Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
11-05-2009
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Eindelijk! Het heeft lang geduurd maar het is er dan toch van gekomen. Ik verlaat bloggen.be voor wordpress.com. Waarom? De laatste weken kreeg ik steeds meer reacties om de zaken toch wat te professionaliseren. Bloggen.be is een erg handige en gebruiksvriendelijke inloopblog voor beginners, maar heeft toch een aantal nadelen. Onder meer de wat amateuristisch ogende lay-out is een groot nadeel. Bij deze, van harte welkom op Theo tuurt new style!
Katleen Cools verklaart in onderstaand blogbericht Bart De Wever hip! Bart De Wever is hip
17 / 10 / 2008
Financiële crisis. Fortis. Bloedrode beurzen. Het onvermijdelijke begrippen-apparaat van de voorbije weken is bij deze gezwind aangebracht, en ik beloof u dat ik het in deze blog verder niet meer over de bancaire problemen zal hebben.
Want ik wil véél liever n paar kleine maar wetenswaardigheden kwijt over mijn woensdagavond, die zich nogal gespleten voltrok : eerst haastte ik mij door een onmetelijke file richting Gent, om een debat voor de NVA-jongeren te modereren, daarna ging het opnieuw richting Brussel, in het kielzog van het Koekoeksjong. Maar daarover straks meer.
Een Vlaamsgezind studentenpubliek
Het debat voltrok zich voor een gemotiveerd Vlaamsgezind studentenpubliek en ging, uiteraard, over den politieke toestand. CD&V had het, merkwaardig genoeg, niet nodig gevonden om zich te laten vertegenwoordigen, zodat OpenVLD-er Luc Van Biesen de weinig verheffende opdracht kreeg om de meerderheid te spelen. Hij volbracht die taak uitstekend, want dankbaar is het niet, met zowel VB als LijstDedecker en NVA aan zijn zijde.
Ze kwamen goed overeen
En dàt wil ik u toch meegeven : Jean-Marie Dedecker en Bart De Wever, kwamen die goed overeen zeg ! Jean-Marie heeft natuurlijk vleugels na de jongste goeie peiling. Die viel ook niet tegen voor De Wever. En, ondanks de vechtscheiding : Bart is ook weer vrij, ja toch. Twee handen op één buik dus (sorry, dat was niet met opzet). Onderonsjes. Grapjes. Flirten. Politiek is toch écht een verrassende stiel.
Zo zaten wij dus anderhalf uur te wroeten op de begroting, de communautaire dialoog, en Vlaamse onafhankelijkheden altegader, terwijl Bart De Wever, aanwezig in Gent, op datzelfde moment in Brussel het lijdend voorwerp was van een boekvoorstelling. Hoe hij het klaarspeelt, ik weet het niet, maar mijn dierbare Keien-wederhelft Ivan De Vadder heeft alweer een nieuwe worp. En begrijpt u me goed : die alweer is niet minimaliserend bedoeld, het komt gewoon echt ongelooflijk snél na zijn vorige boek.
Koekoeksjong
Koekoeksjong gaat over het kartel, en het zal u dus niet verwonderen dat hoofdrolspeler Bart DeWever zich na het debat ijlings naar Brussel haastte. Ik deed, in een gedeelde stortbui, net hetzelfde. Voor de gesmaakte formule de interviewer geïnterviewd, en dan nog wel door Karel De Gucht, waren we ruim te laat.
Met een driest groepje overblijvers beslisten we dan maar naar de Monk te gaan, legendarisch café, bekend om zijn Dansaert-Vlamingen, donkerbruin en toch trendy, en vooral veel rook en barslechte akoestiek. Dat laatste heb ik, jaren geleden, in één of ander tv-programma aan den lijve mogen ondervinden, maar dit geheel terzijde. En kijk, ook daar zag ik iets interessants gebeuren. Bart De Wever is een echte BV.
Hot in de Monk
De spreekwoordelijke cactus, de conservatief-en-ik-ben-er-trots-op, de man zonder gelaatsuitdrukking, de cynische Vlaming : hij bleek ongelooflijk hot in de Monk. Een schone met zwartharige krullen kwam spontaan een geschetste karikatuur aanbieden, vlotte negentienjarige slungels klampten hem aan, en last but not least schone blondines wilden met hem op de foto. Yves Leterme, eat your heart out. Onderschat hem niet : Bart De Wever is hip.
Wat ging het razendsnel de afgelopen twee weken. Onze succesvolle kaas- en wijnavond te Lubbeek, daags nadien het indrukwekkendste politieke congres uit mijn jonge leven, de dag erop Geert's (en dus ook mijn) ontslag en de definitieve kartelbreuk, vervolgens mijn eerste tien dagen ooit op de dop en sinds 1 oktober opnieuw aan de slag als universitair medewerker in het Vlaams Parlement. Tot slot vond gisteren de eerste provinciale ledenvergadering onder mijn voorzitterschap plaats te Kraainem. Jongens toch... 't kan rap gaan.
Maar goed, het politieke stof lijkt nu eindelijk een beetje te zijn gaan liggen, het vertroebeld water wordt stilaan terug klaar.
Vooreerst wil ik Geert Bourgeois, onder wiens ministerschap ik de afgelopen vier jaar heb mogen werken, ontzettend bedanken. Hij is un très grand monsieur in alle opzichten. Redelijk rechtlijnig en een echte heer in de politiek, stilaan een uitstervend ras. Ik ben oprecht fier dat ik vier jaar op zijn kabinet heb mogen werken. Ik was onder de indruk van de integriteit, rust en vastberadenheid die hij uitstraalde in de Keien van de Wetstraat, de vrijdag na zijn ontslag. U kan het interview herbekijken via volgende link: http://www.canvas.be/extra/html/page_view_video.html?f=http://media.vrtnieuws.net/2008/09/222735260ONL0809266542533_urlFLVLong.flv&keepThis=true& Een absolute aanrader!
Daarnaast is het voor mij duidelijk dat we op eigen kracht naar de kiezer gaan. Hoewel ik persoonlijk voorstander ben van samenwerking met LDD, kan ik me vinden in de optie om in 2009 alleen te gaan. De N-VA is een sterk merk geworden en met Mark Demesmaeker als lijsttrekker in Vlaams-Brabant, staan we er trouwens lang niet slecht voor. Als provinciaal voorzitter en dus ook voorzitter van het provinciaal kiescollege, zal ik me de komende weken keihard inzetten om een sterke lijst samen te stellen. En verrassingen vallen hierbij niet uit te sluiten...
Na 2009 is de tijd rijp om de politiek te herverkavelen. De N-VA moet de motor worden van deze operatie. Alle opties zijn wat mij betreft open, ook de oprichting van een nieuwe partij.
Tot slot maak ik me zorgen. Niet over onze slagkracht, wel over onze politieke strategie. Het participationisme (België uitkleden via machtsdeelname) van wijlen de Volksunie, van Vl-Pro en van ons is failliet. België is al zodanig uitgekleed dat de laatste lendendoeken (sociale zekerheid, financiën, buitenlandse zaken, justitie) niet meer uit te krijgen zijn via de traditionele weg van het onderhandelen. Dat is net wat de afgelopen 15 maanden is aangetoond. We moeten ons dus dringend bezinnen over onze politieke strategie. Wat mij betreft, moeten we Plan B maar eens uit de kast halen. Als er geen eervol compromis meer gevonden kan worden, dan rest ons enkel de éénzijdige onafhankelijkheidsverklaring, al dan niet via een referendum.
Na de Commission Wallo-Brux, de Commissie Vlaanderen-Brussel
Hoe meer zand er in de Belgische motor terechtkomt, hoe strategischer de Franstaligen zich voorbereiden op hun toekomst. De oprichting en doorgedreven werking van de Commission Wallo-Brux' is een mooi staaltje van visionaire geopolitiek. Over het politieke draagvlak van dit initiatief bestaat niet de minste twijfel. Terwijl Peeters' dialoog van Gemeenschap tot Gemeenschap het dreigt te moeten stellen met een Franstalige B-ploeg, zetelt in de Commission wél de Franstalige état major. De bedoeling is het creëren van een gezamenlijke Franstalige federatie Wallonie-Bruxelles om zo, tijdens de finale onderhandelingsronde, elke Vlaamse claim op Brussel van tafel te kunnen vegen. Wij, de Vlamingen, zijn het immers die België willen opblazen, en dus zullen wij een prijs moeten betalen. Die prijs wordt Brussel, geen twijfel mogelijk.
