Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Vlaanderen Schotland: SAMEN naar méér autonomie!
Op vrijdag 1 juni zal jongerenkandidaat Theo Francken (5de opvolger Kamer CD&V-N-VA), samen met een tiental Jong N-VAers, in kilt de Leuvense vrijdagmarkt bezoeken. Op die manier willen we onze solidariteit betuigen met de Schotse onafhankelijkheidsbeweging en maken we duidelijk dat ook Vlaanderen dringend nood heeft aan méér autonomie.
Precies 300 jaar geleden lijfde het Verenigd Koninkrijk, via de Union Act, Schotland in. Grootse vieringen komen daar echter niet bij kijken. Peilingen wijzen immers uit dat een meerderheid van de Schotten én de Engelsen kiezen voor Schotse onafhankelijkheid. De Scottish Nationalist Party (= de Schotse volksnationalistische partij die, net als wij, mijlenver van extreem-rechts staat) won enkele weken geleden overtuigend de verkiezingen o.m. met de belofte een referendum te organiseren over onafhankelijkheid.
Ook Vlaanderen heeft nood aan verdere stappen in de staats(her)vorming. Over luttele jaren zal de actieve bevolking in Vlaanderen dalen en zal de vergrijzing onze sociale zekerheid onder druk zetten. Willen wij onze toekomst veiligstellen, moeten we nu handelen. Wallonië houdt echter elke hervorming tegen. Steeds weer klinkt het NON! van Elio di Rupo en zijn PS. Vlaanderen heeft zijn lot niet in eigen handen.En dat terwijl meer autonomie ook Wallonië een duw in de goede richting zal geven.
Vanuit een open, internationale én volksnationale ingesteldheidsteunen Jong N-VA en Theo Francken de Schotten in hun strijd voor meer autonomie. Misschien is Schotland wel de voorloper waaraan andere Europese regios zoals Catalonië, Baskenland en Vlaanderen zich kunnen spiegelen? In ieder geval verdient de Schotse doorzettingskracht een gepast eerbetoon. Daarom trotseren we in kilt de ochtendkoude van de vrijdagmarkt. Als symbool voor deze solidariteitsbetuiging zullen we ook Fonske, het bekende Leuvense standbeeldje aan het Fochplein, een kiltje aandoen.
Zoals iedereen weet, worden verkiezingen hoe langer hoe meer op televisie en via het internet gewonnen of verloren.
Een Brusselse rechter verplichtte in kort geding de openbare omroep om de N-VA conform het Vlaams Mediadecreet vijf minuten politieke zendtijd te geven. Open VLD, sp.a en Vlaams Belang, die een wisselmeerderheid vormden om de N-VA haar zendtijd te ontnemen, beten uiteindelijk in het zand.
Dat de N-VA haar tv-spot nog ingeblikt kreeg, was een huzarenstukje. Temeer omdat de VRT na het vonnis haar zendschema nog wél een tweede keer aanpaste om sp.a-Spirit meer montagetijd te gunnen (hoewel die zich al langer hadden kunnen voorbereiden) maar niet inging op een gelijkaardige vraag van de N-VA.
De N-VA-verkiezingsspot is te bekijken op TV1 op vrijdag 25 mei en vrijdag 1 juni, telkens na het 19u-journaal. U kan de spot en andere filmpjes ook bekijken op de N-VA-verkiezingswebstek.
Dit artikeltje stond vorige week in Het Laatste Nieuws, AUTEUR: BART VANSPAUWEN
Ik voeg er graag aan toe dat het wel degelijk om een forse gemeentelijke belastingsverhoging gaat, wat Dhr. Bellens en Dhr. Vranckx ook mogen beweren (ik snap hun uitleg trouwens niet, maar soit).
N-VA klaagt rioolbelasting aan
Lubbeek
De Lubbeekse N-VA is niet tevreden over de nieuwe rioolbelasting voor de inwoners. «We betaalden voordien al een 'waterzuiveringsbijdrage' en nu komt er nog eens een 'waterafvoerbijdrage' bij: sinds 1 januari heft de gemeente Lubbeek, via de intercommunale Riobra, een afvoerbijdrage van 0,758 euro per kubieke meter waterverbruik. Voor een gezin van drie personen komt dit uit op een extra belasting van om en bij de 90 euro per jaar», zegt Theo Francken, voorzitter van N-VA Lubbeek. Verantwoordelijke riolering van Riobra Raf Bellers en burgemeester Freddy Vranckx (Open Vld) gaan niet akkoord met de uitspraken van N-VA. «Alle 23 bij Riobra aangesloten vennoten zijn vragende partij voor de extra bijdrage; die in Lubbeek overigens al sinds juni 2005 in voege is. Iedereen moet bijdragen aan de zuivering van het water door de kosten voor onderhoud en aangepaste riolering te helpen dragen. Die bijdrage valt niet ten laste van de gemeente, maar is gewoon een onderdeel van de drinkwaterfactuur. Een beetje zoals de afvaltarifering bij Diftar: wie afvalwater produceert, betaalt voor de zuivering. Dat is ook bij gelijkaardige initiatieven in Vlaanderen het geval.» (BVH)
Hebt u uw waterfactuur al ontvangen? Zo ja, hebt u het ook gemerkt? Inderdaad, er is nog maar eens een belastingverhoging bijgekomen: de rioolbelasting, of, in het mooi Nederlands: de afvoerbijdrage of gemeentelijke saneringsbijdrage. Vanaf 1/1/2007 heft de gemeente Lubbeek, via de intercommunale Riobra, 0,758 per kubieke meter water. Voor een gezin van drie personen komt dit uit op een extra belasting van om en bij de 90 euro per jaar[1]! Dit geld zal worden geïnvesteerd in de verbetering van het Lubbeekse rioleringsnetwerk. Met een waterzuiveringsgraad op dit ogenblik in Lubbeek van 16,4% (gemiddelde Vlaanderen: 63,8%), wordt dit dan ook hoog tijd. N-VA Lubbeek wees in het verleden meermaals op het falend gemeentelijk waterbeleid. De gemeente denkt dit nu te moeten oplossen door haar inwoners extra te belasten. Kortom, de burger als slachtoffer van het jarenlange nietsdoen van het gemeentebestuur.
