Vermoedelijk waren we nog bezig met de voorstellingen van HOTEL OP STELTEN, toen Louise van toneelgroep De Motoen uit Liedekerke ons contacteerde om nog eens te komen spelen bij hen. Ze zouden JEANNE PANNE spelen, een middeleeuws rechtbankstuk. De veroordeling van de heks Jeanne Panne uit Nieuwpoort. Nele en ik zagen het allebei zitten, hoewel geen van ons wist wat ons te wachten stond. De regie stond in handen van oude bekende Frans Vanderschueren.
Nele zou de rol spelen van de jonge Jeanne. Eerste struikelblok: Frans had graag gehad dat ze naakt speelde. Dat zagen Nele noch De Motoen echt zitten. Hun publiek was nu wel al wat gewend, maar dit... het concept veranderde naar 'schaars gekleed'. Ikzelf had het voordeel dat ik mocht kiezen: er waren nog twee rollen voor één acteur. De andere rol zou geschrapt worden. Ik koos voor Pieter Jaacs, de dronken visser die 'iets gezien had' en die zou komen getuigen op het proces tegen Jeanne Panne. Een klein rolletje, maar heel plezant om te doen. Aangezien we getuigen waren, bleven we wel een ganse tijd op het podium zitten en moesten we dus 'stil spelen'. Ik mocht ook pistolets eten tijdens het stuk. Dat waren elke keer van die heel krokante, die het nodige geluid produceerden tijdens ons 'stil spel'.
Met dit stuk leerde ik ook Philippe kennen. Een geboren Gentenaar, maar al jaren uitgeweken naar Okegem. Ik vond hem een meer dan goeie speler, met een geweldige dosis humor. Met hem zou ik nadien nog een paar keer samenwerken.
Tijdens de voorstelling moesten Nele en ik ook een dans doen, achter een doek. Daarbij droegen we enkel ons ondergoed, zodat het voor het publiek leek alsof we naakt waren. Een dans. Zowel Nele als ik waren niet bepaald de beste dansers. We waagden ons er echter op en gingen les volgen bij een zekere Marieke. Zij begeleidde ons zo goed (en zo kwaad) mogelijk en uiteindelijk brachten we het er zeker niet slecht vanaf.
Van dit stuk hebben we nu nog enkele prachtige foto's. Een massascène, waarin Jeanne Panne (magistraal gespeeld door Karin Delil) het volk uitmaakt. Een foto van Nele en ik, dansend achter het doek. Dan nog enkele foto's van ons alleen, in volle doen.
Het was een leuk stuk om te doen, hoewel het door het publiek niet warm onthaald werd. De groep was ook eens iets 'nieuws' voor ons. Vooral Nele voelde zich er goed. We werden warm onthaald en dat deed deugd. Benieuwd of we hier nog mochten komen spelen...