Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
10-11-2007
Hoo?
Gets them? These delicious felt borders? As only 2 left a comment, they'll both win 1 felt border (I just can't choose!!). Marika and Severine, thanks for sharing your lay-outs with us on the forum and the fine chats we have... Please, email me your address and try to get along who receives the green one and who the pink one.
And finally, we have an owl in the woods behind our backyard. There's nothing more fall-ish than the hoohoo on evenings like these... **************************************************************************
wie krijgt ze? die heerlijke viltborders? Aangezien slechts 2 mensen een berichtje achterlieten en ik niet tussen hen kan kiezen, winnen zij elk 1 border! Marika en Severine, dank je wel om jullie lo's met ons op het forum te delen en om de fijne kwebbels die we al hebben gehad.. Mailen jullie me je adres even door en proberen jullie overeen te komen wie de groen en wie de roze krijgt?
En... we hebben eindelijk weer een uil in het bos achter onze tuin!!! Is er iets herfstigers dan het gehoehoe op avonden als deze?
okay, being ill has its advantages: once the fever's gone, you can breathe and walk a bit normally, you can scrap some longer. At the forum there was a challenge to scrap a sketch from pencillines. As my daughter and husband were in the craftspace of our house and I felt kinda lonely, I joined them and just started right away!! It became a doorhanger for my daughters' room. I even managed to stick to the original sketch! She loved it and I posted it on the forum at the challengetopic. Now I am curious what the others have made :) You can see the whole layout on the forum. Don't forget to sign in if you like the forum and would like to join the fun we have there! You can win a felt border!! *****************************************************************
ok, ziek zijn heeft zo zijn voordelen: eens de koorts weg is, je wat normaal kunt ademen en lopen, kan je wat gaan scrappen. Er was een uitdaging op het forum waarbij je naar een schets van pencillines moest scrappen. Omdat mijn man en dochter in de knutselruimte zaten en ik me wat eenzaam voelde hierboven, ben ik hen maar gezelschap gaan houden en begon ik er onmiddellijk aan! Het werd een deurhanger voor mijn dochtertjes kamer en ik kon me zelfs houden aan de originele opzet van de schets! Eurydieke vond hem heel erg leuk en ik heb mijn layout op het forum gepost bij de uitdagingen. Nu ben ik natuurlijk wel nieuwsgierig naar wat de anderen ervan hebben gemaakt :) Je kan mijn hele layout op het forum bewonderen :) vergeet je niet aan te melden als je het forum wel leuk vindt en deel wilt zijn van de fun die we daar al hebben! Je kan er een felt border mee winnen, remember?
I bought some Stickles last week, even though I didn't have a clue what do with it. Luckily, Bruno gave me on the Forum lots of ideas to use them. Today I just played around a bit and this is the result! Isn't she a lovely little girl? I just LUV Stickles now! (my daughter's now hoping she'll get the pretty girl :) what would I say?) Don't forget: the giveaway is still running, so if you still haven't signed in on the Forum, do it now! You have 'till Friday! *********************************************************************** Vorige week kocht ik twee flesjes Stickles, ook al had ik geen flauw idee wat ik ermee aanvangen moest. Gelukkig wist Bruno me op het forum een heleboel tips te geven wat ik ermee kon doen. Vandaag was ik een beetje aan het dollen op mijn scraptafel en dit is het resultaat! Is ze niet mooi? Nu ben ik helemaal wég van die Stickles!! (mijn dochtertje hoopt nu stiekem dat zij het meisje krijgt :) wat denk je?) Vergeet niet dat de giveaway nog steeds geldt!!! Dus als je je nog niet hebt aangemeld op het forum, doe het nu!! Je hebt nog tijd tot vrijdag!
As I mentioned before, I am in a generous mood. This week I give two felt borders from Queen and Co away!! the Go Green Felt Border and the Think Pink Felt Border. If you register at Wendy's and Bruno's forum this week and leave a message on my blog that you have registered, you are in the competition!! These felt borders are great fun to use and so versatile!!! You have 'till Friday to register and letting me know. On Saturday Evening I pick one person out, who will be the lucky winner... Good luck! ******************************************************************************** Zoals ik eerder al zei, ben ik in een vrijgevige bui! Deze week geef ik twee felt borders weg van Queen and Co!! the Go Green en de Think Pink. Als je je aanmeldt op het forum van Wendy en Bruno en op mijn blog een boodschap nalaat dat je je hebt aangemeld, doe je automatisch mee! De felt borders zijn echt leuk om te gebruiken en ze zijn ook op zoveel manieren te verwerken!! Je kan je tot vrijdag aanmelden en een boodschap nalaten. Op zaterdagavond kies ik er willekeurig 1 iemand uit, die zich de week daarop mag verheugen op een pakketje Queen&Co in de brievenbus!! Veel succes!!
As I mentioned before: Wendy and Bruno are taking big decisions that, hopefully, will connect a lot of people to share their passion for scrapbooking!
Surf at http://88428.forum.motigo.com and register!
It's a forum not only for scrapbooking, but also for buildabears and crosstitchcrafts! You'll find sneak peeks of new products, coming up in their store, you can ask for help, show your lay-outs or just chat with each other! Check it out!! The forum just got born today and I hope it will grow to a successfull meeting of soulmates!! *************************************************************************** Zoals ik al eerder zei, zijn Wendy en Bruno grote beslissingen aan het nemen die, hopelijk, ervoor zullen zorgen dat veel mensen die besmet zijn met scrapvirus zullen verenigen! surf naar http://88428.forum.motigo.com en registreer je! Het is niet alleen een scrapforum, maar ook een forum voor handwerkjes en beren! Je zal er sneakpeeks vinden van nieuwe producten, die binnenkort binnenkomen in hun winkel, je kan hulp vragen, je lay-outs tonen of gewoon lekker gezellig kletsen met elkaar! Het forum is nog maar net geboren en ik hoop dat het zal groeien tot een succesvol platform voor zielsmaatjes!! Hou me verder in de gaten, want ik heb iets leuks weg te geven deze week, maar wélke dag dit wordt, verklap ik nog lekker niet!!
Went to my cosy little shop in Zaffelare to have a pleasant and waaaaaaayyyyy too long chat with Wendy and Bruno (4 hours!!! can you imagine?) I handed them my distressed little album, so people can come and watch the amazing results you can have with this MakingMemoriesdisstresskit and Tim Holtz' distressinkpads. Of course I took a look at the new stuff that had come in this week and discovered this delicious strawberry-candy-colored line of Cosmo Cricket! I am not a real pink girl, but these colours were just tooo yummie to pass by without purchasing some! As I am totally shabby chique lately, I thought it would be even more delicious with lace-accents and vintage embellishments... Now I regret my vacation is almost over, as my scrapbookingtime will be limited to stolen hours in the evening after work:( because I just can't wait to get started with this really delicious paper!!! I also bought Stickles: never used them, don't have a clue whàt to do with, but I'm sure I will come up with something. Some yummy eyelets (bigger ones, as I managed to punch way to big holes in my tagbook!) and a delicious Chalk Ink also went in my shopping cart.
AND..... a LOT of things will happen at Wendy en Bruno's little shop, but my lips are all sealed!!! We are working very hard on it, to surprise the growing scrapbooking, Flemish audience and push them to go beyond their own limits and to discover in themselves more talent and technique than they could have ever imagined!!! Keep in touch with their website and my blog! ***************************************************************************** Vandaag ging ik naar mijn gezellig winkeltje in Zaffelare om eens lekker bij te kletsen met Wendy en Bruno (4 uren gekwebbeld!!! kun je dit geloven?). Vanaf vandaag kun je dus mijn distressed kleine albumpje bekijken in de winkel (wie zoekt die vindt!!!), een boekje alleen maar gemaakt met mijn MakingMemoriesdistresskit en Tim Holtz' distressinkpads. Natuurlijk nam ik ook een kijkje naar al de nieuwe spulletjes die waren binnengekomen deze week en ik ontdekte er deze lekkere aardbeisnoepjesgekleurde papierlijn van Cosmo Cricket! Ik ben nu niet echt rozeminded, maar deze lijn was gewoon veel te lekker om te laten liggen! Aangezien ik totaal shabby chique ben de laatste tijd, dacht ik dat dit papier nog leuker wordt met kant en andere brocante spulletjes. Ik vind het spijtig dat de vakantie al bijna voorbij is en mijn scraptijd weer beperkt zal zijn tot enkele gestolen uurtjes in de avond (en ik kan niet wachten om al met die lijn te werken!!) Ik kocht ook Stickles. Geen idee wat ik ermee moet aanvangen, maar ik bedenk wel iets. Heerlijke eyelets van MakingMemories (grotere, omdat ik zo slim was om te grote gaten te punchen in mijn boekje!) en een Chalk Ink gingen ook in mijn boodschappenmandje.
EN... een HELEBOEL spannende, nieuwe dingen staan er te gebeuren met Wendy en Bruno's winkel!! Maar mijn lippen zijn voorlopig behoorlijk bezegeld!!! We werken heel hard om het groeiende, scrappende Vlaamse publiek te verrassen en hun grenzen te verleggen en te laten ontdekken dat er in hen meer talent en vaardigheid zit dan ze zelf denken! Hou Wendy en Bruno's winkel in de gaten en mijn blog!!!
ps: ik denk dat ik volgende week gewoon een giveaway doe, maar waarvan, weet ik nog niet!!! hou me in de gaten!!!
ooit aan het distressen geslagen? moet je doen!! mijn Grot van Ali Baba gaat volgens mij vollédig de shabby chique toer op, want ze hebben nu de distresskit van making memories én de distressinkpads van de lekkerste man in de scrapbusiness Tim Holtz! Benieuwd naar wat je allemaal kunt doen en welke mooie resultaten je ermee kunt krijgen? Ga eens langs in de Secret Spot :) Daar kun je mijn werkje live bekijken en bestuderen. Distressen is héérlijk!! Je kan het zelfs voor stoere lay-outs gebruiken!! En dat zal wellicht voor een volgende keer zijn: dan ga ik onze collectie wagens eens op een lootje gooien :) Ok, goed dan, omdat jullie zo zeuren, krijgen jullie al een itsybitsy van mijn werkje te zien. En nu naar bed, Evelyne!!
Wat een manier om wakker te worden op Halloween! Ik ben getagged door Wendy en Bruno (de veel te bescheiden ensen van mijn Grot van Ali Baba).
Dit is mijn opdracht: Som 7 eigenaardigheidjes van jezelf op.
Tja, met iemand die is samengesteld uit vreemde kantjes, zou dat toch niet zoo moeilijk zijn, wel? Dus: here we go!
1. Ik ben TUK op vissen!!! Ik schuim alle aquaria af en kan uren staan staren naar het wriemelende onderwaterleven, MAAR (nu komt het) ik ben gigantisch bang van vissen... Ik durf zelfs nog geen bladzijde vast te nemen met een foto van een vis op! Ik ga ook nooit langs aquaria die vanboven open zijn: stel je voor dat er een vis uitspringt recht op mij!!! Mijn angst is enorm en vroeger weigerde ik zelfs de kan, waarin onze goudvis zat als mijn moeder zijn aquarium uitkuiste, af te wassen omdat hij erin gezeten had!! Ik moet dus zekerheid hebben dat het glas dik en dicht genoeg is..
2. Toen ik 27 werd, zag ik het allemaal plots niet meer zitten: ik vond het een vréselijke leeftijd!! En dat is de schuld van een jengelende meid in de auto en een onderuitgezakte man tijdens mijn verjaardag! Het miezerde, was koud en op de koop toe stonden we aan de verkeerslichten naast een krakkemikkig renaultje vol jonge grieten die de tijd van hun leven hadden!!! Ik voelde me op dat moment behoorlijk uitgerokken (niét strak dus, zoals die meiden), dik en oud... Hun toekomst lag nog open, terwijl die van mij al zo goed als volledig was vastgelegd: gehuwd, een kind, vaste job..
3. Mijn pinken staan krom. Echt krom!!! Dat zorgde natuurlijk voor heel wat heibel tijdens de dactylolessen. We typten nog op zware machines en de letters M,P en A en Q waren een ramp voor mij. Ik heb het toen nog geprobeerd om uit te leggen aan de juf, dat ik het écht niet expres deed (toonde zelfs mijn pinken!!), maar het mocht niet baten: dankzij mijn pinkjes kreeg ik een vakantietaak aan mijn been!
4. Ik speel graag mee met mijn dochter, maar mag sinds een tijdje niet meer: ik vind het heerlijk om mee te spelen in de playmobilverhalen en duploverhalen. Ik hou ervan om verkleed als ridder op zoek te gaan naar draken, of als astronaut met haar door de winkel te 'stappen' in slowmotion en te doen alsof de winkelkar onze shuttle is en we naar Saturnus vliegen. Er is ook niks leuker dan parachutist te spelen in de auto of de GPS-stem na te doen, archeoloogje in de tuin te spelen en alles om te spitten op zoek naar archeologische vondsten! (lees: oude nagels of kroonkurken) of liedjes 'verkrachten' door er zelf teksten voor te maken!!
5.Ik bezit sinds kort alle Suske en Wiskes (gewone oplages) en dat heeft me 7 jaar gekost. Nu ga ik voor de volledige speciale oplages en strips van Suske en Wiske, alsook de volledig Engelstalige én vertaalde reeks van Agatha Christie!
6. Vanaf oktober ben ik niks meer waard: ik mis de zon, ik mis haar warmte en begin zowaar aan een winterslaap!!! Dan durft het vaak te gebeuren dat ik al om 6 uur 's avonds in slaap ben gesukkeld in de zetel in de winter!! De stoof laat ik stoken tot tropische temperaturen en dan nog durf ik te klagen over de bijtende koude... Ik ben echt geen wintermens en ben dan ook altijd blij als het mei is en het zo'n gemiddelde temperatuur van 20 graden is.
7. Het toppunt van een heerlijke avond of zomermiddag samen met het gezin, is tijdens het eten gezellig zitten lezen. Iedereen kijkt vreemd op, maar wij vinden het héérlijk!!!! (vooral tijdens een barbecue: dan eet je ook langer en dan kun je ook langer lezen!)
Zo, maar wie moet ik nu taggen? Daar ga ik nog eventjes over zitten nadenken.
Ik, ondergetekende, Scrapalicious, wens mijn verklaring in het
Nederlands af te leggen en zweer hierbij niks anders dan de waarheid te
hebben verteld:
Toen ik deze ochtend mijn bestelling uit Nederland kreeg, controleerde
ik natuurlijk eerst de inhoud: de pizzavormige doos bevatte 2
gaffertaperolletjes met polkadots van 7gypsies, 1 pakketje
ghosthapeclocks van Heidi Swapp, 2 overlayclocks (12x12 formaat) van
Heidi Swapp en een vel of 6 transparant bedrukte sheets van Hambly
Studios.
Ik ontving alles in zeer goede staat.
Ik heb er wel een kwartier naar zitten kijken en toen, meneer de agent, gebeurde het:
Ze deden het licht uit en ik wist echt niet wat er gebeurde en toen leek het of het licht weer werd aangestoken!
Ik kwam op het lumineuze idee om zo'n 142-tal foto's af te laten
printen via het Kruidvat en een album te creëren dat het voorbije jaar
zou portretteren van mijn gezin.
Dat album zou een halve overlay-clock bevatten en bladzijdes in alle formaten en kleuren...
Toen bleek dat mijn tijd gestolen was!!!
Nergens nog vond ik tijd om alvast wat te beginnen.
Volgens mij gaat het hier dan ook om een onmeedogenloze, georganiseerde
bende en volgens mij hebben ze toegeslagen toen het licht in mijn hoofd
en zintuigen plots uit was?
Neen, ik weet niet hoe ze eruit zien, ze hebben me ook niet bedreigd of mishandeld.
Ik eis schadevergoeding via de Rechtbank van de Kamer van Het Hart, in de vorm van scrapmateriaal.
Alsook wens ik er graag bij te vermelden dat hierdoor mijn volledig,
biologisch ritme naar de knoppen is, waardoor ik al volop in
kerststemming ben en ik nieuw kerstgerief ben gaan kopen in rijke,
warme kleuren.
Ondergetekende
Scrapalicious Evelyne, op den dag van vandaag in de huidige maand van dit jaar.
't is weer zover. ik voel het in al mijn ledematen en ook mijn man en dochter merkten het al op: ik heb het weer. elk jaar weer hoop ik er niet aan ten prooi te vallen, maar het is me dus weer niet gelukt dit jaar. al is er wel een kleine verbetering merkbaar hoor, meneer doktoor! mijn gezin struikelt nu niet meer over de stapels foto's die ik her en der verspreid in mijn melancholie. neen, ze vallen over miniboekjes, maxiboekjes en noem maar op. ik heb ze geplakt, meneer doktoor, want op de spoed begonnen ze al mijn patroon te doorzien telkens ik met mijn man en zijn verzwikte enkels arriveerde. toen dacht ik, meneer doktoor, toen dacht ik: ik moet iets anders verzinnen! en dus begon ik ze in te plakken. maar je kent me he, meneer doktoor, ik kan niet recht plakken en toen dacht ik (ik dacht écht nu eens het warm water te hebben uitgevonden!): als ik van dat scheef plakken nu eens artistiek plakken van maakte? en dus begon ik er vanalles tegenaan te gooien, tegen die foto's en toen bleek dat ik scrapitis had. maar het is niet schadelijk he, meneer doktoor? alleen maar voor mijn portemonnee he, meneer doktoor, maar belastingen betalen is ook schadelijk voor mijn portemonnee dus hoef ik daar toch niet al teveel zorgen om te maken he? maar ik wijk af en er zitten nog tien wachtenden achter mij. dus: ja, ik plak die nu in, maar het is dus weer zover he, meneer doktoor. het is de eerste vakantie van het schooljaar en het is weer van datte: ik kijk weer naar de vakantiefoto's en krijg weer verschrikkelijk veel heimwee naar de vrijheid van de zon... en toen was er die ene foto, meneer doktoor en ik denk dat ik die niet had mogen zien. het was die ene foto, van onze eerste reis met onze Bruce (dat is onze omgebouwde legerambulance van de jaren 70, meneer doktoor) en met Eurydiekes verjaardagsversieringen. We leken wel Roma, zigeuners, enfin, allesbehalve toeristen. oh, meneer doktoor, schrijf me nu maar snel die pilletjes voor, want die donkere, koude periode zie ik weeral niet zitten.
Ergens, in het Vlaamse land, is een heel klein
winkeltje. Ik noem het 'de grot van Ali Baba'. Een
winkeltje dat de grootte van een poppenhuisje heeft, maar volgepropt
staat met de meest heerlijke dingen waar een scrapbookfreak kan van
dromen: Daisy D's papiervellen, Cosmo Cricketstuff, Heidi Swapp, Prima
Flowers, Rusty Picklepapiervellen, Love Elsie-fallpapierpakketten,
Kelly Panachi-papier, Bazzill Basics in de meest snoeperige kleurtjes,
Making Memorieskits, Rub-ons, Stickervellen, knoopjes, clearstamps van
Doodlebug en zo kan ik nog uren doorgaan...
En in dat poppenhuiswinkeltje leeft een heel bijzonder gezinnetje: twee
jongens die kicken op Star Wars en Bob de Bouwer, een lieve, warme
vrouw die niets liever doet dan een praatje slaan met de bezoekers of
hen te helpen (zelfs met gerief dat niét uit het poppenhuiswinkeltje
komt!!) en een man die zijn creatieve kant en enthousiasme maar al te
graag deelt met iedereen die ook maar in zijn buurt komt.
Neen, zij zijn geen grijze muizen: zij kleuren lekker buiten de
lijntjes en weigeren pertinent de Pippoostoer op te gaan en enkel te
kiezen voor goed gekend materiaal. Neen, je vindt er géén losse
Basic Grey-vellen (die vind je overal anders al genoeg) bijvoorbeeld.
Ik mag er graag zijn: snuffelen in dingetjes die ik enkel vanaf mijn
computerscherm kon zitten bestuderen en die lekker ver weg in Amerika
lagen te blinken...
Maar er is één dingetje dat wat spijtig is: zij bezitten die oerdegelijke, Vlaamse bescheidenheid......
Benieuwd naar het poppenhuiswinkeltje?
Of misschien ken je het al?
Laat een bericht achter en ik mail je het adres door!!
Enne... mijn Get Inspiredkit van de vorige keer 'Funky Free' (of zoiets) gaf me écht wel inspiratie!!
Ik maakte deze leuke, half gedoodlede kerstkaart!!! (ikke!!! die niet kan doodlen!!! maar krullen kan ik nét nog zetten)
Ik daag jullie uit: ga naar het poppenhuiswinkeltje en see for yourself!!!
Mijn tijd is op en ik vind het herlaadpunt maar niet: werk slorpt me op, maar ook de verbouwingswerken zorgen voor de nodige inname van mijn schaarse tijd. Maar nu mag de wereld ontploffen, op zaterdagochtend maak ik graag een uurtje tijd vrij voor mijn kleine meis! Ze heeft de gratie van een bevallig kalf, de springerigheid van een gretig veulen, het enthousiasme van een konijn en het au sérieux van een echte jonge vrouw. Ze gaat op BALLET... Er is geen traditie die wordt voortgezet, noch dat de droom van haar moeder nu eindelijk in vervulling komt (ik droomde eerder van een schrijfcarrière of archeologische carrière dan dat ik me in het roze ging omhullen om wat lenig te doen- wat ik trouwens allesbehalve was). Er was een frisse, natte kerstvakantie-avond nodig om haar wens te doen bloeien: het Zwanenmeer op BBC. Gefascineerd en helemaal in de ban van de muziek en de dans. 'ik wil dat ook zo graag doen', was haar vierjarige verzuchting, maar ik wachtte nog. Tot die verzuchting maar bleef en ik uiteindelijk toegaf. Zoeken naar een school waar ze op haar leeftijd al mee mocht doen, was niet simpel, maar gelukkig is zij blijkbaar niet de enige met die wens, want ik vond in Lokeren algauw een school waar kleuterdans werd gegeven. Oh, wat was ze toch in de wolken toen we hoorden dat balletkledij verplicht was!!! Elke zaterdagochtend gaat zij dus nu trouw, in roze collants, roze pakje, roze tutu, roze cache-coeur én roze ballerinaschoentjes naar de school. Ik zie haar huppen, haar knieën buigen wanneer ze gestrekt moeten blijven, molenwieken met haar armen, verstrooid aan haar rokje frullen, uit de maat springen, drie tellen later beginnen en naar links hellen als ze naar rechts moet hellen. Ik zie dat ze haar lenigheid van haar moeder heeft, een holle rug en slaap in haar oogjes. Dan denk ik: oh jee, kind, ik denk niet dat jij ooit een prima ballerina wordt.. maar wat geeft het? Ze beleeft er plezier aan en uiteindelijk merk ik dat ze minder vaak struikelt en zich meer bewust bent van haar lichaam. Terwijl ze vroeger ondoordacht aan haar speeltuinavonturen begon, ziet zij nu eerst hoe ze het beste kan aanpakken vooraleer zich in het avontuur te storten. Ach ja, en wat is er mooier dan al die huppelende, roze achterwerkjes en de glimmende gezichtjes van al die giechelkwebbeltjes met losgeslagen dotjes, afgezakte paardenstaartjes en scheve rokjes te zien? En sinds vorige week lijkt het wel of we geen derde kleuterklassertje meer hebben, maar een meisje van het eerste leerjaar: ze is ernstiger geworden, zit soms stil aan tafel voorbereidende schrijfoefeningetjes te doen en ze is rustiger geworden.
mijn meisje wordt groot en ik weet niet of ik dat wel wil?
Nooit meer gehoopt eigenlijk, kleine meid, dat jij
nog graag naar school zou gaan.
De tweede kleuterklas werd een ware hel voor jou met
een juf, die het blijkbaar niet nodig vond om wat in te spelen op jouw
behoeftes, een klasgroep die jou niet lag en taakjes die telkens weer een
nachtmerrie waren.
Wat was je dapper en sterk, meisje van me: je toonde
je angsten en je weerzin voor school niet in de klas. Dat wij het dubbel
moesten ontgelden toen jij thuiskwam, was voor ons niet altijd even makkelijk.
We zagen je afglijden naar een depressie, maar
kregen op je school geen gehoor: de schuld lag aan ons: wij moesten maar niet
zoveel van je verwachten (terwijl jij van ons veel meer verwachtte dan we
altijd konden geven), wij moesten maar eens stoppen met al die 'onzin' (dat jij
uit jezelf geïnteresseerd was in klassieke muziek, archeologie, mummificatie en
ruimte kon eenvoudigweg niet!), we moesten ook maar eens ophouden met
leesboekjes aan te slepen en andere talen!!!( wisten wij veel dat jij, door zo
vaak naar je lievelingsliedje Die Sonne van Rammstein te luisteren, jezelf in
het duits tot tien had leren tellen!! wisten wij veel dat de M van MacDonald's
in jou een leeshonger wakkermaakte, waardoor je al snel alle letters apart kon
herkennen!!). We moesten ook maar eens inzien, als slechte ouders, dat
spelen zéér belangrijk is voor een kind (duh!!!! alleen zag jij musea bezoeken
en putten graven in de tuin op zoek naar skeletten van dino's als een leuk
spel), dat Oogje (je dierbare, onzichtbare vriendje dat deel uitmaakt van ons
intieme gezinnetje) een indicatie was van vereenzaming (terwijl jij een
bloedhekel hebt aan lawaai, speelgoed delen en kinderen die altijd stomme
spelletjes willen spelen). Kortom: wij waren de meest vreselijke ouders
die er maar bestonden, wij waren van die omhooggevallen ouders die een genie in
hun kind zagen (wij zagen alleen maar een grappige, energieke meid die wij
stilaan begonnen te verliezen) en er teveel van eisten. Het zou me niks
verbaasd hebben dat we zouden worden aangeklaagd voor 'kindermishandeling'!!!
Dat de communicatie dan ook nog eens foutliep, was
voor ons de grootste druppel: we werden in de kou gestaan, we werden genegeerd
(of hoe moet je dan het niet melden van de enige oudercontact van dat jaar
interpreteren?) en tenslotte gingen we dan maar weg.
Niemand voelde zich nog goed en met een klein hartje
bezochten we andere scholen.
En op je nieuwe school? Vreemd genoeg,
schaamde je je daar niet om je leescapaciteiten te tonen op de opendeurdag en
je vroeg meteen om daar te mogen blijven!
Lieve meis van me, je juf is een schat, die oog
heeft voor jouw bijzondere persoontje. je juf heeft je faalangst gezien
en dankzij die lieve, lieve juf van je, durf je eindelijk weer te tekenen en er
trots op te zijn!!! Gedaan met hysterische buien, vragen om lettertjes of
huiswerk of dagjes vrij. Je knuffelt je juf (heb je vroeger nooit gedaan)
en je wordt weer meer en meer jezelf.
Lieve meis, we houden van jou.
Ontzettend
veel!
Glad to
have you back!!!
(supplies:
transparancy overlay: handmade with Oliver and Friendsstamp van Sasafrass Lass
en font van CKBecky; patterned paper: daisyD's, Creative Imaginationen
Basic Grey; cardstock van Bazzil Basics; stamps: 7Gypsies en heidi Swapp; rub
ons: Heidi Swapp, Basic Grey en unknown; clips: DéjàViews; enveloppes: Hema
documentenenveloppes; acrylic paintdabber van Adirondack; chipboard letter u:
Rob and Bobstudio; label: AVA; inks: Chalkbox Fluid van Clear Snap.)
en op een bepaald moment word je het beu! en op een bepaald moment zit je aan je scraptafel en ben je van plan om iets te maken voor je dochter. en dan denk je plots terug aan de verzuchtingen die je nu al zo'n acht à negen jaar hoort: we zouden dat eens moeten opschrijven...
MAAR NIEMAND DOET HET!!
en dus kreeg biebie hier het wacky idee om een notitieboekje wat op te vrolijken, waar alle collega's naar hartelust in mogen kriebelen en krabbelen: alle grappige uitspraken, denkkronkels en stoten van leerlingen en collega's... Het is het Eerste Hulpboek Bij Miserie en Moedeloosheid geworden. Ik gebruikte een stempel van de Get Inspiredkit, stickers van 7Gypsies, een journalling spotstempel van Autumn Leaves, lint van We R Memory Keepers, een magneetje van Basic Grey, een rub on van making memories, stickers van Chatterbox, allerlei alfabetstempels en dark moss en prussian blue en warm red chalk box ink.
het is dikke fun en ik vrees dat ik me helemaal aan het uitleven ben in het versieren van notitieboekjes!!!
yep, totally home-made: my little family Naar aanleiding van een sketch van het Belgische forum Art Noevoo, waagde ook ik mij eens eraan: scrappen volgens sketch. Bloody moeilijk zeg!!! En dus begon ik wat te schuiven en te draaien met de sketch. Ik stond deze ochtend er speciaal vroeger voor op (anders kreeg ik hem niet meer op tijd af voor de website waarop hij moest verschijnen!). Al vijf jaar lang worden wij, als gezinnetje, vaak vreemd bekeken: blijkbaar horen wij niet echt in het traditionele plaatje. Eigenlijk ben ik best wel trots op mijn koppige man, mijn eigenzinnige dochter en onze geheel eigen manier van leven en van elkaar genieten. Een kleine greep uit de journalling:
picknicken in Orin, reizen met Bruce, musea bezoeken (yep! wij zijn nogal museaverslaafd, vrees ik), lookbroodjes (een zéér handig middel om vervelende mensen snel weg te werken), zwemmen, playmobil (de slagvelden die hier soms ontstaan omdat drie personen tegelijkertijd in de catalogus van playmobil willen snuisteren!!!), fantaseren, elkaar plagen, rust en stilte enz...
De foto namen we op goed geluk, voor het eerst prullend en kullend aan de timer van ons kleine cameraatje, tijdens een picknick onderweg in Frankrijk met onze oldtimerambulance... Hij is ondertussen al een jaar oud.
papier van foof a la, basic grey, scenic route en love, elsie. tabpunch van McGill stempels: Get Inspiredkit (bubbels), Marysse Carrier (vierkantjes), Autumn Leaves (titel: far out en flourishes), 7 gypsies (journal spot), Heidi Swapp (word: family en together) lint: We R Memorykeepers rub ons: American Crafts pens: sakura en uni signoball inkten: tim holtz' distress inks, chalk box, versamark
Oogje.
Zo heet het imaginaire vriendje van mijn dochter. Neen, de film Monsters Inc. had ze toen nog niet gezien, toen ze haar Oogje liet geboren worden.
Het werd haar partner in crime: Oogje had de beker melk laten vallen, Oogje riep zo luid en Oogje was bang in het donker...
Hij woont in haar hoofd op de vierde verdieping in een garage en bedient haar denkmachine.
Ze praten uren achtereen met elkaar (mét stemmetje natuurlijk!) en Oogje gaat overal met haar mee.
Alle indrukken en belevenissen die ze heeft opgedaan tijdens de dag, overkomen plots haar Oogje: de brand in de Gifi-winkel in 't stad net op het moment dat ze bij grootmoeder op bezoek was (ze hebben urenlang naar de rook staan gluren uit het raam en naar de brandweer die op en af reed); de nachtmerries; haar zenuwen voor de nieuwe school dit schooljaar (en zij moet dan natuurlijk Oogje geruststellen); de ontvoering van een kind; de dood van onze hoogbejaarde, blinde poes; de weg die ons afvalwater naar drinkwater aflegt; de luchtballon die op de weide naast ons kwam te landen en waar zij van de piloot eventjes in de mand mocht zitten; de parapente die elke mooie zomeravond boven onze tuin snort en ga zo maar door...
Oogje is onweerlegbaar in ons leven binnengedrongen sinds twee jaren: hij groeit met haar mee, heeft zijn plaatsje binnen ons gezin en heeft van een dode soldaat diens tank gekregen om in rond te sjeesen (uiteraard wordt met walkie talkies de communicatie tussen eurydieke en Oogje behouden!).
toen ze op een avond heel erg droevig was omdat ze 'Oogje miste omdat die maar verzonnen was', vond ik het tijd om mijn naaifobie aan de kant te zetten, wat lapjes vilt te kopen en met de moed der wanhoop en zonder ook maar enig logisch inzicht in een werkwijze of strategie een Oogje te naaien.
Het heeft me bloed (letterlijk!), zweet en tranen (van concentratie en stress) gekost en alles heb ik zelf gedaan en met de hand.
ja, mijn naaisteken zijn slordig en niveau derde leerjaar. Ja, het is een beetje schots en scheef, maar ik ben er hypertrots op!
eindelijk de berg beklommen die ik jarenlang heb weten te vermijden.
De liefde voor een kind brengt je soms op onverwachte plaatsen.
Morgen zal ze wakker worden en aan het voeteneind van haar bedje, zal haar Oogjesknuffel op haar wachten.
Can't wait 'till it's morning :)
1. don't get too serious! (je krijgt er rimpels van, van veel serieus te
zijn)
2. sing! (in de auto, de meest onnozele kinderliedjes)
3. slayer your own dragons (prinsen bestaan niet!)
4. look forward (dan zie je de rommel niet)
5. explore (stilstaand water vergaart algen en vertroebelt de blik)
Het zijn tips die ik van mijn overgrootmoeder, gedurende haar 96-jarige
leven heb gekregen.
Ik koester die tips.
Ze helpen me door slecht weer, stresssituaties of andere.
Ze zijn mijn reminders geworden op de schoolmap die ik een heel jaar lang
op mijn werk zal meesleuren.
Ze zijn mijn ode geworden aan mijn geboortestreek, die ik heel hard mis
enaan mijn overgrootmoeder, meme, die ik misschien nog het meeste van alles
mis.
Het is makkelijker om jezelf te haten, dan jezelf lief te hebben. Ik haat mijn vreselijke neus, de kwabberkin die er steeds weer voor zorgt dat ik er dikker uitzie dan ik ben. Ik haat mijn niet zo mooie witte tanden en de vermoeide trekken om mijn mond. Ik haat mijn zware billen, het ingebouwde zwembandje dat blijkbaar standaard is bij een 30+-rekening. Ik haat mijn stem, de grijze haren en mijn onhandigheid. Ik haat het om niet logisch te zijn, niet handig en niet slim te zijn.
Maar ik haat het vooral wanneer ik tot het besef kom, dat ik mezelf eigenlijk toch liever niet verander. Neen, het is geen vorm van luiheid of van 'laat maar zitten'. Als ik het sommetje maak, heb ik eigenlijk allang leren leven met mijn ongemakjes en zorgjes. Toen ik door Art Noevoo gevraagd werd (in mijn ogen: uitgedaagd werd) om mezelf te scrappen, viel ik helemaal in een put. Wie wil er nu naar zo'n lelijk mens zitten staren, dacht ik? Ik heb niet eens een recente foto van mezelf!! En zo kwam het dat ik op deze vreselijke, druilerige, grijze regendag onder de douche sprong, mijn haar föhnde en met uitgestrekte arm mezelf probeerde te fotograferen. Het leek nergens naar, maar zwart wit is een techniek die ik maar al te dankbaar gebruikte.
En nu?
Ik hou ervan dat ik steeds weer positief naar de ellendigste situaties van mezelf kan zitten kijken. Ik hou ervan dat ik met mezelf lachen kan. Ik hou ervan dat ik nog genoeg fantasie bezit om mijn dochter onvergetelijke speelmomenten te geven. Ik hou ervan dat ik in de kledingzaken al mijn denkvermogen moet gebruiken om er toch nog wat voordelig uit te komen. Ik hou ervan om les te geven aan mijn monstertjes. Ik hou van mezelf.
Maar ik hou nog niet genoeg van mezelf om complexloos door het leven te gaan.
dat ze niet op haar mondje was gevallen, wisten we al van bij haar geboorte. ze zette zo'n keelgat open dat mijn gynaecoloog absoluut geen gesprek meer kon voeren met mij. we verstonden elkaar gewoonweg niet. ze was er en iedereen zou het gehoord hebben. nu, bijna vijf jaar later, heb ik zo'n enorme berg kattenbelletjes met geweldige uitspraken en dochterlogica dat ik er iets mee moest doen. hoe bewaar je in godsnaam post-its en volgekriebelde boodschappenlijstjes??? ik wou wat meer 'stijl' en koos ervoor een notitieboekje vol te stouwen met rubons, stempels, inkt, papier, foto's enz.... en dus hou ik me tijdens gestolen momentjes bezig met het overschrijven van al haar gekke sprongen en gedachten...
ik hoop dat ze er later wat aan heeft...... (al was het maar om te kunnen bewijzen aan anderen dat ze éffectief al van kindsbeenaf paleontoloog wou worden en dat haar straffe verhaal over het spelen met een kippenboutje in de wachtzaal van de dokter, heus geen fantasieverhaal was, maar echte realiteit )
ik vind alle scrappers hele lieve mensen, maar waarom wonen ze allemaal zover uit mijn buurt?! ik zou het leuk vinden om wat meer in contact te komen met mensen uit mijn omgeving. het lijkt wel alsof ik de enige ben met het scrapvirus en ook winkeltjes ontdekken, is moeilijk. geregeld doe ik dan ook de overstap naar nederland om daar mijn voorraad in te slaan... ik heb het nog nooit gedaan, maar waag het er nu op: ik riep een scrapgroep in het leven. en nu hopen dat er wat volk op afkomt, natuurlijk....
 "Embarassed"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
){kind=link}