06-07-2008 om 00:00 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Zijn ogen kijken me vol walging aan. Ik ga traag recht staan. er is nog geen woord uit zijn mond gekomen. “tom, ik denk dat we maar beter kunnen gaan” Tom die nog steeds bang op bed ligt kijkt nu naar mij. Hij kijkt angstig, betrapt zelfs verdrietig. Eindelijk zegt papa ook iets. “ zijn jullie…” Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik wil ze verbergen en duik naar mijn koffers. Zijn ogen konden het niet geloven. Zijn twee beroemde, rijke tweeling kussend met elkaar. “verliefd” vult Tom aan. Ik kijk om, waarom zegt hij dat alsof alles zo normaal is? “ik wist dat ik jullie niet bij jullie moeder moest laten!” zegt hij vol walging. Ik sta meteen recht en bal mijn vuisten. “betrek mijn moeder hier niet bij!” “ jullie zijn vuile homo’s!” zegt hij alsof hij elk moment kan overgeven. Mijn lip trilt, mijn vuisten gaan slap naast mijn armen bengelen. “homo’s?” vraagt Tom ongelovig. “Simone heeft…” “niets, simone heeft niets gedaan! Wij houden van elkaar!” schreeuwt Tom. “jullie wat?” roept papa nog harder. “bill pak je koffers, als vuile homo’s zijn we hier niet gewenst!” Hij kijkt me dreigend aan en al snel rits ik alle koffers dicht. “jullie dachten nu te vertrekken?” “het lijkt mij dat jij ons toch niet meer wilt!” roept Tom met een niet zo stoere ondertoon. “dit is incest!” roept hij hysterisch alsof we het nog niet wisten. “ ik vind dit minder erg dan je gezin in de steek laten!” zegt Tom. Zijn ogen spuwen vuur. Hij trilt van woede. “ vertrek!” zegt hij met zijn tanden tegen elkaar geklemd. “waren we van plan!” zegt Tom en hij neemt een koffer. “kom Bill, deze wildvreemde wil niet dat we hem bezoeken na een tweejarige pauze als vader!” “ondankbaar kind!” Ik neem een koffer en sta recht. “ wat kan jij er nu van weten, je was er nooit!” Mijn stem trilt. Ik kan elk moment in tranen uitbarsten. “ik wil jullie nooit meer zien!” roept hij door de hele kamer. De woorden slaan in als een bom. ‘Nooit meer’ echoot het in mijn hoofd. Tom neemt ook mijn koffer en loopt boos naar de gang. Papa laat hem door en kijkt hem woedend aan. Als een schoothondje loop ik achter Tom aan en kijk voor de laatste keer mijn vader aan. Gekwetst,verdrietig en ontgoochelt dat zijn kleine sterren zo laag konden vallen.

mil: o mijn god. Ik ga niet huilen, ik ga niet huilen Ik ben gn wener!!!

      dussss jullie denken dat het vervolg gaat goed zijn? hou je dan maar vast!

07-07-2008 om 18:45 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Met een luid kabaal gaan de twee portieren van de escalade dicht. Ik kijk naar Bill. Hij huilt en leunt met zijn hoofd tegen de autoruit. Ik vertrek de auto en kijk hem bang aan. Hij twijfelt, hij twijfelt over ons. Ik rijd snel weg. In de autospiegels zie ik nog snel iemand het gordijn van het huis sluiten. Het is zo stil in de auto. Je hoort enkel het gesnik van Bill die treurt om het verlies van papa’s bewondering. Ik voel me op dit moment zo slecht. Iemand heeft al die vlinders van Verliefdheid door gespoeld. Ik mag me niet zo voelen, ik mag niet van hem houden. We hebben allebei er soms over nagedacht maar dit is het levende bewijs. We kunnen het nooit aan iemand kwijt, ze zullen ons haten. Ze zullen walgen. Op de autosnelweg is het rustig. Al snel begint het te regenen. Bill zijn make-up is uit gelopen van al het huilen. Hij kijkt naar buiten met gezwollen ogen. Wil hij me nog? Ik begin ook te huilen. Bill kijkt snel naar mij en huilt nu nog harder. “stop de auto” zegt hij terwijl hij zijn hand op mijn been legt. Ik rij naar het dichtstbijzijnde tankstation en ga in het hoekje aan de parking stoppen. Het is gedaan, wat dachten we nu? Dat we zo konden verder leven? Op een dag zou onze relatie ons kapot maken. Dan was het gedaan met Tokio hotel. Ik kijk hem aan. Hij keert zich naar me toe. “tom?” er rollen steeds weer tranen en ik kan haast niet stoppen. “zijn we hem kwijt?” Ik knik. Ik weet niet wat zeggen. Één voor één zullen ze ons laten vallen. Ik kan het niet over mijn lippen krijgen, ik kan het niet. “tom? Wat is er?” “ik.. Ik kan het niet meer” zeg ik tussen het huilen door. Bill zijn ogen worden groter. “wat kan je niet meer?” “ik mag niet meer, ik kan niet van je houden” Bill begint hysterisch te huilen en neemt mijn hand vast. “we komen er samen uit” Ik huil en schudt mijn hoofd. “ik wil niemand verliezen, ik wil je niet meer zien huilen.” “ik.. nee tom, liefde overwint alles!” “niet de deze Bill, we leven niet in een sprookje!” “maar waarom? Jij bent mijn sprookje!” “onze relatie maakt alles kapot” Bill komt naar me toe en probeert me te kussen. Ik voel zijn warme adem. Zijn handen trillen. Hij neemt mijn gezicht vast en kijkt me aan. “ik kan niet alleen je broer zijn!” zegt hij. Zijn ogen kijken me bang aan. Ik sluit mijn ogen en open ze dan weer. “je moet, voor jou Bill en voor Tokio hotel. Hij kust mijn lippen. Weer komen de verboden vlinders boven. Ze zitten vastgeketend. Ik mag ze nooit laten uit vliegen. Ze mogen nooit naar de blauwe hemel vliegen zodat iedereen ze kan zien. Ze zitten vast in een schaduw, ik sluit ze nu voor altijd op. Ik open de deur en proef nog even de zoute, perfect gevormde lippen van mijn broer. Hij kijkt me verschrikt op als ik het auto portier sluit. Hij legt zijn hand op het venster en begint weer hysterisch te huilen. Mijn pet wordt nat van de regen die uit de hemel valt. Ik draai me om en keer hem de rug toe.

mil: het kan dus erger het kan nog veeeeel erger...

dankje voor alle reactie's, ik vind het geweldig hoe jullie je inleven in het verhaal. elke keer als ik ze lees komt er een spontane glimlach op mijn gezicht. als ik er dan tijdens het eten aan terug denk lach ik weer. mijn ouders snappen dan niet waarom ik opeens o hard glimlach maar dat geeft niet, toch? Gisteren wilde ik Lyanne een beetje pesten door een fake einde te geven aan het verhaal. het was een verschrikkelijk einde. Ik vond het eigenlijk geweldig gevonden ook al was het een triest einde. nu zit ik met een probleem. Goed einde? slecht einde? het slechte einde is puur, realistisch en het goede is dan weer... sprookjes achtig.. kijk naar tristan en isolde, romeo en julia. één oor één tragische verhalen over verboden liefde. ze hebben ook één voor één een erg einde. mijn verhaal ook?

08-07-2008 om 15:05 geschreven door mélanie  

Bill pov:

“TOM” roep ik “Tom neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!” zeg ik en ik sla op het stuur met mijn vuist. Ik kan op dit moment niets. Ik ben mijn vleugels kwijt. Help me vliegen Tom. Kom en help me vliegen. Ik geef je alles van de wereld maar kom me helpen. Ik ben in het niets geland en heb heimwee, heimwee naar jou. Dit is anders als die andere ruzie. Geen overspel, niets. Op vrije wil, stapte hij uit. Even blijf ik nog doelloos zitten. Hij beschermt me tegen alle pijn, maar hij weet niet dat hij mij nu veel meer pijn doet. Ik open het portier en loop door de regen. “TOM” roep ik luid. “TOM!” Ik loop zo snel dat ik bijna val. Huilend strompel ik verder. Ik buk me om even terug op adem te komen als ik op kijk zie ik hem. Hij staat doelloos naar de auto’s te kijken. Een sigaret hangt slap tussen zijn twee vingers. Ik loop naar hem toe. “tom” fluister ik. Hij kijkt om met tranen in zijn ogen. “tom niet doen, ik hou van je!” “ik ook” zegt hij en hij kijkt naar de zwarte hemel. Ik kijk ook. Geen enkele ster, niets. “hilf mit fliegen!” zeg ik hopeloos. “kus me nog één keer, de laatste keer. Dan kan ik van je dromen voor de rest van mijn leven.” Fluistert hij. Hij gooit zijn sigaret en loopt naar me toe. “je moet niet van me dromen, ik ben hier!” zeg ik. “kus me” zegt hij en hij buigt naar me toe. Zijn natte lippen raken die van mij. Ik buig me naar hem toe en leg mijn armen over zijn schouders. Ik mis hem nu al. Hij kust anders, hij kust me met alle emotie’s die hij gaat moeten vergeten. Er rollen tranen over mijn wangen. Zijn warme adem en zijn mooie ogen. Mijn tong gaat lief mee met de zijne. Zijn handen raken mijn rug. “ik wil met je vrijen, en niet voor de laatste keer.” Fluister ik in zijn oor. Hij neemt mijn kin vast. “ik wil het ook niet, maar het moet” “van wie dan” roep ik door het hele tankstation. “ kom mee” zegt hij en hij neemt mijn hand.


mil: hoow iedereeeeen rustig, dit is zeker nog niet het einde hoor!!! er moet nog veel komen en ik heb dus nog veel tijd om na te denken... eigenlijk is het toch onrealistisch zo een goed einde? ik bedoel als je zo iets kiest? ik kn via via mensen.. nicht met neef--> nicht heeft zelfmoord gepleegd, kind is gehandicapt en neef heeft drankprobeem (romantisch niet?)

ik weet het nog allemaal niet, als je ideetjes hebt voor een goed einde mag je het zeggen want ik heb alleen ideetjes voor... een slecht einde...
dus remember---> ER KOMT NOG MEER!!

ps: op de site quizlet zijn de lezers gekomen aan de eerste ruzie op de malediven!! ik zit hier op internet rond weners!!;)

08-07-2008 om 20:25 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik ga op de achterbank zitten en Bill volgt me. Ik kus hem, nu harder. Ik moet denken aan de vorige keer in de auto in het bos. Ik word opgewonden en doe zijn T-shirt snel over zijn hoofd. Bill doet op zijn beurt mijn broek naar onder. “neem me, nu” zeg ik met een krop in mijn keel. Bill huilt nog steeds maar opent zijn broek. De volgende minuten zijn de mooiste van mijn leven. Hij kust mijn schouders terwijl hij met zijn handen mijn heupen streelt. Ik huil nog steeds. Voor dat ik iets met Bill ben begonnen huilde ik nooit. Nu kan ik niet meer stoppen. Ook bill huilt. Hij neemt me nog meer bij mijn heupen vast en gaat sneller. Bill komt als eerste, zoals de gewoonte is. Ik kom ook en kus zijn natte gezichtje. “hoe gaat dit verder?” zegt hij als ik zijn nek kus. “ik word je tweelingbroer” zeg ik alsof ik nooit familie van hem ben geweest. Bill’s hoofd gaat omhoog als poging om niet te huilen. “slaap maar. We rijden morgen terug naar huis.” “ik wil geen morgen, ik wil hier en nu.” Stop” zeg ik genadeloos. “er is geen weg terug.” Nog lang liggen we al huilend in elkaars armen met een mijn trui als deken. Ik doe hier goed aan. Ik doe hier goed aan. Ik doe hier goed aan.


mil: ween ween ween ween ween ween

09-07-2008 om 13:18 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik word wakker als ik me realiseer dat we al rijden. Tom rijdt op de autosnelweg met zijn kleren al aan. Ik durf niets te zeggen en sluit mijn ogen weer. Hopelijk is het zo voorbij. Waarom doet hij dit?

Bill pov:

Na nog een uur te slapen ga ik recht op zitten. Ik zoek mijn kleren en doe ze aan. Tom die naar me kijkt stopt als ik het zie. “goeiemoirgen” zegt hij stijfjes. Ik knik en doe mijn boxershort aan. “we zijn er  bijna” zegt hij en hij rijdt van de autosnelweg af. Ik sluit mijn broek en trek mijn T-shirt over mijn warrig kapsel. Tom zet muziek op en doet alsof er nooit iets gebeurd is tussen ons. Hij vergeet wel snel denk ik en er gaat een steek door mijn hele lijf. “we kunnen al het eten dat we nodig hebben laten leveren door een supermarkt. Zo moeten we zelf niet winkelen in de supermarkt!” zegt tom. “dus eerst moeten we nog wat eten bestellen en dan gaan we een paar interviews doen over Amerika!” zegt hij blij. Ik kan mijn oren niet geloven, hij doet echt alsof er niets gebeurd is.” Ik leg mijn armen over elkaar en kijk naar buiten. Tom kijkt in zijn achteruitkijkspiegel maar negeert het wijselijk. Hij weet hoe ik me voel. “we zijn er!” zegt Hij en hij stapt uit. Hij haalt een koffer uit de auto en ik neem er ook één. Gloria staat aan de deur en kust een jongen van ongeveer twintig zo hard dat hij wel bijna moest stikken. We lopen samen naar de deur. Gloria fluistert nog iets in zijn oor en hij wilt weg lopen. Ze geeft hem nog een smak op zijn kont en geeft mij en Tom een knipoog. “goeiemorgen” zegt Tom en hij loopt verder. “He billie, waarom zo slecht gezind? Geen seks van Tom gehad deze nacht!” zegt ze bulderend van het lachen. Ik word helemaal rood en laat mijn koffer vallen. Ik loop woedend naar haar toe. Ze stopt met lachen en kijkt me bang aan. “hou je kop hoer!” zeg ik boos. Ze geeft me een klap in mijn gezicht en ik blijf staan. Mijn ogen kijken haar gevaarlijk aan en ik stap nog dichter naar haar toe. Ik wil haar slaan, haar haren uittrekken. Tom ziet het en neemt mijn arm vast. Geschrokken kijk ik er naar. “ je kan maar beter zwijgen gloria” zegt hij en hij sleept me mee. Ik neem mijn koffer weer en kijk haar dreigend aan. Ze kijkt me aan alsof ze zonet heeft gewonnen.

mil: bitchfight!!!!!
      ja, zoals je ziet zet ik er nu veel stukjes op! dat komt omdat ik ook heel wat voor zit met schrijven. maar toch beter voor jullie!

09-07-2008 om 19:21 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Ik sluit de deur en ga op mijn bed zitten. Ik kijk naar buiten. Alles is verpest. Ik ben mijn papa kwijt en Tom. In de plaats heb ik nu een broertje dat slecht toneel speelt. Opeens gaat mijn telefoon. Ik neem snel op. “met Bill?” zeg ik. “bill, met mama! Hoe is het daar? Alles goed? Zijn jullie naar papa geweest?” “dag mama” zucht ik. “wat is er? Je klinkt zo..” “ik ben nog moe” zeg ik en ik speel met de lakens. “ ik wou eigenlijk net gaan slapen” zeg ik. “doe maar schat, ik bel je nog wel. Doei!” “ja doei” zeg ik en ik leg de telefoon op mijn bed.

Tom pov:

Ik bestel alles wat ook maar een beetje ongezond is op een winkelsite. Ik voel me leeg. Bill gaat het nooit aanvaarden. Ik hoop dat hij ooit..” er vallen weer tranen op het toetsenbord. Ik kan dit niet denk ik verslagen. Ik sluit mijn ogen.

Bill pov:

“BIIIIIIILLLLLL interview!!” wordt er geroepen. Ik sta recht en trek de dekens terug recht. Ik ben in slaap gevallen nadat mama me had gebeld. Ik loop naar de deur en doe mijn jasje al lopend aan. “komaan Bill, we zijn bijna te laat!” “jaaaa” roep ik boos. Hij stopt spontaan met roepen. Dit is het eerste wat ik vandaag tegen hem zeg. “wel euh.. kom” zegt hij. We stappen samen de lift in. Ik steek de oortjes van mijn I-pod in mijn oren en zet snel wat muziek op. De deuren gaan open en Ik loop snel voor op. Hij kijkt me nog even aan maar loopt dan verder. In de auto gaat het niet beter. Ik kijk naar buiten met de muziek die kei hard speelt. “BILL DOE NU EENS DIE FUCKING MP3-SPELER UIT JE OREN!” Boos doe ik ze met een ruk uit. “wat? WAT WIL JE NOG?” “ik wil je broer zijn!” zegt hij verslagen. “we zijn veel meer als dat” zeg ik boos “Bill, stop er mee. Je bent mijn tweelingbroer. Zoek iemand anders desnoods” Ik krijg ogen als schoteltjes. “iemand anders?” zeg ik. “ja, vergeet me. Zoek je een leuk meisje. Lyanne ofzo” Ik kan mijn oren niet geloven en kijk boos uit het raam. “ha komaan, doe nu normaal!” zegt hij hij en geeft me een bemoedigend klopje op mijn been. Ik kijk hem aan. “oke, ik zal het proberen” zeg ik geforceerd. Ik weet nog eens niet zeker dat ik dat van plan ben maar dan stopt hij eindelijk met zich zo fake te gedragen. Hij stopt bij een hotel en stapt uit. Ik volg hem mee naar binnen waar Georg en Gustav zitten. “eindelijk!” zegt Gustav. “ja eindelijk!” zegt Georg kleinerend. “jullie zijn wel erg laat, zelfs Georg is er al!” “ja jullie zijn wel erg laat zelfs… hee!!” zegt Georg dom. Gustav rolt met zijn ogen. “bill sliep nog” zei Tom. “ja, ik sliep alleen op mijn kamer terwijl Tom op zijn eigen kamer zat!” zo geforceerd. Natuurlijk hebben we een eigen kamer denk ik en ik kan me wel tegen mijn kop slaan. Een mevrouw van ongeveer dertig jaar wacht ons op. “hallo!” zeg ze en ze geeft iedereen een hand. Ze gaat in de luxe zetels zitten naast Gustav. Ik neem plaats naast Georg en Tom gaat in een andere zetel zitten. Ze vraagt ons allerlei vragen over Amerika, onze mening over de cultuur daar en ons succes in Europa. Ik verveel me te pletter maar geef op elke vraag een antwoord. Elke keer als ik iets zegt knikt Tom slijmend en lacht als ik een grappig antwoord geef. “en hoe zit het met de groupies Tom?” zegt ze lachend. Voor dat hij één of ander player antwoord geeft zeg ik snel. “hij verzamelt nog altijd BH’s die op het podium worden gegooid en doet dan alsof hij met die meisjes heeft geslapen” zeg ik luchtig. Tom zijn mond gaat open. Ook Georg en Gustav snappen mijn pijnlijke antwoord niet. “tja beter BH’s verzamelen dan telefoonnummers van jongens verzamelen!” zegt hij smalend. “jij vuile, dat is zo gelogen!” “dus ben je homo Bill?” “nee, ik niet. Daar voor moet je bij mijn broertje zijn. Ze draait zich gretig naar Tom die zijn schouders ophaalt. “sorry, ik doe het enkel met meiden!” “zou je willen!” zeg ik. de vrouw kijkt van de ene kant naar de andere alsof ze een tenniswedstrijd volgt. Ook Georg en Gustav volgen de wedstrijd mee. “hoezo dan?” zegt de vrouw. “ Tomie wast zich niet graag en daarom willen de meiden hem niet meer” de vrouw kijkt terug naar Tom die weer een antwoord klaar heeft. “tjaah, mijn haar gaat niet van vettigheid omhoog staan!” zegt hij en hij draait met zijn dreads. “maar die vieze plukken haar zijn niet vettig dan?” “mevrouw, je moet weten dat mijn broertjes schaamhaar ook in kleine dreads zijn verdeeld!” zeg ik en ik wijs naar zijn kruis. Ze kijkt met open mond naar mij en dan weer naar Tom. “tja, ik heb tenminste schaamhaar! Door te weinig zuurstof van die strakke jeans is alles bij jou uitgevallen!” “ja en dat stop ik elke morgen tussen je ontbijt!” we roepen steeds harder en de vrouw haar mond gaat steeds verder open. “ik denk dat..” begint Gustav. “ Bill is eigenlijk een vrouw die zich heeft laten ombouwen!” zegt Tom. “ ja en dan heb ik toch nog meer als jou!” zeg ik boos. “spijtig dat het zo slecht gelukt is vind je ook niet!” “stooooop!” roept Gustav hard. “mevrouw, het is duidelijk dat bill en tom wat ruzie hebben. Ik bel nu de manager.” “en wat met mijn interview” zegt ze achterdochtig. “we willen niet dat het gepubliceerd wordt” zeg ik snel. “er is toch niets van waar!” zegt Tom snel. “behalve van wat ik dan zei” zeg ik vlug. “David komt er aan. Hij komt dit alles regelen.” “ik ga naar huis!” zeg ik boos. “nee, ik ga naar huis!” zeg Tom boos. “fijn, kunnen we samen naar huis!” zeg ik sracastisch. Georg, die er nu echt niets meer van snapt kijkt ons aan. “wat hebben jullie toch voor vandaag?” “te veel schaamhaar in het ontbijt!” zegt Tom en hij loopt weg. “sorry” zeg ik geïrriteerd naar de mevrouw die ons niet-begrijpend nakijkt.


mil: om twee uur word ik altijd vrijgevig, daarom geef ik zo maar 3 stukken aan jullie!! jawel *valt in slaap op toetsenbord*
oke 2.29, wanneer moest ik weer opstaan? ah ja 10 uur.... DAMN!!!


en neeeeee tom is geen imbiciel, ik snap zijn beslissing!! hij is lief dat hij zn broer wil bescherme tegen nog andere erge reacties!!

10-07-2008 om 02:30 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“ik hoop voor jou dat dat in geen enkel magazine komt!” zeg ik boos als ik naar huis rij. Bill kijkt koppig uit het raam. Na nog een kwartier stilte stappen we de lift in om terug naar boven te gaan. Voor de deur ligt een magazine. Ik neem het vast en kijk er naar. Ik sta op de voorpagina. “het is zeker dat interview van deze week” mompel ik. Bill is al snel binnen gelopen en loopt naar de keuken. “bill?” geen antwoord. “bill,ik..” “ik wil nu niet praten” zegt hij boos. Ik zucht. “ik wil geen ruzie” “heb je chips gekocht?” vraagt Bill alsof hij me niet heeft gehoord. Ik knik en zeg: al zuchtend “ik ga douchen” Ik leg het magazine op de keukentafel en loop verslagen naar boven.

Bill pov:

Ik eet op het aanrecht een pot vanille ijs dat in de diepvriezer stak. Ik mis hem zo. Hij zit nu te douchen en ik mag nooit meer dat met hem samen doen! Ik mag hem nooit meer aanraken of strelen of…. Opeens begin ik te hoesten. “te veel ijs in één keer” proest ik. Ik zet de pot weg en pak het magazine. Tom staat op de voorpagina. Het is een mooie, schattige foto! Onder zijn foto staat ‘Tom kaulitz en zijn broer: Bill is het meest belangrijke in mijn leven.’ Ik slik en open het magazine. Vlinders komen boven als ik het interview lees. Hij houdt echt van me, ik voel het gewoon. ‘er is nooit iemand die Bill kan vervangen’ en ‘ ik kan mij geen leven zonder hem voorstellen’ Mijn hart loopt over, ik word helemaal warm. Ik kijk naar mijn pols en daar hangt hij: de armband die ik van Tom heb gekregen! Ik vergeet alles en loop naar boven. “tom, tom!” roep ik blij. Ik doe zijn slaapkamer deur open en loop naar de badkamer. Geschrokken staat Tom met een handdoek voor zijn mooie lichaam. “het is zo mooi!” zeg ik lief. Tom lacht lief en doet zijn handdoek rond zijn middel. “er is niets van gelogen!” Ik kom dichter bij hem staan. Ik wijs naar een schattige zin en kijk hem vragend aan. “het is echt zo!” Ik zou hem willen kussen, ik was het ook van plan. Zijn ogen keken me aan maar dan kijkt hij weg. “ik…m- moet ie..iets gaan zoeken… in de keuken!” Ik bukte me net naar hem toe maar ga dan terug recht staan. “wat dan?” “mijn fornuis!” zegt hij verward en hij loopt snel weg.

mil: jooow!! vandaag heb ik de hele dag gekookt (mijn dag begint vanaf 12 uur) en dat was heeel fijn (om het op te eten, niet al het afwassen!) dus nu krijgen jullie nog een stukje en normaal gezien vanavond ook nog rond.... 11 uur? 12 uur?

10-07-2008 om 19:22 geschreven door mélanie  

Bill pov:

“ja, wat moet ik dan doen?” zeg ik tegen Lyanne die al een uur aan de telefoon hangt. “ dus hij wilt echt niet?” “nee, ik..” ik begin weer te huilen en Lyanne hoort het. “je moet hem uitdagen” zegt ze opeens. “hoezo dan?” vraag ik nieuwsgierig. “je moet hem subtiel verleiden zoals meiden dat doen!” “ik ben geen meisje, remember!” “jaah, maar probeer het dan gewoon. Lyanne legt het helemaal uit en ik kan alleen maar luisteren.

Tom pov:

Waar zat ik met mijn gedachte! Fornuis? Ik zit in de woonkamer en kijk televisie. ‘friends’ het lievelingsprogramma van Bill. Ik zap verder. Ik had hem bijna gekust! Waarom kan ik me niet controleren, hij is toch maar mijn broer… wel een broer met een geweldige… opeens schrik ik op uit mijn gedachte. Bill loopt naakt naar beneden en loopt alsof alles dood normaal is naar de keuken. Ik kijk hem na als hij iets in de koelkast zoekt. “heb jij nog wat fruit?” Ik kijk naar zijn billen en zeg dan. “ja in die schaal” zeg ik. Hij neemt een banaan en pelt hem. Ik kijk gretig mee. Hij komt even naast de zetel staan en kijkt meer naar de televisie. Hij begint de banaan op te eten. Ik val bijna flauw, zo warm heb ik het. “bill, je hebt geen kleren aan” zeg ik piepend. “ja, maar je bent mijn broer. Je hebt dat toch al gezien?” Ik knik zachtjes. Hij loopt naar boven en ik kijk hem na. Fuck!

mil: auw tom!! nee hij is geen imbiciel!! je zult het nog wel zien!! (en nu zeg ik al te veel) ma da interview over Bill... da is echt he! da stond er allemaal in. toch kei schattig!

10-07-2008 om 22:50 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Al drie dagen ben ik Tom aan het testen. Ik kom op de meest onverwachte momenten binnen, kijk hem verleidelijk aan en ga voor de domste dingen in mijn blootje naar beneden. Vandaag komt Lyanne een beetje mee ‘tommie plagen’ In enkel mijn boxershort doe ik de deur open. ‘lyanne!’ zeg ik lachend. Ze komt binnen. ‘hey!’ zegt ze en ze geeft me een kus op de mond. Tom die gitaar speelde in de zetel kijkt op. Hij wordt rood en speelt verder. Ik geef haar een knipoog en neem haar hand vast om haar mee naar de keuken te brengen. “Tohooom?” roep ik. Lyanne kan maar bijna haar lach onderdrukken. “jaah?” “hebben we nog chocolade saus of slagroom?” even hoor ik niets en ik moet wel lachen. “nee, nee ik denk van niet.” “maar Tom hier staat toch duidelijk een bus chocoladesaus in de koelkast!” Ik neem hem en Lyanne neemt de bus aan. Ze neemt mijn hand en loopt met mij naar de trap. “he Bill, ik heb die rode BH aan!” Ik kijk in haar Zwarte T-shirt. Ik doe wat chocolade saus en doe het op mijn vingers. Ik smeer het op haar borsten. Lachend loopt ze naar boven en ik ga haar achterna. “tom?” “ja?” zegt hij zwakjes. “je vindt het toch goed dat..” “helemaal” zegt hij onzeker. Hij laat bijna zijn gitaar vallen als ik mijn boxershort uit doe en snel naar boven loop.

Bill pov:

Na we zijn uit gelachen sta ik terug in mijn boxershort aan de deur te luisteren. “hoe lang denk je dat het nog zal duren?” vraag ik. “ik denk niet lang meer!” “het is echt wel vermoeiend en koud om steeds maar in je blote flikker te lopen!” ze lacht en gaat naast me luisteren. Tom is gestopt met gitaar te spelen. “ik mis hem zo!” zeg ik verdrietig. “ waarom wou hij dit?” “ik snap het ook niet” zeg ik en ik ga op bed zitten. Lyanne komt naast me zitten en slaat haar arm om me heen. “ hij wilt je denk ik beschermen tegen alle reacties van de buitenwereld” Ik kijk voor me en zie nu pas waarom. “je vader.. hij draait wel bij” “denk je?” vraag ik hoopvol. Ze knikt. “alles komt goed” zegt ze sussend als ik weer begin te huilen. “ik hoop het maar!”

Tom pov:

Ik weet het niet meer. Mijn gtaar ligt op mijn schoot. Hij is me nu al vergeten. Hij heeft het aanvaard. Ik wou dat hij het zou aanvaarden, maar zo snel. Ik weet zelf niet of ik nu nood heb aan een vriendin, liever niet. Niemand kan me die gevoelens geven die bill me geeft. Onze relatie zou ons kapot maken maar zonder veel sneller. Ik kijk naar de muur. Ik ben zo koppig geweest. Nu heeft Bill Lyanne en is hij mij vergeten. Misschien beter voor hem.

