Donderdag zijn we dan vertrokken naar Darwin. Sara en ik hebben een deel van ons bagage achtergelaten bij Arnold. Na Darwin gaan we daar nog een paar dagen verblijven. In de namiddag kwamen we aan in Darwin en zijn we de winkelstraat gaan bezoeken. Maar Darwin stelt eigenlijk niet veel voor. De winkelstraat is zelfs kleiner dan de winkelstraat van Wagga.

In het information centre hebben we dan nog zitten bekijken wat we gingen doen. De daytours naar Kakadu waren veel te duur en daarom hebben we besloten om het zelf te gaan bezoeken. In de donker hebben we naar een kampplaats zitten zoeken op de weg naar Kakadu. Onderweg zagen we veel brandhaarden die door de plaatselijke boeren zijn aangestoken. We hebben hierdoor ook onze eerste wallabie aangereden. Spijtig L. Ik had gehoopt dat dat niet zou gebeuren, maar gelukkig zat ik niet achter het stuur. Zelf wil ik echt geen wallabie of kangoeroe doodrijden. Na een lange rit in het donker hebben we dan toch eindelijk een camping gevonden. Finely! And Good night.

De volgende morgen hebben we onze camping betaald en hebben we een toegangskaart voor Kakadu gekocht. Deze is twee weken geldig.

De eerste halte was ‘Ubirr’. Daar deden we een korte wandeltocht langs verschillende muurschilderingen. Echt leuk hoor.

Toen we op de top van een berg waren geklommen, hadden we prachtig uitzicht over het moeras. Aan de andere kant van de berg zag je dan rotsen en andere bergen. Maar het moeras vond ik echt SUPER.

Ik kon hier wel eeuwen zitten. In het regenseizoen (dat is in de zomermaanden hier) staat dit hele gebied onder water. Dat moet toch ook mooi zijn, maar dat kan je niet zien, want dan sluiten ze het park.

Onze volgende halte van die dag was ‘Nourlangie Rock’.

Hier zie je ook allerlei muurschilderingen. En ook daar hadden we een mooi uitzicht. Maar het kon toch niet tippen aan het moerasgebied.

Het laatste wat we in dat park gezien hebben, is het museum ‘Waradjan Aboriginal Cultural Centre’. Hier leerde je wat over de levenswijze van de Aboriginals.

En zo was het weer tijd om terug richting Darwin te gaan en een camping zoeken in de buurt van de luchthaven, omdat Kai Kee weer richting Sydney vliegt en dan naar Hongkong.

Om 5 uur ’s morgens stonden we op en maakten we ons gereed om naar de luchthaven te gaan. Daar namen we dan afscheid van ons Kai Kee.

De rest van de dag zijn Sara en ik wat marktjes gaan doen en wat gaan winkelen in Darwin. We waren op zoek naar echte Aboriginal paintings, maar de meeste waren fake of te duur. Het was eigenlijk teleurstellend om te zien hoeveel dingen niet echt van de Aboriginals afkomstig zijn. Want op de achterkant van sommige zaken zie je dan staan ‘Made in Indonesia’ of ‘Made in China’. Dat koop ik dan echt niet.

’s Avonds zijn we Arnold gaan opzoeken in een bar. Hij was voor het weekend ook naar Darwin gekomen. Hij heeft ons op veel drankjes getrakteerd en ook ons dinner. Wat een verwennerij allemaal.

Na afscheid genomen te hebben, zijn we al richting Litchfield gereden. En daar hebben we ons weer een camping opgezocht. Oh ja, we slapen al een hele tijd met onze koffer open, want het is hier ’s nachts nog steeds heel warm.

En zo hebben we de volgende dag Litchfield bezocht met zijn vele watervallen. Eerst hebben we ‘Magnetic Termite Mounds’ bezocht. Hier staan een hoop termietenheuvels bij elkaar. Ook had je daar de ‘Cathedral’. Dit is een termietenheuvel dat meters hoog is.

Termietenheuvels zijn gemaakt van grond, water, gras en gebakken door de zon. Deze kleine beestjes kunnen er wat van.

De volgende haltes waren dan de verschillende watervallen: ‘Buley Rockhole, Florence Falls, Tolmer Falls,

Walker Creek’. Bij de laatste moest je een hele wandeling maken om het gezien te hebben. Daar hebben we dan ook gepicknickt en gaan zwemmen. Hier waren we bijna alleen en daardoor was het ook zalig rustig.

’s Avonds zijn we dan nog naar de bekende avondmarkt gegaan. ‘Mindil Beach Sunset Market’. Ik had het persoonlijk groter verwacht. Toch heb ik me daar een heel mooi armbandje gekocht. Ik kon het niet laten. Het was te mooi. J

En zo was het weer tijd voor een volgende camping op te zoeken.

Maandagmorgen zijn we nog even Darwin ingereden waar ik naar de bank ging om mijn Visa debit kaart op te halen, maar natuurlijk zijn ze die weer kwijtgeraakt. Dus hebben ze hem maar geannuleerd. In Wagga ga ik het nog een keer proberen. Ik ga daar nog een maandje werken. Donderdag heeft Prue me een berichtje gestuurd om te vragen of ik nog een maandje kon komen werken. Ik heb daarop ja gezegd. Het enige nadeel was, was dat ik mijn reis een week moest inkorten. Maar het zal ons lukken om op tijd terug beneden te zijn en toch het hoognodige onderweg gezien te hebben. ;-)

Na de bankzaken zijn we terug richting Katherine gereden. Onderweg hebben we Pine Creek bezocht en zijn we gaan zwemmen in Edith Falls.

Dat is een gigantisch groot meer met een kleine waterval. Maar je moest toch een hele afstand afleggen om daar te geraken. Arnold had ons verteld dat daar veel mensen zijn verdronken, omdat ze de afstand onderschatten. Mij is het wel gelukt om tot aan de waterval te komen en terug. Als ik moe werd, ging ik gewoon even op mijn rug liggen drijven. Het water was wel ijskoud.

Voor we het water ingingen, stond er een plaat met waarschuwing voor krokodillen. Je had daar ‘Freshwater crocodiles’ maar deze vallen geen mensen aan en ‘Saltwater crocodiles’. Deze zijn heel gevaarlijk en dus stond vanonder het bord. ‘Swimming at your own risk’. Gelukkige hebben we er geen tegengekomen.

En zo was de dag weer bijna om en waren we weer terug bij Arnold. Eindelijk terug een normaal bed. J

29-06-2010 om 17:29 geschreven door Sigrid  

Dinsdag heeft Arnold ons rondgeleid in Katherine en ons de plaatsen getoond die wel interessant zouden zijn om eens te gaan bekijken. Namiddag zijn Sara, Kai Kee en ik een tour gaan boeken om de ‘Katherine Gorge national park’ te gaan bezoeken. Daarna zijn we naar de grotten gegaan, maar de laatste tour was al weg en eigenlijk wilden Sara en ik de grotten niet gaan bezoeken, omdat we er al zoveel hebben gezien en alle grotten lijken toch altijd een beetje op elkaar. Dan hebben we daar maar een korte wandeling gemaakt. Terug bij Arnold hebben we even gerelaxt en als laatste voor die dag hebben we dan nog een wandeling gemaakt om de wallabies te gaan zoeken.

We hebben er ook heel veel gezien. Sara en ik zijn het struikgewas ingetrokken, want daar zie je ze pas. Sara heeft ook een slangenhuid gevonden en die wilt ze meepakken naar huis. Ik moet dat niet hebben hoor. Wat moet ik daarmee doen.

Het was deze dag 29°C. Een warme, zalige dag.

Woensdag zijn we dan naar de ‘Katherine Gorge River’ gegaan.

We hadden een tour genomen van een halve dag. Op de boot gingen we de rivier af. Het was daar echt prachtig. We zijn op drie boten moeten overstappen. Onderweg vertelde de gids allerlei verhalen over de rivier en ook over de planten. Bij de laatste halte konden we gaan zwemmen in de ‘Lily pond’. Daar was ook een waterval.

Ik ben niet gaan zwemmen, want zoveel tijd hadden we niet. Ik heb gewoon zitten genieten van de omgeving. Op de terugweg hebben we twee krokodillen gezien. Het waren ‘freshwater crocodiles’.

Deze zijn niet gevaarlijk en vallen dus ook geen mensen aan.

Deze rivier kan je niet bezoeken in de zomermaanden. Dan is het regenseizoen en staat deze rivier meters hoog. Het moet toch mooi zijn in de zomermaanden, want dan zijn er ook veel meer watervallen.

Namiddag hebben we weer zitten relaxen tot het buurmeisje van Arnold kwam. Die heeft ons uitgenodigd bij haar thuis om haar slang eens te komen bekijken. We hebben zelfs de slang vastgehouden. Je moet je geen zorgen maken, deze was niet giftig. ;-)

Daarna heeft Arnold ons meegenomen naar de plaatselijke golfclub, waar hij ons getrakteerd heeft. Dit is het stamcafé van de plaatselijke bewoners.

29-06-2010 om 17:06 geschreven door Sigrid  

Vrijdag hebben we ons uitgecheckt uit ons hostel en zijn we een Franse jongen van 25j (Samuel) gaan oppikken. Deze ging met ons meerijden tot Darwin. Na nog wat inkopen gedaan te hebben en ik heb ook mijn Australische Visa kaart aangevraagd, zijn we vertrokken. Onderweg hebben we Paronella park gaan bezoeken.

Dit is een kasteel dat door de plantengroei bijna is bedekt. Dit kasteel werd gebouwd door een Spanjaard. Er zit een heel verhaal rond dit park. Het was eigenlijk veel geld, maar omdat we lang aan het twijfelen waren, hebben ze ons de studentenprijs gegeven. We konden dus een dagtour doen en een nachttour + een verblijf op de camping. Dat was er allemaal wel inbegrepen. Het was een mooi park, maar ik vond het niet ‘waauw’. Dit park zou op nummer één staan van de beste attracties in Queensland, maar persoonlijk vind ik dan de Whitsundays mooier en dan zeker Whitehaven Beach. Hier zei ik echt van WAAUW. J

Na de nachttocht zijn we in onze slaapzakken gekropen. Maar goed dat Samuel een tent had en wij als 3 meiden sliepen samen in de auto. Gelukkig passen we er alle 3 goed in. Door de nacht kreeg ik het wel heel warm en had ik echt wel frisse lucht nodig. Dit was de eerste keer dat ik een beetje claustrofobisch werd. Dit kwam niet doordat we met drieën in de auto lagen, maar door de warme temperaturen buiten. Pffff.

Zaterdag zijn we dan doorgereden. Maar in Townsville moesten we een goedkope autoshop vinden. Onderweg wilde ik het raam aan mijn kant dichtdoen, maar die blokkeerde. Ik had die opengedaan zonder erbij na te denken dat die moeilijk dicht ging. Alweer vergeten. Nu probeerde ik die weer omhoog te doen, maar het mechanisme brak. Dus nu zaten we met een open raam, dat niet meer dichtging. Natuurlijk moest dat eerst gemaakt worden, maar we vonden geen fatsoenlijke garages. We wilden er een tweedehands mechanisme inplaatsen om het goedkoop te houden. Bij een autoshop waar ze tweedehands automaterialen hadden, wilden ze ons niet helpen om het raam omhoog te doen. Ze zeiden ons dat we dat gerust zelf konden. Dus hebben we het stuk van de deur eruit gehaald en stokken onder het raam gestoken om het omhoog te houden. Mercikes Bart, je Zwitsers mes kwam nu zeker goed van pas. Ik heb daar een schroevendraaier in zitten. ;-) Hierna zijn we weer verder gereden, maar nu meer inlands. Richting de outback van Queensland. Voor Richmond hebben we een kampeerplaats opgezocht en daar gebleven voor de nacht.

