Ok, voor deze blog moet je in de juiste stemming zijn. Het is echt essentieel dat je mijn instructies volgt voor je gaat lezen. Want alles staat of valt bij de juiste setting en de juiste ‘mood’. Natuurlijk kan je ook beslissen om gewoon verder te lezen, maar dan mis je een groot deel van het gevoel dat ik wil overdragen en dat zou echt zonde zijn. Het kan ook dat deze blog een beetje hectisch wordt en van de hak op de tak springt, maar zo ben ik ook wanneer ik happy ben, dus dat kan alleen maar helpen om je mee te trekken in mijn moment. Misschien slaag ik erin om structuur te behouden. Zoals elke chaoot heb ik ook mijn momenten van orde en rechtlijnigheid. Ik hoop dat je mijn geluk in die mate kan proeven en grijpen dat je er zelf ook van kunt genieten. Maar first things first, doe iets comfortabels aan, zet je in een zetel, neem er een dekentje bij en een kopje warme melk met of zonder honing en zet The Cup song van Anna Kendrick op. Settled? Veel leesplezier.

Er was eens een kans die zich aanbood, maar niet gegrepen werd. Het was jammer dat het gebeurde want het was een mooie kans met schitterende kleuren en smaken. Een kans met potentieel en toekomst, een kans om later nog over te mijmeren en mee te nemen als een prachtige herinnering. Maar gezien de kans niet werd gegrepen en het verleden niet gecreëerd, kon er in het heden niet over gemijmerd worden en zou de toekomst nooit bestaan. De kans kwam en ging en meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Want gisteren is voorbij en of morgen zal komen is maar de vraag. Nu is de enige zekerheid en daar was de kans niet meer te bespeuren.

Het leven ging verder en nieuwe kansen werden gecreëerd en al dan niet gegrepen. Ervaringen werden opgedaan, paden betreden en gevolgd. En soms werd er ook van afgeweken, waar natuurlijk niets mis mee is. Er werden keuzes gemaakt en het verleden kreeg vorm, het heden werd geleefd en de toekomst bleef een vraagteken, maar dat zal nooit wijzigen. De kans die zich ooit had aangeboden werd niet vergeten, gezien er nooit nota van genomen was. En dat is perfect, want wat niet vergeten kan worden, blijft altijd op de loer liggen, op zoek naar nieuwe mogelijkheden en opportuniteiten.

En zo gebeurde het dat de kans zichzelf een tweede kans bood en weer mogelijkheid vond om te bestaan. Misschien is dat wat gebeurd met kansen die de kans verdienen om gegrepen te worden. Ik hoop dat ik hier niet te complex ben in mijn beschrijvingen, maar ik ga er voor het gemak even van uit dat je weet wat ik bedoel. En de kans werd gegrepen. Ze gaf geen garantie op geluk, maar ze maakte wel deel uit van het verleden vanaf het eerste moment waarop ze zich ontplooide. Er kon over gemijmerd worden en ze kon geleefd, beleefd en doorleefd worden. Het is maar de vraag of ze toekomst in zich droeg, want dat is nooit geweten gezien de toekomst pas bestaat wanneer ze heden wordt. En dan is het natuurlijk geen toekomst meer. Maar dat ze gegrepen werd, is eigenlijk al voldoende.

En ze bestond in alle kleuren en geuren en smaken die geluk met zich meebrengt. Misschien maar heel even, maar die vluchtigheid mag zeker geen afbreuk doen aan de waarde ervan. Er werd gekozen om ze te leven, beleven en doorleven. Ze was als confetti die door de lucht dwarrelt, vuurwerk dat schittert boven het water, een heldere lucht en een stralende zomerzon, een dans die gedanst wordt alsof niemand kijkt, een lied dat met passie en overtuiging wordt meegezongen, een stuk zwarte chocolade, een ijsje wanneer het buiten veertig graden is of een warme douche na een looptocht door een plotse regenbui. Ze was zoals een eerste kus, een lief woord waarop een eeuwigheid gehoopt is, een lied dat je meevoert en doet lachen zonder dat er echt een reden toe is, het gevoel ‘on top of the world’ te zijn.

