het bleek een katertje te zijn, ongeveer een twee weken oud, 220 gr. Daar de moeder spoorloos bleek, heb ik hem mee naar huis genomen, Ik heb hem in een warme handdoek gedraaid omdat hij onderkoeld aanvoelde. Dan ben ik naar de apotheker gereden voor kittenmilk, die hij achteraf goed dronk. Nu enkele uren later heeft Roos zich over hem ontfermd en mag hij bij haar pups in de werpkist liggen. De pups zijn ook twee weken vandaag en Dolce en Lowie 8 weken. Van hen maak ik morgen allemaal individuele foto's. Vandaag kreeg de zorg om het kleine kitten voorrang. Hieronder enkele foto's van Roos en haar uitgebreid gezin.

Dit kwam uit een oude beerput die leeg stond. Toen ik door een kier naar beneden keek, zag ik een klein poesje zitten dat daar niet meer uitgeraakte. Na een paar minuten gepieker hoe die daar uit te krijgen, heb ik twee koorden aan elkaar gemaakt met een strop op het uiteinde en kreeg ik hem na een paar eruit gevist. Het bleek een katertje te zijn, ongeveer een twee weken oud, 220 gr. Daar de moeder spoorloos bleek, heb ik hem mee naar huis genomen, Ik heb hem in een warme handdoek gedraaid omdat hij onderkoeld aanvoelde. Dan ben ik naar de apotheker gereden voor kittenmilk, die hij achteraf goed dronk. Nu enkele uren later heeft Roos zich over hem ontfermd en mag hij bij haar pups in de werpkist liggen. De pups zijn ook twee weken vandaag en Dolce en Lowie 8 weken. Van hen maak ik morgen allemaal individuele foto's. Vandaag kreeg de zorg om het kleine kitten voorrang. Hieronder enkele foto's van Roos en haar uitgebreid gezin.

Dit is al een hele zorg minder nu er ook de zorgen om Filip zijn. Al doet ook hij het goed in het revalidatiecentrum en kan hij er de moed goed inhouden. 

Gisterenavond was hij thuis en was enorm blij de pups te zien en  vooral dat ze het zo goed doen.

Ons duo Dolce en Lowie wordt vandaag 7 weken en doen het ook prima. Zij zorgen voor ambiance hier in huis als ze wakker zijn.

Ook daar kan Filip enorm van genieten. Ze zijn zo verschillend: Lowie is de rustige knuffelbeer en Dolce lijkt soms buskruit in haar gat te hebben, zo kan ze rond schieten in huis. 

Ik kijk uit naar het weekend want dan is Filip drie dagen thuis en is het allemaal iets relaxer doordat we niet moeten puzzelen, wie is er thuis  of kan er even op de pups komen letten terwijl ik naar Filip ben.

Gelukkig zijn er heel veel mensen die voor ons klaar staan om bij te springen als het nodig is. 

Daar zijn we enorm dankbaar voor.

Hieronder al een reeks foto's van de kleinsten en hun mama, straks ga ik nog foto's maken van ons olijk duo, die waren zojuist in een diepe slaap verzonken.

Ook worden Lowie en Dolce vandaag 6 weken. Omdat ik wist dat het er vandaag niet van zou komen, heb ik gisteren al wat 6 wekenfoto's gemaakt.

Filip is ook thuis vandaag en heeft dus mee kunnen genieten van de geboorte en nog meer van de puppykuren van Lowie en Dolce. 

Morgen komt hij weer voor het weekend naar huis en daar kijken we allemaal naar uit.

Lowie en Dolce zijn vandaag 6 weken en gisteren maakte Elien een aantal foto's. Kristel en Shauni de toekomstige eigenaars van Dolce waren vandaag op bezoek en stuurden me ook nog enkele foto's door.

De twee kapoenen hebben vorige nacht voor de eerste keer in hun buitenverblijf overnacht.

Hier binnen hadden ze midden in de nacht zin in spelletjes en dat lieten ze zo luid horen dat in bed blijven onmogelijk was, dus nu alle vrijheid en zoveel spelen waar en wanneer ze willen.

En ik kan een beetje bijslapen na weken van onderbroken slaapritme. En dat maar voor eventjes want eer we een week verder zijn is het Roos haar moment om haar kroost op de wereld te zetten. Ze is nog fit en gezond en haar buikje wordt elke dag ronder.

Ook van haar enkele foto's.

Elien, het meisje dat bij ons stage loopt, heeft ze gisteren gemaakt.

Hij heeft nu volop therapie (3 tot soms 5 uur per dag: ergo, logo, kiné, fietsen,..) en is 's avonds dan ook moe maar is blij dat hij eindelijk volop kan werken aan zijn herstel.

Er zijn nog heel veel moeilijke momenten, telkens hij geconfronteerd wordt met zaken die hij op dit moment niet meer kan. Maar er zijn ook heel veel momenten waar hij strijdlustig is en er tegenaan wil.

Een heel normaal beeld dus.

Ook de dagen hier zijn goed gevuld en  ik ben 's avonds blij als mijn bed voorbij komt.

Maar je hoort mij zeker niet klagen want het loopt hier allemaal redelijk vlot. De honden komen zeker geen aandacht tekort met Elien, die elke dag 6 uur hier is en het huishouden lukt ook nog wel.

Intussen doen Dolce en Lowie, vandaag 4 weken,  het prima. Het zijn echte vretertjes: als ze wakker zijn, hangen ze nog steeds in de eetbak. Ze zijn wel al een stuk sneller en avontuurlijker geworden afgelopen week. Deze namiddag verbleven ze reeds 3 uur in het buitenverblijf terwijl Elien en ik daar aan't werk waren.

Roos haar buikje wordt ook ronder en zij wordt stilaan rustiger wat niet wil zeggen dat ze geen spurtje meer kan trekken.

Nog twee weken te gaan voor haar. Spannend!!!

Terwijl we daarstraks in de wei waren heb ik ook nog wat plezante foto's gemaakt.

Ik ben zo blij dat ik de honden nu heb; Veel mensen zullen zeggen, zoveel extra werk maar voor mij is het nog meer dan anders een uitlaatklep, ik kan er al mijn frustratie op een positieve manier in kwijt, zodat ik telkens  goedgezind en positief bij Filip aankom en hem op die manier ook kan opbeuren met verhalen en avonturen van hier.