En de VLD maar blijven beweren dat de Vlamingen minder belastingen betalen. Maar tja, wat baten kaars en bril
[1]Het gemiddeld waterverbruik per jaar voor een gezin van 3 personen bedroeg in 2003 118,3 m³ (BRON: website Belgaqua)
Vandaag staat volgend editoriaal van Joost Loncin in Het Volk:
Niet eerst, maar samen
Mensen zoals Linda Mbungu en Nadia Sminate bewijzen dat de verkleuring van onze samenleving geen probleem hoeft te zijn
Eigen Volk Samen! Dat is de sympathieke slogan van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) die wordt uitgedragen door Linda Mbungu en Nadia Sminate, beide kandidaat voor de Kamer. Ze zijn trots op hun Congolese en Marokkaanse afkomst, maar ook op hun Vlaamse identiteit. De leuze is ook een glimlachende knipoog naar de grimmige slogan van die andere partij. N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft zichzelf altijd al verweten dat hij bij de oprichting van zijn partij te weinig werk heeft gemaakt van wat nationalisme voor die partij betekent. Want laten we eerlijk zijn: nationalisme heeft een negatieve bijklank. Als het woord valt, denken velen aan groepsegoïsme. Maar nationalisme kan ook emanciperend of bevrijdend werken, zegt De Wever. Vlaanderen biedt heel wat kansen dankzij zijn onderwijs, volwassenenopleiding en bloeiende economie. Mensen zoals Linda Mbungu en Nadia Sminate, die deze kansen grijpen, bewijzen dat de verkleuring van onze samenleving geen probleem hoeft te zijn. Nog zo'n woord met een negatieve bijklank is migratie. Als het valt, denken velen: 'Oei, problemen! Fundamentalisme! Terrorisme.' Maar in een Vlaanderen dat de mensen bij de hand neemt en meetrekt, mogen we die vrees toch wel relativeren. Nu moeten we elkaar geen Liesbeth noemen. Er zijn problemen bij het samenleven tussen Vlamingen en nieuwkomers. We zijn al aan de vierde generatie nieuwkomers, maar bij velen van Turkse of Marokkaanse afkomst wil de integratie nog altijd niet lukken. We zien elkaar nog al te dikwijls in een wij-zij-tegenstelling. Dat is ook niet verwonderlijk. In die veertig jaar 'gastarbeid' heeft België ook niets gedaan om de nieuwkomers te helpen bij hun integratie. De Belgische politieke elite dacht dat die vanzelf zou gaan. Of - enkele jaren geleden nog - dat het zou lukken met die fameuze snel-Belgwet, waar een Vlaamse meerderheid zelfs tegen was. Enkele jaren geleden was men wantrouwig tegenover verplichte inburgering en verplichte taallessen. Maar de taalkennis blijkt nu inderdaad een opstap naar een betere integratie. Een opstap ook om onze waarden en normen beter te leren kennen: vrijheid, pluralisme, gelijkheid, maar ook respect en solidariteit. Als iedereen die waarden respecteert - de nieuwkomers, maar ook de Vlamingen natuurlijk - dan wordt die Vlaamse identiteit niet iets vies wat de mensen afstoot, maar iets warms dat mensen samenbrengt. Dan is Vlaams iets om trots op te zijn. Ook voor de nieuwkomers.
Onderstaand recht van antwoord vertrok vandaag richting de Gazet van Tienen.
Theo Francken22 mei 2007
Houwaartstraat 106
3210LINDEN
AANGETEKEND en per epost : redactie@gazetvantienen.be
GAZET VAN TIENEN
p/a BVBA Aqua Fortis Uitgeverijg
tav. Pieter Dewever
Hoegaardenstraat 31
3300TIENEN
Mag ik u vragen om, conform artikel 1 e.v. van de Wet betreffende het Recht van Antwoord dd. 23 juni 1961, volgende repliek te willen publiceren op uw webstek en dit naar aanleiding van uw bericht N-VA schiet op Tienen op de internetkrant www.gazetvantienen.be van zaterdag 12 mei 2007.
