 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 04-12-2019 |
 AMERIKA 2019: Wormsloe Plantation en aankomst in Florida |
Om 10 hr am is het 4 graden in Savannah, ja hoor, de nordic sweater komt nog steeds van pas. En s avonds, in Noord-Florida, is het nog altijd maar 15 graden, en veel koeler nadat de zon weg is. Maar geen nood, we zijn nog niet in het zuiden en vanaf donderdag lopen we eindelijk weer in short en T-shirt rond, wedden?
In de voormiddag bezoeken we onze 6de en laatste Plantation van dit kleine reisje, maar het is een speciaal geval. Wormsloe ligt 15 km van Savannah en werd door The Trust, een puriteins genootschap olv James Oglethorpe, gesticht in 1733. De deelnemers hadden Thomas Mores Utopia gelezen (weliswaar zagen ze er de satirische aard niet van in) en waren op zoek naar een oord van zuiverheid, een tuin van Eden. Ergo geen alcohol, geen prostituées, geen katholieken (sorry, Koen Geens!) en ook geen slaven. Dat sloeg niet aan, alleen het verbod op katholieken stuitte niet op tegenstand (nogmaals sorry, Koen Geens). Oglethorpe vertrok ontgoocheld terug naar Engeland in 1743 maar de doorzetters bleven en konden rekenen op een coulanter regime (bring in The goodies: losse mokkes en booze. En slaven uiteraard). Zo werd de wildernis van Georgia makkelijker om dragen en kon Wormsloe (zo vernoemd naar zijn geboortegrond door Noble Jones, het manusje van alles dat hier de leiding had). De settlers konden het goed vinden met 1 Indianenstam, en probeerden van alles te verbouwen. Lukte niet met zijde, ofschoon hier nog altijd enkele mulberry trees staan, maar de zijdewormen konden de extreme luchtvochtigheidsgraad niet aan. Maar indigo en katoen, dat lukte wel. Noble Jones bouwde een stevig huis dat er uit moet gezien hebben zoals op de afbeeldingsfoto, en tevens een fort was, want dit grensgebied moest verdedigd worden tegen de Spanjaarden, die Florida in handen hadden en ook een oude claim op Georgia hadden. Noble Jones was een echte loyalist, levenslang, en gelukkig voor hem stierf hij net voor de onafhankelijkheidsstrijd, want daarin speelde zijn eigen oudste zoon een bepalende rol ten voordele van de Amerikaanse kolonisten. Heel die leuke geschiedenis wordt ons verteld door de sympathieke Zack, die er beeldig uitziet in zijn 18de eeuwse plunje. Goede wandeling met uitleg en alweer fraaie bomen (de 2 km lange Oak Alley is een beroemd plaatje), die wij nog een beetje uitbreiden door er W30, Pine Trail (20 minuten) aan vast te breien. Maar dan is het uit met Georgia, het is 3 uur rijden naar St Augustine, net over de grens in Florida. En uiteindelijk zelfs 4 uur, niet omdat iedereen naar de warmte van Miami wil (hoewel: in New England werden gisteren talloze scholen gesloten, omdat er tijdens het Thanksgiving weekend zoveel sneeuw viel dat ze nagenoeg onbereikbaar werden), maar vanwege wegenwerken, 1 uur file. Niet erg, goeie muziek zat in de auto.
Uiteindelijk bereiken we St Augustine, de oudste stad van Amerika (door de Spanjaarden gesticht in 1565), om 5 hr pm, we verblijven in een handig gelegen Motor Lounge recht tegenover de jachthaven. Te laat om nog veel te zien, maar we blijven hier morgen nog een halve dag, Palm Beach is maar 3 uur rijden van hier. Toch is de Spaanse erfenis al meteen duidelijk, terwijl de stad even duidelijk al in kerststemming verkeert. Heel toeristisch hoor, vooral zeer populair bij Amerikanen van elders. Op de Plaza de la Constitucion (heet nog steeds zo, je moet het de Amerikaanse toeristen vooral horen uitbraken) houden ze toch de kanonnen nog in stelling, voor het geval dat de Spanjaarden mochten terugkeren, bv om die vervelende Catalanen naar hier te verbannen, ha.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