Om vanuit Vlaanderen te antwoorden op deze uitgekookte francofone strategie, pleiten wij voor een actieve rol van het Vlaams Parlement in het institutionele Brusseldebat. Als hoogste democratisch orgaan van de hele Vlaamse Gemeenschap staat het Vlaams Parlement immers nog te vaak aan de kant in het institutionele debat, en al zeker als het over Brussel gaat. De oprichting van een Commissie Vlaanderen-Brussel met vertegenwoordigers uit het Vlaams Parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, kan dit tij doen keren. Voorwaarde is dat, in tegenstelling tot de huidige samenwerkingscommissie, ook onze Vlaamse politieke zwaargewichten zich hiervoor engageren. En daar knelt net het schoentje Brussel lijkt wel een non-issue bij onze toppers; de strijd is verloren, maar de vlag nog niet gestreken. Volledig ten onrechte, Vlaanderen zonder Brussel is als een café zonder bier. Na een halfuurtje wordt het er saai.
Bijna tien jaar geleden, we spreken over de laatste dagen vóór het eerste Paarse intermezzo uit de Belgische politieke geschiedenis, deed het Vlaams Parlement iets groots. Op 3 maart 1999 werden 5 resoluties in verband met de volgende staatshervorming aangenomen. Met uitzondering van de aandoenlijke tandem Union Francofone - AGALEV, kon zowat iedereen zich vinden in de resoluties. Ondertussen moeten vriend en vijand erkennen dat deze ondertussen berucht geworden '5 resoluties van het Vlaams Parlement' sindsdien het institutionele debat beheersen. Ze vormen al 10 jaar lang de kern van de Vlaamse verzuchtingen. In elk Vlaams Regeerakkoord sindsdien, stonden de resoluties centraal.
Toch krijgen deze resoluties wat last van ouderdomsverschijnselen. Een actualisatie lijkt geen overbodige luxe. Zo verdient ook de resolutie betreffende Brussel in de volgende staatshervorming grondig (her)denkwerk. Sommige vragen zijn ondertussen gerealiseerd (rechtstreekse verkiezing Brusselse Vlaams Parlementsleden), sommige eisen mogen gerust wat forser (tweetaligheidsvereiste ambtenaren) of concreter (fusie van de 19 Brusselse gemeenten) geformuleerd worden. Daarnaast dient de financiering tegen het licht gehouden te worden en mogen we een grondig debat over de Vlaamse dienstverlening (onderwijs, welzijn, cultuur, sport) in onze hoofdstad niet uit de weg gaan. Vooral ons Nederlandstalig onderwijs komt er onder immense druk. Binnen de Vlaamse onderwijsmiddens groeit het besef dat dit een van dé beleidsdossiers wordt voor de toekomst. Tot slot moet er ook in Vlaanderen nagedacht worden over de grootste Brusselse uitdagingen voor de toekomst: werk, veiligheid, hoofdstedelijke functie en internationale positie. Het ziet er dus naar uit dat de Commissie Vlaanderen-Brussel zal weten wat doen...
Vlaanderen heeft in het verleden steeds een erg hoge politieke prijs betaald voor haar aanwezigheid te Brussel (pariteit in federale regering, grendelgrondwet, alarmbel ). Onder meer hierdoor ligt dit land al anderhalf jaar in coma. Toch zal Vlaanderen Brussel nooit loslaten. Wat ons betreft mag dit het eerste uitgangspunt worden van de Brusselresoluties nieuwe stijl.