Op 8 mei 2007 plaatste ik op mijn persoonlijke webstek (www.theofrancken.eu) een persbericht van de Nederlandse regering. Dit artikel gaat over de besteding van de EU-subsidies. In Nederland werd namelijk een nationale verklaring over de besteding van de EU-gelden officieel bekend gemaakt door de regering en overhandigd aan de Europese Commissie. Nederland wil hiermee zekerheid bieden over de rechtmatige besteding van o.a. haar landbouwsubsidies.
Als kandidaat bij de komende federale verkiezingen op de lijst CD&V/N-VA vond ik dit persbericht voldoende interessant om het op mijn persoonlijke webstek te plaatsen. Ook België publiceerde immers eind 2005 de lijst van begunstigden voor het jaar 2004 (https://www.birb.be/pls/gel/fle_pa.gelx_download_sp?piv_file=F15349/EOGFL_uitgaven_kal2004_bis4.pdf). Onder de titel Steunmaatregelen en uitvoerrestituties voor het jaar 2004, staat de Tiense Suikerraffinaderij met een steunmaatregel ten belope van 91.874.480,33 euro helemaal bovenaan.
In mijn bijgaande commentaar stelde ik dat er al jaren een dikke mist hangt over de besteding van de EU-gelden. Het Nederlandse voorbeeld om jaarlijks via een nationale verklaring volledige inzage te geven over de besteding van EU-gelden, omschreef ik dan ook als een goed idee om in Vlaanderen in te voeren. Gelet op de cijfers schreef ik als persoonlijke commentaar dat de Tiense Suikerraffinaderij met bijna 92 miljoen EURO in 2004 veruit de grootste slokkop is van de EU-landbouwsubsidies voor België.
Ik ben ten zeerste verwonderd en geschandaliseerd door Uw bericht op de webstek www.gazetvantienen.be van zaterdag 12 mei 2007 onder de titel N-VA schiet op Tienen waarbij ikzelf omschreven werd als Theo Francken, een op zijn fotos op een skinhead gelijkende, maar voor de rest totaal ongevaarlijke NVA-kandidaat . Hierbij werd een campagnefoto van mij bewerkt waaruit zou moeten blijken dat ik skinhead ben.
Vooreerst wil ik duidelijk maken dat ik mij ten zeerste persoonlijk beledigd voel door dit artikel. Te meer daar ik in geen enkel opzicht skinhead ben en mijn korte haargroei op geen enkele wijze in verband staat met mijn politieke of filosofische overtuiging. Ten onrechte probeert U mij als N-VA-kandidaat bij de komende verkiezing in verband te brengen met het gedachtegoed van skinheads en ander tuig.
Bovendien stelt U verder dat ik de Tiense suikerindustrie in het vizier neem door te vermelden dat: De suikerfabriek een slokkop is die te veel Europese subsidies ontvangt waarbij zelfs wordt aangehaald: Wat Francken die in Lubbeek woont- tegen Tienen heeft, is niet duidelijk. De bijdrage op mijn webstek verwijst echter naar het initiatief in Nederland om meer openheid te krijgen over de Europese subsidieverdeling, hetgeen voor Vlaanderen eveneens zou kunnen/moeten gebeuren. Nergens heb ik vermeld dat de Tiense Suikerraffinaderij te veel subsidies zou krijgen. Op valselijk wijze probeert U mij in de mond te leggen dat ik vind dat de Tiense Suikerraffinaderij te veel zou krijgen en ik bijgevolg iets tegen Tienen heb
Nergens heb ik ook maar gepleit voor het afnemen van de Europese landbouwsubsidies, zoals U ten onrechte laat uitschijnen. Wonende in een gemeente met talloze bietenboeren, besef ik maar al te goed welke immense impact de Tiense Suikerraffinaderij heeft op het economische leven in en rondom Tienen. Uw vermelding dat het vermogen om de realiteit niet naar de perceptie, maar naar de inhoud te analyseren lijkt de would-be politicus uit Lubbeek niet te bevatten.Logisch, want hij kent Tienen niet en is niet op de hoogte van wat er in Tienen gerealiseerd wordt is volledig misplaatst. Met mijn bijdrage heb ik enkel willen aantonen dat een nationale verklaring over de besteding van EU-gelden, zoals in Nederland, ook voor Vlaanderen een goed voorstel is. Zo krijgt immers iedereen een beter zicht op de besteding van zijn/haar belastingsgeld, i.c. de EU-subsidies.
Mag ik vragen dat U het nodige doet voor bekendmaking van huidig recht van antwoord en dit conform de Wet van 23 juni 1961?
Minister Vandenbroucke reageert en wil meer Erasmusstudenten!
Er is onmiddellijk reactie op mijn nota vanwege niemand minder dan onderwijsminister Frank Vandenbroucke, himself...
zaterdag 19 mei 2007 | Bron: belga
'Verplicht aantal Erasmus-studenten'
BRUSSEL - Vlaams minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke (SP.A) wil in de toekomst een verplicht minimum instellen van studenten en docenten die een tijd naar het buitenland moeten. Dat schrijft De Morgen zaterdag.
Het aantal Erasmus-studenten dat vanuit België vertrekt, stagneert al jaren. Vandenbroucke wil dat status-quo wegwerken. Volgens de minister is een buitenlandse ervaring uitstekend voor een open wereldbeeld, kennisoverdracht en een hoge kwaliteitsgarantie door de wederzijdse stimulansen die zo'n uitwisseling meebrengt.
'Alle studenten verplichten om minstens een semester weg te trekken, is irreëel en onhoudbaar', zegt de minister. 'Maar ik wil wel een serieus percentage studenten in het buitenland zien. Verplicht, jawel. En dat kan uitgebreid worden naar het docentenkorps.'
De hoofddoelstelling van de Bolognaverklaring uit 1999 is het creëren van een Europese ruimte voor hoger onderwijs. Dit idee was eigenlijk al gegroeid bij de viering van het 750-jarig bestaan van de Parijse Sorbonne-universiteit in 98. De aanwezigen werden er toen aan herinnerd dat in de middeleeuwen studenten en docenten ook vlot van de ene naar de andere universiteit reisden. Kortom, het bevorderen van de mobiliteit in het Europese hoger onderwijs, werd prioritair. Men wil hiertoe komen door:
vergelijkbare diploma's door de Bachelor-Masterstructuur (BaMa)
overdracht van studiepunten
uitwisseling van studenten en docenten
bevorderen van samenwerking tussen opleidingsinstituten.
onafhankelijke kwaliteitscontrole
In deze analysenota ga ik dieper in op de uitwisseling van studenten en docenten in Vlaanderen.
Uit de data die ik opvroeg en analyseerde kunnen we vaststellen dat er nog heel wat werk aan de winkel is om de Bologna-ambities waar te maken.
1/ Aantal studenten en docenten
Het aantal studenten die via een SOCRATES- of ERASMUS-uitwisselingsprogramma tijdelijk aan een andere Europese hogeschool of universiteit gaat studeren stijgt licht.
Terwijl er 5 jaar geleden (sj 2001-2002) 2728 studenten vertrokken richting buitenlandse hoger onderwijsinstelling, waren dat er dit schooljaar (06-07) 2980 (+ 9%). De stijging was opvallend hoger bij de universiteit (+ 14%) dan bij de hogescholen (+ 4,7%). Deze inhaalbeweging leidt ertoe dat er, voor het eerst sinds lang, dit jaar terug meer Erasmus- en Socratesstudenten aan de universiteit zitten dan aan de hogeschool (1514 vs 1466 of 51% vs 49%). Er zijn wel opvallend meer meisjes dan jongens die op uitwisseling gaan (62% vs 38% in 01-02) en dit blijft ook nu nog zo (39% vs 61% in 06-07). Dit is uiteraard deels te verklaren door het feit dat er al jaren meer meisjes dan jongens hoger onderwijs volgen (55%-45%). Toch spelen er ongetwijfeld ook andere factoren een rol.
à Op een totaal van 160.000 studenten in Vlaanderen, blijft dit mobiliteitsgegeven hoe dan ook uiterst beperkt. We zouden kunnen stellen dan minder dan 2% van de Vlaamse studenten via Erasmus- of Socrates in het buitenland studeert! Relatief gezien zijn er dan wel meer universiteitsstudenten (1.514 op 60.000 of 2,5%) bij dan hogeschoolstudenten (1.466 op 100.000 of 1.5%).
Het aantal docenten dat tijdelijk naar het buitenland trekt stijgt wel sterker, van 587 in 2001-2002 tot 742 in 2005-2006 (+ 26%). Hier zijn er we beduidend meer mannen dan vrouwen bij, al verandert dit traag (69% vs 31% in 01-02 naar 67% vs 33% in 05-06). Ook dit is gedeeltelijk te verklaren door de samenstelling van de docentenpopulatie (veel meer mannen).
2/ Bestemmingslanden
Het totale aantal Erasmus- en Socratesbestemmingslanden ligt al jaren rond de 30. Belangrijkste vaststelling is dat de drie grootste vakantielanden voor de Vlaming, ook al jaren ongeveer de helft van alle studenten ontvangen (06-07: Spanje: 684, Frankrijk: 551 en Italië: 240). Spanje is hierbij de absolute topbestemming met ongeveer een kwart van alle uitwisselingen. (Hiermee wil uiteraard niet zeggen dat op Erasmus gaan vakantie is.) Maar dit schooljaar trokken er bvb ook telkens 3 studenten naar Cyprus, naar Estland en naar Ijsland.
3/ Duurtijd
Hoewel het aantal studenten licht toeneemt, blijven ze korter in het buitenland dan vroeger. Bleef de gemiddelde student 5 jaar geleden nog 5,29 maanden in het buitenland, dan is dit dit schooljaar nog maar 5,09 maanden. Universiteitsstudenten blijven wel langer weg dan hogeschoolstudenten (5,57m vs 4,59m in 06-07). Opvallend is echter de omgekeerde trend bij de hogescholen en de universiteiten. De uitwisselingen voor de hogescholen worden langer (van 4,39m in 01-02 naar 4,59m in 06-07), die voor de universiteiten korter (van 6,24m in 01-02 naar 5,57m in 06-07).
