Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
07-07-2008
Bonsaïgardens force you to your limits: they want you to see every little detail and take care of it. I like that, as for myself, I am pretty chaotic and aming to do things perfect, I need that little bonsaï-kick against my butt... But for now my sources of energy are almost empty again. It is about time to set off to a changing landscape, to spread my wings with my family and enjoy the huge amount of freedom we feel, travelling in our old Landrover at prehistorical speedlimits. There is not much love in our house right now: my husband and I are both having the same disease: time... It's not our best friend: both having strangely-behaving brains (having the biggest ideas and time-absorbing solutions) a few weeks before take-off, we never seem to manage everything in time and so we get a bit grumpy... It's not the most happy party that time, stepping on each others toes and threatening NOT to depart at all when things don't go quite well as we want, but I think such things are called love... Once we step into Bruce, all troubles are forgotten, we let the wind play in our hair, the sun shine on our face and we sing the most fantastic kitschy songs out loud!! I think it is our family-escape from Reality. Hello Bretagne and Loire! We are almost ready to forget, but first... let us shout and be grumpy a little bit more. ________________________________________________________________
Bonsaïtuinen dwingen je naar je eigen grenzen te gaan: ze willen dat je elk detail goed hebt bestudeerd en voor elk detail ook alle zorgen geeft. Dat is goed, want zelf ben ik behoorlijk chaotisch en streef ik ernaar alles zo perfect mogelijk te hebben. Zo'n bonsaï-schop onder mijn kot af en toe, heb ik weleens nodig. Maar nu is mijn energie zowat op. Het wordt tijd voor een ander decor, voor een vlucht met mijn gezinnetje en te genieten van de immense vrijheid die we steeds voelen, rondhossend in onze antieke Landrover aan prehistorische snelheden. Er is niet veel liefde in ons huis aanwezig tegenwoordig: mijn man en ik lijden aan dezelfde ziekte: tijd...Het is niet echt onze beste vriend: we hebben allebei rare hersenkronkels (de meest waanzinnige ideeën krijgen of meest tijdrovende oplossingen bedenkend op het laatste moment en die dan ook nog eens snel willen uitvoeren!) en enkele weken voor vertrek lukt het ons nooit om alles op tijd af te hebben wat we wilden en dan worden we beidjes wat humeurig. Het is niet het meest vrolijke feest op dat moment, elkaar bekritiseren en dreigen dat er helemaal NIET wordt vertrokken wanneer weer maar eens iets misloopt, maar ik denk dat zoiets liefde heet... Eens in Bruce ingestapt, blijft alle ruzie thuis, laten we de wind in onze haren spelen, de zon in ons gezicht schijnen en zingen we een heel oeuvre foute liedjes luidkeels mee! Het is onze gezinnetjesmanier om samen van de realiteit weg te vluchten. Hey, Bretagne en Loire! We zijn bijna klaar om alles te vergeten, maar mogen we eerst nog eventjes verdermompelen en tieren?