Theo Francken, provinciaal voorzitter N-VA Vlaams-Brabant & Brussel
Karl Vanlouwe, voorzitter N-VA Brussel
Mark Demesmaeker, Vlaams volksvertegenwoordiger N-VA
Mijn goede vriend Pieter Vanderbeeken, aka Pierre de la Rivière, is terug in het land en dat moet gevierd. Zaterdag live @ Switch op Studio Brussel (vanaf 21u) en donderdag 16 oktober mag zijn succesvolle houseconcept, Moodclub, 5 kaarsjes uitblazen. En dat voor de laatste maal in de Leuvense Silo. Niet te missen!
LDD'er John Vrancken: plat opportunisme prachtig ontbloot
Lijst Dedecker zal de volgende verkiezingen fors vooruitgaan, althans daar lijkt het op. Jean-Marie en compagnie zijn erin geslaagd het politieke gat op centrum-rechts op te vullen. Ideologisch zitten ze goed, al krijgen ze er met ons wel een concurrent bij. Hun grote probleem blijft echter hun politiek personeel. Hiermee bedoel ik niet hun personeel an sich, want dat zit met intelligente jonge mensen als Jan Vandenbussche, Isabelle Van Laethem en Luk Rochtus meer dan snor. Ik heb het over hun parlementsleden. Ze hebben het gemiddelde politieke talent en charisma van een lavabo, om het in het Dedeckeriaans te zeggen. Monique Moens (herinner u de pijnlijke incidenten in het Vlaams Parlement met Kris Peeters en Bert Anciaux (http://www.vlaamsparlement.be/Proteus5/showJournaalLijn.action?id=503016) en met Frank Vandenbroucke (http://www.vlaamsparlement.be/Proteus5/showJournaalLijn.action?id=505052), John Vrancken (zie filmpje onder, hilarisch zielig), Ulla Werbrouck ('ik ken niets van politiek, ik doe dit enkel omdat Jean-Marie het me gevraagd heeft') en wie weet, binnenkort misschien wel Jos Van Assche, 'Brussels finest'.
Door al die overlopers komt hun geloofwaardigheid onder zware druk. Het is en blijft de partij van Dedecker, al de rest wordt verpletterd onder de immensheid van zijn ego.
Na de volgende Vlaamse verkiezingen in juni, zal deze partij zich moeten omvormen tot een grote Vlaamse centrumrechtse politieke formatie. Zoniet is ze gedoemd tot eendagsvliegerij.
Monsieur Crochet heeft alweer een indrukwekkende set online gezet. Je kan er zelfs voor stemmen want hij doet mee met de 'House Music DJ Competition' van www.InSoulWeTrust.com.
Nu de N-VA van het toneel verdwijnt en fors in de hoek geduwd wordt, vallen er zware woorden: extremisten, radicalen,... noem maar op. Maar klopt dit wel? Ben ik een extremist? Ja en neen. Ik beschouw mezelf als een extremist als het op het institutionele aankomt. Dit wil zeggen, binnen de institutionele discussie kies ik voor de meest extreme of verregaande optie, zijnde onafhankelijkheid. Voor mij géén 'uitgebalanceerd federalisme', géén 'confederalisme', neen bedankt. Ik kies resoluut voor een onafhankelijk Vlaanderen als deelstaat van de Europese Unie. Niet uit een soort van romantisch, 19de eeuws nationalisme. Wel omdat dit, rationeel gezien, de beste optie is. België verhindert Vlaanderen en Wallonië om volgens de eigen inzichten, efficiënt beleid te voeren. Dus ja, ik ben een extremist op staatkundig vlak. Op sociaal-economisch of etisch vlak ben ik echter vérre van een extremist. Ik bevind me eerder in het centrum. Zo ben ik bijvoorbeeld voor het homohuwelijk, anticonceptie én abortus en ben ik al jaren actief in de Leuvense vierdewereldbeweging als bestuurder van vzw De Lamp. Dus neen, ik ben géén extremist op alle andere vlakken dan het staatkundige.
Het is klaar als een kontje. Er zijn geen garanties, het wordt niks en er komt niets. Dat CD&V tegen beter weten in toch blijft doen alsof die er wel zijn, is te gek voor woorden. Hun vijgenblad wordt met de dag kleiner...
