Ik ben Stien
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen () en mijn beroep is integratiewerkster.
Ik ben geboren op 24/10/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, politiek, kunst, reizen,.....
Ik hou er van om dingen scherp te stellen, uit te vergroten. Niet alles wat hier staat strookt dus met de werkelijkheid.
Stiens' Kitchen
dank zij mij staat hier geen andere onzin
25-03-2007
Dokters
Mijn huisdokter is een rare kwast. Geniaal dat wel, maar zo verstrooid dat hij het geregeld in Keulen hoort donderen. Als hij je doorverwijst naar een specialist is het altijd oppassen geblazen. Meer dan eens leidde een interventie van hem tot een medische blunder van formaat. Zijn verwijsbrief is namelijk opgesteld in een dermate schabouwelijke taal dat zelfs de meest doorwinterde linguïst er kop nog staart aan kan krijgen, laat staan een medicus. Een proeve van zijn pennenvruchten wil ik jullie niet onthouden:
'De patiënte is een vijftigjarige weduwe die niet langer samenwoont met haar man. Ze was depressief vanaf het ogenblik dat ze bij mij op consultatie kwam, ze heeft evenwel geen verleden van zelfmoord. De patiënte in kwestie kwam plotseling in ademnood, terwijl ze thuis sexuele betrekkingen had, die geleidelijk aan escaleerde op de spoedgevallendienst.'
Dat soort kromspraak dus. Maar alle gekheid op een stokje, onlangs kreeg ik plotseling last van een stekende pijn in mijn onderbuik. Onverwijld repte ik mij naar mijn huisdokter om de oorzaak van het ongemak te achterhalen. Hij stelde vast dat mijn appendix dringend operatief moest verwijderd worden. Nu ben ik als de dood voor operaties. De gedachte alleen al dat zo'n dokter met tangen en spatels in mijn lijf rommelt doet mij van kop tot teen verstijven. Wat dan uiteraard een operatie overbodig maakt, maar toch een te drastische oplossing is voor het probleem dat zich oorspronkelijk stelde. Maar dit geheel terzijde.
Op hoop van zegen legde ik mijn lot dus in handen van een gerenommeerd chirurg. Om het verloop van de operatie enigszins in de door mij gewenste banen te leiden overhandigde ik hem een lijstje met uitspraken die ik tijdens de operatie absoluut niet wilde horen.
- Oeps - Heeft iemand mijn horloge gezien? - Breng dat terug! Ondeugende hond, of kortweg, Apporte! - Hé, wacht eens! Als dat haar appendix is, wat is dan dit? - Wat bedoel je met: ze was niet in voor een sexoperatie? - Iedereen twee stappen achteruit, ik ben mijn contactlens kwijt! - Wel beste mensen, dit wordt een experiment voor ons allemaal! - Hoe zij is niet in orde met de ziekteverzekering? - Allez mensen, zet de beuk erin, ik wil op tijd klaar zijn voor Bay Watch - Hoe, jij hebt de scheiding aangevraagd! - Brand! Brand! Iedereen naar buiten
Ik moet toegeven dat het voltallige medische team in de operatiezaal zijn best deed om mijn wensen te respecteren. Er viel geen onvertogen woord dat het cardiogram-toestel naar extreem hoge toppen of uiterst diepe dalen kon doen uitslaan. Na een week mocht ik dan ook als een tevreden mens naar huis. Een maand na de ingreep kreeg ik echter opnieuw hevige buikkrampen. Ik belandde op de spoedgevallendienst van het eerdergenoemde ziekenhuis. Volgens de dokter van wacht die mij meteen na de opname onderzocht moest ik terug onder het mes. Mijn buik was helemaal ontstoken. Het chirurgische team heeft er twee dagen later een stuk pizza uitgehaald. Of het om pizza Margherita of pizza Napolitan ging viel niet meer uit te maken.
Vzw Leed & Lompen is gevestigd in de Joodse buurt van Antwerpen. Vanuit het raam kijk ik pal op de synagoge waar op vrijdagavond de mannen uit de buurt als zwarte kraaien samenscholen. Het zijn Chassidische joden met een streng orthodoxe geloofsbeleving. Sommige dragen keppeltjes, anderen hebben van die vreemdsoortige taartvormen op het hoofd. Vrouwen dragen dikke pruiken die vaak in het geheel niet accorderen met hun gelaat. Het is een symbool van piëteit zoals de hoofddoek bij de moslima. Al bij al bieden deze mensen een troosteloze aanblik. Zelden of nooit zie je ze lachen of eens tomeloos uit de bol gaan. Het bestaan is een ernstige aangelegenheid in dienst van God en van de alomtegenwoordige thora. Brood en spelen worden verdiend in het zweet des aanschijns.
Het is zondagavond en ik heb overuren gepresteerd. De deadline van het jaarverslag is ons over het hoofd gesprongen en ik ben bezig met een inhaalbeweging. Het valt niet mee om je handel en wandel van een heel jaar in een dossier van 40 bladzijden samen te vatten. Het is huilen, vloeken, gillen. En de fauna en flora die ik op straat zie bieden weinig soelaas. Joden zijn niet erg toegankelijk. Ze leven in hun ghetto, hebben hun eigen rituelen, hun eigen feesten. Een geschiedenis van vervolging laat zich zo maar niet uitvlakken, en leidt onvermijdelijk tot paranoia. Of zijn het godsdienstige voorschriften die hen beletten om over het muurtje van de eigen lochting te springen? Who knows?