4/ Sociale samenstelling van de populatie
Als we de samenstelling van de populatie obv het inkomen van de ouders bekijken dan zien we tamelijk evenwichtige verdeling over de verschillende inkomenscategorieën (23% komt uit categorie 1; 28% uit categorie 2; 22% uit categorie 3 en 27% uit categorie 4 in 06-07). We zien de laatste jaren wel een stijging van de rijkste categorie, categorie 4, ten nadele van categorie 2 en 3. Van 19% van de totale groep in 01-02 naar 27% van de totale groep in 06-07.
5/ Beursgelden
Vorig schooljaar werden de beurzen opgetrokken met ongeveer 20%. Studenten uit categorie 1 ontvangen 240 per maand, uit categorie 2 220/maand, uit categorie 3 120/maand. Studenten met ouders uit categorie 4 krijgen éénmalig 200 (is gemiddeld 40/maand).
6/ Budgetten
Paradoxaal genoeg stegen de budgetten voor de studentenmobiliteit in hun totaliteit (Vlaams en Europees) wel (+18% in 06-07 tov 01-02) tot 2.708.391, terwijl de budgetten voor docentenmobiliteit de afgelopen jaren sterk daalden (-33% in 06-07 tov 01-02) tot 227.810. Uit de cijfers blijkt echter vooral de docentenmobiliteit te zijn toegenomen
Per student werd er dit schooljaar 909 aan subsidies voorzien (175 van Vlaanderen en 734 van de EU). In 01-02 was dit nog maar 842 (291 van Vlaanderen en 551 van de EU).
Per docent werd er vorig schooljaar slechts 316 (enkel van de EU) opzij gelegd. In 01-02 werd er nog 581 vrij gemaakt (211 van Vlaanderen en 370 van de EU).
Als we de analyse nog wat dieper doen komen we tot volgende opmerkelijke vaststelling:
1/ Studentenmobiliteit:
-Vanuit de EU komt de laatste jaren meer geld vrij (+ 46% in 06-07 tov 01-02), in totaal goed voor 2.188.391 aan subsidies.
-Vanuit Vlaanderen zien we net het omgekeerde (-35%) tot 520.000 in 06-07.
2/ Docentenmobiliteit:
-De EU-subsidies stegen de laatste 5 jaar zeer licht (+4,9% in 06-07 tov 01-02) tot 227.810 .
-De Vlaamse subsidies werden volledig teruggeschroefd sinds het schooljaar 2003-2004 (nog goed voor 123.947 in 01-02).
Conclusies
Uit bovenstaande analyse kunnen we concluderen dat de Bologna-ambities nog lang niet waar gemaakt worden. Internationale mobiliteit van studenten en docenten blijft een ver-van-mijn-bed-show voor het overgrote deel van onze Vlaamse studenten en zelfs docenten. Er is dan ook nood aan een stevige inhaalbeweging.
Ik ben een grote voorstander van een verdere groei van de mobiliteit van studenten en docenten. Mobiliteit moet werkelijk een recht worden voor alle studenten en docenten. Op Europees niveau pleit ik voor het opzetten van een Europees mobiliteitsfonds dat moet bijdragen tot een gebalanceerde mobiliteit. Er moet volgens mij ook een structuurfonds worden opgericht met als doel de verdere ontwikkeling van het hoger onderwijs in Bolognalanden waar het hoger onderwijs nog onderontwikkeld is. Daarnaast moet er nagedacht worden om een buitenlandse onderwijservaring een wezenlijk onderdeel te maken van élk mastercurriculum en moeten de beurzen omhoog voor iedereen. Deze studiebeurzen moeten ook gekoppeld worden aan de levensstandaard in het bestemmingsland (bvb. Helsinki vs Porto). Tot slot moeten er extra (financiële) impulsen gegeven worden aan de docentenmobiliteit, ook vanuit Vlaanderen.
Om op uitwisseling te gaan, scoren de zuiderse landen het best bij de Vlaamse studenten.