Bill pov:

“ja doei!” zeg ik als Lyanne weg gaat. Ik sluit de deur en draai me om. Tom sukkelt wat met zijn gitaar. ‘tommie pesten’ was nog nooit zo een stom spelletje. “bill?” zegt hij triest. Nu gaat het komen, hij wil me terug denk ik blij. Ik ga naast hem zitten in de zetel en kijk hem vragend aan. “ik ga even op bezoek bij mama.” Ik kijk hem teleurgesteld aan. “ben je voor het eten thuis?” vraag ik hoopvol. “weet ik niet” zegt hij en hij staat recht. Hij neemt zijn autosleutels uit zijn trui en loopt stil de deur uit. Ik blijf alleen achter met Tom zijn gitaar en een slecht geweten.

mil: vandaag gaan shoppen! was heel leuk! daarna met Lyanne een pizza gaan eten (+mama en rolstoel!)
      jullie krijgen dit tekstje plus nog eentje om 11 à 12 uur)

11-07-2008 om 19:50 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“godverdomme Bill” mompel ik als ik bijna bij Simone ben. Hij is me gewoon vergeten na een kleine week. Ik weet echt niet meer wat ik wil. Wat wil ik eigenlijk? Ik stop de auto voor Mams huis en loop naar de voordeur. Ik bel aan en al snel doet Gordon open. “meneer de wildvreemde” zegt hij lachend. Ik geef hem een geforceerd glimlachje. “waar is Simone?” “in de keuken” Ik loop door de gang die naar de keuken gaat. Simone staat voor het fornuis iets te koken. “dag mama” zeg ik en ik ga aan tafel zitten. “hey schat! Alles goed?” “ja geweldig!” ze vraagt me tijdens het koken alles over het nieuwe appartement en over ons bezoekje aan papa. Ik probeer zo weinig mogelijk te zeggen over het hele gedoe met Bill. Scotty, onze hond leunt met zijn kop op mijn schoen. “eet je mee. We eten rijst met kip.” Ik knik, thuis zal Bill me toch niet missen. Opeens valt er een traan over mijn wangen bij de gedachte dat ik mijn hele leven hem zal moeten missen door mijn eigen fout. “Tom? Wat is er?” “niets, er is niets!” zeg ik en ik veeg de traan weg. “je hebt in geen tien jaar meer gehuild, wat is er?” ze komt naast me zitten en wrijft over mijn hand. “ik.. we hebben een beetje ruzie met papa” ze kijkt me doordringend aan maar ook bezorgd. “waarom dan?” “kleine meningsverschillen en ja.. toen hebben we wat geroepen op elkaar.” Ze luistert naar mijn vervormd verhaal. De ruzie zou in deze versie zijn veroorzaakt door dat hij jaloers is op Gordon. Ze kan alleen maar knikken en loopt ondertussen teryg naar het fornuis. “het gaat wel over, je vader is koppig. Net als jij en Bill” Ik kijk op met de naam Bill. “ ik heb ook wel wat heimwee naar thuis” zeg ik opeens. Simone die nu staat te koken kijkt om. In dit huis had je nog andere mensen dan alleen Bill. Misschien werd ik hier ook niet zo op de feiten gedrukt dat we uit elkaar zijn. “ mag ik hier een paar daagjes blijven?” “ en Bill dan?” zegt ze en ze roert nog eens in een saus. “die heeft een liefje waar hij zich zeker mee kan amuseren thuis” Simone draait zich met een ruk om en heeft een grote grijns op haar gezicht. De volgende pijnlijke minuten moet ik alles over Lyanne vertellen. gordon die net ook binnenkwam is opgewonden over het nieuws. “zo goed voor Bill!” Ik knik alleen maar. Misschien was het wel goed voor hem. Samen eten we gezellig aan tafel. Ik krijg niet zo veel door mijn keel door al die heisa over Bill en Lyanne. Ik geef mijn restjes aan Scotty die daar meer dan gelukkig mee is. “he tommie, zullen we eens wat baby fotootjes bekijken!” mama die dat al elke keer vroeg als ik down was keek me opgewonden aan. Misschien hielp dat om Bill vrolijk te maken maar zeker niet voor mij. Ik knikte toch maar om de goede sfeer te behouden. We ruimde alles op en ik ging weer aan de keukentafel zitten. Mama kwam binnen met een stapel stoffige boeken. Ze sloeg een blauw boek open waar op de voorpagina ‘bill en Tom” op staat. “kijk, dat zijn jullie enkele uren oud!” Ik kijk naar mij (of naar Bill). “wie ben ik?” “de linkse” zegt Simone overtuigd. “hoe weet jij dat nu?” “moedersgevoel!” Ik kijk haar ongelovig aan. Ze kijkt even van de foto en dan naar mij. “oke, je hebt me door. ik noemde je toch stompje! Wel…” Ik kijk even naar de foto en dan ga ik achter over zitten. “oke oke, zwijg maar en sla die pagina om!” de volgende bladzijde doen mij meer pijn dan ooit. Op elke foto staat Bill ook. Ik ben nooit alleen geweest, hij was er altijd. Als broertjes die samen in de zandbak speelde. Broers, een relatie die tussen mij en Bill nooit meer het zelfde zou worden. Er staan ook veel foto’s van Papa in die samen met mij en Bill vliegertje spelen. Het doet me echt iets, alles was nog zo normaal. Niets was ingewikkeld. Op het einde van het boek geef ik een geeuw als teken dat ik moe ben. “moet jij niet iets laten weten aan Bill?” “ik heb hem gezegd dat ik hier ging blijven” lieg ik. Ik sta recht en geef mama nog een kus voor haar magere poging om me op te vrolijken. Ik zeg slaapwel en ga naar mijn slaapkamer. De slaapkamer van Bill staat open en ik kijk naar binnen. Posters hangen scheef en er staat nog een bus haarlak op het bureau. Ik ga met mijn vingers over de klink die hij zo vaak heeft aangeraakt. In plaats van het licht aan te doen ga ik in de donkere kamer in de hoek zitten. De hoek waar Bill zat die dag dat hij geen uitweg meer wist. Toen hij niets anders wist dan zich te snijden. Het maanlicht komt door de gordijnen en valt over mijn gezicht. Huilen mag… toch?


mil: jup, ik kon gisteren niet op de computer! daarom ga ik vandaag wel extra veel posten!!
      veel fun en laat zeker lange reacties!! (dat zijn de leukste )

12-07-2008 om 11:39 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Tik tak tik tak tik tak. Het enige geluid komt van de klok aan de wand in de keuken. Ik had twee uur in de keuken gestaan om een soort van pasta te maken. Ik had de tafel mooi versierd zo dat Tom over me zou zitten en me zou bedanken met seks op de tafel. De klok tikt verder. De borden bevatten koude pasta en een kaars is gedoofd. Hij heeft nog niets laten weten, nog niets. Het servet hangt vol zwarte vegen en de rest van make-up hangt op mijn wangen. Ik had me mooi gemaakt, eten gekookt en nu is hij weg. Ik weet niet waar naar toe en ik weet ook niet voor hoe lang. De klok tikt verder Maar mijn hart stopt. Tik tak tik tak. Geen geklop meer enkel schaduw die valt. De laatste kaars is uitgegaan, Gedoofd en opgebrand.