De winkels in de buurt zijn volledig op Joodse leest geschoeid. Bij de bakker zie je kunstig gevlochten sabbatsbroden, maar ook de matses liggen grijpensklaar uitgestald in de vitrine. Binnenkort is het immers Pesach, de dag dat de Joden de uittocht uit Egypte en de tocht naar het beloofde land herdenken. En dan staan er ongedesemde matses op het menu. De slagers, van hun kant afficheren trots dat hun vlees op een koshere manier werd toebereid. En verder is er heel wat drukte in boekhandels en antiquariaten die religieuze parafernalia verhandelen. Af en toe dringen er flarden zwaarmoedige Klezmer muziek door de kieren van de ramen. Want zelfs bruiloftsmuziek heeft bij de Joden een naargeestig ondertoontje. Soms heb ik zin om op zo'n in zwart chagrijn verpakte stifflip af te stappen en hem in het oor te fluisteren: 'hey, dude, take a walk on the wild site'. Een schuinsmarsjerende, vibrerende Joodse Gemeenschap, het lijkt me wel wat. Maar ik redekavel te veel. Ik wijk weer af, en ga de laatste hand leggen aan de 12 werken van Hercules. *Nu bid voor my, ik moet nog sneven ende inde wereld lyden pyn.* Slaapwel, beste mensen. En morgen gezond weer op.
Waarom hebben ze zo'n prachtige woorden als 'redekavelen' en 'vierklauwens' afgeschaft? ** vrij naar Egidius van J. Moritoen
Les jeux sont faits, rien ne va plus, de uitslag van de Bwards, de prestigieuze wedstrijd voor de beste blog van 2006, is dus gekend. Dit waren de winnaars. Volgende keer hopelijk wat meer deelnemers (en stemmers) van bloggen.be
Er zijn mensen die bij het uitbreken van de lente compleet uit hun dak gaan. In opperste euforie barsten zij los in lyrische gezangen of zetten zij hun ontbottende voorjaarsgekte op rijm. 'Het zonnetje zet alles in een clair-obscur waar Rembrandt alleen maar kon van dromen' is een veelgehoorde boutade. Of: 'de wereld breekt open in tienduizend lachende gezichten', nog zo'n klassieker. Of wat dacht u van: 'de wereld wordt herschapen in een lustprieel?'
Maar geen lust of hij gaat met last gepaard. En dat geldt in het voorjaar vooral voor de universele vrouw. Vrouwen van elke species, menselijk, dierlijk of plantaardig, worden geacht de hormonendans in te leiden die nodig is voor de instandhouding van de soort. Zij hebben de taak sappen te doen stromen die met de stroomsterkte van een Red Bull mannen het wijdere zwerk doen verkennen.
Daarom dragen vrouwen in de lente bij voorkeur frivole rokjes die opwaaien bij het minste zuchtje wind, zodat de quasi ongeïnteresseerde mannen op terrasjes zich aan hun fraaigevormde onderstel kunnen laven. Maar dit onschuldige tijdverdrijf heeft zo zijn prijs. Waar het politieke ordewoord 'stop de ontbossing' luidt moeten vrouwen zich immers waxen, plukken, scheren... kortom: grasmaaiend het lijfelijke gazon bestrijden. De bikinilijn wordt met de boordmaaier wat aangezet, liefst naar het minimalistische Braziliaanse model.
En precies daarom haat ik de lente. Ik ben namelijk één van die vrouwen die gezegend is met een bosschage van flinke woekergewassen. Meedoen met dat typisch vrouwelijke lenteritueel kost mij bloed, zweet en tranen. Een epileertangetje verliest in mijn aanschijn spontaan de euvele moed en krult ineen tot een zielig vraagteken. En ook het waxen is een maat voor niets. Drie weken na de ingreep tiert het dons weer welig. Heksen en toverkollen moet ik raadplegen om ietwat salonfähig voor de dag te kunnen komen. Met duivelse zalfjes en ander heksengebroed gaan zij mij te lijf. En zelfs zij zitten na de derde poging aan de valium.
Dus mensen, wil het mij wel vergeven als u mij in de lente niet in het straatbeeld ziet opduiken. Het zou mij spijten als ik met mijn verschijning de cadans van jullie lentekriebels verstoor. Dat ik een obstakel zou zijn voor de natuurlijke gang der zaken. Ik trek mij terug in mijn eigen struikgewassen en gebruik de lente om het lijvige boek 'En eeuwig zingen de bossen' van Tryvge Gulbranssen te verslinden. Ik hou als het ware een lenteslaap. Verlustigen jullie je maar in allerlei vruchtbaarheidsrituelen. In de winter kom ik wel boven water en geef ik jullie lik op stuk. Terwijl jullie in quarantaine in eigen huis de kou trotseren, regeer ik warm in mijn eigen vachtje over de hele wereld.
Een kennis van mij was ooit directrice van een school. In een notitieboekje had ze de grappigste antwoorden genoteerd die de leerkrachten van haar school tijdens de examens te horen kregen. Ik vond ze de moeite waard om hier weer te geven
NEDERLANDS: - De trappen van vergelijking? De positief, de comparatief en de aperitief. - Uit een opstel: Stappend door het landschap naderde de kerktoren.
- Polygamie is schrik hebben in kleine ruimten.
- Een zelfstandig journalist is een taxfree-journalist.(freelance)
- Binnen in een klok hangt een tepel.
ENGELS (3 aso): - Vertaal : "In de Middeleeuwen werden heksen op de brandstapel gezet." In the Middle Ages witches were fired.
- Verklaar : "workaholic". Verslaafd aan werken en alcohol.
- Vertaal : "Een vleermuis." a floddermouse
- Vertaal : "Een mooie vrouw." A bediful woman.
- Uit een opstel : He shot three times and now he is dad.
- A person who doesn't eat meat, is a vegetable. (vegeterian)
FRANS (zelfde 3 aso): - Vertaal: Duitsland was de vijand: la Germaine était la viande
- Traduisez : "Ce soir c'est la finale de la coupe du monde". Vanavond is het de finale van... de haarsnit van het volk.
- Vertaal : "Een woordenboek". Un prisma.
- Vertaal : "Nou en of !!" Maintenant et ou !!
GESCHIEDENIS (5+6 lj): - Wat is Bouillon? De stad van de bouillonblokjes.
- Beschrijf de reisroute van Christoffel Columbus in 1492. Via het Suez-kanaal.
- Wat deed Clovis om de Alemannen te overwinnen? Vechten.
- De piramiden dienden om koningen in te doen. Zo een ingewikkelde koning heette Mammie.
- Er waren hofdames en die hielden zich bezig met naaien en jongens om hen natte manieren te leren.
- De steden ontstonden doordat er mensen in de steden gingen wonen.
- Vroeger leefden de mensen van armoe.
GODSDIENST (zelfde graadsklas): - Noem een paar vreemde godsdiensten. De bamboes en de honda's.
- De hoogste rang bij de hindoes zijn de barmannen.(brahmanen)
- Verklaar de naam van de stad Babylon. Daar is een belangrijke baby geboren.
- Waarom kwamen de eerste missionarissen vooral uit Ierland? Omdat ze er daar te veel hadden.
- Waarom moesten in de Middeleeuwen de vuren 's nachts gedoofd worden? Omdat de aarden potten anders smolten.
BIOLOGIE (1 aso): - Tijdens de "ovatie" is de vrouw vruchtbaar. (ovulatie)
- Een betovergrootvader is een bedlegerige overgrootvader die zich in een terminale fase bevindt.
- De walvis voedt zich met "micro-orgasmen".(micro-organismen)
- Neandertalers herken je aan hun botten want die waren nog niet van rubber.
- Geef een symptoom van zware brandwonden. Assen.
- Als we ons gesneden hebben, komen er allerlei orgasmen zodat we het moeten ontsmetten.
- Sinds wanneer kan de mens rechtop lopen? Een jaar na de geboorte.
- Wat wordt bij de mens (uit een franstalig examen, er stond in de opgave ('chez l'homme') in de duisternis zeven keer groter? De penis.(de pupil)
- "Padden hebben een uitwendige bevruchting". Wat beteken dat? Als ze kinderen hebben, smijten ze de mannen buiten.
- Wanneer is een meisje geslachtsrijp? Wanneer ze vruchten kan geven.
Vandaag hangt de vlag bij het Vlaams Belang halfstok. Ons aller Filip heeft een dipje en is de hele dag niet om aan te spreken. En dit keer heeft Patrick Janssens daar niets mee te maken. Het is namelijk de internationale dag tegen racisme en discriminatie.
Het was vorig jaar veertig jaar geleden dat 21 maart door de Verenigde Naties werd uitgeroepen tot Internationale dag ter uitbanning van alle vormen van rassendiscriminatie. Daar was een concrete aanleiding voor.
Op 21 maart 1960 demonstreren in Sharpeville (Zuid-Afrika) enkele duizenden mensen tegen het gehate apartheidsregime. Hoewel de zwarte betogers ongewapend zijn opent de politie het vuur. Het gevolg is een vreselijk bloedbad: 69 betogers worden doodgeschoten, onder wie 10 kinderen en 8 vrouwen; 180 betogers raken gewond. De week daarop breken in heel Zuid-Afrika protest- en stakingsacties uit. Op 30 maart 1960 kondigt de blanke minderheidsregering de noodtoestand af. Meer dan 18.000 mensen worden opgepakt. Onder meer het ANC, de zwarte protestbeweging onder leiding van Nelson Mandela, wordt verboden. De wereld reageert geschokt. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties veroordeelt op 1 april 1960 het apartheidsregime.
Toch zal het nog een tijdje duren vooraleer de apartheid een systeem van rassenscheiding en discriminatie dat in 1948 in de wet werd ingeschreven wordt afgeschaft. In afwachting daarvan gaat de zwarte bevolking van Zuid-Afrika gebukt onder een onmenselijk regime van achterstelling en uitsluiting. De opeenvolgende presidenten houden strikt de hand aan een segregatiebeleid met de Rücksichtlosheid van het Grote Gelijk. De hoofdstad, Johannesburg is een stad van concrasten. Terwijl in november de jacarandabomen de omringende heuvels in een weergaloos paarse gloed zetten, klopt bij de bevolking onderhuids een rijpende zweer. In het zesde district van de stad mogen enkel blanken wonen. De gekleurde bevolking leeft opeengehoopt in de townships, zonder electriciteit of riolering en in de meest miserabele omstandigheden. Zwarten hebben maar een beperkt stemrecht en vrijwel geen politieke zeggenschap. Om de zuiverheid van het blanke ras te vrijwaren mogen zij bovendien geen gemengde huwelijken aangaan. En als toemaatje trekken zij ook in het onderwijs en op de arbeidsmarkt aan het kortste eind.
