Soetkin in Burkina Faso
E-mail mij


Archief per week
  • 17/12-23/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 26/09-02/10 2005

    Verslag van een onvergetelijke ervaring
    27-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Dag lieve lezers,

    Zoals aangekondigd ben ik dus met miek en haar groep meegegaan naar Banfora. Het was een echt avontuur. Miek en co zijn eerst hierheen gekomen om de school en zo eens te zien. De kindjes waren wel wat teleurgesteld dat ze hen niet gezien hebben... Daarna zijn we in een krakkemikkig busje vertrokken naar Banfora. Eerst moet ik iets rechtzetten, ze hebben daar geen zeepaardjes maar nijlpaarden, de verwarring komt door het frans, beide beginnen met hypo... Daar aangekomen zijn we eerst naar de watervallen gegaan. Er is daar blijkbaar een bron en de Afrikanen zeggen dat het een echte “don de dieu” is omdat het wetenschappelijk niet te verklaren is... Met een stuk of 4 zijn we in het water gesprongen en hebben we onder de waterval-douche gestaan. Ik had mijn badpak mee, de anderen niet. Toen ik voor het vertrek nog een foto vroeg met Miek, is ze voor de tweede keer tegen de vlakte gegaan. Maar nu was ze gewond. Ik hoop echt dat het al beter gaat want gisteren mankte ze echt. Ik probeer de fantastische foto, die van veel te ver is getrokken, in bijlage te steken. Ben benieuwd of dat gaat lukken. Dan gingen we door naar een meer waar nijlpaarden zouden zijn. Onderweg viel de camionnette in panne (wat had je gedacht?), als de chauffeur aan het stuur draaide, gingen de wielen niet meer mee... Zalig om te zien hoe ze dat dan proberen te herstellen. Toen we vroegen of het meer nog ver was, zeiden ze dat het op een goede kilometer was, dus zijn we te voet vertrokken. Tegen dat we er aan kwamen was de avond gevallen... Van het meer zagen we nog slechts een schim en dus konden we zeker het water niet meer op om de nijlpaarden te zien. Wat jammer! Maar toen begon de miserie pas, de dorpelingen wilden dat we toch de helft van de prijs aanrekenen, maar dat was buiten Miek gerekend. Ze heeft op zijn Burkinees boel gemaakt met de gids en uiteindelijk heeft de chauffeur ervoor gezorgd dat we toch door konden. (De dorpelingen hadden nl de straat met een touw afgesloten.) De auto was half en half gerepareerd, dus hebben we er dubbel zo lang over gereden om terug in Bobo te geraken. ’s Avonds zijn we op restaurant geweest en heb ik voor de eerste keer iets anders dan rijst en to gegeten: ik heb een pizza gegeten... Echt heel lekker, amai. Ik geniet er nog van. ’s Avonds dan met een taxi naar huis wat alweer een heus avontuur was... ’s Nachts stond ik dan voor een gesloten poort, dus heb ik staan roepen tot ze opendeden... Het was veel te laat... Vandaag alweer lesgegeven en vanmiddag nog activiteit. Morgen gaan we, als alles goed gaat een uitstap maken met de kinderen, te voet naar een of ander plaatsje hier in de buurt. Ik ben benieuwd. Ik hoop maar dat het niet regent want anders gaat het niet door.

    Liefs,
    een vermoeide

    Soet

    27-07-2007, 15:13 geschreven door Soetkin  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.privé-concert

    Dag lezer,

     

    Alles kits hier. Gisteren ben ik dus naar Miek haar verblijfplaats geweest. Ik heb er gegeten (rijst en to voor de verandering J) en dan was er een muziekgroepje gekomen. Ze hebben eerst geprobeerd om de belgen aan te leren hoe de instrumenten te bespelen. Daarna hebben ze een concertje gehouden. Het was in elk geval heel leuk. Miek en haar groep maken samen een reis door Burkina en Mali. Ze stellen het heel goed heb ik de indruk.

    Gisteren ben ik dan door een Burkinees naar huis gevoerd. Omdat het geregend had en het donker was, was dat alleszins geen lachertje. We zijn een keer bijna gevallen en ik denk dat we het in een even snel tempo te voet hadden kunnen doen. Maar allez, dat is net wat het allemaal spannend maakt. Deze namiddag ga ik met Miek mee naar Banfora, er zijn daar meren en zeepaardjes en zo. Ik hoop dat het leuk wordt. In elk geval is het vandaag niet echt zonnig, dus ik weet niet of zwemmen erbij zal zijn...

    Ik hou het bij een kort bericht voor vandaag, ik ga nu nog een uurtje gaan lesgeven.

    Greets

    Soet

    26-07-2007, 13:10 geschreven door Soetkin  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    25-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Hello trouwe lezers,

    Voor ik ga eten met de paters nog eens een blog-bericht. Gisteren was ik weer uitgenodigd bij Kouassi. Ik stond op het punt te vertrekken toen Anna en Doudou (huisgenoten) mij erop wezen dat het gevaarlijk was (zoals mme Annick ook al eens gedaan had). Ik zei dat er andere mensen zouden zijn en dat het dus niet erg was, maar zij zeiden dat ik zekerheid moest hebben dat er andere mensen waren. Dus heb ik naar de paters gebeld en gehoord of zij ook gingen. En jawel hoor, ze waren uitgenodigd en gingen ernaar toe. Bijgevolg kreeg ik de toestemming van mijn huisgenoten. Nu, ik heb wel liever dat ze zeggen wat gevaarlijk is, dan dat ik plots voor iets gevaarlijks sta zonder het te beseffen. Het eten was vrij sober, gewoon een salade, iets wat we bij de paters en bij mme Annick als voorgerecht eten. Het was dan ook moeilijk om te weten of er nog iets na kwam of niet. Ik had dus juist genoeg gegeten om geen honger te hebben, maar niet genoeg om genoeg te hebben. De drank was water van de kraan, dus daar heb ik een slokje van gedronken en daarna mijn glas weggezet want ik smaakte dat het niet echt mineraalwater was. Maar soit, de vriendelijkheid en de uitnodiging was er. Tijdens het eten werd er naar een film gekeken. Het is opvallend hoe belangrijk de televisie hier is.

    Vandaag een test gegeven en één gesnapt op spieken, dus dat is nul... Ik heb eens gecheckt of dat hier in Afrika ook zo is en jawel... Jammer voor hem. Vannammiddag zijn het wedstrijden tussen de verschillende klassen. Ik ben benieuwd, mijn groep is echt wel enthousiast en ze doen zo hun best maar vorige keer tevergeefs. Ik hoop dus dat het goed gaat. Ik heb ze in mijn Engelse les van een paar tips voorzien, hopelijk levert dat iets op.

    Vannamiddag komt Miek (een collega van vake) naar hier en ’s avonds ga ik dan met haar reisgenoten iets eten en is er nog een soort van optredentje. Ik ben eens benieuwd. Verlang ook wel om wat Nederlands te praten want al dat Frans hier... Bovendien leer ik af en toe wat Dioula, al is dat wel moeilijker dan gedacht. Nu, de kindjes vinden het leuk om het mij te leren en ik vind het leuk om iets te verstaan. Toubabou is het eerste wat ik geleerd heb (ik weet wel niet of het zo geschreven wordt) maar het betekent Blanke.

    Zo, dat was het dan weer voor vandaag, wordt vervolgd!

    Liefs en tot blogs

    Soetkin

    PS Bedankt aan alle tantes voor de mails! Hier is het zonnetje elke dag van de partij

    25-07-2007, 14:53 geschreven door Soetkin  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Verhalen uit Burkina Faso



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs