 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 23-11-2019 |
 AMERIKA 2019: New Orleans (6): French Quarter 2 |
Het centrum van The French Quarter is Jackson Square, de generaal op zijn paard hebben we al eerder gepost. De St Louis Cathedral mag er echter ook wezen, ook van binnen, en ze wordt symmetrisch omringd door twee identieke Spaanse gebouwen (immers gebouwd in de korte periode dat de Spanjaarden het hier voor het zeggen hadden). Links de Cabildo waarin opgenomen het historisch stadsmuseum (in de vorige French Quarter-blog al belicht), rechts de Presbytere waar de achtergronden van het befaamde Mardi Gras festival worden uitgespit. Die zijn multicultureel, inderdaad, en dat er zoveel gay parade & pride in voorkomt is verklaarbaar door de initiële protesten tegen de homofobe repressie die in de USA vooral in de jaren 50 woedde; toen ontstonden in Nola de meeste carnavalsgroepen. Maar sinds een twaalftal jaar brengt het Presbytere ook een indrukwekkende visie op Hurricane Katrina die hier eind augustus 2005 zo lelijk huishield. Inclusief videobeelden door onbemande cameras van de direct hit, bangelijk. Er wordt terecht op gewezen dat het verlies van zoveel wetlands (door menselijke activiteiten als boomkap en kanaalwerken) de impact van orkanen op de stad versterken, want een natuurlijk wetland is een veel betere dam dan gelijk welke Levee. Voeg daar aan toe de stijging van de waterspiegel door de klimaatopwarming en dan is de conclusie dat New Orleans elk jaar weer risico loopt onder te lopen (al werd er in 2005 wel degelijk een verplichte evacuatie verordend, de weersvoorspellers hadden het goed ingeschat, maar niet iedereen ging daarop in). Weer buiten op het gezellige plein, waar tarotkaartlezers en andere spirituele fake newsleveranciers (een vrouw roept naar ons: you will have a rich wife!) een standplaats hebben, is de verleiding groot nog eens balkonnetjes te gaan kijken, maar we hebben nog een museum te doen in de buurt, in de St Philip Street die vroeger zoals alle straten een Spaanse naam had. En dat is het Jazzmuseum, al wordt daar ook enige aandacht aan andere muziekvormen besteed. OK, we gunnen Nola de jazz, maar om nu te zeggen dat alle moderne muziekvormen hier ontstaan zijn (wat niet wegneemt dat Cissy Strut van The Meters effectief een prima funknummer is)? Daar gaan ze in Nashville, Memphis en de Mississippi Delta niet mee lachen hoor! Niettemin: gezellig museum, met muziekjes allerhande en een aparte expo ter ere van Professor Longhair, vanwege dit jaar 30 jaar dood, en door sommigen de Bach van de r&b genoemd, nou. Hij leerde als arm jochie piano spelen op kapotte toestellen die toetsen misten en ontleende waarschijnlijk daaraan zijn springerige speelstijl. Geweldige kerel die in tijden dat het met zijn carrière niet goed ging in speelholen kaartavonden organiseerde. Ook fijne fotos van andere lokale helden als Fats Domino en de geweldige Lee Dorsey (wiens hitjes Working in The coalmine & Do-re-mi in ons geheugen gegrift staan), terwijl Allen Toussaint de hoogbejaarde B.B.King iets in het oor fluistert. Hé ja, ze staan allemaal op onze eigen playlist, behalve die pianist op de laatste foto, die we niet eens kennen. Maar hij ziet er zo geinig uit. Waarna we The French Quarter uitwandelen en op Canal Street terechtkomen, waar we met Dre in 2006 de parade van Mardi Gras in ogenschouw namen. Links van de Marriott The French Quarter, rechts aan de andere kant het Warehouse District, waar architecturaal niet veel te zien is, maar wel 4 musea terug te vinden zijn. Maar dat is voor de blog van morgen.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