Opstanden zijn er te hooi en te gras maar die worden in bloed gesmoord, terwijl in de gevangenis van Robbeneiland, politieke dissidenten wegkwijnen. Europa kiest uiteindelijk kleur door allerlei acties te ondernemen. Zo organiseert Amnesty International een boycotactie van Kaaps fruit. De rekken met outspan sinaasappelen in warenhuizen en bij kleine zelfstandigen blijven maandenlang onaangeroerd. Manmanman, waren dat gouden tijden voor het barricadenvolkje dat wij destijds waren. Met pancartes en spandoeken bezetten wij kruispunten en bibliotheken. En dat voor a 'fistful of fruits'.
Gelukkig dragen ook internationale artiesten hun steentje bij om de apartheid een hak te zetten, zoniet was het verzet tegen apartheid een doodgeboren kind. Zo ontwerpt Jan Wolkers affiches voor de boycotacties en wordt onder auspiciën van Steven Van Zandt de muzikale lobbygroep United Artists Against Apartheid in het leven geroepen, die met platen zoals 'Sun City' het tij tracht te keren. In Zuid-Afrika deed Johnny Clegg, geïnspireerd door deze contrabande, zijn duit in het zakje door plaatselijk een gelijkaardige groep op te richten. Johnny Clegg en Savuka veroveren even later de wereld met songs zoals 'Asimbonanga'. Nergens echoot dat liedje zo mooi als in de Franse Maritieme Alpen. Maar het mooiste Zuid-Afrikaanse lied is ongetwijfeld de nationale hymne 'Nkosi sikelel' iAfrika die ook in de film over Steven Biko tot tranen weet te roeren.
In 1990 wordt eindelijk de apartheid afgeschaft In 1994 worden voor het eerst vrije verkiezingen gehouden, volgens het principe one man one vote.
Vandaag likt Zuid-Afrika nog steeds zijn wonden. Het wegwerken van de gevolgen van een racistisch beleid neemt doorgaans tientallen jaren, soms zelfs meerdere generaties in beslag.
Ik begin dit gedicht met luide stem Zodat je meteen weet wie ik ben Ik heet Jens Ben een kleine mens Met één grote wens Dat ik ondanks mijn vervelende ADHD Eens zorg voor wat minder baren op de zee
Daarom ga ik vanaf nu alleen maar fluisteren Jullie blijven toch ook aandachtig luisteren Want ik zit met een levensgrote vraag Als praten zilver is En zwijgen goud Wat is dan fluisteren Brons misschien? Ik weet het niet Maar roep het niet Want als ik te fel verschiet Begin ik weer luidop te praten Ben ik weer terug bij mijn zinnen En zit ik weer... aan de Rilatine
Geert Van Istendael, de man die te keer gaat tegen koterijen allerhande, heeft een getalenteerde dochter. Judith Van Istendael deed diverse kunstopleidingen. Ze illustreerde onder andere voor Querido en Malmberg en publiceerde korte verhalen in de striptijdschriften Ink, Demo en Zone 5300. In februari bracht Judith een stripverhaal uit. 'De Maagd en de neger' is de titel van het album en liefde en hartstoch zijn de centrale thema's. Het hoofdpersonage in de strip is een vader die de liefde observeert tussen zijn dochter Sofie, economiestudente, en Abou, politiek vluchteling uit Togo. Aanvankelijk ziet de vader de relatie van zijn dochter niet zitten. Maar zijn afkeer van deze verhouding verandert gaandeweg. Uiteindelijk vertrouwen vader en moeder op het koppige kompas van hun dochter en héél langzaam, haast onmerkbaar, gaan ze Abou zelfs waarderen. Het album werd uitgegeven bij Uitgeverij De Harmonie
Het toonaangevende tijdschrift Time Magazine kiest ieder jaar 'de Persoon van het Jaar' uit het morrende volk. Hij of zij heeft dat jaar de meeste impact gehad op het nieuws of de actualiteit, al dan niet met het klieven van diamanten, het skeeleren op zoet water, of het uitvinden en de marketing van zichzelf. Zo sierden of ontsierden onder andere reeds Hitler, Stalin of Albert Einstein de cover van het magazine. In het jaar 2006 draaide de verkiezingen van Time Magazine uit op een massale ex aequo. Alle gebruikers van YouTube en Myspace werden persoonlijkheden van het jaar. Even voorstellen: My Space is eigenlijk een soort 'netwerksite' waar iedereen een eigen profielpagina kan aanmaken. Een universitair diploma is geen vereiste, een lobotomisch verleden mag, alles wijst immers zichzelf wel zo'n beetje uit. Op enkele minuten creëer je jouw webpagina, met foto's, video's, een eigen blog, muziek.... Je kan er zelfs ingeven welke boeken, films, perversiteiten je leuk vindt, meer nog, je kan zelfs wereldwijd op zoek gaan naar mensen met dezelfde interesses of afwijkingen als jijzelf. Wil je dus chatten met iemand uit, pakweg Australië, die net als jou graag naar horrorfilms kijkt, zot is van hardcore, junkfood en linedancing dan is er veel kans dat je na wat surfen een 'match' zal vinden.
Je kan je zoekcriteria zo instellen dat je myspace als een soort vriendensite gebruikt, maar eigenlijk is hij groot en bekend geworden door het plotse succes van relatief onbekende groepjes die hun eigen pagina aanmaakten en die de toptien ingekatapulteerd werden omdat de gebruikers van Myspace hun nummers massaal begonnen te downloaden. Sommige van die nummers stonden in de Engelse hitparade plotseling op nummer één door de downloads op o.a. Myspace. Door de hype rond de site is het aantal nieuwe registraties gestegen tot 230.000 per dag. In totaal zijn er al zo'n 120.000.000 gebruikers wereldwijd.