Dat blijkt uit de gegevens van het Europese uitwisselingsprogramma Erasmus/Socrates voor dit academiejaar. Van de bijna drieduizend studenten die in 2006-2007 tijdelijk aan een buitenlandse universiteit of hogeschool studeren, kiezen er 684 voor Spanje - dat is bijna een kwart. Op de tweede plaats komt Frankrijk (551), gevolgd door Italië (240). Daarna komen Duitsland en Nederland. Deze rangschikking is de laatste jaren ongeveer dezelfde gebleven. Wel is het aantal Erasmusstudenten de laatste jaren lichtjes toegenomen, van 2.728 vijf jaar geleden naar 2.980 dit jaar. Dat is nog geen twee procent van alle Vlaamse studenten. Ook de gemiddelde duur van de uitwisseling is licht gewijzigd. In 2001-2002 bleef de gemiddelde Erasmusstudent 5,29 maanden in het buitenland. Dit jaar is dat gedaald tot 5,09 maanden. De verhouding tussen de geslachten is de laatste jaren ongeveer dezelfde gebleven. Ook in 2006-2007 zijn de vrouwelijke studenten in de meerderheid: zes op de tien Erasmusstudenten zijn meisjes. Het is een misverstand dat Erasmus een elitaire aangelegenheid is. Het Europese programma onderscheidt vier inkomenscategorieën, op basis waarvan de beurzen worden toegekend. Deze vier categorieën zijn ongeveer even groot. De gegevens zijn afkomstig van Theo Francken (foto), kandidaat voor het kartel CD&V/N-VA in Leuven. Hij vroeg bij het ministerie van Onderwijs de Erasmusgegevens van dit academiejaar op. Het besluit van Francken is dat er nog veel werk aan de winkel is. 'Een buitenlandse ervaring is voor veel studenten een ver-van-mijn-bedshow. Nochtans is dat belangrijk. Daarom moet Erasmus verder worden gestimuleerd', aldus de jonge politicus. (pl)
De favoriete bestemming van de Vlaamse Erasmusstudenten is Spanje. Daarna komen Frankrijk en Italië.
Van onze redacteur Pieter Lesaffer
BRUSSEL
Om op uitwisseling te gaan, scoren de zuiderse landen het best bij de Vlaamse studenten. Dat blijkt uit de gegevens van het Europese uitwisselingsprogramma Erasmus/Socrates voor dit academiejaar. Van de bijna drieduizend studenten die in 2006-2007 tijdelijk aan een buitenlandse universiteit of hogeschool studeren, kiezen er 684 voor Spanje - dat is bijna een kwart. Op de tweede plaats komt Frankrijk (551), gevolgd door Italië (240). Daarna komen Duitsland en Nederland. Deze rangschikking is de jongste jaren ongeveer dezelfde gebleven. Wel is het aantal Erasmusstudenten de jongste jaren lichtjes toegenomen, van 2.728 vijf jaar geleden, naar 2.980 dit jaar. Dat is nog geen twee procent van alle Vlaamse studenten. Ook de gemiddelde duur van de uitwisseling is licht gewijzigd. In 2001-2002 bleef de gemiddelde Erasmusstudent 5,29 maanden in het buitenland. Dit jaar is dat gedaald tot 5,09 maanden. De verhouding tussen de geslachten is ongeveer dezelfde gebleven. Ook in 2006-2007 zijn de vrouwelijke studenten in de meerderheid. Zes Erasmusstudenten op de tien zijn meisjes. Het is een misverstand dat Erasmus een elitaire aangelegenheid is. Het Europese programma onderscheidt vier inkomenscategorieën, op basis waarvan de beurzen worden toegekend. Deze vier categorieën zijn ongeveer even groot. Deze gegevens zijn afkomstig van Theo Francken, bij de verkiezingen kandidaat voor CD&V/N-VA in Leuven. Hij vroeg bij het ministerie van Onderwijs de Erasmusgegevens van dit academiejaar op. Francken besluit eruit dat Erasmus het best nog verder gestimuleerd wordt. 'Want een buitenlandse ervaring is nu voor veel studenten nog een ver-van-mijn-bedshow.' Lees de volledige lijst van bestemmingen op: .standaard.be/onderwijs
De Gazet van Tienen, een lokale internetkrant uit Tienen (www.gazetvantienen.be), is blijkbaar een kruistocht tegen me begonnen. Hun 'journalisten' gaan hierin zeer ver. Lees en oordeel zelf.
Theo Francken, een op zijn foto's op een skinhead gelijkende, maar voor de rest totaal ongevaarlijke NVA-kandidaat bij de verkiezingen van 10 juni, laat op zijn blog - Theo tuurt - niet na om de stad Tienen in de ribben te porren. Na een weinig gesmaakte actie waarbij een groepje rond Francken protesteerde tegen een tweetalig bord "Te Koop - A Vendre" aan de Diestsesteenweg, neemt Francken nu Tiense Suiker in het vizier. De suikerfabriek is volgens hem een slokkop die te veel Europese subsidies ontvangt. Wat Francken - die in Lubbeek woont - tegen Tienen heeft, is niet duidelijk. Hoe dan ook, Tiense Suiker is nog steeds een erg belangrijke werkgever in de streek, zowel rechtstreeks als onrechtstreeks. Op het grondgebied van Tienen zijn nog altijd 177 landbouwbedrijven actief, waarvan vele voor een groot deel van hun inkomen op Tiense Suiker rekenen. Op hun beurt geven die landbouwbedrijven werk aan allerlei toeleveringsbedrijven voor de landbouw en geven zij daarnaast volop de kans aan ontwikkelingsbedrijven zoals SES - om er maar één te noemen - om onderzoek naar beter zaaigoed uit te voeren. Als zogenaamde PORT-stad wil Tienen immers een vooraanstaande rol spelen in het FFH-project (Feed, Food, Health) waarin alle met de landbouw begane bedrijven, in samenwerking met de KU-Leuven volop investeren. Tiense Suiker is van oudsher eveneens ingebed in het sociale verenigingsleven in de suikerstad en is één van de grootste sponsors van de animatie zoals die door alle actoren in dat veld worden georganiseerd. Neem de Europese subsidie van Tienen Suiker af en je krijgt een kettingreactie van verarming in zowel het bedrijfsleven als de sociale activiteiten in Tienen. Dat aspect en het vermogen om de realiteit niet naar de perceptie, maar naar de inhoud te analyseren lijkt de would-be politicus uit Lubbeek niet te bevatten. Logisch, want hij kent Tienen niet en is niet op de hoogte van wat er in Tienen gerealiseerd wordt. Of zijn éénmansactie tegen Tienen hem veel stemmen zal opleveren, moet dan ook betwijfeld worden. Lezer S.N. rapporteerde dat Francken zich vermaakt met het "humoristisch" vervormen van slogans van andere partijen en vermaakte zich op zijn beurt met het vervormen van de parafrase en de verkiezingsfoto van Francken. De NVA houdt van mannen met een strikje.