De volgende dag zijn we verder getrokken. We hebben weer lang gereden. We zien dat iedereen een paar uurtjes heeft gereden en de andere proberen dan te rusten. De passagier naast de bestuurder moet ook wakker blijven om de bestuurder wat in het oog te houden. In Mount Isa hebben we geluncht.

Daar heb ik ook Arnold opgebeld. Om te zien of hij thuis was. Dit was de man die ik in de trein heb ontmoet van Sydney tot Byron Bay. Hij had me uitgenodigd om bij zijn thuis te blijven slapen. Ik wilde ook eens horen of zijn offer nog steeds gelde en ik moest ook vragen of er nog een extra meisje erbij kon. Ik had hem al verteld van Sara, maar ik wist toen nog niet dat Kai Kee er ook bij zou zijn. Maar alles was OK. Na Mount Isa zijn we nog een heel stuk verder gereden. Op een bepaald moment kwamen we bij een baan waar je 130 mocht rijden. Dit was een droom. Echt zalig is het om eens goed door te rijden. Liefst zou ik nog sneller willen rijden, maar hier was ik ook al content mee. Na een hele tijd 110 te hebben gereden, ging het nu eens goed vooruit. Juist voor de splitsing (Alice Springs ↔ Darwin) hebben we dan nog eens gekampeerd.

Oh ja, de tijd is ook alweer veranderd. We moesten onze klok een half uur terug zetten.

Maandag was onze laatste dag van de lange rit. Onderweg hebben we bij een kleine halte geluncht. Daar was ook een zoo met heel veel vogelsoorten, ratten en slangen. Op deze plaats begon onze Franse jongen te klagen. Hij beschuldigden ons ervan dat we hem niet hadden verteld dat we eerst een paar dagen in Katherine gingen blijven vooraleer we naar Darwin gingen. Natuurlijk hadden we hem dit al verteld op de eerste dag. Maar hij was aan het zeggen dat dat veel te laat was en dat hij niet in Katherine wilden blijven. We hebben hem dan maar gezegd dat hij de bus maar moest pakken. Maar hij bleef maar doorzagen en klagen. Tjonge, wat kon die toch van zijn oren maken. In Katherine wilde hij zelfs niet voor de laatste benzine betalen. Ik heb hem gezegd dat de tank vol was voordat we hem oppikte. Toen zei hij dat hij dat niet gezien had en daar antwoorde ik hem op dat hij dan maar had moeten kijken. We hebben hem verteld dat we altijd ons tank vullen voordat we iemand oppikken. Hij heeft toch betaald hoor. Ik ging anders zijn computer afpakken en bijhouden tot hij betaalde. Of we hadden de koffer gesloten moeten houden. ;-)

Bij het information centre hebben we hem afgezet en daar moest hij dan maar zijn plan trekken. Omdat hij zo van zijn oren had gemaakt, was ons zin over om verder te helpen.

