Vandaag gaan we met de monorail naar de de Menara KL Tower, je ziet beide op foto 1, een van de hoge observatiepunten gelegen in de moderne zakenwijk van KL en volgens onze reisgids ook die met het beste Panorama (beter dan de veel drukker bezochte op de Petronas Twin Towers in dezelfde buurt). Nou, we beg to differ. Wij zien enkel een onbehoorlijk rommeltje onder ons, van stadsurbanisatie hebben de projectontwikkelaars van KL blijkbaar niet veel kaas gegeten en dat je in een sky box kan gaan staan, met een glazen vloer onder je, is ook niet van aard onze mening bij te stellen. Tsja, ergens een gewenningsverschijnsel, we hebben al zoveel observatieplatforms bezocht overal ter wereld, en dit is een onderdeurtje. Wel zien we, ditmaal van dicht bij, de nieuw gebouwde speer die de Buhr Khalifa van Dubai naar de kroon moet steken, maar hij is nog niet helemaal af en zal pas in april openen, met een Michelin restaurant boven. Terwijl het revolving restaurant dat in deze toren behuisd is, sinds oktober 2023 gesloten is wegens juridische kweddelen met de eigenaars van de telecommunicatietoren. Wat een gesukkel allemaal vrienden, in Singapore zijn ze beter bij de les hoor! Al is dat kunstmatig grasveld beneden wel drollig, verwachten ze dat de Engelsen gaan terugkomen koloniseren, met een strookje cricket na? En ja, met de avondverlichting zal het er minder rommelig uitzien, zoals blijkt uit die ene foto die we van een wervend reclamefilmpje trokken.
Nee, werkelijk, in heel die Gouden Driehoek is alles gewonnen verloren op en naast mekaar gebouwd, wij vinden het allemaal om ter lelijkst. Behalve de Petronas Twin Towers dan, olie en gasrijkdom does the trick. Geen sprake van dat we hier ook nog eens naar boven gaan (alle tijdsloten zijn overigens uitverkocht tot half drie vanmiddag), maar op zich mogen die twee torens er zijn, en je kan ze het best beschouwen vanuit het verdienstelijke KLCC park, dat door de grote Braziliaanse landschapsarchitect Roberto Burl Marx werd getekend. Het gaat toch beter als een buitenlander de Maleiers komt bijstaan, blijkbaar. Aan de rand van dit park ligt het Aquarium, een degelijk exemplaar, al heeft men spijtig genoeg die podologisch begaafde vissen die dode huidschilfers van mensenvoeten oppeuzelen niet meer in de aanbieding. Jammer, want het is een verslavende behandeling, we lieten onze arme voeten in Cambodja al eens door deze Doctor Fishes soigneren. Verder the usual stuff natuurlijk (een tunnel, veel zwemmend ongeregeld), maar ook een vis die wij nog nooit in ons leven hebben gezien. Hij draagt, zie op foto 13 een koppel, enkel een Maleisische naam, een local naast ons vraagt of wij de Engelse naam kennen. Nee, antwoorden wij naar waarheid, nog nooit een dier gezien dat er van buiten als een vis uitziet, maar van binnen, als het schepsel zich omdraait, als een krab. Ja, zegt onze vriend voor twee minuten, het smaakt ook min of meer als krab, als men tenminste niet vergeet er eerst het gif uit te halen, dat is ook voor de mens gevaarlijk. Tropische beesten, altijd gezellig. Waarna wij ophoepelen en weer aanbelanden in KS SENTRAL, voor een keertje eens niet superdruk. Onze ligstoel aan het zwembad wacht op ons, maar helaas, dat feestje gaat niet door wegens een plots opduikende regenbui - overigens pas de eerste die ons in KL overvalt. Morgen geen blog, dan reizen we met de bus naar Melakka voor 2 overnachtingen, kwestie van de Nederlandse heerschappij van vroeger eens nader te beschouwen (komt goed uit, want we zijn net begonnen aan Revolusi van David Van Reybrouck).
















|