Twee krantenartikelen om dit aan te tonen: 1/ Vandaag in Het Nieuwsblad: REYNDERS & CO: 'WELKE EXTRA GARANTIES?' Over een zaak waren alle Franstalige partijen het gisteren eens: Vlaams minister-president Kris Peeters heeft geen bijkomende garanties gekregen.
'Er is nooit sprake van geweest om BHV door de federale regering te laten behandelen'
Woordvoerster PS
Kris Peeters had maandag om 9.30 uur een afspraak met de vier Franstalige partijvoorzitters: Didier Reynders (MR), Elio Di Rupo (PS), Joëlle Milquet (CDH) en Jean-Michel Javaux (Ecolo).
Na afloop van de bijeenkomst verklaarde Peeters dat er bijkomende garanties zijn om een geloofwaardige dialoog te starten: de federale regering neemt geen initiatief in verband met Brussel-Halle-Vilvoorde, de Franstalige voorzitters willen een geloofwaardige dialoog opstarten en er moeten deelakkoorden voor juni 2009 kunnen gesloten worden.
Op basis van die informatie besliste de Vlaamse minister-president uiteindelijk dat er gesprekken met de Franstaligen mogelijk zijn, waarna het kartel CD&V/N-VA barstte.
Maar welke garanties heeft Peeters gekregen? Aan Franstalige kant was het antwoord op die vraag kort en krachtig: geen. Dat werd ook met zoveel woorden bevestigd op de vier partijhoofdkwartieren. 'De Franstalige voorzitters hebben niets meer gezegd dan wat er in het rapport van de bemiddelaars staat', luidde het unisono.
'Er is nooit sprake van geweest om BHV door de federale regering te laten behandelen', aldus de PS-woordvoerster. 'Het is altijd een zaak geweest van de vier Franstalige partijen. Waarom zat Ecolo, die tot nader order niet in de federale regering zit, er anders bij op de vergadering met Peeters?' Een analyse die bevestigd werd door de woordvoerder van Ecolo.
De woordvoerster van Reynders benadrukte dat er geen sprake was van nieuwe toegevingen of garanties. 'Dat er deelakkoorden kunnen gesloten worden voor de verkiezingen van 2009 stond letterlijk in het eindverslag van de drie koninklijk bemiddelaars.'
De triomfantelijke verklaring van de Vlaamse minister-president na afloop van de bijeenkomst werd smalend als 'gratis cinema' omschreven. 'Net alsof het uitgerekend de Franstalige politici zouden zijn die met bijkomende garanties een ultieme poging zouden doen om het Vlaamse kartel te redden. Laten we serieus blijven.' (ste)
En met BHV is het nog triestiger gesteld, zo bewijst dit stukje van Christophe Deborsu van vorige week uit De Standaard:
GEOSTRATEGIE IN BHV
Een journalist is vaak naïever en onwetender dan hij naar de buitenwereld graag wil laten uitschijnen. Ik alleszins. Vorige week nog werd ik betrapt op mijn gebrekkige kennis van BHV door een (héél) bekende partijvoorzitter na een persconferentie. 'Wat? U ziet niet in hoe fundamenteel BHV is voor de Franstalige Brusselaars en voor de Walen?', snauwde hij. Ik voelde me even een deelstaatsverrader. 'Het kan toch niet, als journalist, dat u dit niet juist inschat.' Hij was zo lief om mijn Franstalig geweten 'herop te voeden'.
Hier volgt zijn verhaal. 'Op electoraal vlak rendeert BHV weliswaar alleen voor één partij in het zuiden: de MR. De liberalen behalen er evenveel stemmen als alle andere Franstalige formaties samen. De bourgeois in de Rand zie ik niet direct linkser stemmen. Maar dit maakt het kiesarrondissement niet minder essentieel voor de overige partijen.'
De (héél) bekende partijvoorzitter neemt de toon aan van een oude pastoor die een jonge zondaar de les leest: 'Besef het goed: BHV is voor ons van geostrategisch belang! Dit houdt verband met de mogelijke onafhankelijkheid van Vlaanderen.' Als hij dat stelt, met rollende ogen, heb ik de indruk dat 'mogelijke' in feite 'nakende' betekent. 'Ja, als Vlaanderen zijn onafhankelijkheid inroept, dan zullen er staatsgrenzen worden vastgelegd. Het gevaar bestaat dat de huidige taalgrens zomaar staatsgrens wordt. In de ogen van het internationaal recht heeft zo'n visie trouwens heel wat voeten in de (in casu Vlaamse) grond.'