Aantrekkelijkheid is zo relatief als wat. Niemand is in wezen aantrekkelijk of onaantrekkelijk. We zijn allemaal gewoon mensen. We komen in alle vormen en maten, kleuren en soorten. Sommige zijn wat slimmer, andere wat slanken, sommige hebben een grote boezem, andere dan weer een kont uit de duizend. We hebben blauwe, groene, grijze of bruine ogen, bruine, zwarte, rode, blonde of zelfs blauwe of groene haren. En dat is allemaal even aantrekkelijk. Alles hangt af van de voorkeur van een ander en van hoe we zelf in het leven staan. Aantrekking is niet zozeer gebonden met de kenmerken die je van moeder natuur hebt meegekregen, het gaat om de uitstraling waarin je alles verpakt. Wie vrolijk, zelfzeker en optimistisch is, heeft een streepje voor. Maar nog meer, diegene die weten wat ze willen en daar aan vasthouden. Want wat je niet kan krijgen, is datgene dat je wilt. Dus plat gaan voor een man op de eerste date maakt je niet aantrekkelijk, duidelijk maken dat het moeite kost om jou te kunnen krijgen des te meer.

Ik ben niet anders dan anderen. Ik heb mijn figuur mee, maar mijn boezem tegen. Ik heb blauwe ogen, een ‘grote’ neus. Af en toe sukkel ik met acne en mijn benen zijn helaas niet zo lang. Met mijn haren valt geen land te bezeilen, die hebben een eigen wil. Ik ben verstandig, maar evengoed kan ik naïef uit de hoek komen en over sommige zaken weet ik absoluut niets. Ik heb een miserabel gevoel voor oriëntatie (ik ben het meisje dat verloren loopt zonder ooit de straat uit te gaan) en ik ben een complete chaoot. Een gesprek met mij vergt pure concentratie want ik wip van de hak op de tak en weer terug naar het begin. Maar ik weet wat ik wil, ik weet waar ik voor sta en ik ben niet te bedeesd om dat te zeggen. Als je een foto van mij ziet, leg je mij op het hoopje ‘onopvallend en gewoon’. Maar als je mij ontmoet, laat ik een indruk na. Ik ben grappig zonder mopjes te tappen, ik ben onderhoudend, ik weet net genoeg pit in mijn conversatie te leggen, maar ik ben niet goedkoop.

Ik sta open voor nieuwe dingen, nieuwe ontmoetingen en nieuwe mensen. Ik vind het geweldig om te luisteren, maar evengoed om te praten. Iedereen boeit mij, soms in wat meer en soms in mindere mate. Ik heb een rotgeheugen als het op namen aankomt, maar wat je mij inhoudelijk vertelt, kan ik een jaar later nog herhalen. En als ik iets niet wil, zeg ik nee. Ik ben geen volgertje en ik ga niet in tegen mijn principes om geliefd te zijn. Ik hecht er dan ook geen belang aan om door iedereen fantastisch gevonden te worden. Wie ik ben, maakt mij een hoge boom en ik vang dan ook veel wind, maar daar heb ik geen moeite mee. Want ik ben buigzaam en flexibel en ik breek niet zo snel. En ik heb gemerkt dat zoiets aantrekkelijk is.

Ik heb mezelf nooit als aantrekkelijk beschouwt en ik heb lang opgesloten  gezeten in mijn eigen hoofd en mijn eigen wereldje, in relaties en patronen, in situaties en verwachtingen. Tot ik besloot om daar uit te stappen. Want plots had ik begrepen dat je dat zomaar kan. Beslissen om ergens mee te stoppen en gewoon jezelf te zijn. En een wereld ging voor me open. Ik verbaas me er nog steeds over hoe makkelijk mensen naar me toe komen. Hoe makkelijk mensen blijven terug komen. Hoe eenvoudig het is om mensen te leren kennen en hoe snel die mensen mij appreciëren om wie ik ben. Niet omdat ik ja en amen zeg of doe wat ze mij vragen. Niet omdat ze hun zin krijgen bij mij of hun gelijk (behalve als ze gelijk hebben natuurlijk), maar omdat ik een mening heb en die ook kan uiten (op een beleefde en vriendelijke manier). Omdat ik ergens voor sta en niet zomaar buig om geliefd te zijn. Omdat ik bereikbaar en tegelijk onbereikbaar ben.

En soms vindt iemand mij arrogant en protserig. Dat mag, dat is ok. Niet iedereen kan waarderen wie ik ben, ik waardeer ook niet altijd hoe een ander is. Soms uit frustratie of jaloezie, soms omdat iemand mij gewoon niet ligt of recht tegen mijn waarden en normen in gaat. De tijd waarin de hele wereld van mij moest houden, ligt ver achter mij. Ik hou van mij en dat is toch fantastisch. Want wat ik ook doe, welke fouten ik ook maak, hoe vervelend mijn haren ook doen en hoe jammer ik het ook vind dat mijn benen niet langer zijn en mijn boezem niet groter, ik zal er nooit minder van mezelf om houden.