1/ Moest dit niet van een journalist komen of toch van iemand die zich uitgeeft als journalist, zou ik er eens smakelijk om lachen. Maar komende van een journalist is dit er zo zwaar over, dat het lachen me vergaat.
2/ In mijn artikel zeg ik helemaal niet dat de Tiense Suikerfabriek teveel geld krijgt, evenmin als ik stel dat dit moet worden afgenomen. Ik zeg wel dat er, naar Nederlands voorbeeld, dringend meer transparantie moet komen in de besteding van de EU-miljoenen, waaronder de landbouwsubsidies. Ik heb dan ook niets tegen Tienen, wie dat beweert is van slechte wil of intellectueel niet in staat te nuanceren. Oordeel zelf en lees mijn artikel 'Meer transparantie vereist over de besteding van de EU-gelden' van 9 mei jl.
Met enige vertraging, reik ik de banaan van de maand april uit aan Paul Wolfowitz, gewezen topraadgever van president Bush (één van zijn 'neo-cons' en 'havikken'), architect van de oorlog in Irak en nu grote baas van de Wereldbank in Washington.
Wolfowitz ligt onder vuur nu omdat hij één van zijn minnaressen, Shaha Ali Riza,een topfunctie gaf bij het Amerikaans ministerie voor Buitenlandse Zaken als dank voor 'bewezen diensten'. Ze verdient er nu meer dan VS-minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice...
Een tijdje geleden schreef fils-à-papa Mathias De Clercq een giftig stuk tegen elke vorm van nationalisme. Bernhard en ik schreven een antwoord en dienden het in bij De Standaard. Spijtig genoeg werd het niet gepubliceerd...
Veel leesplezier!
Tegen vierkant draaiend België
In een opiniebijdrage in deze krant liet Mathias De Clercq (Open VLD) weten vierkant tegen het separatisme te zijn, en wel omdat een bedreigend nationalisme daarvan de drijfveer zou zijn.
De argumentatie van De Clercq snijdt evenwel geen hout. Vooreerst stelt De Clercq dat bevoegdheden wel kunnen worden overgeheveld, maar enkel indien dat in het belang is van de burgers, en niet van de eigen volksgemeenschap. Nemen we als voorbeeld de werkloosheidsverzekering. De lage werkloosheidsgraad in Vlaanderen tegenoverhet dubbele in Wallonië, de hoge jeugdwerkloosheid in Wallonië tegenover het probleem dat Vlaanderen kent om het oudere deel van de bevolking actief te houden, de structurele verschillen in beide arbeidsmarkten,
Het zijn maar enkele argumenten die een defederalisering kunnen verantwoorden. Bovendien is het in het belang van de burgers! Zowel de Vlaming als de Waal zal er beter van worden, nu de regios zelf oplossingen kunnen zoeken voor hun specifieke noden, zonder vrede te moeten nemen met een compromismaatregel. En of De Clercq zich nu Vlaming, Belg of wereldburger vindt, ook hij zal als inwoner van Vlaanderen de vruchten kunnen plukken van een op maat gesneden werkgelegenheidsbeleid, en dat ongeacht zn huidskleur of familienaam.
Daarnaast stelt De Clercq het nationalisme voor als een egoïstische en op superioriteit gebaseerde ideologie, alsof alle (niet-vreemd gekleurde) Vlamingen Übermenschen zouden zijn. Dat nationalisme is niet het nationalisme van N-VA. De Vlaming is geenszins superieur aan eender wie of wat. De vreemdeling wordt helemaal niet gestigmatiseerd, maar wordt in tegendeel gestimuleerd om zich in te burgeren, om zich met het behoud van zn eigenheid- ten volle te kunnen ontplooien in de samenleving. Zonder inburgering dreigt net het gevaar van gettovorming, van sociaal niet aanvaard te worden en van werkloos te raken en te blijven.