YouTube voorstellen aan bloggers is waarschijnlijk zoiets als een open deur intrappen. Dat doen we dus lekker niet. Myspace en YouTube zijn het mooiste bewijs dat je soms met weinig middelen ook groot kan worden, als je maar creatief genoeg bent en een extra zintuig hebt voor het gat in de markt.
In de marge nog iets over Stumbleupon: in eerste instantie moet je op Stumbleupon.com een programmaatje downloaden. Bij je inschrijving geef je aan welke je interesses zijn (vb. film, humor, multimedia, muziekgenre, George Bush). Dan selecteert het programma op basis van de door jou ingegeven criteria enkele sites. Het is aan jou om te zeggen of de getoonde sites voldoen aan wat je zou willen zien. Is dit niet het geval zoekt de computer iets anders. Op deze manier filter je de sites eruit waar je niks aan hebt en krijg je na een tijdje alleen die adressen die volledig naar jouw smaak zijn. Dit levert niet alleen een hoop interessante nieuwe sites op waar je anders nooit van gehoord zou hebben, maar het levert je ook pakken tijdswinst op. Hoe vaak zit je anders niet te googlen tot je juist gevonden hebt wat je zocht. Dit alles ter info van de digibeten die net zo als ik altijd achterop hinken wat de nieuwsgaring inzake cyberspace betreft, oh gij, armen van geest. Ben ik een nerd of ben ik een nerd?
Het begon allemaal vrij onschuldig. Ik begon na te denken op feestjes om schoon schip te maken met allerlei muizenissen in mijn hoofd. Maar van het ene kwam onvermijdelijk het andere, en al vrij snel was ik niet langer een sociaal denker. Ik begon na te denken als ik alleen was, zogezegd om te ontspannen, maar ik wist dat ik mezelf een rad voor de ogen draaide. Ik wilde gewoonweg niet dat anderen zich vragen gingen stellen over de bokkensprongen van mijn geest. Nadenken werd alsmaar belangrijker voor mij en op het einde van de rit deed ik niets anders meer dan mijn hersenen pijnigen. Wat de precieze oorzaak was van deze cerebrale escalatie kan ik enkel maar gissen. Feit is wel dat denken in onze kennismaatschappij een gedrag is dat sociaal geaccepteerd en zelfs bejubeld wordt. Dat heeft ongetwijfeld een triggereffect gehad op mijn ontsporen. En wie weet speelt er ook nog een genetische component.
Hersenacrobatiek werd voor mij een ware passie. Ik begon na te denken op mijn werk. Ik wist dat denken en werken niet altijd samengaan, maar het was sterker dan mezelf. Tijdens de lunch ontweek ik mijn collegas om mij te kunnen verdiepen in de geschriften van Plato, Sint Augustinus, Aristoteles en Milton Friedman. Bij terugkeer in mijn kantoor was ik totaal verdwaasd en in de war en enkel nog in staat om te prevelen: wat doen we hier in godsnaam?
Thuis ging het ook helemaal fout. Op een dag schakelde ik de televisie uit en vroeg aan mijn partner wat de zin van het leven was. Hij bracht die nacht door bij zijn moeder.
Al vrij snel kreeg ik de reputatie een zware hersengymnast te zijn. In die mate zelfs dat ik op een dag door mijn werkgever op het matje werd geroepen. Stefanie, zei hij, ik mag je wel, en ik vind het moeilijk om je dit te zeggen, maar je geestelijke capriolen zijn een levensgroot probleem geworden. Als je niet ophoudt met denken op het werk, zal je binnenkort een andere betrekking moeten zoeken. Dit gaf mij weer stof tot nadenken.
Een tweetal uurtjes na dit gesprek kwam ik thuis. Snoopy, zei ik tegen mijn lief, ik heb eens nagedacht. Dat weet ik maar al te goed, antwoordde hij, en ik wil de scheiding aanvragen. Maar Snoopy toch, zo erg is het nu toch ook weer niet! Jawel, het is ernstig, antwoordde hij met trillende onderlip. Jij kan alleen boompjes opzetten over kwantumfysica en het stafrijm in het deuteronomium, maar het vlees wil ook wel wat! Ik heb af en toe wat lichamelijk vertier nodig om mijn werk naar behoren te kunnen doen. Dus als jij blijft denken zijn we binnen de kortste keren straatarm. Verkeerd syllogisme, zei ik met gefronste wenkbrauwen, nu goed, ik ga naar de bibliotheek. En diep in mijn kruis getast (voor zovelen de sedes sapientiae) voegde ik de daad bij het woord.
Op weg naar de bibliotheek verheugde ik me al op het feit dat ik weldra de tanden zou kunnen zetten in het boek van Borgerhoff en Lamberigts over terroristen. Maar in de buurt van het plaatselijke walhallah van de literatuur werd ik plotseling overspoeld door endorfines die mij als een konijn op speed naar de glazen voordeur deden rennen. De bibliotheek was helaas gesloten. Achteraf bekeken was er waarschijnlijk een hoger macht in het spel. Toen ik op mijn knieën viel en het koude glas van de deur betastte, smachtend naar geestelijk soelaas, viel mijn oog op een poster. Beste, ben je verslaafd aan het zwaardere denkwerk, ruïneert je hyperkinetische geest je leven? stond er in dikke zwarte letters op gedrukt. U kent die slogan wel. Hij is het keurmerk van de Anonieme Denkers.
