Ik heb het verteld aan mijn gynaecoloog.  Best ook weer een spannend moment...  Maar gelukkig heb ik een plezante en ruimdenkende gynaecoloog.  Het gesprek ging een beetje als volgt.
‘Dag meid, gewoon een controle?’
‘Ja, en ook wou ik iets met je bespreken...  Ik zou namelijk een kindje willen... via donor.’
‘Ja, je bent bijna 33, het is normaal dat die kinderwens er is en tegenwoordig is het perfect mogelijk om dit via donor te doen, dat gebeurt zelfs meer en meer.  Is dat een nieuwe trend?  Ik ken ondertussen al heel wat vrouwen die via donor zwanger worden.  Hoe zou dat eigenlijk komen vraag ik me dan af.  Allé, je bent toch een knappe jonge vrouw, je zou toch aan een relatie moeten kunnen geraken?’  Vervolgens stopt hij even, draait zijn hoofd, kijkt nog eens naar me en vraagt ‘of ben je lesbisch?  Nee hé of wel?’
‘Nee ik ben niet lesbisch’
‘Allé, is het zo moeilijk geworden tegenwoordig om iemand te vinden?’
‘Het is niet dat ik niemand zou kunnen vinden’ antwoord ik ‘het is dat ik geen zin heb om zomaar een relatie te beginnen om aan een kind te geraken, want dan blijft dit toch niet duren.  De volgende relatie die ik begin zal er eentje zijn ‘voor altijd’.  En dan ligt de maatstaf nu eenmaal zeer hoog en neem ik geen genoegen met iets minder dan échte liefde.  Dan blijf ik liever alleen want tenslotte maken mannen het er ook niet echt gemakkelijker op in het huishouden hé, ze doen daar toch geen klop.
Het was ongeveer op dit moment in het gesprek dat de gynaecoloog de slappe lach kreeg.
‘Ja stop maar al!  We gaan je eens onderzoeken’

‘Je zal geen problemen hebben om zwanger te worden’ luidt de conclusie na het onderzoek.  ‘En als het nodig is, wil ik je gerust een positieve aanbeveling geven.’
Joepie!

©, 2013, bloggen.be/singlemama