Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
13-08-2008
letting go
I am trying to allow a new feeling into my life. It is not as easy as I thought it would be. It's giving up some proud and it's a way of experiencing life from a total other point of view. Who could have thought that it would be so hard to accept and allow others to take your innerself in account? Who could have thought that letting this happen would give me such a feeling of relief? Now I realize the amount of stress and anxiety I must have lived in for the past 32 years.... I have a long, long way to go and I've taken my first babystep: allowing a Bonsaï to enter my cage and letting him take away some weight off my shoulders......
Thanks B. _____________________________ Ik probeer een nieuw gevoel in mijn leven toe te laten. Het is niet zo eenvoudig als ik had gehoopt. Het is vooral een soort van opgeven van een stukje trots en een andere manier van het leven beleven vanuit een totaal andere invalshoek. Wie had kunnen denken dat het zo moeilijk zou zijn om anderen in jezelf toe te laten rekening met je te houden? Wie had kunnen denken dat dit laten gebeuren me zo'n gevoel van opluchting zou geven? Pas nu besef ik de hoeveelheid angst en stress die ik met me heb meegedragen voor de laatste 32 jaar... Ik heb nog een hele lange weg te gaan en ik heb mijn eerste kleine stapje genomen: ik liet een Bonsaï binnen in mijn kooi en liet hem toe wat gewicht van mijn schouders voor even af te halen...
I saw a falling star tonight. I could have wished for real friends or for easier dealing with new situations. More self confidence, would my husband have said I should have wished for. Maybe I should have wished for that 'enjoying life'-feeling. Or I could have wished for more time, creativity or energy. I couldn't wish for a healthy, happy little girl or a husband that truly loves me the way I am. I couldn't wish for things I already had, could I? How can you wish something that can only come true if you make efforts for it yourself? And although I know telling your wish does not make him come true, I take this risk.
I wished for a lifetime Bonsaï. __________________________________________________ Ik zag een vallende ster deze nacht. Ik had echte vrienden kunnen wensen of de vaardigheid om makkelijker met nieuwe situaties om te gaan. Meer zelfvertrouwen, zou mijn man geantwoord hebben, had ik hem gevraagd wat ik had moeten wensen. Misschien had ik wel dat 'genieten van het leven'-gevoel moeten wensen? Of om meer tijd, creativiteit en energie? Ik kon geen gezond, klein blij meisje wensen, noch een man die van me houdt zoals ik ben. Ik kan toch niets wensen wat ik al had, wel? En hoe kun je nu iets wensen wat je zélf moet waarmaken? En ook al weet ik dat je wens verklappen ervoor zorgt dat hij niet uitkomt, toch neem ik dit risico.
