De mama was gisteren op bezoek.  Ze reed met me mee van mijn werk naar huis, en dankzij een monsterfile deden we er een kleine 2 uur over om daar te geraken.  Tijd genoeg dus om te babbelen.  De mama is enerzijds super enthousiast, en anderzijds een beetje angstig over de op til zijnde veranderingen.  Maar ondanks alle vragen en opmerkingen was het heel leuk om met de mama daarover te babbelen.  Ze vertelde me onder andere hoe haar zwangerschap was verlopen, misschien een indicatie hoe de mijne zal zijn.
‘Ik ben niet veel verdikt’ zei ze fier.  ‘En je kunt ervoor zorgen dat je ook niet teveel verdikt hé’ vervolgt ze vermanend.
‘Was je eigenlijk misselijk?’ vroeg ik
‘Nee eigenlijk niet, ik kon alleen niet tegen tandpasta.  ’s Ochtends vroeg lukte het niet mijn tanden te poetsen, vandaar dat ik mijn tandenborstel meenam naar kantoor en daar mijn tanden poetste.  En ik had ook geen zin in zoet, maar wel enorm veel zin in zout, kaas vooral. Ik wou altijd maar kaas eten.  Maar ik heb me ingehouden!  En dat zul je ook moeten kunnen hoor!  Of de kilo’s vliegen eraan.’
Men weze gewaarschuwd… 

Vervolgens werden er al vele praktische toekomstige dingen besproken.  Van welke buggy het gemakkelijkst  is, naar hoe de baby-kamer best ingericht wordt tot welke namen mama het mooist vind.  Ik kon het niet laten, maar er ontsnapte toch een kleine opkomende ergernis.
‘Het zal wel MIJN kindje zijn hé, dus IK beslis zelf wat IK wil.’
Dat is nu eenmaal eigen aan moeders… hun enthousiasme komt soms over als ‘zich moeien’, al ben ik toch wel enorm blij dat de mama zo enthousiast is.  Het is zo leuk dat we er open over kunnen babbelen en dat we zowel de dromen als angsten kunnen uitspreken.  Zo verloopt de weg ernaartoe des te leuker en gemakkelijker.

©, 2013, bloggen.be/singlemama