Vorige week kreeg de mama even een ongerust gevoel.  Er hadden namelijk enkele kennissen mijn huisje gezien en opgemerkt dat het nogal ‘klein’ is.  De recensie luidde als volgt
‘Het is goed voor 1 iemand alleen, maar niet voor met twee en al zeker niet voor met kinderen.’  Dit bezorgde de mama dus wat stress, maar mij gelukkig niet.  De kennissen hebben waarschijnlijk gewoon nog niet van de uitdrukking ‘Als er plaats is in je hart, is er plaats in je huis’ gehoord.  En alhoewel mijn huisje misschien wat aan de kleine kant is, is het echt wel groot genoeg voor een kleine petotter in groot te brengen.  Bovendien woon ik in een kustgemeente waar er enorm veel te doen is, waardoor iedereen ook meer buiten komt.  Ik heb dan misschien geen zwembad in mijn tuintje, maar op 150 meter is er een enorm groot golvenbad dat we ‘de zee’ noemen.  En dat is toch ook wel een serieuze meerwaarde denk ik dan.

Gisteren was echter al de stress terug weg, want we kregen onverwacht een prachtige blik op de toekomst.  Mijn ouders kwamen een dagje naar zee.  Papa zou al wat helpen in mijn tuintje en mama zou wat uitwaaien op het strand samen met een kleutertje waar ze die dag babysit voor was.  Een driejarige kapoen die helemaal niet op zijn mondje gevallen was.  Toen ik dus thuiskwam van werken trof ik mijn ouders en een vrolijk kleuterke aan, dat om één of andere reden (hij had me nog nooit eerder gezien), meteen fan was van me.  Ik kreeg knuffels en kusjes, terwijl hij maar honderduit bleef vertellen over zijn dag op het strand, weliswaar in een sappig Antwerps dialectje. Ongelooflijk hoe zo een kleintje meteen zo de boel kan opvrolijken.  Alhoewel de avond een heel pak drukker was dan anders, was het ook zoveel plezanter met wat meer leven in huis.  En weet je… dat petotterke vond het hélemaal niet te klein bij mij!

Ah en nog iets...  Ik heb vandaag foliumzuur gekocht, dat ik vanaf nu zal beginnen innemen.  Ik ben perfect op schema ;-)

©, 2013, bloggen.be/singlemama