Trouwe lezer,

Vandaag een berichtje over de dood omdat het iets is waar je hier veel meer in contact komt dan bij ons (vind ik). Tijdens meerdere gesprekken heb ik ondervonden dat ze veel meer geconfronteerd worden met de dood dan wij.  Ik logeer dus Mme Annick, een weduwe, haar man is gestorven tijdens een verkeersongeval. Zij had niet zoveel moeite met het vertellen dat haar man haar ontvallen was, al zei ze wel dat ze sedertdien vaak een hoge bloeddruk heeft. Dan Anna, ik heb haar meerdere keren gevraagd hoe het kwam dat ze bij haar tante woonde. Ik vroeg haar zelfs eens: je ouders, wonen hier dan ver van hier? En ze zei: nee, niet zo. Na nog een paar keer vragen blijkt dat haar ouders gestorven zijn, hoe heeft ze niet verteld. Verder hebben nog een aantal leerlingen mij verteld over een ouder, broer of zus die ze verloren hebben. Ik mag er niet aan denken. Dan besef je dat wij het in het Westen zoveel beter hebben. Het feit dat de mensen er minder vroeg sterven is daar een bewijs van.

Iets wat met de dood gelinkt is, is het leven. Tijdens het typen van dit blog bericht kwam er een dame vragen om voor haar zus te bidden in de mis van zondag. Ze is tien jaar getrouwd en heeft nog geen kinderen, dus zondag zal daarvoor gebeden worden. Ze krijgen hier ook wel veel meer kinderen dan bij ons (ik moet er nog eens achterkomen hoe zij dat verklaren, ik denk dat het is omdat ze geen of minder veilige voorbehoedsmiddelen gebruiken) Wat ook opvallend is, is de dagelijkse reclame op de televisie om te werken aan een Afrika zonder AIDS. Maar bij het bekijken van het spotje zeggen mijn huisgenoten: dat zijn zuid-afrikanen die in dat spotje spelen, dat komt omdat AIDS daar meer verspreid is. (Klopt dat Tom, ik dacht dat heel Afrika ongeveer in dezelfde situatie verkeerde?) In elk geval is het spotje aan alle Afrikanen gericht maar voelen de Burkinezen er zich niet door aangesproken. Ergens is het wel te begrijpen natuurlijk, maar het is wel jammer dat het spotje zijn doel mist.

Zondag vertrek ik naar Ouaga voor een paar dagen. Ik zou daar Parfait, Charles, Miek en co en Martine moeten zien. Ik hou jullie op de hoogte. Ik probeer ook daar op tijd en stond een bericht te bloggen...

Vake heeft gebeld uit Haïti, ook daar loopt alles op wieltjes,
Zoen,

Soetkin

04-08-2007, 17:44 geschreven door Soetkin  

Dag beste lezer,

Vandaag een beetje last van duizeligheid. Ik weet echt niet hoe het komt en ik hoop dat het snel overgaat want het is wel wat ambetant. Een beschrijving van waar ik leef en wat mijn plannen zijn staat vandaag op de agenda. Ik woon blijkbaar in een heel chic huis (dat wist een belgische mij te vertellen). Voor mij is dat huis totaal niet chic want er staat niets in. Maar wat het tot een luxueuze villa maakt is een frigo, een tv en een videorecorder. Voor de rest is er niets aan.... Geen vensters, geen vloer, wel een soort plafond (wat ook al uitzonderlijk is). Ik woon in Bobo zelf, niet in dorp of zo. Maar het is toch niet echt het centrum want hier is er geen asfalt. De wegen zijn dus van rode aarde, zoals verwacht... er is ’s nachts geen verlichting, het is hier dus pikdonker. Dat zijn zo allemaal dingen waar je niet bij stil staat als je vanuit België vertrekt... een zaklamp ware handig geweest bvb.

Normaal ga ik zondag voor een paar dagen naar Ouaga, hopelijk vind ik daar iemand die mij kan entertainen, en anders keer ik maar vroeg terug. Half augustus ga ik lessen spaans geven (drie uur per dag gedurende 10 dagen), ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen. Ze gaan hier wel nog aan een handboek moeten geraken want anders gaat het niet lukken vrees ik...

Verder wil ik nog een driedubbele oproep doen

1) wie een oud uurwerk heeft, mag mij dat opsturen want ik ben het mijne vergeten en zonder uurwerk leven is echt wel heel ambetant...

2) Is er iemand die zin heeft om te mailen of brieven te schrijven met een Afrikaantje (in het Frans) want heel veel kinderen vragen mij hier of ik aan een correspondent kan geraken...

3) Wie zin heeft om mij een brief te schrijven: het adres is hetvolgende

Centre Don Bosco

Soetkin Werbrouck

BP 1247 Bobo Dioulasso

Burkina Faso

Zo, dat was het dan voor vandaag,

Tot blogs,

soet

02-08-2007, 14:43 geschreven door Soetkin  

Dag lezer,

Deze morgen heb ik geprobeerd om iets te typen maar tevergeefs, de pc wilde niet mee. Hopelijk gaat het nu wel. Dit weekend heb ik niet echt iets speciaals gedaan. Ik hoorde wel veel muziek en zag veel volk een beetje verder in de “straat” (lees gewoon rode aarde waar geen huizen staan). Ik ben gaan kijken en heb gevraagd wat er gebeurde. Het was een doop van een kindje (wel een moslim-doop want de christelijke doop gebeurt met een heel aantal kinderen tesamen). Ik mocht al direct mee de dansvloer op en heb daar dan wat danspasjes geplaceerd... Toen vroeg ik waar dat kindje was en zijn we in het huis geweest en heb ik dus het bewuste kindje gezien. Ik heb het dan een goede doop gewenst (want dat moest zo) en ben na nog een paar danspasjes geplaatst te hebben naar don bosco gegaan... Daar kinderen het spelletje “vliegen vangen” geleerd. Het is geleden van op het speelplein in Spiere dat ik dat nog heb gespeeld... Maar ze kenden het niet en vonden het leuk. Maandag zag ik dan een aantal kinderen “vliegen vangen” spelen, echt grappig. Gisteren was het match en ik ben verantwoordelijk voor twee groepen en ze hebben beide gewonnen. Vreugde alom, ze gaan daar echt in op. ’ s Avonds dan iets raars gegeten (voor de verandering) want Mme Annick is terug, en dat zal je geweten hebben. Als ze ‘ s morgens om 5 u opstaat, dan hoort het hele huis wakker te zijn... Iedereen springt ook echt voor haar: ze zegt dan bvb ik heb geen bord en dan springen die kinderen recht om één te gaan halen (niet enkel de meid dus)... Moeke en vake knn daar alleen maar van dromen ... En daarbij laat ik het...
Binnenkort, op aanvraag van tante k. een beschrijving van mijn huis en de streek hier...

Liefs

Soet

31-07-2007, 14:52 geschreven door Soetkin