En vandaag mag ik mij een gewezen denker noemen. Geen enkele bijeenkomst van de Anonieme Denkers sla ik over. Iedere keer bekijken we een non-educatieve video. Vorige keer ging hij over Jerry Springer die de ontwenningskuur van Britney Spears belichtte. Na dit soort lichtvoetige intermezzo 's bespreken de deelnemers in gesloten kring hoe het hen de laatste tijd verging met het vermijden van zwaar cerebraal keurturnen. Dat valt meestal nogal mee, want zij hebben een onderlinge telefonische hulplijn zodat denkers in nood altijd een luisterbereide lotgenoot kunnen contacteren. Hoeft het nog gezegd dat het leven zo veel eenvoudiger is sinds ik de betekenis ervan niet langer achternahol. Ik kreeg mijn job terug, en ook thuis is alles weer peis en vree. Nu staar ik urenlang naar de televisie, en incasseer zonder morren mijn dagelijkse dosis brainwashing, zonder mij te verliezen in beschouwingen over de mysteries van het leven.
Uiteraard moet ik mezelf blijvend in acht nemen, want ook voor de brainjunk luidt het adagium: 'eens verslaafd, altijd verslaafd'. U vindt me dus bij voorkeur op zonovergoten stranden, in lunaparken en in opiumketen. Plaatsen waar het verstand zonder enige moeite op nul kan worden gezet. Hervallen? Ik moet er niet aan denken.
Het huishouden doen is een discipline die in het geheel van menselijke activiteiten altijd een ondergeschoven kindje is gebleven. Zelden zie je de actrices van soapseries met stofdoek of zeemvel over het scherm flaneren. Zelden hoor je ze fantaseren over een op handen zijnde date met zwabber, dweil of ragebol. Soapdivas hebben van die zelfreinigende huizen die zich door een druk op een knop automatisch van stof en vuil ontdoen. Kwestie van geen barsten in hun gemanicuurde handjes te krijgen. Wij, gewone stervelingen - eilaas - kunnen er niet omheen dat ons optrekje af en toe om een poetsmiddel schreeuwt. En wel een dat de inboedel en onszelf alle hoeken van de kamer laat zien. Ook al vinden we dat knudde.
Het onderdeel van het huishouden dat mij onveranderlijk de gordijnen injaagt is de strijk. By Jove, wat heb ik een bloedhekel aan die katatone bezigheid. Het heeft wat weg van een tegelplakker met je t' aime moi non plus als ultieme glijmiddel. Urenlang sta je vastgebrand op dezelfde plek achter de strijkplank, terwijl je een onhandelbaar stukje techniek over een lap textiel laat surfen. Met heimwee denk ik dan aan mijn moeder die het strijken tot kunstambacht had verheven. Gracieus en soepel laveerde ze met haar boutje over hemden en broeken tot alles perfect in de plooi viel. Bij mij lijkt het eerder of het Ros Beiaard met zevenmijlslaarzen over ijs van één nacht galoppeert. Kreuken en plooien varen en wel bij en weigeren obstinaat zich glad te laten strijken.
Maar nu is er dus tante Kaat. The Queen van stoffer en blik, die op eenvoudig verzoek wonderen in uw huis verricht. Een huishouden van Jan Steen verandert ze in een wip en een zucht in een modelwoning die zo uit het lifestyle magazine Ariadne at Home is geknipt. Van Ma Flodder en de Kavijaks maakt ze interieurstilisten die stof en vuil tot vijand numero uno hebben gebombardeerd. En volgens zij die het kunnen weten is deze metamorfose van permanente en zielsverheffende aard. Wat belet mij dan om tante Kaat op te beamen? Waarom zou ik geen beroep durven doen op deze reine du ménage? Eén telefoontje volstaat wellicht.
Maar dan denk ik aan al die stoethaspels die ik in haar programma de revue zag passeren. Les miserables die er geen punt van maakten hun vuile was in al zijn verbijsterende details voor TV-kijkend Vlaanderen buiten te hangen. De wackos die ons een blik gunden op de Smokey Mountains van hun marginale bestaan. De rotzooi, en ellende die zij binnen de muren van hun huis opstapelden en niet zonder enige trots voor jan en alleman etaleerden. De chaos die misschien wel een afspiegeling was van hun mentale staat. En tante Kaat die hen voor het oog van duizenden kijkers als een grootinquisiteur kapittelde voor hun zelfgezochte 'verelendung'. Je moet goed gek zijn, zegt mijn beschermengel dan. Daar moet ik hem gelijk in geven. Ik wacht wel tot Kaat een boek uitbrengt over de finesses van het strijken.
Wie wordt de beste blogger van 2006? Dit mysterie wordt op vrijdag 23 maart ontraadseld in Het Paleis in Antwerpen. Dan worden namelijk de bwards uitgereikt. De prijs die het beste Belgische blog in de bloemetjes zet. Ofte, de oscar voor het beste script van de blogosfeer. Achteraf wordt er uiteraard gefeest! Hoofdzakelijk om komaf te maken met het cliché dat bloggers intellectuele nerds zijn op een vreugde-arm dieet en met memel in de benen. Aan het slotspektakel gingen een aantal selectierondes vooraf. Kandidaten die zich inschreven voor de wedstijd werden aan de kritische mening van bloggend Vlaanderen onderworpen. Want het merendeel der stemmen bleek inderdaad van bloggers of bloglezers te komen. Opvallend is dat ook dit keer bloggen.be maar zwakjes vertegenwoordigd is. Ik heb maar een drietal van onze medebloggers in de lijst van deelnemers kunnen detecteren. Ik heb ze in een rood kleurtje gezet. Positief is dan weer dat de koplopers in de voorlopige selectielijst niet op basis van het blootgehalte van hun blogpersonages gekozen zijn. '2 girls', het duo dat vorig jaar de hoofdvogel afschoot in de wedstrijd van Clix bevindt zich nu zowat in het midden van het klassement. Pikant detail: Bert Anciaux doet blijkbaar ook een gooi naar de titel en staat in in de voorlopige lijst bij de vijf laagst gequoteerden. Schrijven is dus blijkbaar niet zijn culturele dada. En dat voor een mandataris die zijn carrière begon bij een partij die zich oorspronkelijk op de taalstrijd profileerde. Foei, Bert, het TAK is van schaamte ondergedoken. Als daar maar weer geen tranen van komen! Alle informatie vind je overigens op http://bwards.carreconfiture.be/blog/
Benefiets Tegen Zinloos Geweld opgestart Op 12 april 2006 werd de 17-jarige Joe Van Holsbeeck in de lokettenzaal van het Brusselse Centraal Station doodgestoken om zijn mp3-speler. Niet veel later werden Mohamed Bouazza, Luna en Oulemata en Guido De Moor slachtoffers van zinloos geweld. En onlangs nog moesten Bart Bonroy en Yannick Amba-Bongelo een ogenschijnlijk banaal meningsverschil bekopen met hun dood. Het zinloze geweld zit in de lift in onze maatschappij. Een pasklare oplossing is er niet maar je kan wel een filosofie verspreiden die moet bijdragen tot meer bewustwording. Daarom nam Theaterbureau XL het initiatief om de actie Artiesten Tegen Zinloos Geweld te starten. Als symbool voor de actie werd gekozen voor de vlinder. Een prachtig, nuttig en, net zoals de mens, een kwetsbaar dier. De reacties waren zo hartverwarmend dat de oprichting van een aparte vzw noodzakelijk werd. Dat werd dan vzw Zinloos Geweld.
Binnenkort is het precies 1 jaar geleden dat de vzw Zinloos Geweld werd opgericht, 1 week na de brutale moord op Joe Van Holsbeeck. De vzw wil op een permanente basis allerlei projecten realiseren. Hiertoe organiseert Zinloos Geweld twee benefiets met bekende artiesten. Het eerste benefiet grijpt plaats in de Capitole Gent op donderdag 12 april. Deze dag werd bij de oprichting van de vzw uitgeroepen tot de eerste Dag tegen de zinloosheid van geweld in Vlaanderen. Het is ook dag op dag één jaar na de moord op Joe Van Holsbeeck.
Acteur Kurt Defrancq presenteert. Treden o.m. op: Danny Ronaldo, Ron De Rauw (van de groep MOO en acteur van "Wittekerke"), stand-up comedian Piv Huvluv, Rik Tans & blueszangeres Kathleen Vandenhoudt, Miek & Roel (meter & peter van de vzw), cartoonist ZAZA van De Standaard, onze Ambassadrice Gella Vandecaveye. Praktisch: 12 april 2007, Capitole Gent, 20u15. Tickets:16 exclusief reservatiekosten. Reservaties via Uitbureau 09/233.77.88.
Benefiet Antwerpen op vrijdag 27 april. Met de steun van de Provincie Antwerpen in de Arenbergschouwburg. Acteur Kurt Defrancq presenteert. Treden op: 'MOO (met o.m. Rembert De Smet, bekend van de legendarische jaren '80-popgroep 2Belgen), cartoonist ZAZA, Gella Vandecaveye, Vitalski en Kommil Foo. Praktisch: 27 april 2007, Arenbergschouwburg Antwerpen, 20u15. Tickets: 16 exclusief reservatiekosten. Reservatie via Arenberg 070/222.192 of online via www.arenbergschouwburg.be.
April 2007 wordt tegelijk de eerste sensibiliserings- en campagnemaand van VZW Zinloos Geweld. Tal van organisaties zetten acties op in het kader van de campagne. Verdere informatie volgt. Info: www.zinloosgeweld.net. Guido Van Peeterssen.
Sara, een vroegere schoolvriendin van mij runt een restaurant in Lier. Of liever, haar man, een Chinees afkomstig uit de provincie Kanton runt het restaurant terwijl Sara waakt over de goede gang van zaken. Een aantal weken geleden kregen wij de lumineuze inval om samen met een tiental gewezen klasgenootjes een reunie te organiseren, bij een gezellig dineetje in Sara's restaurant. Haar echtgenoot Wung Li stelde een menu samen, maar maakte ons er op attent dat het hoofdgerecht drie dagen voorbereiding vergde. Het was dus zaak om onze vriendinnen tijdig uit te nodigen zodat zij eventueel nog regelingen konden treffen inzake kinderopvang, of andere besognes die deelname in de weg stonden. 10 dagen voor het gebeuren stuurde ik dus een e-mail naar de betrokken personen met de volgende boodschap: 'Sara en ik nodigen jullie uit voor een dineetje bij kaarslicht in Wung Li's restaurant in Lier. Het hoofdgerecht is een kreeft van vier kilo. Dit was het startschot voor een e-mailconferentie ofte marathon die ei zo na alle servers uit Antwerpen en omstreken platlegde.
Linda: voor een bord haaievinnensoep en gordeldier gebakken in een kleioven teken ik meteen! En vraag aan Wung Li of hij nog wrattenzwijn serveert. Ik ben zwanger en heb rare voorkeuren. By the way, ik sta op een eiwit-arm dieet Nicole: enkel als je mij schriftelijk en aangetekend bevestigt dat niet jij maar Wung Li de kok van dienst is Sofie: een kreeft van vier kilo kan op aarde gemiddeld 35 jaar oud worden. In het gunstigste geval zelfs 75 jaar. Diezelfde kreeft heeft slechts vijftien minuten nodig om te sterven in kokend water Carine: ik heb een fobie voor kwik- en loodvergiftiging Nicole: hoe? heeft die kreeft een thermometer ingeslikt? Deirdre: men beweert dat je een kreeft kan hypnotiseren door over haar hoofd of buik te wrijven. Dan kalmeert ze voor het koken. Ook valium helpt. Andere manier van doden: je zet de punt van een scherp mes op haar hoofd en drukt het lemmet precies tussen haar ogen naar beneden. Een snelle en pijnloze dood gegarandeerd. Sonja: ik zag net een sticker van Gaia: ik hou van al mijn schepselen. God Trees: ik ben uw stelligen proefondervindelijk aan het toetsen. Ik heb hier een kreeft van vier kilo en hoe lang ik ze ook onderdompel in kokend water, ze wil niet dood. Sofie: haal ze uit de yacuzzi en steek ze in de kookpot. Oen Deirdre: een kreeft met obesitas kan niet gezond zijn Tinneke: mijn sterrenbeeld is kreeft, Tropical Cancer van H. Miller is mijn lievelingsboek en ik ben geboren ter hoogte van de kreeftskeerkring. Mijn astrologe raadt me ten stelligste af aan die orgie deel te nemen.
Dit digitale verkeer ging door tot laat in de namiddag. Zes uur en 20 e-mails later wist ik nog altijd niet wie er al dan niet zou deelnemen aan het feestje. Drie e-mail marathons later wist ik het wel. Het werd overigens een puik feestje
De huwelijksperikelen van schepen Van Bellingen uit Sint-Niklaas krijgen een leuk staartje. Niet alle mensen van Sint-Niklaas zijn immers allergisch voor een gebronsd kleurtje! Integendeel, een groot aantal onder hen zet zich erg actief in voor vluchtelingen en mensen zonder papieren. Jozef Hertsens van VLOS (Vluchtelingenonthaal St-Niklaas) is hun boegbeeld en viel reeds meermaals in de prijzen omwille van zijn initiatieven op dat terrein. Klein en tenger als hij is, verzet hij bergen om het lot van aangespoeld wrakhout uit vreemde landen te verzachten. Dat doet hij in de wetenschap dat er onder de algen en wieren die dat wrakhout op zijn drift meenam soms heel wat schatten en kwaliteiten verborgen zitten. Het voorval met Van Bellingen dat breed in de pers werd uitgesmeerd toverde het schaamrood op Jozefs' wangen. Op 21 maart as. gaan de burgers van Sint-Niklaas op de dag tegen het racisme dan ook massaal vreemd. Zij willen het licht laten schijnen op al die Belgen die geen koudwatervrees aan de dag leggen voor inwoners die niet aan de frites-met-stoofvlees cultuur zijn ontsproten. En die Belgen zijn nog altijd talrijker dan hun antagonisten. Blank, zwart, rood, geel geven elkaar daarom op die datum symbolisch het ja-woord in diverse talen. Daarmee willen zij gestalte geven aan het grootste multiculturele huwelijk van Vlaanderen. Reeds meer dan 300 koppels uit alle hoeken van het land en zelfs daarbuiten schreven zich in. De kandidaten moeten vijf uitdagingen aangaan die betrekking hebben op huwelijk en multiculturaliteit. De apotheose van het evenement is de huwelijksceremonie die schepen Van Bellingen voltrekt voor alle mensen die wel door hem gehuwd willen worden en verder kijken dan de huidskleur. Het geheel word omlijst door allerlei randanimatie.
Als daar ooit zwangerschappen van komen komt er zoiets als een massadoop!
Vroeger hield ik alleen van je ogen. Nu ook van de kraaiepootjes ernaast. Zoals er in een oud woord als meedogen meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer. Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen. Er is meer om van te houden. Er zijn meer manieren om dat te doen.
Zelfs niets doen is er daar één van. Gewoon bij mekaar zitten met een boek. Of niet bij mekaar, in 't cafè om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien en mekaar missen. Maar altijd mekaar, nu toch al bijna zeven jaar.
Bent u voor of tegen de herinvoering van de prachtige woorden 'vierklauwens', 'redekavelen', 'verwatenheid'. Bij voldoende interesse lanceer ik een actie om deze terug op te waarderen!
Er zijn mensen die bij het uitbreken van de lente compleet uit hun dak gaan. In opperste euforie barsten zij los in lyrische gezangen of zetten zij hun ontbottende voorjaarsgekte op rijm. 'Het zonnetje zet alles in een clair-obscur waar Rembrandt alleen maar kon van dromen' is een veelgehoorde boutade. Of: 'de wereld breekt open in tienduizend lachende gezichten', nog zo'n klassieker. Of wat dacht u van: 'de wereld wordt herschapen in een lustprieel?'