Struming my pain with his fingers
Singing my life with his words
killing me softy with his song
killing me softly with his song
telling my whole life
with his words
killing me softly with his song

I heard he sang a good song
I heard he had a style
and so i came to see
and listen for a while

and there he was this young boy
a stranger to my eyes
Struming my pain with his fingers
Singing my life with his words
killing me softy with his song
killing me softly with his song
telling my whole life
with his words
killing me softly with his song

I felt all flushed with fever
Embarrassed by the crowd
I felt he found my letters
and read eachone out loud
I prayed that he would finish
but he just kept right on
Struming my pain with his fingers
Singing my life with his words
killing me softy with his song
killing me softly with his song
telling my whole life
with his words
killing me softly with his song

he sang as if he knew me
In all my dark despair
and then he looked right through me
as if i wasn't there
and he kept on singing
singing clear and strong
Struming my pain with his fingers
Singing my life with his words
killing me softy with his song
killing me softly with his song
telling my whole life
with his words
killing me softly with his song

ohhhhhhhhhhh oohhhhhhh...lalalal..ohhhh lalaaaaaaa

Struming my pain with his fingers
Singing my life with his words
killing me softy with his song
killing me softly with his song
telling my whole life
with his words
killing me (softly)

he was strumming my pain
yeah he was seing my life
killing me softly with his song
killing em softly with his song
telling my whole life with his words
killing me softly with his song

mil: geen *snik* commentaar

12-07-2008 om 18:00 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Waarom kan ik niet slapen? Denk ik als ik me weer eens omdraai in bed. Het is nu één uur en nog steeds ben ik actief bezig met de sport ‘woelen in bed’. Ik kijk op mijn gsm. Op de achtergrond staat Bill met zijn armbandje die hij van mij heeft gekregen. Ik stuur een sms naar hem, een gewone sms. Een sms die alle broers naar elkaar sturen. ‘blijf slapen bij mams. Ben overmorgen terug. Geen kusjes niets. Verzenden.

Bill pov:

Met een fles wijn loop ik door het hele huis. Medelijden met je zelf hebben is geweldig! Ik gooi na een gulzige slok de wijnfles op de grond zodat hij uit elkaar spat. Ik ga traag op de grond zitten. Gebroken, net als de wijnfles. Ik kijk even naar de scherven van de fles. Zou ik het doen? Is er weer een zwarte schaduw. Ik kijk naar boven met tranen in mijn ogen. De enige zekerheid in mijn leven is onder mijn voeten weg geschoven. Hij vermoordt me, hij doodt me. Pijn door mijn hele lichaam. De pijn raakt mijn hele lijf. Het snijdt door alles door. Het glas schittert op de grond, tranen vloeien. De pijn gaat door merg en been. De tijd staat wel vaker stil maar nog nooit was het zo lang. “Tom, kan je me horen?” roep ik hysterisch. “ik heb je niet meer nodig!” zeg ik boos en ik sta recht. Ik val bijna terug op de grond. “ik heb geen vleugels nodig!” krijs ik. “kijk, ik heb een trap! Zo geraak ik er ook wel!” Ik loop de trap met moeite op. “kijk zelfs na een fles wijn en wat ander spul kan ik zonder! Ik heb je niet meer nodig!” met mijn stom dronken kop mis ik een trede en val genadeloos op de koude treden. Slap laat ik me naar beneden vallen op de grond.

mil: ai ai ai!! jes, morgen werchter boutique!!! see you there of... denk aan mij als ik sta te gillen en te kwijlen!!

12-07-2008 om 22:03 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Het is nu vier uur in de namiddag. Ik ben dan toch eindelijk in slaap gevallen. Ik voel me slap, heb geen energie meer. Simone is al komen kijken of alles wel in orde was. “ik ben ziek” kreun ik als ze weer binnen komt. Ze gaat bezorgd op bed zitten en legt haar hand op mijn voorhoofd. “je zult toch wel naar Amerika kunnen?” Ik knik en sluit mijn ogen weer. “ik zal Bill iets laten weten” ze loopt mijn kamer uit.

Bill pov:

Ik word wakker van getril naast mijn hoofd. Ik kijk na een minuutje op en zie dat ik een sms van Tom heb gekregen. Mijn hele lichaam is stijf van op de grond te slapen. Hoe komt het ook dat ik hier lig? Ik bekijk het smsje: ‘blijf slapen bij mams. ‘Ben overmorgen terug.’ Ik lees het tweemaal en sta dan met moeite recht. Het huis is een puinhoop. Ik ga in de zetel zitten. Gelukkig komt Lara pas morgen schoonmaken. Ik sluit mijn ogen en ga terug liggen.

Mijn gsm trilt. Met een slaperige/kater/niet gescheerde kop grits ik hem van onder een kussen. “hallo” geeuw ik. “bill, het is met Simone. Je weet toch dat Tom hier is?” “ja, hij stuurde een sms” zeg ik met een krop in mijn keel. “hij is ziek geworden” zegt ze. “wat? Moet ik komen? Is alles goed wat heeft hij?” “ gewoon wat koorts. Ik zal hem tot morgen hier laten blijven.” “morgen, maar dat is de dag voor Amerika!” zeg ik verdrietig. “je kan naar hier komen?” Ik kijk even naar mijn voeten en dan terug naar boven. “nee, ik zal wel wachten. Denk je dat hij snel beter wordt?” “ja, het zal wel beter worden. Kom je echt niet?” “ik..ik zal zien wat ik kan doen. Ik heb nog een paar interviews” lieg ik. “oke, doei schat!” “ja dag” zeg ik. Ik ga terug liggen en zet de televisie op.


mil: heeey! trug van werchter boutique!! he he dat was me een dag je wel! tokio hotel was geweldig! steeds weer kunnen ze je laten bibberen op je voeten en (mij zeker) laten giechelen dat zelfs Lyanne denkt van "ow jee, die is echt gestoord!" ja, als ik er aan terug denk (tom zijn handen,..) begin ik spontaan weer te giechelen. Zornik was ook goed, maar james blunt was in één woord gewoon 'wener'. En dan sla je de volgende morgen de krant open (standaard) en zie je dat het een kitch groepje is met een barbiepop wiens haar omhoog staat en waar maar een paar hysterische kindjes met bellenblazers zaten te blazen--> ze vonden de actie ronduit onnozel!! milow vonden ze dan weer wel goed (uggh)
zeer leuk zo op een namiddag krantje lezen! spijtig dat ik Sarah niet heb gevonden! ik had mijn ogen steeds opengehouden zodat ik haar misschien zou kunnen zien maar njet, niks!! zoals jullie weten ga ik dus ook al snel op chirokamp voor tien dagen! (21ste tot 31ste) maar ik zal zeker proberen zo veel mogelijk te schrijven zodat mijn vriendie lyanne het er kan op zetten. de 16de (2dagen) verjaart ze dus heb ik ook al een kadootje gekocht!! ja ja, ik ben een heel lieve" vriendin!!
nou ja,
veel lees plezier nog!!
xx

14-07-2008 om 16:23 geschreven door mélanie  

Tom pov:

“nee, ik moet echt naar huis!” zeg ik als ik een kom soep weg duw.” “je bent nog ziek!” zegt Simone en ze zet de soep weer op de plateau die op mijn nachtkastje staat. “bill kan ook wel… Ik kan me zelf wel verzorgen!” “je wilt je broer terug zien he!” Ik knik. Ik geef het niet graag toe maar ik mis hem nu al. “ga je terug kunnen rijden?” zegt ze en ze wrijft met haar duim over mijn hand. Ik knik en sta recht. “hier, propere kleren. Er zat nog wat ik je kleerkast.” Ik denk aan Bill zijn kleerkast. Over de deuk die duidelijk te zien is.

