Na de ‘Commission Wallo-Brux’, de ‘Commissie Vlaanderen-Brussel’xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hoe meer zand er in de Belgische motor terechtkomt, hoe strategischer de Franstaligen zich voorbereiden op hun toekomst. De oprichting en doorgedreven werking van de ‘Commission Wallo-Brux' is een mooi staaltje van visionaire geopolitiek. Over het politieke draagvlak van dit initiatief bestaat niet de minste twijfel. Terwijl Peeters' dialoog van Gemeenschap tot Gemeenschap het dreigt te moeten stellen met een Franstalige B-ploeg, zetelt in de ‘Commission’ wél de Franstalige ‘état major’. De bedoeling is het creëren van een gezamenlijke Franstalige federatie Wallonie-Bruxelles om zo, tijdens de finale onderhandelingsronde, elke Vlaamse claim op Brussel van tafel te kunnen vegen. Wij, de Vlamingen, zijn het immers die België willen opblazen, en dus zullen wij een prijs moeten betalen. Die prijs wordt Brussel, geen twijfel mogelijk.

Om vanuit Vlaanderen te antwoorden op deze uitgekookte francofone strategie, pleiten wij voor een actieve rol van het Vlaams Parlement in het institutionele Brusseldebat. Als hoogste democratisch orgaan van de hele Vlaamse Gemeenschap staat het Vlaams Parlement immers nog te vaak aan de kant in het institutionele debat, en al zeker als het over Brussel gaat. De oprichting van een ‘Commissie Vlaanderen-Brussel’ met vertegenwoordigers uit het Vlaams Parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, kan dit tij doen keren. Voorwaarde is dat, in tegenstelling tot de huidige samenwerkingscommissie, ook onze Vlaamse politieke zwaargewichten zich hiervoor engageren. En daar knelt net het schoentje… Brussel lijkt wel een ‘non-issue’ bij onze toppers; de strijd is verloren, maar de vlag nog niet gestreken. Volledig ten onrechte, Vlaanderen zonder Brussel is als een café zonder bier. Na een halfuurtje wordt het er saai.

Bijna tien jaar geleden, we spreken over de laatste dagen vóór het eerste Paarse intermezzo uit de Belgische politieke geschiedenis, deed het Vlaams Parlement iets groots. Op 3 maart 1999 werden 5 resoluties in verband met de volgende staatshervorming aangenomen. Met uitzondering van de aandoenlijke tandem Union Francofone - AGALEV, kon zowat iedereen zich vinden in de resoluties. Ondertussen moeten vriend en vijand erkennen dat deze ondertussen berucht geworden '5 resoluties van het Vlaams Parlement' sindsdien het institutionele debat beheersen. Ze vormen al 10 jaar lang de kern van de Vlaamse verzuchtingen. In elk Vlaams Regeerakkoord sindsdien, stonden de resoluties centraal.

Toch krijgen deze resoluties wat last van ouderdomsverschijnselen. Een actualisatie lijkt geen overbodige luxe. Zo verdient ook de resolutie ‘betreffende Brussel in de volgende staatshervorming’ grondig (her)denkwerk. Sommige vragen zijn ondertussen gerealiseerd (rechtstreekse verkiezing Brusselse Vlaams Parlementsleden), sommige eisen mogen gerust wat forser (tweetaligheidsvereiste ambtenaren) of concreter (fusie van de 19 Brusselse gemeenten) geformuleerd worden. Daarnaast dient de financiering tegen het licht gehouden te worden en mogen we een grondig debat over de Vlaamse dienstverlening (onderwijs, welzijn, cultuur, sport) in onze hoofdstad niet uit de weg gaan. Vooral ons Nederlandstalig onderwijs komt er onder immense druk. Binnen de Vlaamse onderwijsmiddens groeit het besef dat dit een van dé beleidsdossiers wordt voor de toekomst. Tot slot moet er ook in Vlaanderen nagedacht worden over de grootste Brusselse uitdagingen voor de toekomst: werk, veiligheid, hoofdstedelijke functie en internationale positie. Het ziet er dus naar uit dat de ‘Commissie Vlaanderen-Brussel’ zal weten wat doen...

Vlaanderen heeft in het verleden steeds een erg hoge politieke prijs betaald voor haar aanwezigheid te Brussel (pariteit in federale regering, grendelgrondwet, alarmbel …). Onder meer hierdoor ligt dit land al anderhalf jaar in coma. Toch zal Vlaanderen Brussel nooit loslaten. Wat ons betreft mag dit het eerste uitgangspunt worden van de Brusselresoluties ‘nieuwe stijl’.

Theo Francken, provinciaal voorzitter N-VA Vlaams-Brabant & Brussel

Karl Vanlouwe, voorzitter N-VA Brussel

Mark Demesmaeker, Vlaams volksvertegenwoordiger N-VA

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/handelingen_plenaire/1998-1999/plen38.pdf

http://www.vlaamsparlement.be/vp/informatie/informatheek/informatiedossiers/vlaamsegrondwet/vijf_resoluties.htm