Vreemd genoeg meent De Clercq dat dat in zichzelf gekeerde nationalisme de reden is waarom sommige Vlaamse partijen voor een staatshervorming pleiten. Daarbij verliest hij uit het oog dat er bijzonder veel rationele elementen zijn die de eis voor een staats(her)vorming funderen. Laten we terugkeren naar het voorbeeld van de werkloosheidsverzekering.
De vele objectieve verschillen tussen de arbeidsmarkt in Vlaanderen en Wallonië, maken een afdoend federaal beleid onmogelijk. Wat zowel Vlaanderen als Wallonië nodig hebben, is maatwerk in plaats van confectiewerk. Een beleid dat gericht is op de specifieke noden van de regios, een beleid dat beide regios ook financieel kan en moet responsabiliseren. De toekenning van financiële autonomie zorgt er bijvoorbeeld voor dat de Vlaamse en Waalse overheid de financiële gevolgen dragen van hun beleid. Als dit niet zo is, zoals momenteel voor het werkgelegenheidsbeleid, dan worden die overheden ook niet geprikkeld om geschikte maatregelen te nemen om pakweg de werkloosheid aan te pakken.
Tot slot stelt De Clercq zich de vraag of een staatshervorming concrete problemen oplost, waarna hij verwijst naar de ganse saga rond de geluidsnormen rond de luchthaven van Zaventem. Misschien is het De Clercq nog niet opgevallen, maar de Franstalige partijen die in Brussel het dossier blokkeren, zitten ook samen met zijn Open VLD in de federale regering. En of we nu serieuze, volwassen politici het probleem moeten laten oplossen, zoals enige tijd terug met het DHL-dossier? Als dát in het belang van de burgers was, dan graag .
Dat verklaart ook mijn woede tegenover dat Belang (12/05/07 - De Morgen)
Wat drijft hen de komende campagne in, wat bepaalt hun wezen, hun politieke ziel? De Morgen plakte weken op het vel van enkele politici, praatte met vriend en vijand, en heel lang met de betrokkene zelf. De reeks begint met een reportage en interview door Yves desmet over Bart De Wever.
Het is soms eenzaam. Ik had ook nooit de bedoeling om in de politiek te stappen. Ook al ben ik erin geboren, ook al adem ik het, maar er professioneel actief in zijn, dat wilde ik vroeger nooit. Maar toen die moeilijkheden in de Volksunie begonnen, zag ik wel een opportuniteit om iets neer te zetten, iets wat Bert Anciaux begin jaren negentig had beloofd: het nationalisme herdefiniëren, opnieuw gestalte geven en relevant maken, er dingen aan koppelen die niet langer naar de mottenballen van de geschiedenis ruiken, maar waarmee je weer in het centrum van het intellectuele debat komt te staan.
Hij heeft het niet waargemaakt, omdat hij uiteindelijk gecapituleerd is voor de zwaarte van de taak. Waarom moest hij nog altijd een label blijven verdedigen dat zo zwaar vergiftigd was? Het was moeilijk om als drager van die vlag binnen te komen in de milieus waartoe hij wilde behoren. Ik denk dat hij het gewoon heeft opgegeven, omdat je voor die milieus als nationalist toch altijd die mentaal gehandicapte blijft, finaal. De oprichting van ID21 was eigenlijk zijn bekentenis dat het hem niet lukte, dat hij maar beter op zijn persoonlijke populariteit een soort bijwinkeltje kon openen, waar die vlaggen niet hingen en waar zijn publiek misschien wel wilde binnenkomen. Maar zo heeft hij natuurlijk de tweespalt definitief gemaakt en de partij om zeep geholpen. Wij hadden nooit gedacht dat de tegenkandidatuur van Bourgeois zou lukken, maar plots zaten we daar en moesten we wel verder. Toen dacht ik: als ik nu een beetje de Soeslov (ideoloog van de Russische Communistische Partij,YD) speel, is er misschien wel een kans om dat nationalisme te larderen met maatschappelijke ideeën die ik wel interessant vind.
Voor ik het wist, zat ik in een positie waarin ikzelf die verantwoordelijkheden moest opnemen. Het Vlaams-nationalisme is niet de meest sexy stroming om te verdedigen. In enkele van zijn meest manifeste verschijningsvormen is het iets om gillend van weg te lopen. Dus je start al in de verdediging. Ofwel geef je het dan op, ofwel... Ik zie niet goed in wat ik anders zou moeten doen.
De Vlaamse beweging heeft na de Tweede Wereldoorlog veertig jaar nodig gehad om haar culturele identiteit terug politiek neutraal te maken. Begin jaren zeventig was men daar eindelijk. Toen kon je probleemloos de Vlaamse Leeuw als volkslied laten erkennen door de Vlaamse cultuurraad. Ik betwijfel of dat vandaag nog even vanzelfsprekend zou zijn. En dan gaat dat Vlaams Blok de slinger helemaal terugdraaien, en van het Vlaming zijn weer een politiek statement maken. En wat voor één. Zo worden al die net ontsmette symbolen opnieuw negatief beladen. Dat verklaart ook mijn woede tegenover dat Belang. Een woede die groter is dan ik onder woorden kan brengen....
