We waren nog niet zo lang bezig met FAMILIETREKJES, of ik ging terug (eindelijk) naar Mariakerke, waar de audities zouden plaatsvinden voor de nieuwe musical van Event-Team vzw: ALLADIN. Hier had ik al een tijdje naar uitgekeken. De eerste ronde was ik goed doorgekomen, en ik mocht terugkeren omdat ik één van de kandidaten was voor één van de meest gegeerde musicalrollen: de Geest. Wie kent hem niet? Rad van tong, grappig, showbeest. Dit was het moment om mezelf te bewijzen. 

Helaas... de wekker had zijn werk niet goed gedaan en dus ging ik overhaast naar Mariakerke. Ik ging de auditieronde net halen. Jammer genoeg niet zo goed voorbereid, en de stem was allesbehalve klaarwakker. Ik zong het lied en speelde de opgelegde scène zo goed als ik kon. Ze zouden me nog iets laten weten. 

Enkele dagen later - het was een vrijdag - kreeg ik thuis bezoek van enkele goede vrienden. Zij kwamen eten ter gelegenheid van mijn verjaardag. Mijn ouders hadden mosselen klaar gemaakt. Ik was nerveus, maar niet voor het bezoek. Ik zou die dag - of ten laatste de dag nadien - te weten komen of ik de rol van de Geest had of niet. Tussen de gerechten door even facebook checken... een koude douche werd het: Olivier liet me kort weten dat ik de rol niet zou hebben. Waarschijnlijk wel een dubbelrol als marktkoopman en één van de drie prinsen die prinses Yasmine tevergeefs de hand zou komen vragen. Diep teleurgesteld probeerde ik de avond door te komen. 

De weken en maanden nadien kon ik weliswaar genieten van de repetities voor FAMILIETREKJES, maar bij Event-Team was de lol er voor mij een beetje af. De rollen van marktkoopman en prins waren wel leuk om te doen, maar ergens voelde ik toch de koude steek van jaloezie tegenover hij die de rol van de Geest bemachtigd had. Ik had hem nog nooit gezien. Ik wist alleen dat hij Simon heette. Ik ging ook niet meer naar de musicallessen, dus de klik met andere spelers was er amper. 

In januari 2008 echter, kreeg ik de onverwachte vraag van Olivier of ik toch nog auditie wilde doen voor de rol van Sultan. Er was tot op heden niemand gevonden om die rol te spelen. Ik? De Sultan? Was die niet klein? Dik? Oud? En ik was tamelijk groot. Slank als een riet. En ik voelde me nog piepjong. Volgens Ann Van Kerschaver, die de rol van Layali, moeder van Alladin, speelde en die ik al kende van bij HET ONEINDIGE VERHAAL, zou ik die rol toch aankunnen. Ik deed de auditie, samen met Chloé, die prinses Yasmine zou spelen. Er was zowaar een klik. Het nummer dat we samen moesten zingen, was aarstmoeilijk, maar kwam nog behoorlijk uit mijn strot. Niet veel later kreeg ik het bericht dat ik de rol kreeg. Mijn dubbelrol werd gesplitst en de rollen werden doorgegeven aan twee andere getalenteerde jonge mannen. Het was nu aan de kostuumploeg en het grimeteam om van mij een ouwe, ronde sultan te maken. 

In mei gingen we in première. Simon, op wie ik zo jaloers was geweest, speelde de rol van Geest meesterlijk. Geen wonder dat hij de rol gekregen had; hij was écht goed.  Ik had de rol van Sultan gekneed en naar mijn stem en lichaam gezet. Zalig om te doen. Hele leuke scènes mogen spelen met Chloé en Ben, die Kaifas, de slechterik speelde. En voor het eerst in mijn leven een recensie over mij op een musicalwebsite:

http://www.musicalworld.nl/artikel/alladin_vol_pracht_en_praal

Genieten was het! Na de voorstellingen wisten we al wat het volgende jaar zou worden: REPELSTEELTJE. Ik had zelf het gevoel dat het welletjes was geweest. Misschien was musical toch niet zo mijn ding. En REPELSTEELTJE vond ik qua verhaal niet zo bijzonder. Dus neen, geen musical voor mij in 2009. Er waren wellicht andere paden om te bewandelen....