Bill pov:

De deurbel gaat. Met moeite geraak ik overeind uit de zetel. Ik strompel naar de deur. Aan de ene kant hoop ik dat het Tom is, aan de andere kant zou ik niet willen dat hij merkt dat ik niet zonder hem kan. Hij weet het, dat is meer dan genoeg maar als hij de bewijzen zou zien. Stukken wijn, overal rommel en Bill die er niet meer zo Bill uit ziet. Ik open de deur daar staat hij dan, Andreas. “bill? Wat is er aan de hand?” Ik begin te huilen en loop terug naar de zetel. Verwonderd doet Andreas de deur toe en loopt snel naar me toe. “waar is Tom? Waarom zit je hier zo?” “ik kan het niet zeggen” zeg ik hopeloos. Ik begin harder te huilen. Andreas zucht en gaat naast me zitten. “wat is er Bill? Je ziet er niet uit en het appartement is een stal” Ik schud mijn hoofd. Ik kan het niet zeggen, het is..” “je kan me alles zeggen. Hoe erg het ook is! Ik ben je beste vriend! Ik weet alles van je!” Hij kijkt me aan alsof hij er niet meer zo zeker van is. “bill, zeg het nu maar” Ik kijk hem even aan en dan terug naar buiten. “ Ik ben verliefd” zeg ik. Ik weet niet waarom ik het zeg. Ik ben Tom en Papa kwijt door deze hele situatie. Waarom moet ik hem dan ook verliezen? “maar dat is toch geweldig? Hoe heet ze?” “Tom” zeg ik kortaf en ik kijk terug naar buiten. “is het een jongen?” vraagt hij niet-begrijpend aan. “maar al die andere meisjes vroeger dan?” “ik ben Bi oke.” Er valt even een stilte, gevolgd door de meest domme opmerking ooit. “ en hij heeft nog wel de zelfde naam als..” Hij kijkt me met grote ogen aan als ik hem bang aankijk. “Ben jij verliefd op je broer?” Hij zegt het alsof het één van de meest kwetsbare dingen ooit zijn. Ik knik. En weer zie ik even die blik van walging. Ik twijfel, ik ben hem kwijt. Zal hij me ooit nog normaal aan kijken? Hij slikt even. “dus hij weet het?” Ik knik weer. “en daarom is hij weg? Wil hij je niet meer zien?” “ hij is ook op mij verliefd.” Andreas slikt weer. Het valt moeilijk te begrijpen “maar Bill dat is toch..” “incest?” vraag ik boos. Hij gaat wat meer achter over zitten. Ik vertel hem bijna alles. Toen ik begon bleven de woorden vloeien. Soms trekt hij een niet-begrijpend gezicht anders is hij heel oplettend. “en nu wil mijn vader me niet zien en is Tom bij Simone. Hij geeft een stille ‘ah” en kijkt dan voor zich. “weten Georg en Gustav dit?” Ik schudt van nee. “dus je houdt echt van hem?” vraagt hij onzeker. “anders was ik hier niet aan begonnen, zo iets doe je niet zonder echte gevoelens. Hij knikt weer. “wie weet het nog behalve je vader en..” “lyanne” vul ik hem aan. “jij” zeg ik. “bill, waarom zit je hier nu zo?” “hoezo? Mag ik het dan niet? is dat ook verboden?” “bill je moet naar Tom toe!” Ik kijk hem sarcastisch aan. “ja wat? Hij is ziek en houdt van je!” Ik haal mijn schouders op. “ga jij je aankleden, ik ruim hier wel alles op!” Ik twijfel nog even en ga dan naar boven. “en was je Bill, geen enkele jongen of meisje wil dat je naar goedkope wijn ruikt!”

mil: is sarah weer wat blij?

14-07-2008 om 17:52 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Andreas rijdt zo oplettend mogelijk. Soms kijkt hij naar mij en dan weer snel op de weg. “ dat is ook niets dat je elke dag hoort he!” lacht hij stijfjes. “ik vind het al geweldig dat je nog met me praat!” zeg ik en ik trek mijn wenkbrauw op. “je bent mijn beste vriend, ik moet je helpen!” zegt hij na hij in de achterspiegel keek. Mijn maag rommelt als ik denk dat ik in een hele lange tijd niets anders heb gegeten dan tic-tacs. Mijn maag begint al snel te rommelen en andreas hoort het. “houden van je broer of niet, je blijft menselijk!” lacht hij. Ik kijk hem vreemd aan. “je maag rommelt dus gaan we eerst iets eten!” “waarom doe je dit toch?” vraag ik. “heb je het er dan niet moeilijk mee? Vind je het dan niet vies dat ik neuk met mijn broer?” Hij kijkt me even vol walging aan en parkeert. Het blijft stil maar ik blijf hem aankijken. “dat laatste moest ik niet weten!” zegt hij bot. “dat was geen antwoord op mijn vraag!” “natuurlijk vind ik het erg! Ik vind het walgelijk maar je bent mijn vriend. Ik probeer je nu gewoon te helpen. Jullie waren toen ik op bezoek was ook samen en toen was je nog dezelfde. Dus waarom zou er iets moeten veranderen als ik het weet?” “iedereen heeft wel geheimen!” zegt hij vlug. “ja, zo groot als die van mij!” zeg ik en ik doe het portier open. “ik ben homo” zegt hij snel. Ik sluit met een ruk de auto. “what?” sis ik. “ja wat vind je het vies ofzo?” “nee maar sinds wanneer?” fluister ik. andreas rolt met zijn ogen “sinds altijd!” “waarom heb je me nooit iets vertelt? Omdat je dan anders naar me zou kijken. Maar nu kunnen we elkaar anders aankijken!” Ik kijk hem met een schuin hoofd aan. “je bent een vreemde weet je dat!” fluister ik boos. “ja maar het werkt toch!” fluistert hij op de zelfde manier.

mil: oewwww, dit is wel leuk al die geheimpjes!