Mijn gesprekspartner kijkt even of ik zijn uitleg volg. Ik volg. 'Het internationaal recht erkent echter uitzonderingen op het principe 'taalgrens of gewestgrens = staatsgrens'. Bijvoorbeeld als die grens niet waterdicht is, als er elementen zijn die de homogeniteit van een gebied doorkruisen en dus het absolute karakter van zijn grenzen met een andere regio relativeert. BHV, dus.'
Ik zal het even later vernemen: de (héél) bekende partijvoorzitter verwijst naar een theorie van Christian Behrendt (34), hoogleraar aan de Luikse rechtsfaculteit. Een kei, die professor Behrendt. Hij bezit de Belgisch-Duitse dubbelnationaliteit en heeft ongeveer overal in Europa gestudeerd. Behrendt kent uiteraard het uitgangspunt van het internationaal recht als een land verdwijnt. Uti possidetis, itea possidetis: wat je bezat, zul je bezitten.
In een eventuele post-Belgische context bestaat er volgens Behrendt één argument om de loutere toepassing van Uti itea te vermijden: inderdaad, BHV. De kies- en gerechtelijke arrondissementen Brussel-Halle-Vilvoorde zijn immers grensoverschrijdend. De taalfaciliteiten spelen ook een rol: ze tonen duidelijk aan dat de rand rond Brussel niet 100 procent Vlaamse grond is. Vandaar het feit dat de Franstalige burgemeesters in de rand de rondzendbrief Peeters, die de faciliteiten inperkt, zullen blijven omzeilen, al weten ze dat ze hierdoor moeilijk benoemd zullen raken. Professor Behrendt schreef ooit het volgende over BHV: 'Als de Franstaligen over BHV zwichten, betalen ze meteen een waanzinnig hoge prijs op institutioneel vlak.'
Terug naar de (héél) bekende partijvoorzitter. Hij rondt zijn redenering af: 'Als we BHV en de faciliteiten laten varen, dan zal Brussel door het ooit onafhankelijke Vlaanderen worden omsingeld en zal de hoofdstad door de Vlamingen vroeg of laat worden opgeslorpt. Een ramp voor Wallonië dat zich niet kan veroorloven een troef als Brussel kwijt te spelen. En geen prettig vooruitzicht voor de Franstalige Brusselaars.'
Einde van het gesprek. Ik ben onder de indruk. Maar thuis denk ik na. De Franstalige partijvoorzitters blijven neen zeggen tegen een grondige staatshervorming en tegen een splitsing van BHV om over argumenten te beschikken bij een splitsing van het land... Anderzijds herhalen Vlaamse politici constant off the record dat men tot een scheiding komt als die grondige staatshervorming uitblijft. Dan zie ik geen uitweg. Behalve die van de laatste ronde, Bye Bye Belgium, iets dat officieel bijna niemand wenst. Hoewel. Waals minister Michel Daerden (PS), doorgaans héél gematigd op communautair vlak, verklaarde vorige week in Le Soir: 'Als de personenbelastingen door de gewesten worden geïnd, zoals de Vlamingen wensen, dan bestaat er geen federale staat meer. Als dit hun voornemen is inzake staatshervorming, laten we dan geen tijd meer verliezen en direct over de splitsing onderhandelen.' Hij voegde er fijntjes aan toe: 'Een staat Wallonië-Brussel is leefbaar.' Wallonië met Brussel dus. Daarom het strategisch belang van BHV om de hoofdstad 'van de Vlaamse greep' te redden. Dank u (héél) bekende voorzitter: j'ai tout compris.
Christophe Deborsu is journalist bij de RTBF
La Wallonie Profonde verschijnt tweewekelijks op woensdag
En met BHV is het nog triestiger gesteld, zo bewijst dit stukje van Christophe Deborsu van vorige week uit De Standaard:
