Dinsdag 21/12/2010 (Auckland-Thames-Coromandel Forest Park-Hot Water Beach-Hahei-Cathedral Cove)
Deze morgen gingen we nieuwe leden voor de groep oppikken. Zes dames kwamen erbij. Later zou er nog een moeder van één van de nieuwe leden erbij komen, maar deze zat vast in Londen. In Auckland zelf gingen we nog Mount Eden bezoeken. Dit is een vulkaan en van daarop kon je de hele stad zien. Prachtig. We hadden ook veel beter weer vandaag, dus een goed uitzicht. Even later gingen we dan op weg naar Hahei. Onderweg zijn we gestopt in Thames voor wat inkopen. Ik vind Thames een heel mooi dorpje. Spijtig genoeg hadden we niet genoeg tijd om het te bezoeken. En zo gingen we dus weer verder. We reden door het Coromandel Forest Park. Héél mooi. Voor we naar Hahei zelf gingen, gingen we eerst Hot Water Beach bezoeken. Daar graven ze op een bepaalde plaats kuilen in het zand en zo hat je heel warm water. Het tij van de zee was ook op dat moment aan het wegtrekken. Hopen volk was daar. We zijn dan maar doorgereden naar Hahei. Daar verbleven we op een camping. Wij zelf verbleven in huisjes op de camping. Heel gezellig. Nadat we de valiezen hebben gedropt, gingen we op weg naar Cathedral Cove. Het was een hele wandeling met steile beklimmingen. In deze grot hebben ze een stukje van de film Narnia 2 gefilmd. We zijn ook gaan zwemmen bij de Cathedral Cove. Rond 5 uur was het dan weer tijd om weer terug te gaan naar de camping. Dus opnieuw de heuvel beklimmen. Op de camping hielden we een gezellige barbecue. Deze avond was er ook een maaneclips. En dat was het dan voor deze dag.
Maandag 20/12/2010 (Urupukapuka Island-Bay of Islands-Pahia-Whangarei-Auckland)
Vandaag werden we wakker op ons (subtropisch eiland). Het regende alweer. Na het ontbijt was het droog, maar het was nog steeds enorm mistig. Lucky (begeleidster) had voor ons kunnen regelen dat we terug mee op de boot konden om de hole in the rock te zien. Dat was een heel eindje op zee en omdat het gisteren zo ruw was op zee konden we dat dus niet zien. Vandaag was het ok. Op de boot stonden we met zijn allen van voor op het dek. De boot ging razendsnel over het water en het was net of we zweefden over de golven. Het was lachen. Door de mist werden we ook tamelijk nat. Bij de hole in the rock aangekomen, zijn we door het gat gevaren met de boot. Sommige andere boten riskeerden het niet. Zij waren dan ook een beetje groter als de onze. Na dit zijn we dan terug naar ons eiland gegaan om onze valiezen in te pakken en dan weer terug op de boot. Op de terugweg hebben we van de organisatie van de boot een voucher gekregen om een gratis rit op de boot als we ooit eens terug komen. Dit omdat we geen dolfijnen hebben gezien. Maar op de terugweg hebben we toch nog enkele van verre gezien. Heel toevallig.
Terug in Pahia hebben we een marktje bezocht en dan was het tijd om terug op de bus te stappen. In Whangarei hebben we een Bird recovery centre bezocht. Daar hadden ze een Tui (Woof woof) dat kon praten. Het kon ook Merry Christmas zeggen. Ze hadden ook een Kiwi. Lucky vertelde ons dat dit misschien de enigste keer zal zijn dat we een kiwi zien in Nieuw-Zeeland. Zelf als Nieuw-Zeelander was Sparky (Kiwi) haar eerste kiwi die ze zag. Er kwam ook net een blauwe pinguin binnen. Het was nog een jonge. Ze hadden eigenlijk op het moment veel jonge vogels binnen. Ook heb ik op het einde van de rondleiding mijn goed hart getoond. Ik heb een donatie gedaan aan het centrum. Ik was één van de enigste.
Als laatste was het tijd om naar Auckland te gaan. In ons hostel kregen we een private ensuite room. Nadat we de valiezen in de kamer hebben gedropt, ben ik samen met Carolyn en An-Sophie (Fransen) gaan winkelen voor de komende maaltijden die niet zijn inbegrepen. Na het eten kwamen Hughen Steph (Australians) naar ons hostel en hebben we nog een spelletje gespeeld. Op het einde van de avond namen we dan afscheid van deze laatste twee, want deze gingen terug naar Australië. En zo was de dag weer om.
Tui (is niet Woof Woof, maar een vriend, Woof Woof zat te ver voor een foto)
Zondag 19/12/2010 (Pahia-Bay of Islands-Urupukapuka Island)
Na een heerlijke nacht was het weer tijd om in te pakken en op weg te gaan naar de haven. Daar aangekomen, stapten we op een boot met al ons valiezen en hadden we een boottrip van 3 uur voor de boeg. We kregen hierbij een rondleiding tussen de verschillende eilanden. Er waren 144 eilanden, maar natuurlijk hebben we ze niet allemaal bezocht. Sommige plaatsen konden we zelfs niet bereiken omdat het zo ruw was op zee. Te hoge golven. Deze keer ben ik niet zeeziek geworden. We hadden vandaag ook enorm slecht weer. Het heeft de hele dag gegoten. Rond de middag kwamen we aan op het eiland Urupukapuka. We verbleven in de Otehei Bay. Na weer ingecheckt te hebben. Besloten we om een wandeling te maken op het eiland. Omdat het zo goot, heb ik op blote voeten gaan wandelen. Zo bleven mijn één paar toe schoenen tenminste droog voor de rest van de reis. Het was een helse wandeling voor mij. Naar vier maanden geen heuvels te hebben gezien, ging het nu niet zo vlot meer om de heuvels op te geraken. Het was ook enorm glad. Op sommige plaatsen was het gewoon de berg af glijden door de modder. En daarna weer de berg proberen op te geraken door de modder. Het was heel grappig. We hebben om elkaar moeten lachen. Na de wandeling zijn we gaan zwemmen in de zee. Berenkoud. Het is hier dus totaal anders dan in Broome, want daar was de zee heerlijk warm. Nog vlug een douche nemen en dan ben ik met enkele van de groep gaan kaarten, terwijl de rest van mijn kamergenoten een dutje deden. Eigenlijk voor de rest van de avond heb ik niets anders gedaan dan kaarten. Als avondeten kregen we frieten en pizza. Echt geen combinatie, maar ja, het was ook niet slecht. Toch kies ik nog steeds voor de pizza thuis. Na het eten gingen we dan verder met ons kaartspel (shithead). Leden van het hotel speelden met ons mee. Het was tof. Ik heb me geamuseerd vandaag ondanks het slechte weer.
Om 6 uur kon ik al uit mijn bed, want om iets na 7 kwamen ze me voor het hostel oppikken. Dus moest ik me gereedmaken, uitchecken, eten en dan naar buiten. We hadden weer geluk vandaag. Het heeft de hele dag geregend. Tegen de avond was het dan eindelijk droog.
In de bus waren we met negen en de begeleidster (Lucky). Door de dag leerde je de groep dan een beetje beter kennen en tegen het einde van de dag zat de sfeer er toch goed in.
Eerst gingen we dus op weg naar één van de oudste Kaori bomen. Deze boom was 800 jaar oud en als je hem een dikke knuffel gaf, dan kwam je wens uit. We hebben met zijn allen voor goed weer gewenst. Daarna zijn we in een klein dorpje (Warkworth) een koffie gaan drinken en wat gaan rondkijken. Even later zijn we dan terug op de bus gestapt en hadden we een iets langere trip voor de boeg. In Whangarei zijn we de Whangarei Falls gaan bekijken en hebben we hierbij een korte wandeling gemaakt. Het volgende dorpje was KawaKawa en daar moesten we heel excentrieke toiletten bezoeken. Het was een heel kunstwerk en niet slecht gedaan. Als laatste kwamen we dan aan in Pahia. Eerst inchecken in onze lodge. Heel chic. Maar wat wil je van een 5-sterren hostel. We slapen met zijn vieren in een kamer van vier. Ik kan nu wel geloven, waarom deze tour zo duur is. Na onze valiezen gedropt te hebben, zijn we dan gaan lunchen in het dorpje. Na onze maaltijd zijn we dan een wandeling gaan maken van 4km door een soort regenwoud. Het lijkt op een regenwoud en op het einde had je dan weer een grote waterval (Haruru Falls). Na de wandeling nog even gaan winkelen en dan terug naar ons hostel voor een heerlijke warme douche en dan s avonds uit eten met zijn allen.
Dinsdag 14/12/2010 tot vrijdag 17/12/2010 (AUCKLAND)
Dinsdag heb ik lang geslapen. Telkens als mijn hoofd het kussen raakte, viel ik onmiddellijk in slaap. Namiddag ben ik eten gaan kopen voor de komende dagen. Het was een heel stukje wandelen tot aan de supermarkt. Het weer was maar miezerig. Toch was het heerlijk warm.
Woensdag ben ik eerst naar de bib geweest. Gratis internet. Deze dag is de zon aan het schijnen. Ik ben deze dag de haven gaan bezoeken. Het was mooi. Je ziet wel waarom Auckland de City of Sails word genoemd. Enorm veel boten. De boten die geen plaats hebben op het water, worden in een magazijn geplaatst. Daar zetten ze de boten in rekken boven elkaar. Voor de rest heb ik Albert Park nog gaan bezoeken en de winkeltjes.
Donderdag heb ik een gratis dagtour geboekt. Spijtig genoeg hadden we deze dag het slechtste weer van de hele week. Kiwi experience kwam me voor het hostel oppikken. Eerst gingen we naar de Harbour Brigde. Daar aangekomen moesten we een harnas aandoen en een helm opzetten. We gingen onder de brug doorwandelen. Het was enorm winderig en de regen priemden als naalden in je gezicht. Iets voorbij het midden moesten we een soort hutje binnengaan. Daar lieten ze een voorbeeld van bungy jumpen zien. Één van de begeleiders sprong van de brug. Daarna vroegen ze of iemand van ons ook zin had. Niemand. Ik ga het misschien doen in Queenstown. Nu was het weer ook veel te slecht. Hierna zijn we over de brug gereden. Hier zijn we een berg gaan bezoeken die ze vroeger omgebouwd hadden tot een soort verdedigingtoren tegen de aanval van de Russen (die nooit zijn komen opdagen). Op deze berg kon je ondergrondse tunnels bezoeken en keken we een filmpje over de geschiedenis. Vanaf deze berg zag je ook de vulkaan die nog steeds actief is. Na dit zijn we in een klein dorpje gaan eten en dan was het tijd om terug naar het centrum van Auckland te gaan. Voor de rest heb ik wat in mijn kamer vertoefd en met de kamergenoten gebabbeld.
Vrijdag ben ik nog wat gaan rondwandelen. Ook heb ik nog Myers park gaan bezoeken. Na dit nog even naar de supermarkt en nog wat in winkeltjes rondkijken. Later in de namiddag heb ik mijn valiezen nog eens herpakt en na het eten ben ik op weg gegaan naar de bib. Dat was het dan. Het was weer een regenachtige dag. Bah.
Zaterdag vertrek ik op mijn tour doorheen Nieuw-Zeeland.
Ik weet niet wanneer ik tijd ga hebben om mijn dagboek aan te vullen, dus op deze site zie je nu al wat ik ongeveer ga doen.
De zaterdag zijn we nog gaan uit eten met zijn allen en ik heb nog één cadeautje gekregen van Margaret. Ze had me een ketting gekocht die waarvan de glazen stenen handgemaakt zijn hier in Broome. Heel mooi.
Zondagmorgen was het vroeg opstaan. De valiezen verder inpakken. De lakens van de bedden wassen en het huis een beetje op orde zetten. Om 10 uur waren we op weg naar de luchthaven en kort erna konden we al aan boord van het vliegtuig. Na twintig minuten kondigde de kapitein aan dat we allemaal weer van boord moesten. Ze hadden veren van vogels gevonden in de motor. Dus daar gingen we dan. In de wachtzaal werd enkele minuten later aangekondigd dat het vliegtuig is afgelast en dat we onze bagage weer moesten gaan ophalen. Dus Jef en ik gingen onze bagage halen en we moesten dan terug naar de check in. Na enkele uren gewacht te hebben, lieten ze ons weten dat ze een ander vliegtuig laten opkomen. Deze arriveerde dan pas s avonds om half 6. Dus zijn we maar terug naar huis gegaan en hebben we maar gerust. Jef is lunch gaan kopen en Sonni kon een dutje doen.
Rond 6 uur zijn we dan eindelijk vertrokken. Deze vlucht ging eerst naar Perth en dan Melbourne. De eerste vlucht was rechtstreeks. In Perth moesten we dan anderhalf uurtje wachten en dan waren we op weg naar Melbourne.
Ik had mijn hostel in Melbourne moeten afbellen, want we kwamen nu pas rond 6 uur in de morgen pas aan. (tijdsverschil)
Weer ons valiezen oppikken en dan weer uren wachten voor de volgende vlucht.
In Auckland was het dan tijd om afscheid te nemen. Margaret en ik waren in tranen. Het was heel zwaar. Ik begin het een beetje moe te worden om steeds afscheid te nemen van goede vrienden. Zij werden opgepikt door de grootvader. Ik was nu toch een beetje jaloers op ze.
Ik wil hier nog niet weg, maar aan de andere kant wil ik iedereen wel eens terug zien. Ach ja, het is niet meer zo lang.
Doodop kwam ik aan in mijn hostel. Ik heb in die twee dagen misschien maar 2 uurtjes geslapen.
Maandag 6/11/2010 tot zaterdag 11/12/2010 (BROOME)
Een laatste stressvol week voor Margaret en Jef. Vooral Jef is niet te genieten.
Deze week hebben ze in NSW heel veel last van overstromingen. Het ergste was in Wagga Wagga. Daar moesten de mensen geëvacueerd worden. Ik weet niet hoe het met het gezin is en de buren. Ik hoop dat ze ok zijn. Ik wil ze eigenlijk bellen, maar de vorige keer toen ze een overstroming hadden, hadden we geen elektriciteit. Ik probeer ze te bellen in het weekend. Anders stuur ik ze een email.
Deze week heb ik ook weer hele mooie cadeautjes gekregen. Een glazen bord handgemaakt hier in Broome. Ik kan daar mijn schelpen op uitspreiden en een kaars erop plaatsen.
Zaterdag is het tijd om in te pakken. Pfff. Het huis schoonmaken, de was doen, enz. Tegen de avond was ik doodop.
Morgen vlieg ik richting Melbourne en de maandag vlieg ik richting Auckland. Ik kan haast niet wachten om op mijn tour te vertrekken. Op weg naar een nieuw avontuur.
1 december is hier officieel de zomer begonnen. Voor mij is het het hele jaar zomer geweest.
Zondag ben ik nog eens voor de laatste keer naar Cable Beach gegaan en de vuurtoren. Nog een laatste fotos en nog een laatste keer de zon zien zakken in de zee.
Zondag heeft Jef me meegenomen naar 12 mile. De enige ingang en uitgang uit Broome. Hij heeft me ook de mangoplantages laten zien en M. Douglas wildlife park. De enige ingang van dit park is door de bek van een enorme krokodil te gaan.
Maar het park was gesloten.Onderweg hebben we een enorme storm over ons gekregen. We zagen enkele jonge gasten in de regen staan ronddraaien. Zalig het zweet van zich afwassen.
Om 5 uur ben ik naar Cable Beach gegaan. Daar vertrek mijn kamelentocht (red sun camels). Vanop een dromedaris konden we dan de zonsondergang zien. Het was een zalige relaxte tocht. Per twee zaten we op een kameel. Achter mij zat Elli, een vrouw vanuit Perth. Ze was op vakantie in Broome. Ik heb echt genoten van de tocht.
Het was een slechte week geweest. Ik heb me de hele week rotslecht gevoeld. Na 3 weken te zitten hoesten, heb ik nu nog een zware verkoudheid opgelopen. De kinderen hebben me aangestoken. De jongste heeft ook een serieuze verkoudheid. Maar de oudste speelde komedie deze week. Iedere morgen was ze aan het klagen dat ze pijn had in de borstkast, zodat ze niet naar school moest. Maar na school is er niks aan de hand en wilt ze gaan spelen bij de buren, zwemmen, enz. De donderdag had ik haar. Na school wilde ze weer bij de buren gaan spelen, maar ik zei dat het niet ging, want ze was ziek. Zij bleef maar doorzagen dat het over was en dat ze wilde gaan spelen, maar het ging niet door. Daar was ze dus niet gelukkig over, maar dat kan me dus niet schelen. Ik heb genoeg van haar leugens. Het spijtige is is dat haar ouders er steeds intrappen. De volgende dag klaagde ze weer en ze mocht thuisblijven van haar papa. Ongelooflijk.
Vrijdag hebben we een zware storm gehad hier in Broome. Ik heb nog nooit zon zwaar onweer gehad. Ik heb geen schrik van onweer, maar zelfs ik verschrok me soms. Ook de regen was enorm. Het zwembad liep bijna over en de straten waren rivieren. Sonni had veel schrik. Maar na een serieuze krakende donder, was hij heel tam. Omdat de tv uit was en ik geen radio in het huis heb, was het dus heel stil. Gelukkig vond ik hun Ipod. Ik hield dat ding dicht bij ons. Op deze manier was hij aan het luisteren naar de muziek. Na een tijdje viel hij in slaap.
De zaterdag heb ik Sonni een pyama gekocht. Er staat een leuke dinosaurus op en nog andere rare diertjes.
Zondag ben ik dan weer naar het strand gegaan voor een wandeling.
Ik heb veel met Brolga en later in de week met Lindi gepraat. Vooral over deze familie. Het deed me goed om eens bij iemand te klagen. Uiteraard begonnen ze er zelf over. Voor de rest is het weer een rustige week geweest.
Deze week kwam Uncle Brolga (Rodney) langs. De oom van Amber en Sonni en de broer van Jeff. Brolga is een gevangenisbewaker. Hij bracht gevangene over vanuit Wyndham. Hij is hier gebleven voor een week. De eerste dag dat ik hem voor de deur zag staan, dacht ik: Oh my god, a second Jef. Hij ziet er bijna hetzelfde uit als Jef. Groot en een streng uiterlijk. Margaret en Jef hadden me gezegd dat hij erger is dan Jef. Uiteindelijk viel hij heel goed mee. Ik heb me geamuseerd met hem. Eindelijk iemand om mee te babbelen. Maar je ziet dat hij met criminelen werkt. De manier van praten en doen is nogal ruw.
Zaterdag hadden we weer een barbecue en een vriend van Jef kwam ook langs. Phill.
Zondag ben ik dan naar the Port gegaan. Ik ben eens een heel ander soort strand gaan bezoeken. Zoals gewoonlijk was het weer heel mooi.
Maandag heb ik mijn ticket geboekt naar Melbourne. 12 december vlieg ik richting Melbourne. Daar neem ik een vlucht richting Auckland. Deze moet ik nog boeken.
Voor de rest is het een rustige week geweest. Amber heeft zich de hele week gedragen en we hadden samen veel plezier. Omdat ze goed luisterde, was ik ook niet meer zo strikt. We zijn twee keer naar townbeach geweest en ze mocht ook wat langer opblijven.
Woensdag is Zita teruggekomen voor een paar weken. Ze breekt steeds uit bij haar nieuwe woonplaats. De eigenaar is nu iets onder de omheining aan het plaatsen zodat ze er niet uitkan.
Die avond was er een enorm lawaai in de tuin. Zita en de andere hondjes waren enorm kwaad en opgejaagd. Er zou iemand in de tuin gekomen zijn. De laatste tijd moeten we oppassen voor inbrekers. Ik kan zelfs niet meer met mijn raam open slapen. Nadat ik het lawaai hoorde ben ik onmiddellijk naar buiten gegaan om te kijken wat er scheelde. Later is Jef ook nog gekomen. We hebben niks of niemand gevonden.
Zondag ben ik weer een grote wandeling gaan maken op het strand.
Deze week waren de temperaturen ook weer een stuk in de hoogte geschoten. Tussen de 37 en 40°C.
Nieuw-Zeeland is geboekt. 18 december ga ik op een 23 dagen tour. Ik reis dan over de twee eilanden. Ik vertrek in Auckland en kom aan in Auckland. Tijdens deze rondreis ga ik vooral de highlights zien. Ik ben enorm benieuwd. De organisatie is: Adventure tours New Zealand. Dit is allemaal zo spannend.
Dinsdag
Ze zijn vandaag Zita komen ophalen. Ze heeft een nieuwe, goede thuis gevonden. Ze is nu ook terug bij in van haar kinderen. Haar dochtertje (zwarte) Mischa.
Woensdag
Ik moest weer vroeg opstaan. Om 5 uur uit mijn bed. Jef ging met zijn vrienden vissen.
Ach ja, gelukkig doet hij dit niet vaak.
Donderdag
Gelukkige verjaardag Jef.
Vrijdag
Ik heb eens een serieus gesprek gehad met Amber. Ik had er genoeg van. Ik verwacht wat meer respect van haar. Dus heb ik haar eens de harde waarheid verteld. Ze was in tranen, maar dat kon me niet schelen. Genoeg is genoeg. Na dit gedraagde ze zich.
Margaret heeft ook een nieuwe auto gekocht. Een tweedehands dikke 4x4. Zalig. Één nadeel. Het is een manual. Ik heb hier in Australië tot nu toe alleen met automatic gereden.
Nadat Sonni in bed lag, ben ik gaan zwemmen onder de sterren. Zalig. Het water was heerlijk warm. Het was net of je een bad nam. Amber was bij haar ouders in de shop.
Zaterdag
s Avonds zijn we voor de eerste keer gaan uiteten. Het was gezellig. Alleen moet Margaret leren zich een beetje te ontspannen. Ze maakt zich teveel zorgen om Sonni. Ze heeft schrik dat hij zich gaat pijndoen aan dingen als je hem gewoon laat rondwandelen.
Veel thuisgebleven met de jongste. Alleen s avonds een wandelingetje maken. Maar nu is het ook nog steeds warm om 5 uur. En ik kan hier niet gaan rondwandelen in het donker. Te gevaarlijk met al die dronken Aboriginals en ook zijn hier niet zoveel lampen. Maandag ben ik wel nog met de twee kinderen naar de zonsondergang gaan kijken. Op dezelfde plaats bij de vuurtoren. Ik had Amber beloofd dat ik haar eens zou meenemen.
Vrijdag
Linda is terug voor bijscholing. Ze blijft dit keer niet meer hier slapen. Maar s avonds kwam ze Amber halen om bij haar in het hotel te slapen. Amber kan dan in het zwembad van het hotel zwemmen en ze deden ook allerlei leuke dingen samen.
Eindelijk eens wat rust.
Zaterdag
Vandaag hielden we een BBQ. Jef en Margarets vrienden (rijke vrienden) kwamen hier voor een BBQ. Toffe mensen. (Neville, Christine, Ross en Cherylle) Het was een leuke avonds geweest.
Oh ja, volgens Jef was dit de dag waar ik het langste buiten ben geweest.
Hij klaagt altijd dat ik niet veel buiten kom. Maar ten eerste is het veel te warm voor Sonni en ten tweede ben ik ook niet zo gewoon aan die warmte. Deze temperaturen maken wij bij ons thuis niet mee.
Zondag
We werden door Cherylle en Christine uitgenodigd voor een brunch in een restaurant langs Cable Beach. Heel lekker. De mannen waren die dag vissen. Vanaf het strand konden we hun boot zien.
Na de brunch werd ik uitgenodigd om in hun resort wat te komen rusten. Omdat het mijn vrije dag was, wilden ze me uit het huis krijgen. Natuurlijk ging ik in op hun voorstel. Het was zalig genieten in het resort. Met zijn allen lagen we op ligstoelen langs het zwembad.
Later voor ik naar huis ging, werd ik door Christine uitgenodigd bij haar thuis in Perth. Ik was altijd welkom als ik terug in Perth kwam. Aangezien mijn reis niet meer die richting uitgaat, was ik nog steeds welkom als ik ooit eens terugkwam in Australië. Ik ben zeker van plan om terug te komen. Ik wil al de mensen die ik hier heb ontmoet nog eens terug zien. Het gaat wel een dure reis worden dan, want al mijn vrienden zijn verspreid over heel Australië. ;-)
Rond de middag ben ik even alleen naar de winkelstraten gegaan en heb ik naar al die mooie parels gekeken. Maar de parels hier zijn ENORM duur. Spijtig.
Dinsdag
Gaan winkelen met Margaret en Sonni. Voor de rest ben ik niet weggeweest.
Woensdag
Ik moest vandaag om half 6 uit mijn bed, want Jef ging met zijn vrienden krabben vangen en ik moet dan Sonni opvangen die al van 4 uur wakker was. s Morgens was het zalig koel buiten. Maar zou gauw de zon opkomt, dan word het enorm warm. En nu begint het ook steeds meer vochtiger te worden. Als ze hier 32°C geven, dan voelt het, door de vochtigheid, aan alsof het 40°C is. Rond de middag waren de mannen terug en hadden ze zes krabben gevangen. Jef zette ze op het gras en sloeg dan met de bijl in hun gezicht. Dit was de snelste manier om ze te doden. Eigenlijk vond ik het een beetje jammer dat de beestjes zo op hun einde kwamen. Ik vond ze leuk hoe ze rondliepen op het gras. Spijtig genoeg heb ik er geen foto van kunnen nemen, omdat ik Sonni in mijn handen had en ik dus geen tijd had om de camera te halen. Tegen de avond was Sonni in een slecht humeur. Hij wilde constant opgepakt worden, maar dat ging niet. Ik kan niet koken met een kind in mijn armen en het is ook veel te gevaarlijk. Ik probeer hem altijd uit de keuken te houden. Je weet nooit wanneer je per ongeluk een pan afstoot van het vuur. Na een goede wandeling, een zalig bad en zijn buikje rond gegeten, was hij weer in zijn goede bui.
Donderdag
Het is Ambers verjaardag. 9 jaar is ze nu. Rond de middag brachten ze haar taart mee naar huis. Margaret maakt deze in haar shop. Eerst even zingen, de kaarsjes uitblazen en dan smullen. Amber had haar twee buurmeisjes ook uitgenodigd.
Namiddag moest Sonni naar het ziekenhuis. Hij moest 3 spuiten krijgen. Margaret waarschuwde me dat hij heel humeurig ging zijn nadien. Maar ik moet zeggen dat het heel goed ging met hem. Hij heeft de hele avond zitten lachen en spelen. Hij was in een beter humeur dan gisteren. Geen problemen.
Maar het kan goed zijn dat hij de volgende dagen pas last gaat krijgen van zijn spuiten. Soms voel je dat pas de volgende dag.
s Avonds zijn we nog gaan wandelen, maar toen we terug kwamen had Boss (hond) een dode vleermuis op het gras gelegd en zat ervan te eten. Man, dat stonk. Ik ben de schop gaan halen en heb die vleermuis aan de overkant van de weg gedaan en dan bedekt met zand en bladeren. Het is goed mogelijk dat de handen dat rottend beest terugvinden. Ik wist gewoon niet waar ik het anders moest gooien en ik kan niet te lang treuzelen, want Sonni zat te wachten in de koets.
Vrijdag, zaterdag
Thuisgebleven en op Sonni gepast.
Zondag
Eindelijk weer een dagje voor mezelf. Dus lekker lui geweest.
