 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 21-10-2019 |
 AMERIKA 2019: New England, Cape Cod (3): Artistâs paradise |
En hoe zit dat nu met de status van kunstenaarskolonie die Provincetown en omgeving heeft? Dat blijkt al meteen uit onze ochtendwandeling, wat staat die klojo op het dak van zijn pick up truck daar uit te vreten? Ha, schilderen dus, en hij is niet de enigste, al vinden we onze eigen artistieke fotografische weergave van wat hij ziet eigenlijk meer geslaagd dan wat er op zijn canvas staat.
Er zijn in Provincetown tientallen kunstgaleries, je vraagt je af hoe ze allemaal kunnen overleven, maar het adres waar je moet zijn is de PAAM, dat is kort voor Provincetown Art Association and Museum. Voor een museum in een klein kustplaatsje heeft dit pand inderdaad wel wat te bieden - zelfs Edward Hopper, de bekendste schildergast (hij had een buitenhuis in de duinen van Truro, 5km van hier). Helaas enkel getekende schetsen, voor Hoppers grote legumen moet je uiteraard naar New York of Chicago. Maar toch: de volgende foto is een doek van Robert Motherwell, toch ook geen kleine jongen. Hij bracht samen met zijn vrouw Helen Frankenthaler veel schilderzomers in Provincetown door. Net als Herman Maril, minder bekend, maar zijn Good Catch mag er zijn. En Hans Hofmann uiteraard niet te vergeten, over hem hebben we het al dikwijls gehad en hij steelt nogmaals de show, ondermeer met zijn pittige blik op Provincetown op foto 7.
PAAM schenkt eveneens aandacht aan de betere contemporaine schilders uit de streek, en dat valt in het geval van David Barnes, een man met een boeiend verdwenen narratief (foto 9 en 10), en de getalenteerde waterverfman Paul Resika (foto 11 en 12) heel erg mee. Ook zwartmens Ronald Hall intrigeert ons, net als Breon Dunigan met haar surrealistisch aangeklede dagelijkse gebruiksvoorwerpen (vooral die kan die een skelet uitschenkt bekoort ons). Het is natuurlijk niet al goud wat blijkt in PAAM (er is ook een expo over iemand van hier die naar verluidt invloed heeft uitgeoefend op Basquiat - pfft) maar het peil van dit museum ligt hoe dan ook beduidend hoger dan de koekjesdozenkunst die veelal de kunstgaleries van de stad teistert. Al zijn ook daar uitzonderingen, met name ene Sean Thomas, en die portrettist van de voorlaatste foto. Maar toch: als je onze artistieke fotos ziet, kunnen wij daar toch ook gaan bijhangen? Of ligt dat aan ons Great and unmatched photographic genius? (Trumpiaanse ironie!)
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