14-07-2008 om 19:02 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Met hoofdpijn en een bleek gezicht sta ik in de lift. Als ik op het knopje om te vertrekken druk komt Gloria snel aangelopen. Ik hou de lift tegen en ze gaat snel er in staan. “je ziet er bleek uit Kaulitz” zegt ze op een bitchy toon. “ja ik ben wat ziek” ze neemt mijn wang en knijpt er in. “ben je helemaal alleen?” Ik knik. En waarom zeg ik dit ook weer? Dit is gloria? “kom je iets drinken?” vraagt ze en ze streelt mijn bleke wangen. Ik knik weer. Waarom knik ik? waarom deed ik dat net nu? Ik moet zeker ijlen? Tom nee, niet binnen gaan, neeee. “mooi appartement!” lieg je. Het is nog al kitsch met aardig veel roze. “ga zitten, ik haal wel wat te drinken!” zegt ze en ze loopt wiegend met haar heupen naar een kast. Ik kijk koortsig naar voren. Is dit mijn kans om net zoals Bill elkaar te vergeten? Ik word nog witter als ik al ben als ze onze glazen in schenkt. Ze buigt daar mee voorover zodat haar borsten bijna zichtbaar worden. “en jongen, waarom ben je hier? Seks” vraagt ze en het laatste woord laat ze ontdeugend uit haar mond glippen. “ ik wilde gewoon alles uitpraten” zeg ik slapjes. Ze komt dicht naast me zitten. “sorry dat..” ze geeft een kus in mijn nek. “we waren..” ze gaat met haar lippen naar boven en drukt ze op mijn kaaklijn. “ik bedoel dat..” Ik word verdoofd bij elke kus. Ze doet haar kort T-shirtje uit en een fel roze BH wordt zichtbaar. “het is hier zo warm!” kreunt ze en ze komt op mijn schoot zitten met haar gezicht naar me toe. Ze likt met haar tong over mijn lippen. Ik denk aan de eerste kus met Bill. Samen in het gras, het was koud… “heb je het koud” zegt ze zwoel als ze kippenvel ziet op mijn armen. Ik knik alleen maar. Ze doet haar Bh uit en kijkt me diep in de ogen aan. “Ik krijg je wel warm kaulitz” zegt ze. Ze neemt mijn handen vast. Ik kijk nog eens niet naar haar borsten, zo speciaal zijn ze niet. Het zijn maar borsten. Maar borsten? Dat ik dit ooit zou denken. Ze legt mijn handen op haar borsten. “neuk me dood” zegt ze als haar handen naar mijn broek glijden. “ik.. ik ben misselijk” zeg ik. Haar humeur verandert in een fractie van een seconde. “wat?” gilt ze. “ik moet kotsen!” zeg ik bang. “de deur rechts” zegt ze boos. Ik loop snel naar het wc. Ik sluit de deur en kots bijna op de vloer. Met een zieke kop ga ik na een tijdje naast het wc hangen. “ik kan hem niet vergeten” zeg ik met gesloten ogen. Ik ben bleek en zweet me te pletter. Het gaat me nooit lukken, nooit! Er verschijnen weer tranen. Ik veeg ze snel weg en spoel door. Ik open de deur en wil zo snel mogelijk weg. “gaat het kaulitz?” “nee” zeg ik alsof ik het verschrikkelijk vind. “andere keer?” vraagt ze als ze naar me toe komt en haar blote borsten tegen mijn lichaam druk. Ik knik stijfjes en loop snel weg. In de lift word ik haast misselijk. Ziek val ik bijna als ik de voordeur open. Het huis is wat rommeliger, voor de rest niets aan de hand. “bill?” roep ik zwakjes. Geen antwoord niets, hij is weg. Zonder me… bij Lyanne.

mil jaa veel vandaag he!!

14-07-2008 om 20:32 geschreven door mélanie  

Tom pov:

Ik lig in bed en bibber me te pletter. Het is zo koud. Was Bill hier maar. Waren we maar nooit uit elkaar gegaan. Er is geen weg terug ofwel?

Bill pov:

“wat? Is hij weg?” Simone knikt heftig. Andreas kijkt me aan en dan weer naar Simone. “ik heb gehoord dat je een liefje hebt!” lacht ze. Andreas zijn ogen en de mijne worden groter. “lyanne, hoe is ze?” Ik kijk even naar de grond. Tom denkt dat ik met Lyanne ben, dus… Ik kijk weer op. “we moeten gaan, doei!” zeg ik en ik loop naar de auto. “kom je niet even binnen?” “geen tijd” roep ik snel. Andreas zegt nog snel dag en stapt ook de auto in. “tom gaat niet meer met me omdat hij denkt dat ik hem al ben vergeten! Andreas begrijpt nog steeds niet dat we echt samen zijn. “dus het is echt he” zegt hij. Ik knik. “wat moet ik nu doen?” “me afzetten aan mijn appartement als je wilt gayperson!” “geen probleem twincesister!!!” we geven elkaar een high five en rijden snel naar huis.


mil: TIJD VOOR DE CONFRONTATIE!!!

15-07-2008 om 15:25 geschreven door mélanie  

Bill pov:

Snel loop ik naar de voordeur en open die . “tom?” mijn blik zoekt de hele ruimte door maar en is geen spoor van mijn broer. Ik sluit de deur en loop naar de keuken. Niemand. Ik loop naar boven en kijk rond. Hij zit in zijn slaapkamer, hij is tenslotte ziek zegt mijn gevoel me. Mijn hart gaat sneller. Ik onderdruk het sneller ademen en slik alle opwinding in. Ik open de deur. De gordijnen zijn gesloten, hij zit op bed. Hij kijkt naar de grond en huilt. Hij huilt zachtjes en veegt soms wat tranen van zijn wangen. Hij is zo mooi! Aarzelend stap ik naar hem toe. Hij schrikt en kijkt snel de andere kant op om zijn tranen weg te vegen. “ga weg Bill” zegt hij zacht. “waarom huil je?” “ik ben ziek” zegt hij zwak. “nee, het is iets anders” Hij kijkt naar de lakens en begint weer te huilen. “vandaag zei Simone zo iets grappig” zeg ik en ik kom bij hem op bed zitten. “ze zei dat ik met Lyanne samen was!” “is het dan niet zo?” zegt hij boos. “nee, ik wilde mijn broer jaloers maken zo dat hij weer van me zou houden, maar het werkte niet goed” zeg ik luchtig en ik haal mijn schouders op. “ga weg” zegt hij boos. Ik kijk hem aan en buk me voor hem zodat ik op oog hoogte voor hem ben. “zeg dat je van me houdt en ik zal je kussen!” zeg ik hopeloos. “ga weg Bill, we zijn broers!” Hij huilt maar toch probeert hij het gemeend over te brengen. “Andreas weet het” zeg ik met tranen in mijn ogen. “wat?” zegt hij boos. “hij vindt het ok! Hij heeft me geholpen! We waren op weg naar jou!” Hij kijkt de andere kant uit maar ik neem zijn gezicht en kom dichter bij. Recht in de ogen kijk ik hem aan. “Onze relatie maakt mij kapot, jij wou mij gelukkig maken. Het is je niet gelukt! Het maakt me niet uit als iedereen het weet. Dan heb ik jou nog tenminste!” Ik begin schokkerig te huilen en Tom doet het zelfde.”ik mis je” fluister ik in zijn oor. “ik mag niet” zegt hij zachtjes. “je moet alleen maar zeggen dat je van mij houdt, dat is alles! Dan ben ik van jou!” Hij kijkt me aan. “maar het mag niet!” “wij hebben al meerdere dingen gedaan die niet mogen en het is altijd al goed gekomen” Onze twee neuzen raken elkaar aan als we met gesloten ogen elkaar huilend vasthouden. “ik hou van je” zeg ik. Hij kijkt me aan met bange ogen. “je bent mooi” zegt hij en hij veegt een traan weg. Mijn hart gaat sneller, er is terug hoop! “je bent de mooiste persoon ter wereld. Je bent alles. Als ik zonder je ben word ik ziek. Ik voel zo veel als je me aanraakt!” er komen tranen van geluk uit mijn ogen en ik begin te lachen. “ben jij ziek?” “nee, ik hou gewoon heel erg veel van iemand.” “wie dan” vraag ik en ik kom dichterbij dat mijn lippen de zijne bijna raken. “ik hou van je bill!” tegelijkertijd raken onze lippen elkaar. ik leef terug, energie stroomt snel door mijn aderen. Ik streel zijn bleke wangen en er komt spontaan een glimlach op mijn mond. Als mijn tong zijn lippen raakt stopt hij. Ik open mijn ogen en kijk hem vragend aan. “ik moe..” hij ziet helemaal bleek en loopt snel de kamer uit, duidelijk dat hij moet overgeven. “geef ik je kotsnijgingen ofzo?” roep ik hem nog na.

mil: vanwaar de titel? wel, ik wilde vroeger altijd een roze pony! maar komaan, het is weer goed leuk toch!!
ook heb ik iets besloten over het einde van het verhaal. op een bepaald punt zal je moeten kiezen. oftewel kies je het levenspad met het slechte einde oftwel neem je de weg naar het goede einde. je zal zelf moeten kiezen...

15-07-2008 om 21:29 geschreven door mélanie