Na dit zijn we naar het postkantoor gereden waar Arnold ons oppikte om ons zo de weg te tonen naar zijn huis. Arnold heeft een prachtig huis en domein dat een eindje buiten het centrum van Katherine ligt. We werden goed onthaald door hem. Hij heeft ons rondgeleid door zijn huis en zijn tuin. Hij heeft ook een hele verzameling vogels. We hebben zelfs jonge parkieten mogen vasthouden. Arnold heeft een prachtig huis. Hij heeft ook nog een zwembad, maar die moet eerst nog eens schoongemaakt worden. Je ziet dat deze man geld heeft. Na een verfrissing en EINDELIJK nog eens gedoucht te kunnen hebben (dat was lang geleden J), zijn we gezellig gaan samen zitten en hebben we ook nog een heerlijke maaltijd gehad. Ik ben die avond ook vroeg in bed gekropen, want na een paar nachten in de auto te hebben geslapen, was ik toch moe. Arnold heeft veel honden en twee ervan mochten binnen. De meeste honden zijn nog een puppy. Ik had één van de honden meegenomen in mijn slaapkamer om bij mij te slapen. Allé, ik moest bijna die hond meenemen. J Ik heb nog nooit een hond in mijn bed gehad. De mama van de puppy’s sliep in Arnolds kamer. Het ging eigenlijk nog vrij goed.

Maar goed dat dit klein hondje stil lag en niet snurkte, want anders vloog ze eruit. ’s Morgensvroeg werd ik wakker en lag ik dwars over het bed met de hond in het midden. Ik heb mij zo zitten draaien en ik denk dat ik onbewust schrik had om op de hond te gaan liggen en daardoor ben ik uiteindelijk wakker geworden dwars op het bed. J

Nog een kort stukje over de rit naar Katherine.

Het landschap was prachtig en je zag goed hoe het landschap veranderde van bergen in vlakte en dan weer naar bergen en dan weer naar vlakte met bomen en dan vlakte zonder bomen, enz.

Onderweg hebben we ook veel roadtrains gezien. Deze kunnen tot 4 wagons lang zijn.

29-06-2010 om 16:50 geschreven door Sigrid  

Woensdag zijn Sara en ik gaan skydiven. Het was superleuk. Ze waren ons ’s morgens vroeg komen oppikken aan het hostel. Daarna hadden we een rit van anderhalf uur voor de boeg. We moesten de voorlaatste vlucht nemen. Eens we in de lucht zaten, konden we van een prachtig uitzicht genieten. Spijtig dat het wat bewolkt was. Toen het tijd was om te springen, moest ik al half over de rand van het vliegtuig hangen en dan duwde mijn instructrice me eruit. We maakten eerst een duik. Amai, mijn oren deden pijn. Toen we door een wolk gingen, werd de parachute opengedaan. Door deze wolk voelden we ons wat vochtig. Ik heb ook zelf even de parachute mogen besturen. Ik moest aan ene kant trekken en daardoor gingen we heel snel ronddraaien. Gelukkige deden we dit niet te lang, want ik werd er misselijk van. Ook mocht ik een stukje in een richting sturen die ze me aan wees. En na een paar minuten werd de landing ingezet.

Het was een prachtige ervaring en misschien ga ik dit ooit nog eens doen.

Voor de rest van de dag hebben we wat gerust en gerelaxt.

Donderdag was het onze dag van de ‘scuba diving’ en ‘snorkeling’. Het was een leuke dag. Alleen was ik zo misselijk dat ik eigenlijk maar half heb kunnen genieten. Ik werd ziek op de boot. Ook al had ik pilletjes genomen tegen zeeziekte (misselijkheid), maar die hielpen niet. Het zal toch voornamelijk komen omdat ik al ziekjes was voor ik op de boot stapte. Deze boot was erger dan de cruise tijdens de Whitsundays. Het botste nogal op de golven. Voor de rest was het eigenlijk wel plezant en mooi. Het duiken was heel leuk.

We moesten met 5 inhaken, maar al vlug lieten we elkaar los. Het was echt prachtig onder water. De kleuren van de vissen en het koraal waren heel mooi. Ik heb zelfs een reuzenmossel geaaid. Als je die aanraakte, dan ging die zijn schelpen dicht. Na het duiken ben ik gaan snorkelen en dat was ook heel leuk.

Ik heb wel veel zeewater gedronken. De tweede keer dat ik ging snorkelen in de namiddag ging het heel goed en heb ik lang rondgezwommen met mijn hoofd in het water. Ik moest zelfs mijn buis niet leegmaken. We hebben ook ‘Wallie’ gezien. Dit is een grote blauwe vis.

Er waren enorm veel soorten vissen daar en in alle kleuren en vormen. MOOI.

Het enige dat ik niet gedaan heb, is de lunch en het vieruurtje eten. Ik heb dit maar overgeslagen, omdat ik het toch niet binnen zo kunnen houden. Als ik maar eten zag, werd ik al niet goed. Ach ja, het belangrijkste heb ik toch kunnen doen en in het water werd ik niet zo misselijk. Misschien doe ik dit nog eens als ik mij beter voel. Als ik dan weer ziek word, dan is dit niets meer voor mij. Ik hou ook veel liever van het platteland, dan van de zee.

Voor deze dag hadden we ook een onderwater camera gehuurd en de meeste foto’s zijn prachtig. Sara, onze fotograaf van dienst, heeft goed haar best gedaan. TOP!

Het waren twee onvergetelijke dagen en je moet ook weten dat het hier 27 en 28°C is. Voor het einde van de herfst is het hier dus nog prachtig. Hadden we dit ook maar in België.

22-06-2010 om 06:50 geschreven door Sigrid  

(Tocht van NOOSA tot CAIRNS met tussenstop MACKAY en WHITSUNDAYS)

Zaterdag zijn we om 8 uur Marinya gaan ophalen bij het hostel en zijn we zo doorgereden naar Rockhamton. Daar hebben we dan een korte pauze gehouden en zijn we de gratis  zoo gaan bezoeken. In de zoo heb ik mijn eerste krokodillen,

koala’s

en wombats gezien.

Ik ben zo blij dat ik mijn eerste koala’s gezien heb. Ze sliepen wel, maar ja ze waren zo schattig. Ook wil ik ze nu in de wilde natuur zien. Ook hebben we daar een meer gezien vol met schildpadden.

Hierna zijn we weer doorgereden naar Mackay. Ik heb de hele weg gereden van Rockhamton tot Mackay. Dat was ongeveer 320 km en ik heb daar dus 4,5 à 5 uur gereden aan één stuk door. In het begin had ik het wat moeilijk maar na een tijdje ging het beter. Het is fantastisch hoe je onderweg van de ene vegetatie in de andere gaat. De natuur is prachtig en dat maakt het rijden aangenaam. In Mackay hebben we Marinya afgezet bij haar hostel en zijn wij verder doorgereden naar Nicole. Nicole en Kris zijn twee toffe mensen en ze hebben een schattig zoontje Dean. Na een heerlijke maaltijd, mochten we haar internet lenen en daarna zijn we in de woonkamer op de matras gaan liggen om daar te slapen. Ik heb op de zetel geslapen.

’s Morgens hebben we heerlijk uitgeslapen tot half 9 en dan heb ik even met Nicole in de zon zitten babbelen. Hierna zijn we naar het stadje gegaan en daarna hebben we nog een leuk cadeautje gekocht voor het gezin. Namiddag hebben we heerlijk op het terras gezeten en daarna zijn we nog naar Cape Hillsborough gegaan. Daar hebben we naar verschillende lookouts

gegaan. We wilden via het strand terug gaan, maar het was al vloed en dan moesten we door het water en we wisten niet hoe diep het ging zijn. Dus moesten we de hele weg terug gaan en het eerste stuk was een heel eind berg op. Op een kwartiertje waren we wel al boven. We hebben in een speed tempo doorgestapt, want de zon ging onder. Het middelste stuk hebben we in het schemerlicht gewandeld en het laatste stukje bergaf in de donker. Het was een tocht van 1,5 km en ze zeiden dat je daar anderhalf uur over doet, maar Sara en ik deden het op 40 minuten. We hebben echt doorgestapt om zo weinig mogelijk in het donker te wandelen.  ’s Avond hebben met zijn allen nog gezellig tv gekeken.

’s Anderdaags (maandag) zijn we om half zes opgestaan en waren we alweer op weg naar Airlie Beach. Daar vertrok ons cruiseschip richting de Whitsunday Islands.

Eerst gingen we naar Daydream Island, maar dat was echt geen mooi eiland. De volgende halte was op een ander eiland waar we eerst gingen snorkelen en dan de vissen voederen en als laatste gingen we in een boot zitten waar je beneden de boot het koraal kon zien door het glas. Het was allemaal heel mooi. Ook het snorkelen was leuk. Je zag nog het mooie koraal (maar niet zoals op de foto’s in de brochures) en ook nog heel veel kleurrijke vissen.

Na onze lunch op de boot (heerlijk) gingen we naar Whitehaven Beach. Dit is dan het prachtige witte strand met een helblauwe zee.

We stapten van de boot af en waadden door de zee tot op het strand. Daar hebben we dan heerlijk gezwommen en op het strand nog wat leuke schelpjes gezocht.

Onze laatste halte voor die dag was Long Island waar we van de boot moesten afstappen en wachten op onze ferrie.

Op dit eiland hebben we gerust en hebben we nog een heerlijke douche genomen. Voor het eiland te bekijken was niet zoveel tijd en ook voelde ik me niet honderd percent. Ik was misselijk van op de boot (normaal heb ik dat nooit), maar ik denk dat ik al wat ziekjes was voordat ik op de boot ging.

Om half zes waren we terug in Airlie Beach en daar gingen we dan een Schots meisje (Nicola) oppikken die met ons zou meereizen richting Cairns. Ik heb de hele weg van Airlie Beach tot Townsville gereden (3,5 uur) en dit in het donker. Maar het rijden van lange afstanden gaat eigenlijk vrij goed. Alleen krijg je na een tijdje kramp in je rechterbeen. In Townsville hebben we het meisje afgezet bij een hostel en Sara en ik zijn op een gratis parking gaan staan waar het toegestaan was om te slapen.

Dinsdag zijn we het Schots meisje gaan oppikken en daarna, iets hoger boven Townsville, een Amerikaans meisje (Evann). Zo reden we door naar Cairns. Sara heeft nu de hele weg gereden. Ik was dit keer echt niet meer in staat om nog te rijden. Ik voelde me helemaal niet honderd percent meer. Ik hoop dat het vlug over gaat. In Cairns hebben we het Schots meisje afgezet bij een hostel en daarna zijn we Ka Kei (een vriendin van Sara (Belg)) gaan oppikken op de luchthaven. Nu hebben we een hostel geboekt voor drie dagen om eens een goede nachtrust te hebben. Na het inchecken zijn we naar de stad gegaan en hebben we daar een scuba diving en snorkeling cruise geboekt.

Het Amerikaans meisje (19 jaar) wilde in onze auto slapen, maar dat is niet toegestaan en we laten ook geen vreemden alleen in onze auto slapen. Zij is aan het rondtrekken met alleen zakgeld die ze wekelijks krijgt van haar vader. En ze heeft maar iets van 200 dollar op haar rekening. Ze wilt eigenlijk de hele reis met ons mee, maar als ze geen geld heeft, hoe gaat ze dan de kosten van de benzine betalen. Dat vragen we ons af. Het gaat ook op ander gebieden niet dat ze meereist met ons. We gaan vanalles doen en zij heeft geen geld om mee te doen en ze is misschien 19 jaar, maar ze is veel te jong in haar manier van doen. Ze denkt dat ze overal maar gratis kan blijven of meereizen, maar dat is niet zo. Je moet dan echt wel veel geluk hebben. Ach ja.

We kregen in het hostel een bon om gratis in een bar te gaan eten. Je moet alleen je drinken betalen. We je wat we kregen? Een mini pizza margherita  en frieten. Echt bah en wat een combinatie.

09-06-2010 om 00:00 geschreven door Sigrid