Dag lezer,

Twee blogs op een dag, als dat geen goed nieuws is. Ik heb ervoor gekozen om twee blogs te maken omdat de ene goed nieuws en de andere slechter nieuws bevat. Deze morgen zat ik, zoals elke dag trouwens, in het secretariaat. Plots kwam de leraar LO binnen dat er een noodgeval was. Ik moest wat lachen want er zijn hier nogal vaak «noodgevallen», hij vroeg het telefoonnummer van de ouders van een leerlinge. Ik zocht het op en gaf het hem. Toen er nog een paar mensen bij Rosalie (de zieke) waren geweest, zei marc dat het toch echt erg was. Ze hadden de «sapeur-pompiers» gebeld maar die lieten wel erg lang op zich wachten. Ik ben dus een kijkje gaan nemen, het kind lag daar buiten westen, geen hartslag, geen adem niets meer. Ik was er echt niet goed van, niemand hier kan wat van EHBO (ik incluis)… Toen ik aankwam waren de sapeurs er eindelijk. Nu die brachten niet de verwachte redding, ze legden haar gewoon in de camionnette en reden weg. Er was dus nog geen sprake van reanimatie, er was ook geen dokter in de ambulance… Ik raakte wat over mijn toeren, omdat ik dacht dat het niet goed komen. Eens in het ziekenhuis hebben ze haar gereanimeerd, na een paar uur was ze ook weer bij bewustzijn. Ik ga proberen in de loop van de week eens een kijkje te nemen in het ziekenhuis. Het verschil met de zorgen bij ons is zo groot. Die ziekenwagen, dat is een gewoon een oude camionette van bij ons… De salesianen hier zeggen ook dat het beter is om niet ziek te vallen en zeker geen erge ziekte. Ik doe mijn best… Het meisje had niet gegeten en had dus een suikertekort. Ze had meegedaan aan de LO-les en daarna had ze het begeven. Waarschijnlijk had ze geen geld om eten te kopen… Het leven is in elk geval niet eerlijk, dat is mij hier wel duidelijk geworden. Als Belg, moeten we blij zijn, we leven in een fantastisch luxeland, ook al hebben we geen regering…

Groetjes

Soetkin

29-10-2007, 18:45 geschreven door Soetkin  

Dag bloglezer,

Dit weekend was een heel erg druk weekend, zo druk zelfs dat ik geen tijd vond om een blog te typen. Het was heel leuk en ik heb alweer heel veel gezien… Vrijdagnamiddag ben ik in wat ze hier een cabaret noemen «dolo» gaan helpen klaarmaken met de tanties (dat zijn eigenlijk mama’s). Dat cabaret alleen al was de moeite om te zien. Dolo is een soort drank gemaakt van wat ze «mil» noemen, elien heeft er ook van kunnen proeven. Het is alcoholisch en wordt hier heel veel gedronken (ik denk omdat het niet zo duur is als bier en zo). Nu dat wordt in een soort kruik gegoten en op het vuur gezet voor een aantal uur. ‘s Nachts ben ik met Brice, zijn vlam en zijn neef op stap geweest. We zijn naar twee dansbars geweest (mijn eerste keer in bobo) en in één van de twee was er een kolonie blanken. Ik ben er niet mee gaan praten, ik ken er toch al genoeg bij onsJ

Zaterdag was ook een goed gevulde dag, want toen hebben we de kermis van zondag voorbereid en ben ik naar een doop geweest van een moslimbaby’tje. Op zo’n feest wordt er veel gedanst door de vrouwen, en ook gegeten. Ze maken dan zo rijstschotels en tô en zo van die dingen en eten dat dan met hun handen op, allemaal uit dezelfde schotel. Heel leuk om mee te maken.

Zondag was het dan kermis, eerst een twee uur durende mis met de voorstelling van allerlei groepjes die actief zijn in de parochie. En daarna dus feest. Ik had een vriendin geholpen om haar «jus de tamarin» te maken (ik weet eigenlijk niet echt wat het is, ook niet na het zien van de vruchten, maar het is wel lekker). Er werden allerlei dingen gekookt en die kan je dan kopen. Er was oa varkensvlees, waarvoor ik gepast heb, en gelukkig maar want nu is er wat commotie over het feit of het wel varken was en geen hond. Meestal op zo van die kermissen hebben ze de gewoonte om hond en of kat te serveren. Ik ben al lang blij dat ik het niet aanvaard heb… Ik heb een soort beignets gegeten op basis van bonen en zo van die typische dingen. Het goede nieuws is dat ik achteraf niet ziek ben geworden… In de namiddag ben ik bij mijn buren thee gaan drinken en heb ik wat aloko gegeten. In het begin weigerde ik altijd het eten totdat Marc mij vertelde dat dat eigenlijk niet zo vriendelijk is. Dus nu neem ik altijd een beetje, om vriendelijk te blijven… We reizen om te leren.

Zo dit is mijn weekendblog.

Zoen

29-10-2007, 18:30 geschreven door Soetkin