Soetkin in Burkina Faso
E-mail mij


Archief per week
  • 17/12-23/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 26/09-02/10 2005

    Verslag van een onvergetelijke ervaring
    06-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

     

    Dag lezer,

    Overlaatst ging ik binnen in de koer van de prenovicen. Ze zaten met een aantal rond een vuurtje en ze riepen mij. Ik ging er –mij nergens van bewust – naartoe. Wat bleek nu? Ze waren een rat aan het roosteren in het vuurtje. Ik dacht eerst dat het geen echte was, dat het een “nounours” was, zoals dat zo mooi in het Frans noemt. Maar nee hoor, het was een echte mooie rat. Ik vroeg hen natuurlijk wat ze ermee zouden doen: het antwoord was simpel: opeten. Ik vond het beeld fantastisch: een aantal prenovicen rond een kampvuurtje een rat aan het roosteren: dat moest ik fotograferen. Ik deelde hen mee dat ik mijn fototoestel zou halen. Ik spoedde me naar mijn huis iets verderop. Toen ik terugkwam was de rat verdwenen en deden ze alsof het helemaal geen rat was maar iets anders. Ze speelden een eindje met mijn voeten en ik speelde met hen mee. Marc dacht op de duur dat ik echt boos was maar dat was zeker niet het geval. Devolgende dag werd er rat gegeten, zoals verwacht. Ze vroegen of ik wat wou hebben, en hoewel ik dag voordien had gezegd dat ik wel wat zou eten heb ik het niet gedaan. Eigenlijk niet omwille van het idee dat het rat is maar omdat ik bang ben voor de eventuele ziektes die zo’n dier kan hebben.

    Dat doet me denken aan de dag dat we naar het “slachthuis” geweest zijn hier in Bobo. Vreselijk gewoon: een terrein waar allemaal dieren lopen die geslacht moeten worden: in het rode stof blazen ze hun laatste adem uit en dan worden ze weer vervoerd naar waar ze vandaan komen. Hygiëne: nul. Ik vond het eigenlijk best wel akelig, maar ben blij het gezien te hebben.

    Tot zover deze blog over vlees eten. Ik weet niet of ik het verteld heb maar hond, kat, vleermuis staan hier vaak op het menu. De eerste twee zijn zelfs zeer begeerd. Zij vinden het echter vreselijk om kikkers te eten of slakken. Cultuurverschillen zijn er zeker!!

    Liefs

    Soetkin

    06-10-2007, 00:00 geschreven door Soetkin  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    03-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Dag lieve lezer,

    Na een dag hard labeur post ik toch nog een blog voor de fervente lezers onder jullie. Ik moet toch een verslag doen van het bezoek van nonkel wim. Nadat we nonkel wim 10 min in ouaga hebben gezien, heb ik nu wat meer tijd gehad om wat bij te praten. Het deed deugd om nog eens iemand uit Belgie te zien (hoewel het nu niet zo lang geleden was). Nonkel wim heeft er ook voor gezorgd dat ik eens wat luxe had: elke dag gaan eten (het is dan wel geen wok-dynasty, het eten mocht er toch wezen), twee keer in het zwembad van het hotel gedoken en twee keer een goed bad genomen... Ik denk niet dat jullie kunnen beseffen hoeveel deugd dat allemaal gedaan heeft. Vooral de eerste plons in het (veel te warme) zwembad was echt onvergetelijk. Verder heb ik N.W. getoond waar ik woonde, waar de paters verbleven en een aantal vrienden heeft hij ook ontmoet. Hopelijk vond ook hij het leuk even bij mij te zijn.

    Ondertussen ben ik dus hard aan het werken op het secretariaat, een heuse ervaring. Zo heb ik geleerd dat ik niet mag zeggen: “Vous pouvez vous asseoir” noch “asseyez-vous” maar wel: “il y a la place”. Ten tweede heb ik geleerd dat ik geen geld met mijn linkerhand mag geven. De reden daartoe is mij onbekend (en Marc, salesiaan trouwens ook); maar het is gewoon onbeleefd om dingen met de linkerhand te doen. Morgen is het hier rentrée scolaire, de school begint al om 7u ’s morgens: daar gaat mijn nachtrust. Het lukt niet om heel vroeg te gaan slapen want dan is het nog zo warm. Nu is het hier trouwens echt wel heeeeeeeeeeel warm, de regen blijft weg. Ik verlang tot november en december dan wordt het wat koeler. Verder vroeg ik waarom we niet buiten konden slapen (buiten de muggen gerekend) en dat is dus omdat er mauvais esprits zijn en als je buiten slaapt, dan loop je meer gevaar. Fantastisch toch?!

    Zo, dat is het zowat. Het wordt altijd maar drukker trouwens: nu is er in het weekend oratorio en in de week school. Vind ik nog wat tijd voor mezelf? Ik hou jullie op de hoogte...

    Zoen en tot blogs

    Soetkin

    03-10-2007, 20:27 geschreven door Soetkin  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Verhalen uit Burkina Faso



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs